จ่านรก
เวลา 5.00 น. ณ.หน่วยฝึกทหารใหม่
ปี้ดดดด..ปี้ดดดด..ปี้ดดดด..ปี้ด เสียงนกหวีดเป่ายาว 3ครั้งและสั้น 1 ครั้ง เป็นสัญญานให้ทหารใหม่ตื่นจากการนอนหลับ ทหารใหม่ทั้ง 3 หมวดรีบเก็บที่นอนแล้วลงจากโรงนอน ลงมาตั้งแถวแบบเป็นหมวด ตามที่ฝึกกันในสัปดาห์แรกๆ ขยายแถวห่างกัน 2 ช่วงแขนกลางสนามหญ้าหน้าโรงนอนเพื่อเตรียมออกกำลัง กายบริหาร เหมื่อนเช่นทุกเช้า แต่วันนี้ท่าที่ใช้จะแตกต่างจากท่ากายบริหารปกติทุกเช้าที่ผ่านมา
ข้างหน้าแถวทหารมีจ่าสิบเวรนายหนึ่งยื่นถือนกหวีดอยู่ในมือ จ่าสิบเวรนายนี้มีชื่อว่า จ่าราเชน หรือเรียกสั้นๆว่าจ่าเชน ค่อยๆขยับมือข้างที่ถือนกหวีดขึ้นมาคาบไว้ในปาก แล้วทันใดนั้น เสียงที่ทหารใหม่ทุกนายได้ยินเป็นต้องหวาดผวาก็ดังขึ้น …ปี้ด!!! เสียงนกหวีดก็ดังขึ้น
“หมอบ”จ่าเชนตะโกนสั่ง
ทหารใหม่ทุกนายที่ได้ยินพากันทิ้งตัวหมอบราบอยู่บนพื้นหญ้าอย่างรวดเร็ว
“เสียงนกหวีดดัง 1 ครั้งให้หมอบถ้าเป่าอีกครั้งให้ลุก สลับกัน เข้าใจไหม”
“เข้าใจครับ”เสียงทหารใหม่ทุกนายตอบกันอย่างพร้อมเพรียง
“กายบริหารอะไรวะมันคือการ-*ชัดๆ” พลทหารนิคนึกในใจ
ปี้ด..ปี้ด..ปี้ด..ปี้ด..ปี้ด..ปี้ด..ขณะที่จ่าเชนเป่านกหวีดอย่างเมามันอยู่นั้นมีรถยนตร์คันหนึ่งขับผ่านหน้าหน่วยฝึกแต่จ่าเชนไม่ได้สนใจแต่ยังคง-ทหารใหม่ต่อไปโดยไม่มีท่าทีว่าจะหยุด (*- เป็นศัพท์ทหารหมายถึง การทำโทษ)
เวลา 6.00 น.
หนึ่งชั่วโมงผ่านไปหลังจากที่-ทหารใหม่ “ทหารใหม่ทั้งหมดจัดแถว” เสียงจ่าเชนออกคำสั่งให้ทหารใหม่จัดแถวตามหมวดแบบเดิม “ต่อจากนี้จะให้ไปทำภารกิจส่วนตัว 15 นาที แต่งตัวให้เสร็จแล้วทำความสะอาดโรงนอนตามที่จัดแต่ละหมวด” ปี้ด เสียงนกหวีดดัง “เลิกแถว”
เวลา 7.00 น. โรงเลี้ยง
“ขัดฉาก” เสียงจ่าเชนคนเดิมสั่งให้ทหารนำแขนทั้งสองข้างของตนเองยกขึ้นมาระดับหน้าอกแล้วงอแขนมาทับกันแขนขวาทับแขนซ้ายแล้วยกแขนขวาขึ้นมาตั้งฉากแล้วตบลงไปที่แขนซ้ายนับเป็นหนึ่งฉาก “กินเยอะๆใครไม่อิ่มลุกไปตักเพิ่มได้ วันนี้เราใช้แรงกันมาเยอะแล้วและยังต้องใช้อีก” พลทหารนิคได้ยินจึงลุกไปตักกับข้าวเพิ่มเพื่อจะได้มีแรงสู้กับครูฝึกต่อ
“จ่าแก่เป็นอะไรของแกวะ มา-พวกเราตั้งเป็นชั่วโมง สงสัยจะทะเลาะกับเมียมาวะ” พลทหารนิคพูดกับเพื่อน
“เดี๋ยวแกก็ออกเวรแล้ว” เพื่อนตอบกลับมา
“ก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องโดน-อีก”พลทหารนิคพูดต่อ
ปี้ดด!! เสียงนกหวีดดัง
“ทุกคนกินข้าวอิ่มกันแล้วใช่ไหม” จ่าเชนตะโกน
“งั้นต่อไปเราจะเอามันออก”
“อะไรอีกวะเนี้ย” พลทหารนิคนึกในใจ
“เราเหลือเวลาก่อนเคารพธงชาติ 10 นาที จะเอาพลังงานไว้ฝึกหรือจะเอามันออกมาดี”
