สวัสดีครับ ผมมีเรื่องส่วนตัว ที่คิดว่าตัวเองโชคร้ายและคิดผิดที่สุด
ครอบครัวของผมก่อเกิดด้วยธุรกิจค้าขาย หลังจากผมเรียนจบ ผมก็เลือกที่จะทำงานเป็นพนักงานบริษัทฯ เพราะคิดว่ามั่นคงกว่า ระยะ 5 ปีหลัง แม่ผมป่วย ก็เลยวางมือ อยุ่บ้าน เป็นแม่บ้าน และเมื่อปี 2560 พ่อผมป่วยด้วยโรคชรา ก็เลยวางมือจากอาชีพ และอยุ่บ้านช่วยประสานงานให้พี่ชายผมในธุรกิจ
ปี 2560 พี่ชายผมทำธุรกิจขาดทุน โดยเลือกที่จะปิดเรื่องดังกล่าวไว้เป็นความลับ ไม่บอกใคร ยกเว้นแฟน (พี่สะไภ้ผมเอง) ไม่เลือกที่จะให้พ่อหรือแม่ช่วย แต่เลือกที่จะไปกุ้เงินนอกระบบ ใช้หลักทรัพย์ไปจำนองอย่างไม่ถูกต้อง กลางปี 2560 ความแตก เจ้าหนี้ทวงเงิน ไม่เงินให้ พ่อผมต้องเอาเงินที่เก็บไว้มาทั้งชีวิต มาชำระหนี้แทนพี่ชายผม โดยเขาไม่รุ้สึกผิด หรือมีจิตสำนึกว่าต้องพัฒนาหรือแก้ไขยังไง เขาเลือกที่จะโกหก และบอกความจิงไม่หมด จนเงินที่พ่อมีอยุ่ไม่พอสำหรับจ่ายหนี้ เขาเลยเลือกที่จะให้ผมช่วย โดยพ่อกับแม่ขอให้ผมซื้อบ้านที่พี่ชายผ่อนอยุ่ (เหมือนรีไฟแนนซ์) ผมก็คิดว่าเป็นคำร้องขอของพ่อแม่ และเขาก็เป็นพี่ชายแท้ๆๆ ของผม ผมก็เลยทำตามคำร้องขอ โดยก่อนหน้าที่ผมจะกู้ เขาก็โทรมาขอเงินผม
ผมกู้เงินให้เขา ได้เงินมา 1 ก้อนประมาณ 2 ล้านกว่าบาท พ่อแม่และเขาสัญญาว่า จะเอาเงินก้อนนี้ไปปิดหนี้นอกจะรบบ และจะผ่อนชำระแทนผม โดยใช้เพียงชื่อผมในการกู้ ผมแนะนำให้เขาประหยัด และขยัน แต่เขาไม่เคยฟังผม หลังจากที่กู้เงินได้ เขาก็เงียบไป งวดแรก ให้ไม่ครบ จ่ายเพียงไม่กี่พัน และยังมาขอเงินผมเพิ่ม (ผมก็โง่ที่จะให้) ระหว่างเดือน ก็ขอยืมตลอด มางวด 2 ก็ไม่มีให้
ถึงผมจะเป็นพนักงานเงินเดือน โดยเงินกุ้ดังกล่าว โดนหักผ่านบัญชี ทำให้ระหว่างเดือนผมไม่มีเงินใช้จ่าย เพราะผมต้องจ่ายค่าเช่าบ้าน ค่ากิน ค่าน้ำมันในการทำงาน ผมเลยเลือกที่จะคุยกับแม่ แต่ก็ไม่เป็นผล ทุกอย่างกลับปกติมาก เรื่องหนี้ที่ผมกู้มา ส่งผลให้ผมเครียด ต้องเสียน้ำตาในทุกคืน ว่าบุคคลในครอบครัว พ่อ แม่ และพี่ชายผม ไม่น่าที่จะปล่อยผม (น้องแท้ๆ) ซึ่งอยุ่ต่างจังหวัด อยุ่คนเดียว ผมคิดว่าตอนนี้ผมไหว หากผมถึงทางตันหรือไม่ไหวจิงๆๆ ผมก็คงต้องขอจบชีวิต เรื่องนี้ผมไม่โทษใคร ผมโทษตัวผมเอง ที่ใจอ่อน ยอมที่จะช่วยเหลือคนอื่น ไม่คิดถึงตัวเองบ้าง
