ช่วงนี้อยู่ดีๆก็คิดถึงความรักครั้งแรกขึ้นมา จึงอยากเข้ามาแชร์ประสบการณ์ความรักที่ธรรมดาแต่มันก็ทำให้ฉันคิดถึงอยู่ถึงทุกวันนี้ ขอขึ้นเรื่องเลยแล้วกันค่ะ
+++ฉันเคยมีความรักมาทั้งหมด 2 ครั้ง แฟนเก่าและคนปัจจุบันต่างก็เป็นคนจีน (ทำไมต้องจีนน่ะหรอ อาจจะเป็นเพราะว่าฉันเรียนภาษาจีนมั้ง)
-----ก่อนที่จะคบกับคนปัจจุบัน ฉันเคยมีความรักเพียงครั้งเดียว และก็เป็นรักครั้งแรกของฉัน รักครั้งแรกเรารุ้จักกันแบบบังเอิญและไม่คิดว่าจะคบกันนาน เพราะตอนนั้นฉันเด็กมาก และเขาก็ายุห่างกับฉันเกือบสิบปี แต่ก็เป็นฉันเองที่จีบเขาก่อน เพราะรุ้สึกว่าเขาน่ารักดี จีบเขามาเดือนสองเดือน แบบว่าติดต่อเขาบ่อยมากทั้งคุยแชทในMSN(สมัยนั้นยังไม่มีไลน์) และโทรหา และช่วงนั้นเขาก็คงจะเหงาด้วย เราจึงตกลงเป็นแฟนกันในที่สุด
+++ช่วงเวลาที่คบกันฉันรุ้สึกว่ามันทั้งมีความสุขทั้งมีความทุกข์ปะปนกันไป เพราะระยะทางที่เราห่างกัน เขาอยู่เมืองจีน ฉันอยู่เมืองไทย บวกกับที่เขามีโรคที่ชื่อว่าไวรัสตับอักเสบB หรือ HBV ที่ปัจจุบันฉันก็ไม่รุ้ว่ามีทางรักษาไหม ตอนนั้นที่คบกันร้องไห้ทุกครั้งที่เขาพูดถึงเรื่องโรคของเขาขึ้นมา แต่ตอนนั้นฉันรักเขามากๆ และอาจจะเพราะสงสารเขาด้วย เราทั้งสองคนจึงคบกันมานานกว่า 5ปี (ตั้งแต่ม.4-ปี 2) ตลอดเวลาที่คบกันห้าปีเราเคยเจอกันแค่2ครั้ง(ครั้งแรกที่ไทย ครั้งที่สองที่จีน) ส่วนใหญ่จะvideo call กันในMSN หรือไม่ก็เป็นฉันที่โทรไปหาเขา (ช่วงเวลาที่คบกันฉันเสียค่าโทรไปมากอยู่พอควร ด้วยสมัยนั้นช่องทางการโทรศัพท์ไปต่างประเทศยังมีไม่มาก แต่ฉันรักเขาตอนนั้นไม่คิดอะไรเยอะ เก็บเงินค่าขนมมาซื้อบัตรโทรศัพท์เพื่อจะได้ยินเสียงเขาเลยนะ 555 จิงจังมาก)
-----พอมาถึงตอนที่ฉันจะจบม.6 เป็นช่วงที่ความรักของเราเปลี่ยนไป เพราะเขาทำงานหนักขึ้น และฉันต้องสอบเอ็นท์เข้ามหาลัย จึงไม่มีเวลาคุยกัน และมีอยุ่หลายครั้งที่เขาพูดเหมือนจะอยากเลิกกับฉัน เขาเคยบอกฉันหลายครั้งว่าถ้าเขาทำงานแล้ว เขาก็อาจจะเจอคนที่ใช่ (มันยิ่งตอกย้ำให้ฉันเข้าใจได้ว่าเขาคงไม่ได้รักฉันตั้งแต่แรกอยุ่แล้ว และฉันรุ้สึกว่ามันก็ถูกแล้วที่เขาจะไม่ได้จิงจังอะไรกับฉัน) เหตุผลหลายๆอย่างที่ทำให้เราทั้งสองต่างคิดว่ามันไม่มีเหตุผลที่จะไปต่อ เราจึงห่างกันไม่ได้ติดต่อกันบ่อยเหมือนช่วงแรกๆ แม้จะติดต่อกันไม่บ่อยแต่เราก็ติดต่อกันอยุ่เป็นพักๆ ตลอดจนฉันสอบติด
