ในการจัดงานศพ ของชำร่วยคือเรื่องท้าย ๆ ที่เจ้าภาพ จะคิดและตัดสินใจว่าจะเตรียมของชำร่วยอะไร สำหรับเป็นที่ระลึกให้แขกผู้มีเกียรติที่มาร่วมในวันฌาปนกิจ หรือวันพระราชทานเพลิง ถ้าเจ้าภาพมีพี่น้องหลายคน มักจะถกเถียงกันว่า จะซื้ออะไรเป็นของที่ระลึกดี บางคนบอกว่า อะไรก็ได้ บางคนบอกว่า หาอะไรที่เป็นประโยชน์กับแขก จะได้เอาไปใช้ไม่ทิ้งขว้าง เช่น ร่ม ยาดม ยาหม่อง บางคนบอกว่าแจกเป็นหนังสือดีมั้ย บางคนบอกว่าหนังสือแจกไปก็ไม่มีใครอ่าน ทิ้งเปล่าๆ ใช้เวลาในการทำนาน ทำไม่ทันหรอก บางคนแย้งว่าหนังสือจะทำให้งานดูดี มีระดับขึ้นมานะ
จะอย่างไรก็ตาม ขอให้ท่านที่มาอ่านแล้ว ลองและตัดสินใจดูกันเองนะครับ
1 ถ้าเราต้องการแจกของที่ระลึกฯ เพื่อให้เป็นประโยชน์สำหรับ แขก ที่มาร่วมงาน สามารถนำไปใช้สอยได้เลย เจ้าภาพก็ซื้อของพวกยาดม ยาหม่อง ร่ม ถ้วย ชาม ช้อน ฯลฯ แจกเป็นของที่ระลึกได้
2 แต่ถ้าต้องการทำของระลึกเพื่อผู้ตายที่เป็นที่รักของคุณ และเพื่อแขกที่มาร่วมงานด้วย คือได้ทั้ง สอง ฝ่ายแล้วละก็ หนังสือที่ระลึก จะตอบโจทย์นี้ได้ครับ
ทำไมหนังสือที่ระลึกฯ ดีต่อผู้ตาย และผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่ ?
ความจริงเวลาเราทำหนังสือเสร็จ ผู้ตายไม่ได้อ่านแน่นอน แต่ผู้ตายจะได้รับบุญจากการที่มีผู้นำหนังสือไปใช้ให้เกิดประโยชน์ ซึ่งเราเรียกว่าเป็นหนังสือธรรมทาน ผู้ที่อ่านแล้วได้ความรู้ ได้ใช้ ได้บุญ ซึ่งบุญนี้ก็จะได้กับผู้ตายโดยตรงด้วยเช่นกัน เพราะถ้าไม่ใช่ผู้ตายแล้ว หนังสือที่ระลึกธรรมทานเล่มนี้ไม่ได้ตีพิมพ์ให้เกิดขึ้นอย่างแน่นอน ดังนั้นผู้ตายจึงเปรียบเสมือนต้นเหตุแห่งการจัดพิมพ์หนังสือ เพื่อถ่ายทอดความรู้ในหนังสือเล่มนั้นให้กับผู้คน เหมือนครูที่ประสิทธิ์ประสาทความรู้ให้กับบุคคลต่างๆ บุญที่เกิดขึ้นจึงเป็นบุญของผู้ตายไม่ต้องสงสัย
