เท้าความก่อนนะคะว่าตัวเองเป็นคนที่ตอนเด็กๆ ไม่มีเพื่อน ชีวิตม. ปลายตอนนี้เลยอยู่กับปมตอนเด็กด้วยการที่รู้สึกว่าตัวเองควรมีเพื่อน เลยบางทีทำตัวน่ารำคาญเพราะสาเหตุนี้ (ตอบเผื่อไว้ก่อน หากสมมติเห็นว่าเป็นความผิดเราเอง) ทั่กำลังจะเล่าคือกลุ่มเพื่อนกลุ่มหนึ่ง เเต่ก็คบอีกกลุ่มหนึ่ง ซึ่งก็สนิทน้อยกว่าหน่อย
ด้วยเหตุผลบางอย่าง (ซึ่งไม่อยากบอก ไม่งั้นคนรอบตัวจะรู้เอา) ทำให้ม.1-ตอนนี้ อยู่กับเพื่อนชุดเดิม อาจจะมีเพิ่มมาใหม่บ้าง ออกไปบ้าง เเต่ก็คือส่วนใหญ่ในห้องเป็นเพื่อนตั้งเเต่ม. 1 เพื่อกลุ่มนี้ที่กำลังจะเล่าก็เจอๆ กันมาตั้งเเต่ม. 1 เเต่เริ่มมาสนิทตอนม.2-3 เเต่เรื่องมันมาเกิดตอนนี้
คราวนี้กลุ่มนี้เริ่มมาทำตัวเเปลกๆ กับเรา คุยน้อยลง ไปไหนในกลุ่มโดยที่เราไม่รู้ (ซึ่งรู้สึกว่าเราทำผิดอะไรวะ) เลยถามไปตรงไหน
สรุปคือเขาให้คำตอบว่าเราทำตัวน่ารำคาญเกินไป ซึ่งเราก็เข้าใจด้วยเหตุผลที่บอกไปตอนเเรก เราก็พูดว่าเราจะปรับตัวก็ได้ (เเละตอนนั้นเริ่มมีภาวะซึมเศร้า)
เเต่ทำไมเราถามคนอื่นถึงไม่ตอบว่าเราน่ารำคาญล่ะ?
หรือว่ามันเป็นเพราะอย่างอื่น?
คำถามนี้ลอยๆ อยู่ที่ไกลๆ ในหัว เเละก็เลิกคิดไป เพราะว่าคิดว่าเป็นความผิดตัวเองเต็มประตู
เราทำตัวเป็นตัวเอง ไม่พยายามดี๊ด๊าหาเพื่อนจนน่ารำคาญ (จนคนอื่นถามว่าอะไรกระทบกระเทือนสมองหรือเปล่า5555)
เรารู้สึกนะ ว่ามันควรจะดีขึ้น
เเต่มันกลับเเย่ลง
เหตุการณ์เริ่มที่ว่าเพื่อนกลุ่มนี้นัดกันออกไปเที่ยวนอกรร. หลังเรียนเสร็จ เเละชวนเพื่อนนอกกลุ่มไปด้วย
เเต่เพื่อนกลุ่มนี้ชวนทุกคน
ยกเว้นเรา
เราเข้าใจนะคะ มันดูปัญญาอ่อนกับการมาคิดอะไรเล็กๆ น้อยๆ อย่างนี้
เเต่มันใช่เหรอ เราถามกับตัวเอง
วันต่อมาก็เจอกัน เกือบทุกคนต่างคนต่างคุยเรื่องที่ไปเที่ยวเมื่อวาน (คือถ้าไม่คุยกันจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไปเที่ยวกันมา) กลับมีคนนึงถามเราว่า
"อ้าว เเล้ว A ไม่ไปเหรอ ทำไมไม่เห็นเมื่อวานเลย"
เราตอบไปตรงๆ ว่าไม่มีใครชวน ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไปเที่ยวกันมา
เพื่อนคนที่ถามเรา ถามกลุ่มนั้นว่า "อ้าว เเล้วทำไมไม่ชวน A ไปล่ะ"
กลุ่มนั้นเลือกจะตอบว่า "ชวนไปเเล้วนี่นา เห็นเเกไม่อยากไปเลยไม่อยากชวนอีก" เเต่เราคือเที่ยวทุกครั้ง ปาร์ตี้ทุกครั้งจะไปทุกครั้ง เราติดใจมากกก เเต่ไม่คิดจะตอบอะไรไป เพราะมันจะดูเล่นใหญ่ซะเปล่า
เรารู้สึกว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันเเน่ มันคือความผิดเราที่ทำตัวน่ารำคาญ...
หรือพวกนั้น
เราพอมีกลุ่มอื่น เเต่เรานั่งอยู่กับพวกกลุ่มนั้นอ่ะค่ะ เลยคุยกับครูที่ดูเเลห้องว่าขอสลับที่ได้มั้ย เเละเราก็บอกสาเหตุตรงๆ เพราะไม่อยากโกหก ครูลองไปเคลียร์กับพวกเพื่อนคนนั้นอ่ะคะ 8-9 คนในกลุ่มก็ต่างบอกกันว่า ไม่ได้มีปัญหาอะไรกับเรา หลังจากที่เคลียร์กันไป เเถมยังบอกกับเช่อร์ด้วยว่าอยากให้เราหายป่วยเร็วๆ
เช่อร์บอกว่าลองคบกับพวกนี้ดู อาจจะไม่มีไรเเล้วก็ได้
เเต่เรารู้สึกว่ามันไม่ใช่อ่ะค่ะ มัน..