+++พอมาเรียนที่จีน เขาโทรหาฉันบ่อยขึ้น จากเดิมที่ไทยเดือนนึงโทรหาฉันไม่ถึง 10 ครั้ง แต่มาอยู่ที่จีนเราติดต่อกันได้ง่ายขึ้น เดือนที่สองเขานั่งรถไฟมาหาฉันที่มหาลัย ถึงแม้จะมาอยุ่ในประเทศเขา แต่ระยะห่างของเราก็ยังไกลกันอยู่ดี เพราะฉันไม่ได้เรียนในจังหวัดเดียวกับที่เขาทำงานอยู่ ถ้าจะไปหาเขา ฉันต้องนั่งรถไฟ 10 ชม ช่วงที่เขามาหาคือช่วงวันหยุดยาว1สัปดาห์ (วันชาติจีน) ปกติฉันจะนอนอยู่หอ แต่ช่วงที่เขามาถ้าพรุ่งนี้ฉันมีเรียนบ่าย คืนนั้นฉันจะไปนอนกับเขาที่ห้องพักนอกมหาลัย แต่เชื่อไหมเราไม่เคยมีอะไรกันเลย ฉันเคยถามเขาว่าทำไม ฉันไม่ใช่สเปคหรอ เขาก็บอกฉันว่าฉันต้องเก็บครั้งแรกให้กับคนนั้นในอนาคต ประโยคนี้มันยิ่งทำให้ฉันรุ้สึกว่าเหมือนฉันก็คงไม่ใช่คนๆนั้นของเขาจิงๆ
----- 6วันผ่านไปและแล้วก็มาถึงวันสุดท้ายที่ฉันจะได้เจอแฟน เช้าวันนั้นเขาบอกว่าจะต้องกลับไปทำงานแล้ว ฉันจึงนั่งรถเมลล์ไปส่งแฟนที่สถานีรถไฟ ฉันยังจำภาพวันนั้นได้จนถึงวันนี้ ตอนที่ลากันฉันไม่ได้ลงไปส่งเขาถึงสถานีรถไฟ ฉันอยากลงไปแต่แฟนบอกว่าไม่ทันแล้ว รถไฟไปจะมาแล้ว และสถานการณ์ตอนนั้นคือคนเยอะมาก ฉันจึงนั่งอยู่บนรถเมลล์ ไม่ได้ไปส่งเขา ครั้งสุดท้ายที่ได้เห็นเขาคือ เขามองมาตรงหน้าต่างรถเมลล์ที่ฉันนั่งอยู่ ฉันกั้นน้ำตาเต็มที่และยิ้มให้ จากนั้นรถเมลล์ก็ขับอกจากป้ายอย่างรวดเร็ว ฉันร้องไห้ตลอดทางที่นั่งรถกลับมหาลัย ในใจรุ้สึกไม่ดีถามตัวเองอยู่ตลอดทางว่านี่จะใช่ครั้งสุดท้ายที่ฉันจะได้เจอเขาไหมนะ? และครั้งนั้นก็เป็นครั้งสุดท้ายจิงๆ
-----ช่วงที่เรียนอยู่จีน มีกิจกรรมให้ทำเยอะมากมาย มีทั้งบังคับและไม่บังคับ รู้สึกมีความสุขในรั้วมหาลัยที่จีน ได้เจอคนมากมาย มีเพื่อนเยอะจนบางครั้งไม่มีเวลาที่จะคุยกะเขา ด้วยภาษาจีนที่ฉันเริ่มพัฒนาขึ้นมากหลังมาเรียนที่นี่ จึงทำให้ฉันรุ้จักกับเพื่อนที่มาจากทั่วโลก รวมถึงคนจีนทั้งรุ่นเดียวกันและรุ่นพี่
+++เมื่อขึ้นปี 2 ฉันก็ได้รู้จักเพื่อนของรุ่นพี่ที่ฉันสนิทมากคนนึง เขาเข้ามาทำความรุ้จักฉันก่อน เขาไม่ใช่นักเรียนที่นี่ เพราะเขาทำงานแล้ว วันแรกที่เจอเขา ฉันรุ้สึกเฉยๆ (ทั้งๆที่หน้าตาและฐานะจะดูดีกว่าแฟนของฉันก็ตาม) วันนั้นเขาเข้ามาคุยอยู่สักพักก็ขอเบอร์ฉัน ตอนนั้นฉันไม่ได้คิดอะไรจึงให้ไปเพราะเห็นว่าเป็นพี่คนนึง และก็ไม่คิดว่าเขาจะโทรมาด้วย หลังจากวันนั้นเขาก็ติดต่อฉันมาทุกวัน แทบทุกชั่วโมงก็ว่าได้ ทั้งในแชทและทางโทรศัพท์ ฉันเริ่มรู้สึกได้ว่ามันไม่ปกติ มีอยู่ครั้งนึงรุ่นพี่ที่ฉันสนิทนัดฉันออกมากินข้าว วันนั้นมีเพื่อนๆเขามากินด้วยหลายคน หนึ่งในนั้นก็มีพี่คนนั้นด้วย ในวันนั้นเขาอยู่ข้างฉันตลอดเวลาทั้งตอนกินเข้าและตอนเดินซื้อของ เขาซื้อขนมและตุ๊กตาให้ทั้งๆที่เราไม่อยากได้และปฏิเสธไปหลายครั้ง เขามีมารยาทและให้เกียรติฉันมาก และตอนกลับเขาก็มาส่งฉันที่หอ และนั้นก็เป็นครั้งแรกที่มีคนมาส่งฉันถึงที่หอ