อีกประกายหนึ่ง สิ่งที่ผมซึมซับกับงานทำหนังสือที่ระลึกงานศพ มากกว่า 10 ปี ต้นฉบับที่ลูกหลานส่งมาให้พิมพ์ในหนังสือที่ระลึกฯ ล้วนพรรณนาถึงความดี และความรักที่มีต่อผู้ตาย เกือบ 90 % ผมกำลังจะบอกว่า ลูกหลานที่ตัดสินใจทำหนังสือที่ระลึกส่วนใหญ่จะรักและผูกพันกับผู้ตายอย่างมาก คนที่เขียนคำอาลัยให้กับผู้ตายนอกจากจะมี ลูกหลาน พี่ น้อง เพื่อนฝูงแล้ว เจ้านายเก่า ลูกน้องเก่า ก็ยังมี ซึ่งล้วนอยากประกาศความดีของผู้ตายไว้ ทำให้คนที่ได้อ่าน เกิดความประทับใจต่อผู้ตายว่า ครั้งหนึ่งในขณะที่มีชีวิตอยู่ผู้ตายเป็นคนดี และได้ทำคุณประโยชน์ไว้อย่างไร
ประการสุดท้าย หนังสือที่ระลึกนี้ ยังทำขึ้นเพื่อบันทึกเกียรติประวัติของผู้ตายไว้ ตราบนานเท่านานที่หนังสือเล่มนี้ยังคงอยู่ในโลก ไม่ว่าจะเป็นเกียรติที่ได้รับพระราชทานน้ำหลวงอาบศพ หรือได้รับพระราชทานเพลิงศพ หรือยศถาบรรดาศักดิ์ คุณความดีต่าง ๆ ผลงานที่เคยทำมา เป็นต้น ถึงแม้ว่าการบันทึกด้วยการเขียนความรู้สึกจากใจของลูกหลาน ตอนที่ผู้ตายจากไปแล้วเช่นนี้ ผู้ตายจะไม่รับรู้ใดใด แต่ในอนาคตลูกหลานที่เกิดมาใหม่จะได้อ่าน ได้ทราบถึงคุณความดีที่คุณปู่ คุณย่า คุณตา คุณยาย คุณทวดได้ทำไว้ในสมัยที่ท่านมีชีวิตอยู่
หวังว่า แนวความคิดนี้จะช่วยให้ท่านตัดสินใจ เรื่องของชำร่วยแจกงานศพได้บ้าง
(ปล. ถ้าเป็นตัวผู้เขียนเอง อยากได้อ่านความในใจแบบนี้ก่อนตายจะดีกว่า จึงอยากเชิญชวน ผู้อ่านทุกท่าน เขียนคุณงามความดี ความรักที่คุณมีต่อ คุณพ่อ หรือ คุณแม่ หรือ ญาติที่ท่านรัก ให้ท่านได้อ่านสักครั้ง ผมว่ามันจะชุ่มชื่นหัวใจ ดีกว่ายาแขนงใด ๆในโลกนี้)
หนังสือบุญแผ่ไพศาล
หนังสืองานศพ คำอาลัย ที่เจ้าตัวควรได้อ่าน
จะอย่างไรก็ตาม ขอให้ท่านที่มาอ่านแล้ว ลองและตัดสินใจดูกันเองนะครับ
1 ถ้าเราต้องการแจกของที่ระลึกฯ เพื่อให้เป็นประโยชน์สำหรับ แขก ที่มาร่วมงาน สามารถนำไปใช้สอยได้เลย เจ้าภาพก็ซื้อของพวกยาดม ยาหม่อง ร่ม ถ้วย ชาม ช้อน ฯลฯ แจกเป็นของที่ระลึกได้
2 แต่ถ้าต้องการทำของระลึกเพื่อผู้ตายที่เป็นที่รักของคุณ และเพื่อแขกที่มาร่วมงานด้วย คือได้ทั้ง สอง ฝ่ายแล้วละก็ หนังสือที่ระลึก จะตอบโจทย์นี้ได้ครับ
ทำไมหนังสือที่ระลึกฯ ดีต่อผู้ตาย และผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่ ?
