ฟุตบอลไทยชุดเอเชี่ยนเกมส์ที่ผ่านมา จริงๆ ผมรอคอยที่จะดูมานานมาก แต่พอรู้ว่าใครเป็นโค้ช ไม่ได้ดู ไม่ได้ติดตามเลย เพราะพอจะเดาผลงานออก และมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ (ขออภัยครับ แต่บอกตรงๆผมไม่ชอบสไตล์โค้ชโย่งจริงๆ และไม่ชอบวิธีการเล่นของแกตั้งแต่ตอนเป็นนักเตะ ทั้งทีมชาติทั้งกับทีมกสิกรไทย)
เชื่อมาตลอดว่า ทีมชาติไทยชุด U23 ชุดเจนรบ (ขออภัยที่เอ่ยชื่อน้อง) น่าจะเป็นชุดที่ประสบความสำเร็จยาก ไม่ใช่ว่านักเตะไม่ดีนะ แต่วิธีคิด วิธีเล่น บวกกับทรงบอล มันเอาชนะคู่แข่งยากมาก ภาษาบ้านๆคือ ทรงบอลมันตัน
เท่าที่สัมผัสกับวงการฟุตบอลเยาวชนในหลายๆชุด ชุด U19 U21 U23 ยุค ณ ตอนนี้ คิอยุคที่เราโดนหลายๆชาติเกือบแซงหน้าในรอบหลายๆปี ไล่ลงมาในรุ่น u18นักเรียนไทย u16 ก็ยังไม่มีอะไรน่าสนใจ
แต่ไล่ลงมาถึงทีมชาติไทย รุ่น U14 (เด็กเกิด พ.ศ.2547) อยากให้จับตาเด็กชุดนี้ไว้ครับ ผมติดตามชุดนี้เล่นกันมาตั้งแต่รุ่นอายุ 10 ปี ส่วนใหญ่หลักๆจะมาจาก อัสสัมชัญธน บวก ชลบุรีเอฟซี เด็กชุดนี้คือของจริง เป็นชุดที่ดีที่สุดในวัยเดียวกันจริงๆ ถ้าใครได้ดูพวกเค้าเล่นในหลายๆรายการ จะเห็นว่าเด็กชุดนี้เล่นบอลฉลาด มีไหวพริบ ทักษะดีมากๆทุกคน....เป็นทีมเยาวชนทีมชาติ ที่ผมมองว่าดีที่สุดเมื่อเทียบกับหลายๆรุ่น ในรอบหลายๆปี
เด็กเกิด พ.ศ. 2546-2547 หรือรุ่นหลังต่อๆจากนั้น ต่อๆไปในรุ่นทีมชาติ u19 ไล่จน u21 u23 จนถึงทีมชาติชุดใหญ่ บวกกับการที่มีลีกเยาวชนให้เล่นมากมาย ผมว่าต่อไปผลงานไม่ธรรมดาแน่นอน....
ถ้าถามว่า...เด็กพวกนี้ เก่งมาจากไหน เก่งมาได้ยังงัย...
คำตอบคือ...อะคาเดมี่ฟุตบอลเอกชน ที่มีอยู่นับพันแห่งในไทย นั่นคือผู้อยู่เบื้องหลัง
ทำไมผมถึงเชื่ออย่างนั้น...เพราะ..ทุกอย่างมันมีเหตุและผล
นักฟุตบอลที่ตอนนี้อายุ 18 หรือมากกว่านั้น ในตอนที่พวกเค้าเด็กๆ หลายๆคน ไม่ได้ผ่านการฝึกฟุตบอลแบบอะคาเดมี่ นั่นเป็นเพราะอะคาเดมี่ฟุตบอลเอกชนบ้านเรา ในตอนนั้น ยังอยู่ในยุคกำลังเริ่มต้น การฝึกทักษะ ยังไม่เข้มข้น รายการฟุตบอลสมอลไซส์ (ฟุตบอล 7 คน) ตามสนามหญ้าเทียม ที่เอกชนจะจัดแข่งทุกเสาร์อาทิตย์เหมือนทุกวันนี้ ที่ไว้สำหรับประลองทักษะ ตอนนั้นยังไม่มีให้แข่งขันมากนัก
หลายๆคน เลยไม่ได้ผ่านการฝึกแบบอะคาเดมี่ฟุตบอล เช่นฝึกทักษะฟุตบอลกับกรวย วิ่งบันไดลิง ฝึกทักษะกับพื้นที่แคบๆ (ฝึกแบบชนาธิป) แต่เป็นการเล่นกับทีมโรงเรียนเลย คัดติดทีมโรงเรียน
แล้ว...ทีมโรงเรียน กับ อะคาเดมี่ฟุตบอลเอกชน ต่างกันยังงัย ?