-----หลังจากวันที่ออกมากินข้าวกัน เราก็สนิทกันมากขึ้น เขาเอาใจใส่ทุกอย่าง ทำทุกสิ่งที่ฉันไม่เคยได้รับจากใครมาก่อน และนั่นทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันเป็นคนสำคัญของใครคนนึงอย่างแท้จริง ความรู้สึกของเราทั้งสองคนนับวันก็ยิ่งเอ่อล้นออกมา
+++หลังจากที่ฉันคุยกะเขาได้ระยะนึง ฉันรู้สึกได้ว่าพี่เขากำลังจีบฉันอย่างแน่นอน ฉันจึงไม่อยากปิดบังอีกต่อไป จึงบอกเขาไปในแชทว่า “ฉันมีแฟนแล้วนะ” เขาตอบฉันทันทีว่า เขาจะรอ ตอนนั้นฉันรู้สึกงง แต่มีอยู่วันนึงฉันก็คิดขึ้นได้ว่ารุ่นพี่ที่ฉันสนิทคนนั้นต้องบอกเขาแน่ๆว่าฉันมีแฟนแล้วและความสัมพันธ์ของฉันกับแฟนไปได้ไม่ดีนัก
----ถึงยังไงฉันก็ยังรู้สึกไม่ดีที่คุยกับผู้ชายสองคนในเวลาเดียวกันแบบนี้ เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันไม่เคยบอกแฟนเลยว่าคุยกับพี่คนนั้นอยู่ จนมาวันนึงฉันทะเลาะกับแฟนด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง เราคุยโทรศัพท์กันทั้งคืน ระหว่างนั้นมีสายซ้อนเข้ามาหลายสาย ฉันไม่ได้รับและคุยกับแฟนต่อจนดึก เช้าวันรุ่งขึ้นฉันตื่นขึ้นมาและพบว่ามีSMSเข้ามาหลายข้อความ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครส่งมาให้ฉัน แต่ละข้อความพูดถึงเรื่องดีๆที่พี่เขามีให้ฉัน ในใจตอนนั้นฉันสับสนมาก และข้อความสุดท้ายที่ฉันอ่านคือ เขาให้ฉันตัดสินใจว่าจะเลิกกับแฟนและเริ่มใหม่กับเขา หรือจะจบตรงนี้เลยเพราะเขาก็รู้สึกแย่ที่ดูเป็นคนที่สาม เขาให้เวลาฉันตัดสินใจและบอกให้ฉันคิดดีๆ
+++ฉันร้องไห้ตลอดวันหลังจากที่ได้อ่านข้อความ แต่ก็ไม่ได้ทิ้งการเรียน ฉันยังคงตั้งใจเรียนและไม่เคยโดดเรียนเลย ถึงแม้ว่าจะต้องแบกหิ้วตาสองข้างที่ยังบวมและแดงจากการร้องไห้ไปเรียนด้วยก็ตาม
-----พี่คนนั้นไม่ได้ติดต่อฉันมาอีกเลยหลังจากที่ส่งข้อความให้ฉันตัดสินใจเรื่องนั้น ฉันรู้สึกคิดถึงเขาตลอดเวลา ฉันไปที่ริมบึงหน้าหอสมุด มันเงียบและสงบ ฉันอยากคิดให้ดีกับเรื่องนี้ เพราะฉันไม่อยากทำให้ใครเสียใจ
ฉันไม่บอกใครเลยเกี่ยวกับเรื่องนี้ แม้แต่เพื่อนสนิทที่เป็นคนไทยด้วยกัน
+++ฉันรู้สึกทรมานที่ไม่มีการติดต่อจากพี่คนนั้น ทั้งๆที่แฟนก็ยังโทรมาหาอยู่ ฉันรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้รักแฟนแล้ว ความรู้สึกมันไม่เหมือนตอนที่อยู่ไทย รู้สึกว่าความรักที่มีให้แฟนมันจบตั้งแต่ฉันมาเรียนที่จีนแล้ว แต่ในใจก็เสียดายกับความรักที่มีให้แฟนมาตลอดและยังสงสารเขาอยู่ ฉันร้องไห้จนเหนื่อย ฉันนั่งลงและพยายามลับตาและสิ่งที่ฉันเห็นคือพี่คนนั้น ฉันเห็นทุกฉากทุกตอนที่เราออกไปไหนมาไหนด้วยกันและเห็นความใส่ใจที่เขาให้ฉันมาตลอด และหลังจากวันนั้นฉันก็ได้คำตอบ
