อยากรู้ว่ามันบังเอิญรึเปล่าหรือเราแค่คิดไปเอง

คือมันเป็นเรื่องที่คาใจเรามาสักพักล่ะ มาเกริ่นก่อนเข้าเรื่องกันดีกว่าเนอะ ก็คือเราไปแอบปลื้มคนๆนึงอยู่ ตอนนี้เราอยู่มหาลัยค่ะ แล้วของเรื่องคือความบังเอิญมากๆ 1.บังเอิญเราอยู่เดียวกัน 2.เขาบังเอิญอยู่ห้องถัดจากเราไปหนึ่งห้อง 3.บังเอิญเราอยู่คณะเดียวกันสาขาเดียวกัน และที่บังเอิญสุดๆแบบพีคมากๆคือ 4.บังเอิญมีอาจารย์ที่ปรึกษาคนเดียวกันเลยได้เรียนเซคเดียวกันทั้งเทอม ! เข้าเรื่องประเด็นคือเราแอบปลื้มเขาอยู่เลยชอบแอบหันไปมอง ทำเป็นกวาดสายตาไปทั่วๆห้องเวลาเรียนอะไรประมาณนี้คือกะจะให้เนียนๆ แล้วเวลาเรียนเนี่ยเขาจะค่อนข้าบชอบนั่งแถวหลัง แล้วเรานี่ชอบนั่งหน้า เวลาอาจารย์พักเบรคหรือเว้นช่วงก็จะทำทีเป็นหันไปมองหลังห้องแล้วนี่ก็คือทำเนียนๆกวาดสายตาจะมองเขาไง แล้วพอหันไปปุ๊ปกลายเป็นสบตากันเฉยเลย คือมันเกิดขึ้นสองครั้งแล้ว ครั้งแรกเราคิดว่าบังเอิญรึเปล่าเพราะพอเราหันไปมองเขาตอนนั้นคือเขาคุยกะเพื่อนที่นั่งข้างๆกันอยู่แล้วพอเรามองเขาแค่แว๊ปเดียวจริงๆคืออยู่เขาก็เงยขึ้นมาสบตากับเรา เรานี่หันหน้ากลับเลย ครั้งที่สองก็คล้ายๆกันพอมีจังหวะเราก็กะจะหันไปมองเขาสักหน่อย หันไปปุ๊ปสบตากันอีกแล้ว ก็เป็นเราที่หลบสายตาก่อน คือเวลาเจอกันเขาก็จะทักเราก่อนตลอด เวลาคุยกันก็คุยปกติ แต่คือเราแอบปลื้มเขาไงประเด็น เลยอยากรู้ว่าสถานการ์ที่เราเจอนี่คือยัง เรามโนไปเองล้วนๆหรือเปล่า ช่วยแชร์ความคิดกันหน่อยนะคะ