“เอาไว้ฝึกครับ” ทหารใหม่ตอบ
“ดีงั้นเราเดินแถวไปเคารพธงชาติกันได้”
หลังจากเคารพธงชาติเสร็จแล้ว ทุกหมวดก็ได้แยกย้ายเข้าสู่ฐานฝึกประจำวันตามสถานนีต่างๆ เวลานี้อันที่จริงจ่าราเชนควรจะได้ออกเวรแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะมีคำสั่งดองเวร*จ่าราเชนอีก 1 วัน เนื่องจากไม่ทำความเคารพผู้บังคับบัญชาที่ขับรถยนตร์ผ่านหน้าหน่วยฝึก ขณะที่จ่าเชนำลัง-ทหารใหม่อยู่ เลยไม่ทันสังเกตรถผู้พันที่กำลังขับผ่านแบบปกติ แต่มีการสังเกตเห็นจากผู้พันว่าจ่าเชนไม่ทำความเคารพ เลยสั่งลงโทษทางวินัยด้วยการดองเวรจ่าเจนอีก 1 วัน (*ดองเวรหมายถึง การเข้าเวรต่อยังไม่ได้ออกเวร)
เวลา 11.30 น.
ปี้ดด!!!.. ทหารใหม่ทั้งหมดมายืนเขาแถวอยู่หน้าหน่อยฝึก ทหารใหม่ทั้งหมดสังเกตเห็นทันทีว่าจ่าเชนยังเข้าเวรอยู่จึงเกิดความสงสัยขึ้น แต่แล้วนายสิบประจำหมวดกระซิปบอกทหารใหม่ว่า “จ่าราเชนโดนดองเวรพวกเองเตรียมตัวไว้ได้เลย” “อะไรวะยังไม่หมดเวรหมดกรรมอีก” พลทหารนิคคิด
จ่าเชนพูด “ทหารใหม่เห็นท่อนไม้ท่อนนั้นไหม” ทหารใหม่ทุกนายหันไปแล้วมองที่ท่อนไม้ มีขนาดไม่ใหญ่มากแต่ต้องใช้คนแบกประมาณ 7-8 คน ที่ทหารใหม่ตัดมาไว้เมื่อหลายวันที่แล้วแต่ไม่มีใครรู้ว่าจะเอามาใช้ทำอะไร
“ไม้ท่อนนั้นคือเสาธงให้แต่ละหมวดผลัดเปลี่ยนกันแบก 3 เวลาก่อนกินข้าว เริ่มจากเที่ยงของวันนี้ไปจนถึงมื้อเช้าของวันพรุ้งนี้ ทุกคนทราบ”
“ทราบ” ทหารใหม่ตอบ
ตอนมื้อเที่ยงนี้หมวด 1 จะรับหน้าที่เป็นหมวดแรกแล้วก็หมวด 2 หมวด 3 ตามลำดับ ส่วนพลทหารนิคอยู่หมวด 2 จะได้จะได้แบกแน่นอนตอนมื้อเย็น
ถึงโรงเลี้ยงจ่าเชนสั่งให้มีคนไปเฝ้าเสาธง 2 นาย ผลัดกันกินข้าว พลทหารนิคต่อแถวรับถาดอาหารแล้วไปนั่งที่โต๊ะรอเพื่อนที่เหลือต่อแถวรับถาดอาหาร ขณะที่ทหารใหม่ต่อแถวรับถาดอาหาร มีเสียงทหารใหม่พูดคุยกันเสียงดังในขณะที่ต่อแถวอยู่นั้น เสียงที่ดังดันไปเข้าหูจ่าเชนเข้า ปี้ดด...!! เสียงนกหวีด
“ใครที่รับถาดอาหารแล้วไปนั่งต่อแถวหันหน้าเข้าหากันแล้วขัดฉากรอเพื่อน”
“นรกมาเยือนแล้วไหมล่ะ” พลทหารนิคคิดในใจ
ขณะนั้นพระอาทิตย์จะอยู่ตรงหัวพอดี ทำอากาศร้อนมาก พอรับถาดอาหารมาครบทุกนายจ่าเชนสั่ง “มื้อนี้เราจะไม่ใช้ช้อนกินให้ใช้มือกินแทนรับทราบ”
“ทราบ” ทหารใหม่ตอบ
อาหารกลางวันเป็นเมนูข้าวราดแกง ที่คงต้องใช้มือกินกลางอุณหภูมิร้อนๆ ของถนนลาดยางที่สะสมครามร้อนมาจากดวงอาทิตย์ ทหารใหม่ทุกนายกินกันอย่างรวดเร็วเพราะไม่อยากนั่งกินข้าวกลางแดดนานกว่านี้แต่ก็ต้องรอเพื่อนที่เหลืออีกจนกว่าจะกินเสร็จ