ความจริงเวลาเราทำหนังสือเสร็จ ผู้ตายไม่ได้อ่านแน่นอน แต่ผู้ตายจะได้รับบุญจากการที่มีผู้นำหนังสือไปใช้ให้เกิดประโยชน์ ซึ่งเราเรียกว่าเป็นหนังสือธรรมทาน ผู้ที่อ่านแล้วได้ความรู้ ได้ใช้ ได้บุญ ซึ่งบุญนี้ก็จะได้กับผู้ตายโดยตรงด้วยเช่นกัน เพราะถ้าไม่ใช่ผู้ตายแล้ว หนังสือที่ระลึกธรรมทานเล่มนี้ไม่ได้ตีพิมพ์ให้เกิดขึ้นอย่างแน่นอน ดังนั้นผู้ตายจึงเปรียบเสมือนต้นเหตุแห่งการจัดพิมพ์หนังสือ เพื่อถ่ายทอดความรู้ในหนังสือเล่มนั้นให้กับผู้คน เหมือนครูที่ประสิทธิ์ประสาทความรู้ให้กับบุคคลต่างๆ บุญที่เกิดขึ้นจึงเป็นบุญของผู้ตายไม่ต้องสงสัย
อีกประกายหนึ่ง สิ่งที่ผมซึมซับกับงานทำหนังสือที่ระลึกงานศพ มากกว่า 10 ปี ต้นฉบับที่ลูกหลานส่งมาให้พิมพ์ในหนังสือที่ระลึกฯ ล้วนพรรณนาถึงความดี และความรักที่มีต่อผู้ตาย เกือบ 90 % ผมกำลังจะบอกว่า ลูกหลานที่ตัดสินใจทำหนังสือที่ระลึกส่วนใหญ่จะรักและผูกพันกับผู้ตายอย่างมาก คนที่เขียนคำอาลัยให้กับผู้ตายนอกจากจะมี ลูกหลาน พี่ น้อง เพื่อนฝูงแล้ว เจ้านายเก่า ลูกน้องเก่า ก็ยังมี ซึ่งล้วนอยากประกาศความดีของผู้ตายไว้ ทำให้คนที่ได้อ่าน เกิดความประทับใจต่อผู้ตายว่า ครั้งหนึ่งในขณะที่มีชีวิตอยู่ผู้ตายเป็นคนดี และได้ทำคุณประโยชน์ไว้อย่างไร
ประการสุดท้าย หนังสือที่ระลึกนี้ ยังทำขึ้นเพื่อบันทึกเกียรติประวัติของผู้ตายไว้ ตราบนานเท่านานที่หนังสือเล่มนี้ยังคงอยู่ในโลก ไม่ว่าจะเป็นเกียรติที่ได้รับพระราชทานน้ำหลวงอาบศพ หรือได้รับพระราชทานเพลิงศพ หรือยศถาบรรดาศักดิ์ คุณความดีต่าง ๆ ผลงานที่เคยทำมา เป็นต้น ถึงแม้ว่าการบันทึกด้วยการเขียนความรู้สึกจากใจของลูกหลาน ตอนที่ผู้ตายจากไปแล้วเช่นนี้ ผู้ตายจะไม่รับรู้ใดใด แต่ในอนาคตลูกหลานที่เกิดมาใหม่จะได้อ่าน ได้ทราบถึงคุณความดีที่คุณปู่ คุณย่า คุณตา คุณยาย คุณทวดได้ทำไว้ในสมัยที่ท่านมีชีวิตอยู่
หวังว่า แนวความคิดนี้จะช่วยให้ท่านตัดสินใจ เรื่องของชำร่วยแจกงานศพได้บ้าง
(ปล. ถ้าเป็นตัวผู้เขียนเอง อยากได้อ่านความในใจแบบนี้ก่อนตายจะดีกว่า จึงอยากเชิญชวน ผู้อ่านทุกท่าน เขียนคุณงามความดี ความรักที่คุณมีต่อ คุณพ่อ หรือ คุณแม่ หรือ ญาติที่ท่านรัก ให้ท่านได้อ่านสักครั้ง ผมว่ามันจะชุ่มชื่นหัวใจ ดีกว่ายาแขนงใด ๆในโลกนี้)
หนังสือบุญแผ่ไพศาล