----วันรุ่งขึ้นฉันโทรหาแฟนของฉันและบอกกับเขาว่า”เราเลิกกันเถอะ” “ฉันไม่ได้รักเธอแล้ว” ฉันบอกความจิงที่มีออกไปบอกว่าฉันมีคนใหม่ และแฟนก็เริ่มคร่ำครวญ พูดถึงเรื่องราวดีๆที่มีให้กัน แต่มันไม่ได้ช่วยให้ฉันรู้สึกดีขึ้น น้ำตาของฉันไหลอยู่ตลอดเวลาที่คุยโทรศัพท์กับแฟน แฟนก็ร้องไห้ ฉันเสียใจแต่ในใจคิดว่าฉันจะไม่ยอมคบคนสองคนในเวลาเดียวกันแน่นอน และคิดอยู่เสมอว่าถ้ามันไม่จบวันนี้ ฉันจะกลับไปหาพี่คนนั้นได้อย่างไร และแล้วความรักของฉันกับแฟนคนแรกก็จบลง วันนั้นฉันได้แต่ร้องไห้ทั้งวันจนหลับไป
+++วันต่อมาแฟนไม่ติดต่ออะไรมาเลยแม้แต่ข้อความแชท ฉันบอกตัวเองว่าเด่วสักวันฉันจะลืมได้ มันจบลงแล้ว ฉันตั้งสติและส่งข้อความไปหาพี่คนนั้น บอกเขาว่า”ฉันตัดสินใจดีแล้ว และบอกเลิกกับแฟนแล้ว” ฉันรอเขาตอบกลับอยู่หลายชั่วโมง จนฉันสับสนและไม่มีสมาธิเรียนหนังสือ จนถึงตอนเที่ยง ฉันกินข้าวที่โรงอาหารและฉันก็ได้รับข้อความของพี่ เขาบอกว่าเขาไม่รีบและรอได้เพียงแค่ให้ฉันตัดสินใจให้ดีก่อน ฉันตอบกลับข้อความว่า “ฉันตัดสินใจดีแล้ว ฉันขาดเธอไม่ได้” เย็นวันนั้นเรานัดเจอกันที่สวนนั่งเล่นข้างๆสนามกีฬา ฉันมาถึงก่อน ในใจสับสนไม่รู้ว่าจะยิ้มให้เขาหรือจะเริ่มพูดกับเขาว่ายังไงดี เมื่อพี่เขามาถึงเขาเข้ามากอดฉันแน่น ฉันร้องไห้แล้วกอดเขากลับ เราไม่มีบทสนทนาอะไร ได้แต่นั่งกอดกันเงียบๆจนเวลาผ่านไปหลายชั่วโมง
-----หลังจากวันนั้นฉันกับพี่คนนั้นก็คบกัน ช่วงแรกมีอยู่หลายครั้งที่ฉันยังคิดถึงแฟนเก่าอยู่ แต่มันก็ใช้เวลาไม่นานที่จะลืมความรักครั้งเก่าไปได้ อาจเป็นเพราะแฟนคนใหม่ของฉันไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกเหงาเลยแม้แต่น้อย เขาติดต่อฉันบ่อยมากขึ้น และเราก็ออกไปกินข้าวด้วยกันบ่อยขึ้น ฉันรู้ได้ว่า”การถูกใครสักคนรักมันช่างมีความสุขมากขนาดไหน” เป็นครั้งแรกที่ฉันไม่มีความทุกข์อีกต่อไป พี่เขาทำให้ฉันเข้มแข็งและร่าเริงขึ้นมาอีกครั้ง
+++ความรักครั้งใหม่ของฉัน มันทำให้ฉันโตขึ้น ฉันได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่าง เขาเป็นคนเสมอต้นเสมอปลาย และมีเหตุผล จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังหาข้อเสียของเขาไม่เจอ มีบางครั้งที่เราทะเลาะกันบ้างด้วยวัฒนธรรมที่ต่างกันและอายุฉันกับพี่ก็ห่างกัน 6 ปี แต่เราก็ผ่านทุกอย่างมาด้วยกัน จนตอนนี้เราอยู่ด้วยกันมา 6 ปีแล้ว
+++ทุกวันนี้ ฉันยังใช้ชีวิตที่มีความสุขมาโดยตลอด พี่ทำให้ฉันรักตัวเองและรักคนรอบข้างมากขึ้น แม้จะมีอยุ่บางครั้งที่ฉันยังนึกถึงแฟนคนแรกของฉันอยู่ ฉันก็ได้แต่ภาวนาว่าเขาจะยังคงมีชีวิตที่ดีไม่มีความทุกข์ไม่มีอุปสรรคในชีวิตเหมือนอย่างที่ฉันเป็น ขอบคุณที่เข้ามาในชีวิตของฉันและทำให้ฉันเรียนรู้ว่าความรักมันช่างเป็นสิ่งที่งดงามเสมอ
