สวัสดีค่ะชาวพันทิปทุกคน ฉันชื่อ ปัณฑิตา หรือเรียกว่าปันปัน ก็ได้นะคะ เรื่องเล่าของปันปัน เกิดจากแอบชอบรุ่นพี่ในรั้วโรงเรียนเดียวกันค่ะ ย้อนมาเล่าตั้งแต่มัธยมตอนกลายก่อนเลยนะคะ ตอนนี้ปันปันเรียนจบแล้วน๊า ปัจจุบันอายุ 26 ปีแล้ว เป็นเรื่องเล่าเรื่องแรกของปันปัน หากผิดพลาดประการใดไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ เรื่องเล่าทั้งหมดมาจากชีวิตจริงๆเราของในสมัยเรียนนะคะ มาเข้าเรื่องกันเลยละกันค่ะ
ep 1
ในเช้าของการเปิดเทอมวันแรก ซึ่งเราอยู่ม.4 ก็จะการรับน้องหาสายรหัสกันอยู่แล้วนะคะในช่วงเดือนแรกๆของการเปิดเทอม เรามีเพื่อน 3 คนค่ะ เป็นเพื่อนเก่าที่มาจาก รร เดียวกันในสมัยม.ต้น ชื่อ น้ำ พิ้ง และ มิว ค่ะ เปิดเทอมวันแรกเข้าเรียนมาเราก็จะไม่รู้จักใครเลย เราเดินกันเป็นกลุ่มๆ ไปเรียนตามอาคาร เรานั่งเรียนกับมิว ส่วนน้ำกับพิ้งก็นั่งด้วยกัน ในตอนนี้เรากำลังเรียนวิชาคอมพิวเตอร์ มีผู้ชายคนนึงเดินเข้ามาในห้องของเรา ตัวขาว ตัดผมทรงสกินเฮดหัวเกรียนๆ ใส่ชุด รด มา
พิ้ง : ปัน ฉันว่าคนนี้สเปคเธอชัว
น้ำ : เรียน รด ด้วย เธอชอบไม่ใช่หรอปัน
ปัน : ไหนอ่ะ คนนี้หรอ
* คือตอนนั้นเราก็คิดแหละว่าผู้ชายคนนั้นก็ดูดีนะ หล่อในระดับนึงเลยแหละ เพราะเราพึ่งจะเข้ามาเรียนแรกๆ ยังไม่เจอใครมากมาย
น้ำ : พักเที่ยงไปนั่งทำงานกันในยิมมั๊ย มีโต๊ะด้วย
ปัน : ไปดิ พวกเธอไปป่ะ
พิ้ง : ไปกันหมดนี่แหละ
พอเลยเวลามาจนพักเที่ยง เราก็นั่งทำงาน นั่งฟังเพลงกันในยิม ซึ่งเราเหลือบตาไปมองเห็นแล้วว่า พี่ผู้ชายคนนั้นเขาเตะบอลกับเพื่อนๆอยู่ด้วย เราก็ไม่สนใจจนมีลูกบอลลอยมาโดนเเขนเรา ปึ๊กกก !!! โอ๊ยยย
ปัน : เจ็บอ่ะ
ผู้ชายคนนั้นวิ่งเข้ามา คือพอมองใกล้ๆ ฉันรักเขาเลยแกร เขาน่ารักมาก ปากนี่ชมพูเลย ตัวหอมมาก โอ๊ย ลืมไปเลยว่ากำลังเจ็บอยู่ 5555555 ยอมแพ้เธอเลยงานนี้
ผู้ชายคนนั้น : น้องเจ็บมั๊ยพี่ขอโทษนะครับ
แล้วเขาก็ยิ้มให้เรา พักสักมีเสียงจากเพื่อนตะโกนมาว่า ไออาร์ม ขอโทษน้องเขายังว่ะ มาเตะบอลต่อเร็ว
หื้มมแกรร เขาคือรุ่นพี่เรา เรารักเลยคนนี้ ขอจองนะแม่
พิ้ง : ปัน เธอเป็นอะไรมั๊ยอ่ะ
น้ำ : จะเป็นไรได้ล่ะ เล่นเขิลหน้าแดงหมดแล้ว
