เดี๋ยวนี้ได้ยินคนฟ้องร้อง / ร้องเรียน หมอ บ่อยมาก ก็เข้าใจได้แหล่ะว่าเพราะคนไข้รักชีวิตตนเองและก็ฝากชีวิตของเขาไว้ในกำมือหมอ ถ้าหมอวินิจฉัยผิด หรือ รักษาผิด ก็อาจเกิดความสูญเสียได้
เลยเกิดคำถามว่า คุณจะยอมรับได้มั้ย...ถ้าเห็น/อยู่ในเหตุการที่ "หมอรักษาโดยประมาท" "หมอมีการกระทำที่ฝ่าฝืนกฎระเบียบของ รพ / กฎหมายชัดเจนขณะกำลังปฏิบัติหน้าที่"???
ผมว่าคำตอบส่วนใหญ่น่าจะตอบว่าคือ ยอมรับไม่ได้ ต้องฟ้องร้อง ต้องร้องเรียน จริงมั้ยครับ เพราะใครๆ ก็รักชีวิตตัวเอง
แต่... ทำไมเราถึงยอมรับสภาพทั้งหมดนั้นได้จากพี่วินฯ??? คือเห็นเหตุการณ์ที่รถยนต์เกือบจะชนพี่วินฯ ที่มีผู้โดยสาร เพราะพี่วินขับรถย้อนศรแล้วเลี้ยวเข้าซอยที่ห้ามเข้าเพราะเป็น one-way เลยนึกถึงประสบการณ์ตรงจากตัวเอง
ผม: พี่ๆ ไป BTS พญาไท เท่าไหร
พี่วิน: 80
ผม: OK
(จากนั้น พี่วินก็ขับซอกแซกมากกกกก เน้นว่า "มากกกกกกก")
ผม: พี่ๆ ผมไม่รีบนะ ค่อยๆ ไปก็ได้ครับ
พี่วิน: เนี่ยเวลาทำเงินเลย ก็ต้องรีบหน่อยอะ
ผม: - - - (พูดอะไรไม่ออก อึ้งและนั่งเงียบๆ ไป)
(ต่อมารถติดหนักขึ้น พี่วินไม่แค่ซอกแซกแล้ว พี่วินขับเปิดเลนใหม่ ย้อนศรเลย)
ผม: โหหห พี่ ขับแบบนี้มันอันตรายนะ ยังไงเดี๋ยวพี่จอดตรงนี้ก็ได้ เดี๋ยวผมหาคันใหม่ไปต่อเอง พี่คิดเท่าไหร่
พี่วิน: อะไร อีกนิดเดียวก็ถึงละ ตั้งแต่ขับมาไม่เคยเห็นผู้โดยสารคนไหนบ่นแบบนี้เลย วินที่ไหนก็ขับแบบนี้ทั้งนั้นแหล่ะ
(แล้วขับไปจนถึงบันไดเลื่อน BTS และทำท่าหงุดหงิด)
ผมเลยสงสัยว่า ทำไมเมื่อเราเป็นผู้โดยสารของพี่วิน เราก็เหมือนเราฝากชีวิตไว้ในกำมือพี่เขาเหมือนที่เราฝากไว้ในกำมือหมอตอนที่เราไม่สบาย แต่สังคมไทยกลับยอมรับสภาพให้วินมอไซขับแหกกฎต่างๆ ตามใจ โดยที่ถ้าเกิดอุบัติเหตุขึ้นมา (แบบพี่วินเป็นคนผิดกฎ) เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครจะรับผิดชอบ หรือเราจะร้องฟ้อง/ร้องเรียนเพื่อเอาค่าเสียหายและเสียเวลาจากใคร
เลยมาถึงคำถามอะครับว่า "คุณคิดว่า "หมอ" กับ "พี่วินมอไซ" สำคัญกับชีวิตคุณเท่ากันมั้ย? แล้วทำไมเราไม่เรียกร้องให้เขาขับรถแบบเคารพกฎจราจร?"
คุณคิดว่า "หมอ" กับ "พี่วินมอไซ" สำคัญกับชีวิตคุณเท่ากันมั้ย?
เลยเกิดคำถามว่า คุณจะยอมรับได้มั้ย...ถ้าเห็น/อยู่ในเหตุการที่ "หมอรักษาโดยประมาท" "หมอมีการกระทำที่ฝ่าฝืนกฎระเบียบของ รพ / กฎหมายชัดเจนขณะกำลังปฏิบัติหน้าที่"???
ผมว่าคำตอบส่วนใหญ่น่าจะตอบว่าคือ ยอมรับไม่ได้ ต้องฟ้องร้อง ต้องร้องเรียน จริงมั้ยครับ เพราะใครๆ ก็รักชีวิตตัวเอง
แต่... ทำไมเราถึงยอมรับสภาพทั้งหมดนั้นได้จากพี่วินฯ??? คือเห็นเหตุการณ์ที่รถยนต์เกือบจะชนพี่วินฯ ที่มีผู้โดยสาร เพราะพี่วินขับรถย้อนศรแล้วเลี้ยวเข้าซอยที่ห้ามเข้าเพราะเป็น one-way เลยนึกถึงประสบการณ์ตรงจากตัวเอง
ผม: พี่ๆ ไป BTS พญาไท เท่าไหร
พี่วิน: 80
ผม: OK
(จากนั้น พี่วินก็ขับซอกแซกมากกกกก เน้นว่า "มากกกกกกก")
ผม: พี่ๆ ผมไม่รีบนะ ค่อยๆ ไปก็ได้ครับ
พี่วิน: เนี่ยเวลาทำเงินเลย ก็ต้องรีบหน่อยอะ
ผม: - - - (พูดอะไรไม่ออก อึ้งและนั่งเงียบๆ ไป)
(ต่อมารถติดหนักขึ้น พี่วินไม่แค่ซอกแซกแล้ว พี่วินขับเปิดเลนใหม่ ย้อนศรเลย)
ผม: โหหห พี่ ขับแบบนี้มันอันตรายนะ ยังไงเดี๋ยวพี่จอดตรงนี้ก็ได้ เดี๋ยวผมหาคันใหม่ไปต่อเอง พี่คิดเท่าไหร่
พี่วิน: อะไร อีกนิดเดียวก็ถึงละ ตั้งแต่ขับมาไม่เคยเห็นผู้โดยสารคนไหนบ่นแบบนี้เลย วินที่ไหนก็ขับแบบนี้ทั้งนั้นแหล่ะ
(แล้วขับไปจนถึงบันไดเลื่อน BTS และทำท่าหงุดหงิด)
ผมเลยสงสัยว่า ทำไมเมื่อเราเป็นผู้โดยสารของพี่วิน เราก็เหมือนเราฝากชีวิตไว้ในกำมือพี่เขาเหมือนที่เราฝากไว้ในกำมือหมอตอนที่เราไม่สบาย แต่สังคมไทยกลับยอมรับสภาพให้วินมอไซขับแหกกฎต่างๆ ตามใจ โดยที่ถ้าเกิดอุบัติเหตุขึ้นมา (แบบพี่วินเป็นคนผิดกฎ) เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครจะรับผิดชอบ หรือเราจะร้องฟ้อง/ร้องเรียนเพื่อเอาค่าเสียหายและเสียเวลาจากใคร
เลยมาถึงคำถามอะครับว่า "คุณคิดว่า "หมอ" กับ "พี่วินมอไซ" สำคัญกับชีวิตคุณเท่ากันมั้ย? แล้วทำไมเราไม่เรียกร้องให้เขาขับรถแบบเคารพกฎจราจร?"