รักครั้งนึง คิดถึงตลอดไป
+++ฉันเคยมีความรักมาทั้งหมด 2 ครั้ง แฟนเก่าและคนปัจจุบันต่างก็เป็นคนจีน (ทำไมต้องจีนน่ะหรอ อาจจะเป็นเพราะว่าฉันเรียนภาษาจีนมั้ง)
-----ก่อนที่จะคบกับคนปัจจุบัน ฉันเคยมีความรักเพียงครั้งเดียว และก็เป็นรักครั้งแรกของฉัน รักครั้งแรกเรารุ้จักกันแบบบังเอิญและไม่คิดว่าจะคบกันนาน เพราะตอนนั้นฉันเด็กมาก และเขาก็ายุห่างกับฉันเกือบสิบปี แต่ก็เป็นฉันเองที่จีบเขาก่อน เพราะรุ้สึกว่าเขาน่ารักดี จีบเขามาเดือนสองเดือน แบบว่าติดต่อเขาบ่อยมากทั้งคุยแชทในMSN(สมัยนั้นยังไม่มีไลน์) และโทรหา และช่วงนั้นเขาก็คงจะเหงาด้วย เราจึงตกลงเป็นแฟนกันในที่สุด
+++ช่วงเวลาที่คบกันฉันรุ้สึกว่ามันทั้งมีความสุขทั้งมีความทุกข์ปะปนกันไป เพราะระยะทางที่เราห่างกัน เขาอยู่เมืองจีน ฉันอยู่เมืองไทย บวกกับที่เขามีโรคที่ชื่อว่าไวรัสตับอักเสบB หรือ HBV ที่ปัจจุบันฉันก็ไม่รุ้ว่ามีทางรักษาไหม ตอนนั้นที่คบกันร้องไห้ทุกครั้งที่เขาพูดถึงเรื่องโรคของเขาขึ้นมา แต่ตอนนั้นฉันรักเขามากๆ และอาจจะเพราะสงสารเขาด้วย เราทั้งสองคนจึงคบกันมานานกว่า 5ปี (ตั้งแต่ม.4-ปี 2) ตลอดเวลาที่คบกันห้าปีเราเคยเจอกันแค่2ครั้ง(ครั้งแรกที่ไทย ครั้งที่สองที่จีน) ส่วนใหญ่จะvideo call กันในMSN หรือไม่ก็เป็นฉันที่โทรไปหาเขา (ช่วงเวลาที่คบกันฉันเสียค่าโทรไปมากอยู่พอควร ด้วยสมัยนั้นช่องทางการโทรศัพท์ไปต่างประเทศยังมีไม่มาก แต่ฉันรักเขาตอนนั้นไม่คิดอะไรเยอะ เก็บเงินค่าขนมมาซื้อบัตรโทรศัพท์เพื่อจะได้ยินเสียงเขาเลยนะ 555 จิงจังมาก)
-----พอมาถึงตอนที่ฉันจะจบม.6 เป็นช่วงที่ความรักของเราเปลี่ยนไป เพราะเขาทำงานหนักขึ้น และฉันต้องสอบเอ็นท์เข้ามหาลัย จึงไม่มีเวลาคุยกัน และมีอยุ่หลายครั้งที่เขาพูดเหมือนจะอยากเลิกกับฉัน เขาเคยบอกฉันหลายครั้งว่าถ้าเขาทำงานแล้ว เขาก็อาจจะเจอคนที่ใช่ (มันยิ่งตอกย้ำให้ฉันเข้าใจได้ว่าเขาคงไม่ได้รักฉันตั้งแต่แรกอยุ่แล้ว และฉันรุ้สึกว่ามันก็ถูกแล้วที่เขาจะไม่ได้จิงจังอะไรกับฉัน) เหตุผลหลายๆอย่างที่ทำให้เราทั้งสองต่างคิดว่ามันไม่มีเหตุผลที่จะไปต่อ เราจึงห่างกันไม่ได้ติดต่อกันบ่อยเหมือนช่วงแรกๆ แม้จะติดต่อกันไม่บ่อยแต่เราก็ติดต่อกันอยุ่เป็นพักๆ ตลอดจนฉันสอบติด