มิว : พี่คนนี้ยังโสดนะปัน ฉันสืบมาแล้ว55
พิ้ง : ไวไฟจริงนะมิว เร็วมากก
ปัน : พวกเธอก็เกินไป พี่เขาไม่ชอบฉันหรอก
ขอแนะนำตัวก่อนนะคะ ปันสูง 165 หนัก 50 ค่อยข้างจะอวบๆหน่อยๆ ไม่ขาวมาก แต่ก็ไม่ได้ผิวคล้ำดำเสียอะไร ปันไว้ผมยาว เป็นคนผมตรงผมสวย อันนี้ขออวยนิดนุง
กลับเข้าเรื่องกันนะคะ เดี๋ยวเสียเวลา
พิ้ง : ช่วงบ่ายเราไม่มีเรียนแล้วหนิ ครูไม่อยู่
มิว : งั้นก็นั่งกันในนี้แหละ
ปัน : ก็โอเคเหมือนกันนะ
เวลาผ่านไปจนเลิกเรียน เพื่อนๆในกลุ่มของเราจะพารถมา รร เอง แต่เรารอแม่มารับมาส่งทุกวัน เพราะแม่จะไปทำงานผ่านทางนี้ ระหว่างที่รอแม่ก็เล่นเฟสไปเรื่อยๆ และก็มีแจ้งเตือนเด้งขึ้นว่า " อาร์ม ศิวกร " ได้ส่งคำขอเป็นเพื่อนถึงคุณ พอเรากดดูโปร์ไฟล์ คือมันใช่เลยแกร มันคือพี่อาร์มที่เตะบอลโดนเรา คือคนเดียวกันเลยอ่ะ
พอเรากดรับคำขอ พี่เขาก็ทักมาหาเราว่า
✉📩
พี่อาร์ม : พี่ขอโทษนะครับวันนี้เจ็บมากมั๊ย
ปัน : ไม่เป็นไรค่ะ แค่นี้เอง
พี่อาร์ม : แล้วทำไมไม่กลับบ้าน รอใครอยู่
ปัน : พี่รู้ได้ไงว่ายังไม่กลับ
พี่อาร์ม : ก็เห็นอะ พี่ก็นั่งอยู่แถวๆนั้นแหละ
ปัน : รอแม่มารับค่ะ
พี่อาร์ม : คิดว่ารอแฟนมารับ
ปัน : ถ้ามีก็คงมารับมาส่งแล้วค่ะ
พี่อาร์ม : อ่อ ไว้เจอกันรับน้องสายรหัสนะครับ.บาย
#ใครติดตามรายงานตัวด้วยค้าบ
#จะมาลงต่อตอนต่อไปนะ
#จขกท ง่วงมากกกกกก
แอบชอบรุ่นพี่
ep 1
ในเช้าของการเปิดเทอมวันแรก ซึ่งเราอยู่ม.4 ก็จะการรับน้องหาสายรหัสกันอยู่แล้วนะคะในช่วงเดือนแรกๆของการเปิดเทอม เรามีเพื่อน 3 คนค่ะ เป็นเพื่อนเก่าที่มาจาก รร เดียวกันในสมัยม.ต้น ชื่อ น้ำ พิ้ง และ มิว ค่ะ เปิดเทอมวันแรกเข้าเรียนมาเราก็จะไม่รู้จักใครเลย เราเดินกันเป็นกลุ่มๆ ไปเรียนตามอาคาร เรานั่งเรียนกับมิว ส่วนน้ำกับพิ้งก็นั่งด้วยกัน ในตอนนี้เรากำลังเรียนวิชาคอมพิวเตอร์ มีผู้ชายคนนึงเดินเข้ามาในห้องของเรา ตัวขาว ตัดผมทรงสกินเฮดหัวเกรียนๆ ใส่ชุด รด มา
พิ้ง : ปัน ฉันว่าคนนี้สเปคเธอชัว
น้ำ : เรียน รด ด้วย เธอชอบไม่ใช่หรอปัน
ปัน : ไหนอ่ะ คนนี้หรอ
* คือตอนนั้นเราก็คิดแหละว่าผู้ชายคนนั้นก็ดูดีนะ หล่อในระดับนึงเลยแหละ เพราะเราพึ่งจะเข้ามาเรียนแรกๆ ยังไม่เจอใครมากมาย
