แบบนี้เรียกความหวังดีใช่มั้ยคะ

สวัสดีค่ะ ตอนนี้เรากำลังมีปัญหาเกี่ยวกับความคิดของตัวเองกับคนในบ้าน แต่คือยังไม่ได้ทะเลาะหรือมีปากเสียงกันนะคะ ครอบครัวเราเป็นครอบครัวจีน และเราเป็นลูกคนโต ซึ่งก็แน่นอนว่าทุกคนหวังกับเรามากกกกก ตั้งแต่เด็กจนโตเราไม่เคยได้ตัดสินใจอะไรเองเลยค่ะ เพราะเราทำตามคนที่บ้านบอกว่าต้องแบบนั้นแบบนี้ จนตอนนี้เราคิดว่าเราไม่ความคิดเป็นของตัวเองแล้ว กลัวว่าถ้าขัดไปจะมีเรื่องกันเปล่าๆ

จนตอนนี้เราเรียนจบ เรายอมรับเลยว่า 4 ปีในมหาลัยเรามีความสุขมากกว่าอยู่บ้าน เพราะเราได้ทำอะไรก็ตามที่เราอยากทำ ถึงแม้ว่าที่บ้านเราจะห่วงจนถึงขั้นติด gps ตลอด4 ปี อันนี้เราอยากฝากเตือนคนที่เป็นพ่อแม่นะคะ คุณควรปล่อยให้ลูกคุณได้ใช้ชีวิตช่วงวัยเรียนให้คุ้มค่า มากกว่าไปตามจนเขาขาดโอกาสที่จะเรียนรู้ มันเหมือนไปตัดโอกาสเขาน่ะค่ะ เราเข้าใจว่าที่บ้านหวังดี แต่ความรู้สึกเราคือเราโดนขัง ตอนเด็กๆเราพอรับได้แต่พอโตมันมันก็เริ่มจะมีความรู้สึกต่อต้าน เราไม่ได้อยากปฏิเสธความหวังดีของครอบครัว แต่เราคิดว่ามันเกินขอบเขตมากเกินไปในทุกๆเรื่อง ใครที่เจอเหตุการณ์แบบนี้มีวิธีการรับมือยังไงบ้างคะ เราไม่อยากทำลายความหวังดีของคนในบ้าน แต่เราก็รู้สึกว่ามันไม่แฟร์กับตัวเองน่ะค่ะ