สั้นๆเลยคือ ทีมโรงเรียน ฝึกแบบขึ้นบอล ฝึกการเล่นทีม แทงบอล จ่ายบอลตามช่อง ประมาณนี้ (ลองนึกภาพ ลูกฟุตบอล 1 ลูก ต่อผู้เล่นเป็นสิบคน)
แต่อะคาเดมี่ ฝึกการเล่นกับลูกบอล สัมผัสลูกฟุตบอลตลอดเวลา (ลองนึกภาพ ทุกคนมีลูกบอลเลี้ยงคลึงอยู่กับตัวแทบตลอดเวลา) บวกกับการฝึกเลี้ยงผ่านกรวย วิ่งบันไดลิง ทำซ้ำแล้วซ้ำเล่า นานนับปี นั่นคือฝึกความสามารถเฉพาะตัวเป็นรายคน
นี่คือความแตกต่างของ ทีมโรงเรียน และ อะคาเดมี่ฟุตบอล
ณ วันนี้ อะคาเดมี่ฟุตบอลเอกชนแต่ละที่ ฝึกกันเข้มข้นมาก สร้างเด็กทักษะเริ่มจาก 0 ฝึกจนเก่ง ขึ้นไปติดทีมเยาวชนของสโมสร ทีมโรงเรียนดังๆ จนพูดได้ว่า 99% ของเด็กในสโมสร และโรงเรียนดังๆทั้งหลายในวันนี้ มาจากเด็กที่ฝึกกับอะคาเดมี่ฟุตบอลเอกชนล้วนๆ
ผมเคยลองคำนวนเล่นๆ จำนวนนักฟุตบอลทั้งหมด ตั้งแต่ไทยลีก 1-4 และเทียบกับจำนวน เด็กหลายๆรุ่น ที่ฝึกในอะคาเดมี่ฟุตบอล บวกกับ เด็กที่อยู่ในสโมสรและทีมโรงเรียน พบว่า จำนวนที่นั่งนักฟุตบอลในไทยลีก 1-4 มันน้อยมาก
นั่นหมายความว่า...ต่อไป นักฟุตบอล จะขับเคี่ยวกันสุดๆ ต้องดีจริงๆเท่านั้น ทักษะคงไม่หนีกันมาก ยกตัวอย่าง..ทุกวันนี้เด็กรุ่นอายุ 10 ปี เดาะบอลได้เกิน 200 ครั้ง เป็นเรื่องปกติของยุคนี้แล้ว ลูกศิษย์ผม 10ขวบเดาะได้ 700 ครั้ง ก็ยังว่าเป็นเรื่องปกติ หมายความว่า ทักษะในยุคต่อไปแต่ละคนจะไม่หนีกันมาก เพราะถูกฝึกมาเหมือนกันคล้ายๆกัน แต่ฟุตบอลในยุคต่อไปจะวัดกันที่ความคิด ไหวพริบ ความฉลาด
และอย่าลืมว่า ชาติอื่นๆ ในอาเซียน และในเอเชีย เขาก็พัฒนาเหมือนกับเรา ถ้าเราหยุด หรือเดินช้าลง โดนทิ้งห่าง และ โดนแซงแน่นอน.