+++พอมาเรียนที่จีน เขาโทรหาฉันบ่อยขึ้น จากเดิมที่ไทยเดือนนึงโทรหาฉันไม่ถึง 10 ครั้ง แต่มาอยู่ที่จีนเราติดต่อกันได้ง่ายขึ้น เดือนที่สองเขานั่งรถไฟมาหาฉันที่มหาลัย ถึงแม้จะมาอยุ่ในประเทศเขา แต่ระยะห่างของเราก็ยังไกลกันอยู่ดี เพราะฉันไม่ได้เรียนในจังหวัดเดียวกับที่เขาทำงานอยู่ ถ้าจะไปหาเขา ฉันต้องนั่งรถไฟ 10 ชม ช่วงที่เขามาหาคือช่วงวันหยุดยาว1สัปดาห์ (วันชาติจีน) ปกติฉันจะนอนอยู่หอ แต่ช่วงที่เขามาถ้าพรุ่งนี้ฉันมีเรียนบ่าย คืนนั้นฉันจะไปนอนกับเขาที่ห้องพักนอกมหาลัย แต่เชื่อไหมเราไม่เคยมีอะไรกันเลย ฉันเคยถามเขาว่าทำไม ฉันไม่ใช่สเปคหรอ เขาก็บอกฉันว่าฉันต้องเก็บครั้งแรกให้กับคนนั้นในอนาคต ประโยคนี้มันยิ่งทำให้ฉันรุ้สึกว่าเหมือนฉันก็คงไม่ใช่คนๆนั้นของเขาจิงๆ
----- 6วันผ่านไปและแล้วก็มาถึงวันสุดท้ายที่ฉันจะได้เจอแฟน เช้าวันนั้นเขาบอกว่าจะต้องกลับไปทำงานแล้ว ฉันจึงนั่งรถเมลล์ไปส่งแฟนที่สถานีรถไฟ ฉันยังจำภาพวันนั้นได้จนถึงวันนี้ ตอนที่ลากันฉันไม่ได้ลงไปส่งเขาถึงสถานีรถไฟ ฉันอยากลงไปแต่แฟนบอกว่าไม่ทันแล้ว รถไฟไปจะมาแล้ว และสถานการณ์ตอนนั้นคือคนเยอะมาก ฉันจึงนั่งอยู่บนรถเมลล์ ไม่ได้ไปส่งเขา ครั้งสุดท้ายที่ได้เห็นเขาคือ เขามองมาตรงหน้าต่างรถเมลล์ที่ฉันนั่งอยู่ ฉันกั้นน้ำตาเต็มที่และยิ้มให้ จากนั้นรถเมลล์ก็ขับอกจากป้ายอย่างรวดเร็ว ฉันร้องไห้ตลอดทางที่นั่งรถกลับมหาลัย ในใจรุ้สึกไม่ดีถามตัวเองอยู่ตลอดทางว่านี่จะใช่ครั้งสุดท้ายที่ฉันจะได้เจอเขาไหมนะ? และครั้งนั้นก็เป็นครั้งสุดท้ายจิงๆ
-----ช่วงที่เรียนอยู่จีน มีกิจกรรมให้ทำเยอะมากมาย มีทั้งบังคับและไม่บังคับ รู้สึกมีความสุขในรั้วมหาลัยที่จีน ได้เจอคนมากมาย มีเพื่อนเยอะจนบางครั้งไม่มีเวลาที่จะคุยกะเขา ด้วยภาษาจีนที่ฉันเริ่มพัฒนาขึ้นมากหลังมาเรียนที่นี่ จึงทำให้ฉันรุ้จักกับเพื่อนที่มาจากทั่วโลก รวมถึงคนจีนทั้งรุ่นเดียวกันและรุ่นพี่
+++เมื่อขึ้นปี 2 ฉันก็ได้รู้จักเพื่อนของรุ่นพี่ที่ฉันสนิทมากคนนึง เขาเข้ามาทำความรุ้จักฉันก่อน เขาไม่ใช่นักเรียนที่นี่ เพราะเขาทำงานแล้ว วันแรกที่เจอเขา ฉันรุ้สึกเฉยๆ (ทั้งๆที่หน้าตาและฐานะจะดูดีกว่าแฟนของฉันก็ตาม) วันนั้นเขาเข้ามาคุยอยู่สักพักก็ขอเบอร์ฉัน ตอนนั้นฉันไม่ได้คิดอะไรจึงให้ไปเพราะเห็นว่าเป็นพี่คนนึง และก็ไม่คิดว่าเขาจะโทรมาด้วย หลังจากวันนั้นเขาก็ติดต่อฉันมาทุกวัน แทบทุกชั่วโมงก็ว่าได้ ทั้งในแชทและทางโทรศัพท์ ฉันเริ่มรู้สึกได้ว่ามันไม่ปกติ มีอยู่ครั้งนึงรุ่นพี่ที่ฉันสนิทนัดฉันออกมากินข้าว วันนั้นมีเพื่อนๆเขามากินด้วยหลายคน หนึ่งในนั้นก็มีพี่คนนั้นด้วย ในวันนั้นเขาอยู่ข้างฉันตลอดเวลาทั้งตอนกินเข้าและตอนเดินซื้อของ เขาซื้อขนมและตุ๊กตาให้ทั้งๆที่เราไม่อยากได้และปฏิเสธไปหลายครั้ง เขามีมารยาทและให้เกียรติฉันมาก และตอนกลับเขาก็มาส่งฉันที่หอ และนั้นก็เป็นครั้งแรกที่มีคนมาส่งฉันถึงที่หอ
