ชีวิตทหาร4ปีสู่พลเรือนที่ว่างงาน2ปี เพราะไม่ชินกับการคิดเองทำอะไรเอง

ขออนุญาตินะครับ ผมจะเล่าประวัติความเป็นมาก่อนแล้ว ช่วยผมน่อยว่าผมควรทำอย่างไรดี อยากฟังความคิดคนอื่นบ้าง
ผมเริ่มต้นจากเรียนหนังสือไม่จบ เพราะเกเร โดดเรียน หนีไปเล่นเกมบ่อย จนไม่จบสัก รร. เพราะมีความคิดผิดๆว่าเราชอบลงทุน ค้าขาย คิดว่ามันไม่ยากเรยที่จะหาช่องทางทำเงิน ไม่จำเป็นต้องใช้วุฒิก้อได้ม้ง เรียนไปทำไมเยอะๆ ก้อเท่านั้น ทั้งๆที่บ้านไม่ได้มีกิจการค้าขายเรย ส่วนใหญ่ทำงานรับจ้างทั่วไป ได้อิฐิพลมาจากเพื่อนคนจีน ได้ไปช่วยค้าขาย ในหยุดเสา อาทิต เห้นมันทำเงินได้มากจากค้าขาย ง่ายๆ  ที่ด่านไทย มาเล ได้แต่เสเพลยุกับเพื่อน เงินได้มาง่ายก้อใช้ฟุ่มเฟื่อยไม่เคยเก้บเงินเรยสักบาท ตอนนั้นคิดในใจขอให้ผ่านทหารก่อนค่อย สร้างเนื้อสร้างตัว(ข้ออ้างที่ไม่เก็บเงิน) จนสุดท้ายจับติดใบแดงขึ้นมา ได้เป้นทหาร สองปีเต้มเพราะเรียนไม่จบ
ตอนแรกก้อคิดว่าเราโตขึ้นแล้วนะ ใช้ชีวตลำบากแบบทหารได้เนี้ย พอเป้นทหารก้อคิดเข้าข้างตัวเองอีกละว่าค่อยเก้บเงิน ชีวิตทหารลำบาก ต้องหาความสุขบ้างเวลาลาพัก จนเกือบปลด ได้ไปทำงานบ้านนาย ทำงานเข้าตานาย ได้ย้ายไปยุด้วย ที่ จ.นราธิวาส เงินเดือนได้มากขึ้นจากเก้าพันเป้นหมื่นสาม ใช้ชีวิตสบายมากแทบไม่ต้องเสียเงินเรยในการกินยุ พอปลดก้อได้บรรจุทหารพรานต่อเรย เงินเดือนได้2หมื่นต่อเดือนนายให้นอกด้วย ตอนนั้นใช้เงินไปกับเปย์ผญ อุปทหารบ้างละ อยากเท่เหมือนรุ่นพี่ ไม่ได้เก้บเงินสักบาท จนลืมสิ่งที่เคยบอกกับตัวเองในตอนก่อนมาเป้นทหาร ว่าหลังปลดจะสร้างเนื้อสร้างตัว จริงจังกับชีวิต ตอนนั้นคิดว่าเด่วนายให้นายสิบก้อสบายมีงานมั่นคง แต่ก้อพลาดท่า ทะเลาะกับหมวดที่ติดตามนายอยู่ด้วยกันมานาน จนไม่พอใจลาออกมาดื้อๆ โง่ๆ ทั้งที่เดือนหน้า จะมีสอบนายสิบ นายเตรียมที่ไว้ให้แล้ว คิดว่าพอแล้วชีวิตไม่เป้นตัวของตัวเอง ต้องยุกับงานที่สั่งไม่ต้องคิดมาตลอด สรุปผมเป็นพลทหารสองปีทหารพรานสองปี เคยชินกับการทำงานโดยไม่ต้องคิดแค่ทำตามคำสั่งมานานมาก จนลืมการใช้ชีวิตแบบที่ตัวเองต้องคิดเองทำเอง พอออกมาก้อเหมือนพักร้อนไม่ได้ทำอะไร ดีมีเงินเก็บ จากความยังเอิญอยากมีเงินไว้ขอผญ ยุหนึ่งแสนห้าหมื่น คือน้ำพักน้ำแรงจากการเก้บยุแปดเดือนแทบไม่ใช่เงินเรย นี่คือสาเหตุที่กล้าลาออก เพราะคิดว่ามีเงินเก้บพอได้เอาไปทำไรได้บ้าง พอออกงานมาแฟนไม่พอใจที่เราออกมาไม่รู้จักทำงาน ใช้แต่เงินเก้บ ขอเลิกไปมีคนใหม่ที่หน้าที่การงานดีกว่า ผมทำใจไม่ได้ ทิ้งยุตัวเองมาปีครึ่ง ไม่ทำไรนอกจากกิน นอน หาอะไรดูในคอม ไม่ก้อเล่นเกม พอเงินเก้บใกล้หมดผมเริ่มออกไปหางานทำดู จนได้งานทำร้านกาแฟทำได้ไม่นานก้อลาออก เพราะทำเป้นหมดทุกอย่างแล้ว เงินเดือนก้อน้อยเรยออก ทั้งๆที่เงินแทบไม่มี งานใหม่ยังไม่ได้หาเรย ตอนนั้นสับสนมากเหมือนทางตันของชีวิต ใช้ชีวิตแบบคนธรรมดาไม่เป้น เริ่มหางานใหม่ หางานที่พอทำได้ไม่ได้เรย รับแต่เฉพาะทาง มีแต่งานเด้กเสิร์ฟ พาร์ทไทม์์คิดว่าแก่แล่วไม่กล้าทำ จนสุดท้ายมาหาเงินกับเกมส์  จนถึงทุกวันนี้ มันพอมีพอกิน  ถ้าเล่นก้อได้เงิน หยุดก้อไม่มีเงิน เหนื่อยมากกับชีวิตแบบนี้ มานั่งทบทวนตัวเองดู ว่าเราจะสโลไลฟ์เกินไปหรือป่าว มีความคิดง่ายๆเกินไปแค่มีกินมีที่ให้นอนหลับก้อพอแล้ว จนวินาทีนี้ผมอยากมีความทะยอทะยานก้าวไปข้างหน้าบ้าง แต่ไม่รู้จะเริ่มปรับความคิดของตัวเองยังไงดี ต้องเริ่มจากหาเงินจากช่องทางไหนดี อยากได้ความคิดเห็นของคนอื่นบ้างเรยมาตั้งกะทู้ เพื่อจะช่วยผมตัดสินใจได้ง่ายขึ้น ขอบคุณครับที่เข้ามาอ่าน และ แน่ะนำ ครับ