เวลา 12.30 น. ที่หน่วยฝึก
พักกลางวันปกติจะมีการร้องรำทำเพลง เพื่อผ่อนคลาย แต่วันนี้ไม่ใช่วันที่ปรกติ ทหารใหม่ทุกนายตอนมาถึงหน้าหน่อยฝึก ยังไม่ทันได้พัก ปี้ดด..!! “ดันพื้นท่าเตรียม” จ่าเชนสั่ง ทหารใหม่ทุกยนายก้มลงมาทำท่าดันพื้น แล้วค้างอยู่ท่านี้ไม่ได้เปลี่ยนท่าเลยเป็นเวลาหลายนาที “จะให้ค้างอยู่ท่านี้ จะไม่สั่งท่าอื่นบ้างหรือวะ เมื่อยโว๊ย” พลทหารนิคคิดในใจ การค้างอยู่ในท่านี้ทำให้รู้สึกเมื่อยต้นแขนไปจนถึงหัวไหล่และต้นขามากทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากอยู่ท่านี้ไปเรื่อยๆ ความปวดเมื่อยทำให้มีเหงื่อไหลไปทั่วทั้งตัวทั้งที่ไม่ได้ขยับอะไรมากมาย ประมาณ 20 นาทีผ่านไป จ่าเชนสั่งให้ลุกความเมื่อยล้าทรมานทั้งหมดค่อยๆ หายไปช้าๆ แต่ยังไม่ทันจะหายดี เสียงนี้ก็ตามมา ปี้ดดด..!!! “ฝึกต่อ”
ตั้งแต่บายโมงถึงเวลาห้าโมงเย็น ทหารใหม่ต้องฝึกไปโดน-ไปจนร่างกายขยับตามเสียงของนกหวีดไปแล้ว ชินและชากับเสียงที่ได้ยินตั้งแต่ตื่นนอนยันก่อนเข้านอนทุกวันๆ ทหารใหม่ทุกนายรู้สึกหลอนกับเสียงนี้ ปี้ดดดด!!!
“อีกแล้วจะเป่ากันทำไมนักหนาวะ” ทหารใหม่ทุกนายคิดพร้อมกัน
เวลา 18.40 น.
หลังจากรับประทานอาหารเย็นเสร็จแล้ว ทหารใหม่ทุกนายเตรียมผ้าเช็ดตัวและอุปกรณ์อาบน้ำ มาต่อแถวหน้าห้องน้ำทุกนาย “ทุกคนถอดให้หมดไม่ต้องใส่อะไรเลยกางเกงในก็ต้องถอด” จ่าเชนสั่งให้ทหารใหม่ทุกนายถอดเสื้อผ้าทั้งหมด ห้องน้ำมีขนาดไม่ใหญ่อาบได้ทีละหมวด หมวด 3 เข้าไปอาบก่อนส่วนหมวด 2 กับหมวด 1 ต่อคิวเข้าทีหลัง รอไม่นานหมวด 3 ก็อาบเสร็จ หมวด 2 เข้าไปอาบต่อ “ฟังเสียงนกหวีดให้ดีให้เวลาอาบ 5 นาทีถ้าเป่าปี้ดแล้วไม่หยุดอาบจะโดนลงโทษทั้งหมวด” ปี้ดด! ซวบ ซาบ ซวบ ซาบ เสียงทหารใหม่ต่างรีบตักน้ำมาราดตัว ถูสบู่และบางคนสระผมไปด้วยส่วนพลทหารนิคคิดว่าไม่ทันแน่จึงรีบตักน้ำราดตัวอย่างเดียวโดยไม่ถูสบู่ 10 วินาทีผ่านไป ปี้ดด..!! หยุด ทำให้บางคนสระผมไม่เสร็จ บางคนไม่ได้ล้างฟองสบู่ก็มี
เวลา 21.00 น. เข้านอน
หลังจากทำกิจกรรมและฟังอบรมเสร็จแล้ว ทหารใหม่ทุกนายแยกย้ายกันเข้านอนตามเตียงของตัวเอง ส่วนพลทหารนิคพอมีเวลาว่างก็ช่วงเข้านอนนี่แหละคือช่วงเวลาที่จะได้อยู่กับตัวเองคิดเกี่ยวกับเองว่าทำไมเขาต้องมาอยู่ตรงนี้ ทำไมต้องเป็นเขาและเพื่อนของเขา คิดถึงแม่ คิดถึงพ่อ และคนที่อยู่ข้างนอกคนที่รอคอยเขา เเละน้ำตาหยดแรกก็ไหลออกมา มันคือทั้งหมดของความรู้สึกที่มันเก็บอยู่ในส่วนลึกจากข้างในมาตลอด มันได้ถูกปลดปล่อยออกมาแล้ว แล้วหลังจากนั้นเขาก็เผลอหลับไป……
ปี้ดดดด..ปี้ดดดด..ปี้ดดดด..ปี้ด!