เราคิดว่าคนที่ใกล้ตัวคือคนที่ไว้ใจได้ แต่ในความเป็นจริงไม่ใช่
ครอบครัวของผมก่อเกิดด้วยธุรกิจค้าขาย หลังจากผมเรียนจบ ผมก็เลือกที่จะทำงานเป็นพนักงานบริษัทฯ เพราะคิดว่ามั่นคงกว่า ระยะ 5 ปีหลัง แม่ผมป่วย ก็เลยวางมือ อยุ่บ้าน เป็นแม่บ้าน และเมื่อปี 2560 พ่อผมป่วยด้วยโรคชรา ก็เลยวางมือจากอาชีพ และอยุ่บ้านช่วยประสานงานให้พี่ชายผมในธุรกิจ
ปี 2560 พี่ชายผมทำธุรกิจขาดทุน โดยเลือกที่จะปิดเรื่องดังกล่าวไว้เป็นความลับ ไม่บอกใคร ยกเว้นแฟน (พี่สะไภ้ผมเอง) ไม่เลือกที่จะให้พ่อหรือแม่ช่วย แต่เลือกที่จะไปกุ้เงินนอกระบบ ใช้หลักทรัพย์ไปจำนองอย่างไม่ถูกต้อง กลางปี 2560 ความแตก เจ้าหนี้ทวงเงิน ไม่เงินให้ พ่อผมต้องเอาเงินที่เก็บไว้มาทั้งชีวิต มาชำระหนี้แทนพี่ชายผม โดยเขาไม่รุ้สึกผิด หรือมีจิตสำนึกว่าต้องพัฒนาหรือแก้ไขยังไง เขาเลือกที่จะโกหก และบอกความจิงไม่หมด จนเงินที่พ่อมีอยุ่ไม่พอสำหรับจ่ายหนี้ เขาเลยเลือกที่จะให้ผมช่วย โดยพ่อกับแม่ขอให้ผมซื้อบ้านที่พี่ชายผ่อนอยุ่ (เหมือนรีไฟแนนซ์) ผมก็คิดว่าเป็นคำร้องขอของพ่อแม่ และเขาก็เป็นพี่ชายแท้ๆๆ ของผม ผมก็เลยทำตามคำร้องขอ โดยก่อนหน้าที่ผมจะกู้ เขาก็โทรมาขอเงินผม
ผมกู้เงินให้เขา ได้เงินมา 1 ก้อนประมาณ 2 ล้านกว่าบาท พ่อแม่และเขาสัญญาว่า จะเอาเงินก้อนนี้ไปปิดหนี้นอกจะรบบ และจะผ่อนชำระแทนผม โดยใช้เพียงชื่อผมในการกู้ ผมแนะนำให้เขาประหยัด และขยัน แต่เขาไม่เคยฟังผม หลังจากที่กู้เงินได้ เขาก็เงียบไป งวดแรก ให้ไม่ครบ จ่ายเพียงไม่กี่พัน และยังมาขอเงินผมเพิ่ม (ผมก็โง่ที่จะให้) ระหว่างเดือน ก็ขอยืมตลอด มางวด 2 ก็ไม่มีให้
ถึงผมจะเป็นพนักงานเงินเดือน โดยเงินกุ้ดังกล่าว โดนหักผ่านบัญชี ทำให้ระหว่างเดือนผมไม่มีเงินใช้จ่าย เพราะผมต้องจ่ายค่าเช่าบ้าน ค่ากิน ค่าน้ำมันในการทำงาน ผมเลยเลือกที่จะคุยกับแม่ แต่ก็ไม่เป็นผล ทุกอย่างกลับปกติมาก เรื่องหนี้ที่ผมกู้มา ส่งผลให้ผมเครียด ต้องเสียน้ำตาในทุกคืน ว่าบุคคลในครอบครัว พ่อ แม่ และพี่ชายผม ไม่น่าที่จะปล่อยผม (น้องแท้ๆ) ซึ่งอยุ่ต่างจังหวัด อยุ่คนเดียว ผมคิดว่าตอนนี้ผมไหว หากผมถึงทางตันหรือไม่ไหวจิงๆๆ ผมก็คงต้องขอจบชีวิต เรื่องนี้ผมไม่โทษใคร ผมโทษตัวผมเอง ที่ใจอ่อน ยอมที่จะช่วยเหลือคนอื่น ไม่คิดถึงตัวเองบ้าง