ทีมชาติไทย รุ่นอายุ 14 ปี ทีมชุดนี้ ต่อไปไม่ธรรมดา
ฟุตบอลไทยชุดเอเชี่ยนเกมส์ที่ผ่านมา จริงๆ ผมรอคอยที่จะดูมานานมาก แต่พอรู้ว่าใครเป็นโค้ช ไม่ได้ดู ไม่ได้ติดตามเลย เพราะพอจะเดาผลงานออก และมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ (ขออภัยครับ แต่บอกตรงๆผมไม่ชอบสไตล์โค้ชโย่งจริงๆ และไม่ชอบวิธีการเล่นของแกตั้งแต่ตอนเป็นนักเตะ ทั้งทีมชาติทั้งกับทีมกสิกรไทย)
เชื่อมาตลอดว่า ทีมชาติไทยชุด U23 ชุดเจนรบ (ขออภัยที่เอ่ยชื่อน้อง) น่าจะเป็นชุดที่ประสบความสำเร็จยาก ไม่ใช่ว่านักเตะไม่ดีนะ แต่วิธีคิด วิธีเล่น บวกกับทรงบอล มันเอาชนะคู่แข่งยากมาก ภาษาบ้านๆคือ ทรงบอลมันตัน
เท่าที่สัมผัสกับวงการฟุตบอลเยาวชนในหลายๆชุด ชุด U19 U21 U23 ยุค ณ ตอนนี้ คิอยุคที่เราโดนหลายๆชาติเกือบแซงหน้าในรอบหลายๆปี ไล่ลงมาในรุ่น u18นักเรียนไทย u16 ก็ยังไม่มีอะไรน่าสนใจ
แต่ไล่ลงมาถึงทีมชาติไทย รุ่น U14 (เด็กเกิด พ.ศ.2547) อยากให้จับตาเด็กชุดนี้ไว้ครับ ผมติดตามชุดนี้เล่นกันมาตั้งแต่รุ่นอายุ 10 ปี ส่วนใหญ่หลักๆจะมาจาก อัสสัมชัญธน บวก ชลบุรีเอฟซี เด็กชุดนี้คือของจริง เป็นชุดที่ดีที่สุดในวัยเดียวกันจริงๆ ถ้าใครได้ดูพวกเค้าเล่นในหลายๆรายการ จะเห็นว่าเด็กชุดนี้เล่นบอลฉลาด มีไหวพริบ ทักษะดีมากๆทุกคน....เป็นทีมเยาวชนทีมชาติ ที่ผมมองว่าดีที่สุดเมื่อเทียบกับหลายๆรุ่น ในรอบหลายๆปี
เด็กเกิด พ.ศ. 2546-2547 หรือรุ่นหลังต่อๆจากนั้น ต่อๆไปในรุ่นทีมชาติ u19 ไล่จน u21 u23 จนถึงทีมชาติชุดใหญ่ บวกกับการที่มีลีกเยาวชนให้เล่นมากมาย ผมว่าต่อไปผลงานไม่ธรรมดาแน่นอน....
ถ้าถามว่า...เด็กพวกนี้ เก่งมาจากไหน เก่งมาได้ยังงัย...
คำตอบคือ...อะคาเดมี่ฟุตบอลเอกชน ที่มีอยู่นับพันแห่งในไทย นั่นคือผู้อยู่เบื้องหลัง
ทำไมผมถึงเชื่ออย่างนั้น...เพราะ..ทุกอย่างมันมีเหตุและผล
นักฟุตบอลที่ตอนนี้อายุ 18 หรือมากกว่านั้น ในตอนที่พวกเค้าเด็กๆ หลายๆคน ไม่ได้ผ่านการฝึกฟุตบอลแบบอะคาเดมี่ นั่นเป็นเพราะอะคาเดมี่ฟุตบอลเอกชนบ้านเรา ในตอนนั้น ยังอยู่ในยุคกำลังเริ่มต้น การฝึกทักษะ ยังไม่เข้มข้น รายการฟุตบอลสมอลไซส์ (ฟุตบอล 7 คน) ตามสนามหญ้าเทียม ที่เอกชนจะจัดแข่งทุกเสาร์อาทิตย์เหมือนทุกวันนี้ ที่ไว้สำหรับประลองทักษะ ตอนนั้นยังไม่มีให้แข่งขันมากนัก
หลายๆคน เลยไม่ได้ผ่านการฝึกแบบอะคาเดมี่ฟุตบอล เช่นฝึกทักษะฟุตบอลกับกรวย วิ่งบันไดลิง ฝึกทักษะกับพื้นที่แคบๆ (ฝึกแบบชนาธิป) แต่เป็นการเล่นกับทีมโรงเรียนเลย คัดติดทีมโรงเรียน
แล้ว...ทีมโรงเรียน กับ อะคาเดมี่ฟุตบอลเอกชน ต่างกันยังงัย ?