เรื่องสั้นการฝึกทหารใหม่ "จ่านรก"
จ่านรก
เวลา 5.00 น. ณ.หน่วยฝึกทหารใหม่
ปี้ดดดด..ปี้ดดดด..ปี้ดดดด..ปี้ด เสียงนกหวีดเป่ายาว 3ครั้งและสั้น 1 ครั้ง เป็นสัญญานให้ทหารใหม่ตื่นจากการนอนหลับ ทหารใหม่ทั้ง 3 หมวดรีบเก็บที่นอนแล้วลงจากโรงนอน ลงมาตั้งแถวแบบเป็นหมวด ตามที่ฝึกกันในสัปดาห์แรกๆ ขยายแถวห่างกัน 2 ช่วงแขนกลางสนามหญ้าหน้าโรงนอนเพื่อเตรียมออกกำลัง กายบริหาร เหมื่อนเช่นทุกเช้า แต่วันนี้ท่าที่ใช้จะแตกต่างจากท่ากายบริหารปกติทุกเช้าที่ผ่านมา
ข้างหน้าแถวทหารมีจ่าสิบเวรนายหนึ่งยื่นถือนกหวีดอยู่ในมือ จ่าสิบเวรนายนี้มีชื่อว่า จ่าราเชน หรือเรียกสั้นๆว่าจ่าเชน ค่อยๆขยับมือข้างที่ถือนกหวีดขึ้นมาคาบไว้ในปาก แล้วทันใดนั้น เสียงที่ทหารใหม่ทุกนายได้ยินเป็นต้องหวาดผวาก็ดังขึ้น …ปี้ด!!! เสียงนกหวีดก็ดังขึ้น
“หมอบ”จ่าเชนตะโกนสั่ง
ทหารใหม่ทุกนายที่ได้ยินพากันทิ้งตัวหมอบราบอยู่บนพื้นหญ้าอย่างรวดเร็ว
“เสียงนกหวีดดัง 1 ครั้งให้หมอบถ้าเป่าอีกครั้งให้ลุก สลับกัน เข้าใจไหม”
“เข้าใจครับ”เสียงทหารใหม่ทุกนายตอบกันอย่างพร้อมเพรียง
“กายบริหารอะไรวะมันคือการ-*ชัดๆ” พลทหารนิคนึกในใจ
ปี้ด..ปี้ด..ปี้ด..ปี้ด..ปี้ด..ปี้ด..ขณะที่จ่าเชนเป่านกหวีดอย่างเมามันอยู่นั้นมีรถยนตร์คันหนึ่งขับผ่านหน้าหน่วยฝึกแต่จ่าเชนไม่ได้สนใจแต่ยังคง-ทหารใหม่ต่อไปโดยไม่มีท่าทีว่าจะหยุด (*- เป็นศัพท์ทหารหมายถึง การทำโทษ)
เวลา 6.00 น.