น้ำ : พักเที่ยงไปนั่งทำงานกันในยิมมั๊ย มีโต๊ะด้วย
ปัน : ไปดิ พวกเธอไปป่ะ
พิ้ง : ไปกันหมดนี่แหละ
พอเลยเวลามาจนพักเที่ยง เราก็นั่งทำงาน นั่งฟังเพลงกันในยิม ซึ่งเราเหลือบตาไปมองเห็นแล้วว่า พี่ผู้ชายคนนั้นเขาเตะบอลกับเพื่อนๆอยู่ด้วย เราก็ไม่สนใจจนมีลูกบอลลอยมาโดนเเขนเรา ปึ๊กกก !!! โอ๊ยยย
ปัน : เจ็บอ่ะ
ผู้ชายคนนั้นวิ่งเข้ามา คือพอมองใกล้ๆ ฉันรักเขาเลยแกร เขาน่ารักมาก ปากนี่ชมพูเลย ตัวหอมมาก โอ๊ย ลืมไปเลยว่ากำลังเจ็บอยู่ 5555555 ยอมแพ้เธอเลยงานนี้
ผู้ชายคนนั้น : น้องเจ็บมั๊ยพี่ขอโทษนะครับ
แล้วเขาก็ยิ้มให้เรา พักสักมีเสียงจากเพื่อนตะโกนมาว่า ไออาร์ม ขอโทษน้องเขายังว่ะ มาเตะบอลต่อเร็ว
หื้มมแกรร เขาคือรุ่นพี่เรา เรารักเลยคนนี้ ขอจองนะแม่
พิ้ง : ปัน เธอเป็นอะไรมั๊ยอ่ะ
น้ำ : จะเป็นไรได้ล่ะ เล่นเขิลหน้าแดงหมดแล้ว
มิว : พี่คนนี้ยังโสดนะปัน ฉันสืบมาแล้ว55
พิ้ง : ไวไฟจริงนะมิว เร็วมากก
ปัน : พวกเธอก็เกินไป พี่เขาไม่ชอบฉันหรอก
ขอแนะนำตัวก่อนนะคะ ปันสูง 165 หนัก 50 ค่อยข้างจะอวบๆหน่อยๆ ไม่ขาวมาก แต่ก็ไม่ได้ผิวคล้ำดำเสียอะไร ปันไว้ผมยาว เป็นคนผมตรงผมสวย อันนี้ขออวยนิดนุง
กลับเข้าเรื่องกันนะคะ เดี๋ยวเสียเวลา
พิ้ง : ช่วงบ่ายเราไม่มีเรียนแล้วหนิ ครูไม่อยู่
มิว : งั้นก็นั่งกันในนี้แหละ
ปัน : ก็โอเคเหมือนกันนะ
เวลาผ่านไปจนเลิกเรียน เพื่อนๆในกลุ่มของเราจะพารถมา รร เอง แต่เรารอแม่มารับมาส่งทุกวัน เพราะแม่จะไปทำงานผ่านทางนี้ ระหว่างที่รอแม่ก็เล่นเฟสไปเรื่อยๆ และก็มีแจ้งเตือนเด้งขึ้นว่า " อาร์ม ศิวกร " ได้ส่งคำขอเป็นเพื่อนถึงคุณ พอเรากดดูโปร์ไฟล์ คือมันใช่เลยแกร มันคือพี่อาร์มที่เตะบอลโดนเรา คือคนเดียวกันเลยอ่ะ
พอเรากดรับคำขอ พี่เขาก็ทักมาหาเราว่า
✉📩
พี่อาร์ม : พี่ขอโทษนะครับวันนี้เจ็บมากมั๊ย
ปัน : ไม่เป็นไรค่ะ แค่นี้เอง
พี่อาร์ม : แล้วทำไมไม่กลับบ้าน รอใครอยู่
ปัน : พี่รู้ได้ไงว่ายังไม่กลับ
พี่อาร์ม : ก็เห็นอะ พี่ก็นั่งอยู่แถวๆนั้นแหละ
ปัน : รอแม่มารับค่ะ
พี่อาร์ม : คิดว่ารอแฟนมารับ
ปัน : ถ้ามีก็คงมารับมาส่งแล้วค่ะ
พี่อาร์ม : อ่อ ไว้เจอกันรับน้องสายรหัสนะครับ.บาย
#ใครติดตามรายงานตัวด้วยค้าบ
#จะมาลงต่อตอนต่อไปนะ
#จขกท ง่วงมากกกกกก