ไม่รู้ว่าเขานิสัยดี หรือตีสองหน้ากันเเน่
จะด่าก็ด่าได้นะคะ (อย่าเเรงมาก เดิ๋ยวร้องไห้5555) คิดอะไรพิมพ์มาได้เลย เราชอบคนตรงไปตรงมา 555
เพื่อนเเบบนี้คือเพื่อนนิสัยดี หรือเพื่อนตีสองหน้าคะ?
ด้วยเหตุผลบางอย่าง (ซึ่งไม่อยากบอก ไม่งั้นคนรอบตัวจะรู้เอา) ทำให้ม.1-ตอนนี้ อยู่กับเพื่อนชุดเดิม อาจจะมีเพิ่มมาใหม่บ้าง ออกไปบ้าง เเต่ก็คือส่วนใหญ่ในห้องเป็นเพื่อนตั้งเเต่ม. 1 เพื่อกลุ่มนี้ที่กำลังจะเล่าก็เจอๆ กันมาตั้งเเต่ม. 1 เเต่เริ่มมาสนิทตอนม.2-3 เเต่เรื่องมันมาเกิดตอนนี้
คราวนี้กลุ่มนี้เริ่มมาทำตัวเเปลกๆ กับเรา คุยน้อยลง ไปไหนในกลุ่มโดยที่เราไม่รู้ (ซึ่งรู้สึกว่าเราทำผิดอะไรวะ) เลยถามไปตรงไหน
สรุปคือเขาให้คำตอบว่าเราทำตัวน่ารำคาญเกินไป ซึ่งเราก็เข้าใจด้วยเหตุผลที่บอกไปตอนเเรก เราก็พูดว่าเราจะปรับตัวก็ได้ (เเละตอนนั้นเริ่มมีภาวะซึมเศร้า)
เเต่ทำไมเราถามคนอื่นถึงไม่ตอบว่าเราน่ารำคาญล่ะ?
หรือว่ามันเป็นเพราะอย่างอื่น?
คำถามนี้ลอยๆ อยู่ที่ไกลๆ ในหัว เเละก็เลิกคิดไป เพราะว่าคิดว่าเป็นความผิดตัวเองเต็มประตู
เราทำตัวเป็นตัวเอง ไม่พยายามดี๊ด๊าหาเพื่อนจนน่ารำคาญ (จนคนอื่นถามว่าอะไรกระทบกระเทือนสมองหรือเปล่า5555)
เรารู้สึกนะ ว่ามันควรจะดีขึ้น
เเต่มันกลับเเย่ลง
เหตุการณ์เริ่มที่ว่าเพื่อนกลุ่มนี้นัดกันออกไปเที่ยวนอกรร. หลังเรียนเสร็จ เเละชวนเพื่อนนอกกลุ่มไปด้วย
เเต่เพื่อนกลุ่มนี้ชวนทุกคน
ยกเว้นเรา
เราเข้าใจนะคะ มันดูปัญญาอ่อนกับการมาคิดอะไรเล็กๆ น้อยๆ อย่างนี้
เเต่มันใช่เหรอ เราถามกับตัวเอง
วันต่อมาก็เจอกัน เกือบทุกคนต่างคนต่างคุยเรื่องที่ไปเที่ยวเมื่อวาน (คือถ้าไม่คุยกันจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไปเที่ยวกันมา) กลับมีคนนึงถามเราว่า
"อ้าว เเล้ว A ไม่ไปเหรอ ทำไมไม่เห็นเมื่อวานเลย"
เราตอบไปตรงๆ ว่าไม่มีใครชวน ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไปเที่ยวกันมา
เพื่อนคนที่ถามเรา ถามกลุ่มนั้นว่า "อ้าว เเล้วทำไมไม่ชวน A ไปล่ะ"
กลุ่มนั้นเลือกจะตอบว่า "ชวนไปเเล้วนี่นา เห็นเเกไม่อยากไปเลยไม่อยากชวนอีก" เเต่เราคือเที่ยวทุกครั้ง ปาร์ตี้ทุกครั้งจะไปทุกครั้ง เราติดใจมากกก เเต่ไม่คิดจะตอบอะไรไป เพราะมันจะดูเล่นใหญ่ซะเปล่า
เรารู้สึกว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันเเน่ มันคือความผิดเราที่ทำตัวน่ารำคาญ...
หรือพวกนั้น
เราพอมีกลุ่มอื่น เเต่เรานั่งอยู่กับพวกกลุ่มนั้นอ่ะค่ะ เลยคุยกับครูที่ดูเเลห้องว่าขอสลับที่ได้มั้ย เเละเราก็บอกสาเหตุตรงๆ เพราะไม่อยากโกหก ครูลองไปเคลียร์กับพวกเพื่อนคนนั้นอ่ะคะ 8-9 คนในกลุ่มก็ต่างบอกกันว่า ไม่ได้มีปัญหาอะไรกับเรา หลังจากที่เคลียร์กันไป เเถมยังบอกกับเช่อร์ด้วยว่าอยากให้เราหายป่วยเร็วๆ
เช่อร์บอกว่าลองคบกับพวกนี้ดู อาจจะไม่มีไรเเล้วก็ได้
เเต่เรารู้สึกว่ามันไม่ใช่อ่ะค่ะ มัน..
ไม่รู้ว่าเขานิสัยดี หรือตีสองหน้ากันเเน่
จะด่าก็ด่าได้นะคะ (อย่าเเรงมาก เดิ๋ยวร้องไห้5555) คิดอะไรพิมพ์มาได้เลย เราชอบคนตรงไปตรงมา 555