สั้นๆเลยคือ ทีมโรงเรียน ฝึกแบบขึ้นบอล ฝึกการเล่นทีม แทงบอล จ่ายบอลตามช่อง ประมาณนี้ (ลองนึกภาพ ลูกฟุตบอล 1 ลูก ต่อผู้เล่นเป็นสิบคน)
แต่อะคาเดมี่ ฝึกการเล่นกับลูกบอล สัมผัสลูกฟุตบอลตลอดเวลา (ลองนึกภาพ ทุกคนมีลูกบอลเลี้ยงคลึงอยู่กับตัวแทบตลอดเวลา) บวกกับการฝึกเลี้ยงผ่านกรวย วิ่งบันไดลิง ทำซ้ำแล้วซ้ำเล่า นานนับปี นั่นคือฝึกความสามารถเฉพาะตัวเป็นรายคน
นี่คือความแตกต่างของ ทีมโรงเรียน และ อะคาเดมี่ฟุตบอล
ณ วันนี้ อะคาเดมี่ฟุตบอลเอกชนแต่ละที่ ฝึกกันเข้มข้นมาก สร้างเด็กทักษะเริ่มจาก 0 ฝึกจนเก่ง ขึ้นไปติดทีมเยาวชนของสโมสร ทีมโรงเรียนดังๆ จนพูดได้ว่า 99% ของเด็กในสโมสร และโรงเรียนดังๆทั้งหลายในวันนี้ มาจากเด็กที่ฝึกกับอะคาเดมี่ฟุตบอลเอกชนล้วนๆ
ผมเคยลองคำนวนเล่นๆ จำนวนนักฟุตบอลทั้งหมด ตั้งแต่ไทยลีก 1-4 และเทียบกับจำนวน เด็กหลายๆรุ่น ที่ฝึกในอะคาเดมี่ฟุตบอล บวกกับ เด็กที่อยู่ในสโมสรและทีมโรงเรียน พบว่า จำนวนที่นั่งนักฟุตบอลในไทยลีก 1-4 มันน้อยมาก
นั่นหมายความว่า...ต่อไป นักฟุตบอล จะขับเคี่ยวกันสุดๆ ต้องดีจริงๆเท่านั้น ทักษะคงไม่หนีกันมาก ยกตัวอย่าง..ทุกวันนี้เด็กรุ่นอายุ 10 ปี เดาะบอลได้เกิน 200 ครั้ง เป็นเรื่องปกติของยุคนี้แล้ว ลูกศิษย์ผม 10ขวบเดาะได้ 700 ครั้ง ก็ยังว่าเป็นเรื่องปกติ หมายความว่า ทักษะในยุคต่อไปแต่ละคนจะไม่หนีกันมาก เพราะถูกฝึกมาเหมือนกันคล้ายๆกัน แต่ฟุตบอลในยุคต่อไปจะวัดกันที่ความคิด ไหวพริบ ความฉลาด
และอย่าลืมว่า ชาติอื่นๆ ในอาเซียน และในเอเชีย เขาก็พัฒนาเหมือนกับเรา ถ้าเราหยุด หรือเดินช้าลง โดนทิ้งห่าง และ โดนแซงแน่นอน.