-----หลังจากวันที่ออกมากินข้าวกัน เราก็สนิทกันมากขึ้น เขาเอาใจใส่ทุกอย่าง ทำทุกสิ่งที่ฉันไม่เคยได้รับจากใครมาก่อน และนั่นทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันเป็นคนสำคัญของใครคนนึงอย่างแท้จริง ความรู้สึกของเราทั้งสองคนนับวันก็ยิ่งเอ่อล้นออกมา
+++หลังจากที่ฉันคุยกะเขาได้ระยะนึง ฉันรู้สึกได้ว่าพี่เขากำลังจีบฉันอย่างแน่นอน ฉันจึงไม่อยากปิดบังอีกต่อไป จึงบอกเขาไปในแชทว่า “ฉันมีแฟนแล้วนะ” เขาตอบฉันทันทีว่า เขาจะรอ ตอนนั้นฉันรู้สึกงง แต่มีอยู่วันนึงฉันก็คิดขึ้นได้ว่ารุ่นพี่ที่ฉันสนิทคนนั้นต้องบอกเขาแน่ๆว่าฉันมีแฟนแล้วและความสัมพันธ์ของฉันกับแฟนไปได้ไม่ดีนัก
----ถึงยังไงฉันก็ยังรู้สึกไม่ดีที่คุยกับผู้ชายสองคนในเวลาเดียวกันแบบนี้ เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันไม่เคยบอกแฟนเลยว่าคุยกับพี่คนนั้นอยู่ จนมาวันนึงฉันทะเลาะกับแฟนด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง เราคุยโทรศัพท์กันทั้งคืน ระหว่างนั้นมีสายซ้อนเข้ามาหลายสาย ฉันไม่ได้รับและคุยกับแฟนต่อจนดึก เช้าวันรุ่งขึ้นฉันตื่นขึ้นมาและพบว่ามีSMSเข้ามาหลายข้อความ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครส่งมาให้ฉัน แต่ละข้อความพูดถึงเรื่องดีๆที่พี่เขามีให้ฉัน ในใจตอนนั้นฉันสับสนมาก และข้อความสุดท้ายที่ฉันอ่านคือ เขาให้ฉันตัดสินใจว่าจะเลิกกับแฟนและเริ่มใหม่กับเขา หรือจะจบตรงนี้เลยเพราะเขาก็รู้สึกแย่ที่ดูเป็นคนที่สาม เขาให้เวลาฉันตัดสินใจและบอกให้ฉันคิดดีๆ
+++ฉันร้องไห้ตลอดวันหลังจากที่ได้อ่านข้อความ แต่ก็ไม่ได้ทิ้งการเรียน ฉันยังคงตั้งใจเรียนและไม่เคยโดดเรียนเลย ถึงแม้ว่าจะต้องแบกหิ้วตาสองข้างที่ยังบวมและแดงจากการร้องไห้ไปเรียนด้วยก็ตาม
-----พี่คนนั้นไม่ได้ติดต่อฉันมาอีกเลยหลังจากที่ส่งข้อความให้ฉันตัดสินใจเรื่องนั้น ฉันรู้สึกคิดถึงเขาตลอดเวลา ฉันไปที่ริมบึงหน้าหอสมุด มันเงียบและสงบ ฉันอยากคิดให้ดีกับเรื่องนี้ เพราะฉันไม่อยากทำให้ใครเสียใจ
ฉันไม่บอกใครเลยเกี่ยวกับเรื่องนี้ แม้แต่เพื่อนสนิทที่เป็นคนไทยด้วยกัน
+++ฉันรู้สึกทรมานที่ไม่มีการติดต่อจากพี่คนนั้น ทั้งๆที่แฟนก็ยังโทรมาหาอยู่ ฉันรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้รักแฟนแล้ว ความรู้สึกมันไม่เหมือนตอนที่อยู่ไทย รู้สึกว่าความรักที่มีให้แฟนมันจบตั้งแต่ฉันมาเรียนที่จีนแล้ว แต่ในใจก็เสียดายกับความรักที่มีให้แฟนมาตลอดและยังสงสารเขาอยู่ ฉันร้องไห้จนเหนื่อย ฉันนั่งลงและพยายามลับตาและสิ่งที่ฉันเห็นคือพี่คนนั้น ฉันเห็นทุกฉากทุกตอนที่เราออกไปไหนมาไหนด้วยกันและเห็นความใส่ใจที่เขาให้ฉันมาตลอด และหลังจากวันนั้นฉันก็ได้คำตอบ
----วันรุ่งขึ้นฉันโทรหาแฟนของฉันและบอกกับเขาว่า”เราเลิกกันเถอะ” “ฉันไม่ได้รักเธอแล้ว” ฉันบอกความจิงที่มีออกไปบอกว่าฉันมีคนใหม่ และแฟนก็เริ่มคร่ำครวญ พูดถึงเรื่องราวดีๆที่มีให้กัน แต่มันไม่ได้ช่วยให้ฉันรู้สึกดีขึ้น น้ำตาของฉันไหลอยู่ตลอดเวลาที่คุยโทรศัพท์กับแฟน แฟนก็ร้องไห้ ฉันเสียใจแต่ในใจคิดว่าฉันจะไม่ยอมคบคนสองคนในเวลาเดียวกันแน่นอน และคิดอยู่เสมอว่าถ้ามันไม่จบวันนี้ ฉันจะกลับไปหาพี่คนนั้นได้อย่างไร และแล้วความรักของฉันกับแฟนคนแรกก็จบลง วันนั้นฉันได้แต่ร้องไห้ทั้งวันจนหลับไป
+++วันต่อมาแฟนไม่ติดต่ออะไรมาเลยแม้แต่ข้อความแชท ฉันบอกตัวเองว่าเด่วสักวันฉันจะลืมได้ มันจบลงแล้ว ฉันตั้งสติและส่งข้อความไปหาพี่คนนั้น บอกเขาว่า”ฉันตัดสินใจดีแล้ว และบอกเลิกกับแฟนแล้ว” ฉันรอเขาตอบกลับอยู่หลายชั่วโมง จนฉันสับสนและไม่มีสมาธิเรียนหนังสือ จนถึงตอนเที่ยง ฉันกินข้าวที่โรงอาหารและฉันก็ได้รับข้อความของพี่ เขาบอกว่าเขาไม่รีบและรอได้เพียงแค่ให้ฉันตัดสินใจให้ดีก่อน ฉันตอบกลับข้อความว่า “ฉันตัดสินใจดีแล้ว ฉันขาดเธอไม่ได้” เย็นวันนั้นเรานัดเจอกันที่สวนนั่งเล่นข้างๆสนามกีฬา ฉันมาถึงก่อน ในใจสับสนไม่รู้ว่าจะยิ้มให้เขาหรือจะเริ่มพูดกับเขาว่ายังไงดี เมื่อพี่เขามาถึงเขาเข้ามากอดฉันแน่น ฉันร้องไห้แล้วกอดเขากลับ เราไม่มีบทสนทนาอะไร ได้แต่นั่งกอดกันเงียบๆจนเวลาผ่านไปหลายชั่วโมง
-----หลังจากวันนั้นฉันกับพี่คนนั้นก็คบกัน ช่วงแรกมีอยู่หลายครั้งที่ฉันยังคิดถึงแฟนเก่าอยู่ แต่มันก็ใช้เวลาไม่นานที่จะลืมความรักครั้งเก่าไปได้ อาจเป็นเพราะแฟนคนใหม่ของฉันไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกเหงาเลยแม้แต่น้อย เขาติดต่อฉันบ่อยมากขึ้น และเราก็ออกไปกินข้าวด้วยกันบ่อยขึ้น ฉันรู้ได้ว่า”การถูกใครสักคนรักมันช่างมีความสุขมากขนาดไหน” เป็นครั้งแรกที่ฉันไม่มีความทุกข์อีกต่อไป พี่เขาทำให้ฉันเข้มแข็งและร่าเริงขึ้นมาอีกครั้ง
+++ความรักครั้งใหม่ของฉัน มันทำให้ฉันโตขึ้น ฉันได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่าง เขาเป็นคนเสมอต้นเสมอปลาย และมีเหตุผล จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังหาข้อเสียของเขาไม่เจอ มีบางครั้งที่เราทะเลาะกันบ้างด้วยวัฒนธรรมที่ต่างกันและอายุฉันกับพี่ก็ห่างกัน 6 ปี แต่เราก็ผ่านทุกอย่างมาด้วยกัน จนตอนนี้เราอยู่ด้วยกันมา 6 ปีแล้ว
+++ทุกวันนี้ ฉันยังใช้ชีวิตที่มีความสุขมาโดยตลอด พี่ทำให้ฉันรักตัวเองและรักคนรอบข้างมากขึ้น แม้จะมีอยุ่บางครั้งที่ฉันยังนึกถึงแฟนคนแรกของฉันอยู่ ฉันก็ได้แต่ภาวนาว่าเขาจะยังคงมีชีวิตที่ดีไม่มีความทุกข์ไม่มีอุปสรรคในชีวิตเหมือนอย่างที่ฉันเป็น ขอบคุณที่เข้ามาในชีวิตของฉันและทำให้ฉันเรียนรู้ว่าความรักมันช่างเป็นสิ่งที่งดงามเสมอ