หนึ่งชั่วโมงผ่านไปหลังจากที่-ทหารใหม่ “ทหารใหม่ทั้งหมดจัดแถว” เสียงจ่าเชนออกคำสั่งให้ทหารใหม่จัดแถวตามหมวดแบบเดิม “ต่อจากนี้จะให้ไปทำภารกิจส่วนตัว 15 นาที แต่งตัวให้เสร็จแล้วทำความสะอาดโรงนอนตามที่จัดแต่ละหมวด” ปี้ด เสียงนกหวีดดัง “เลิกแถว”
เวลา 7.00 น. โรงเลี้ยง
“ขัดฉาก” เสียงจ่าเชนคนเดิมสั่งให้ทหารนำแขนทั้งสองข้างของตนเองยกขึ้นมาระดับหน้าอกแล้วงอแขนมาทับกันแขนขวาทับแขนซ้ายแล้วยกแขนขวาขึ้นมาตั้งฉากแล้วตบลงไปที่แขนซ้ายนับเป็นหนึ่งฉาก “กินเยอะๆใครไม่อิ่มลุกไปตักเพิ่มได้ วันนี้เราใช้แรงกันมาเยอะแล้วและยังต้องใช้อีก” พลทหารนิคได้ยินจึงลุกไปตักกับข้าวเพิ่มเพื่อจะได้มีแรงสู้กับครูฝึกต่อ
“จ่าแก่เป็นอะไรของแกวะ มา-พวกเราตั้งเป็นชั่วโมง สงสัยจะทะเลาะกับเมียมาวะ” พลทหารนิคพูดกับเพื่อน
“เดี๋ยวแกก็ออกเวรแล้ว” เพื่อนตอบกลับมา
“ก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องโดน-อีก”พลทหารนิคพูดต่อ
ปี้ดด!! เสียงนกหวีดดัง
“ทุกคนกินข้าวอิ่มกันแล้วใช่ไหม” จ่าเชนตะโกน
“งั้นต่อไปเราจะเอามันออก”
“อะไรอีกวะเนี้ย” พลทหารนิคนึกในใจ
“เราเหลือเวลาก่อนเคารพธงชาติ 10 นาที จะเอาพลังงานไว้ฝึกหรือจะเอามันออกมาดี”
“เอาไว้ฝึกครับ” ทหารใหม่ตอบ
“ดีงั้นเราเดินแถวไปเคารพธงชาติกันได้”
หลังจากเคารพธงชาติเสร็จแล้ว ทุกหมวดก็ได้แยกย้ายเข้าสู่ฐานฝึกประจำวันตามสถานนีต่างๆ เวลานี้อันที่จริงจ่าราเชนควรจะได้ออกเวรแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะมีคำสั่งดองเวร*จ่าราเชนอีก 1 วัน เนื่องจากไม่ทำความเคารพผู้บังคับบัญชาที่ขับรถยนตร์ผ่านหน้าหน่วยฝึก ขณะที่จ่าเชนำลัง-ทหารใหม่อยู่ เลยไม่ทันสังเกตรถผู้พันที่กำลังขับผ่านแบบปกติ แต่มีการสังเกตเห็นจากผู้พันว่าจ่าเชนไม่ทำความเคารพ เลยสั่งลงโทษทางวินัยด้วยการดองเวรจ่าเจนอีก 1 วัน (*ดองเวรหมายถึง การเข้าเวรต่อยังไม่ได้ออกเวร)
เวลา 11.30 น.
ปี้ดด!!!.. ทหารใหม่ทั้งหมดมายืนเขาแถวอยู่หน้าหน่อยฝึก ทหารใหม่ทั้งหมดสังเกตเห็นทันทีว่าจ่าเชนยังเข้าเวรอยู่จึงเกิดความสงสัยขึ้น แต่แล้วนายสิบประจำหมวดกระซิปบอกทหารใหม่ว่า “จ่าราเชนโดนดองเวรพวกเองเตรียมตัวไว้ได้เลย” “อะไรวะยังไม่หมดเวรหมดกรรมอีก” พลทหารนิคคิด
จ่าเชนพูด “ทหารใหม่เห็นท่อนไม้ท่อนนั้นไหม” ทหารใหม่ทุกนายหันไปแล้วมองที่ท่อนไม้ มีขนาดไม่ใหญ่มากแต่ต้องใช้คนแบกประมาณ 7-8 คน ที่ทหารใหม่ตัดมาไว้เมื่อหลายวันที่แล้วแต่ไม่มีใครรู้ว่าจะเอามาใช้ทำอะไร
“ไม้ท่อนนั้นคือเสาธงให้แต่ละหมวดผลัดเปลี่ยนกันแบก 3 เวลาก่อนกินข้าว เริ่มจากเที่ยงของวันนี้ไปจนถึงมื้อเช้าของวันพรุ้งนี้ ทุกคนทราบ”
“ทราบ” ทหารใหม่ตอบ
ตอนมื้อเที่ยงนี้หมวด 1 จะรับหน้าที่เป็นหมวดแรกแล้วก็หมวด 2 หมวด 3 ตามลำดับ ส่วนพลทหารนิคอยู่หมวด 2 จะได้จะได้แบกแน่นอนตอนมื้อเย็น
ถึงโรงเลี้ยงจ่าเชนสั่งให้มีคนไปเฝ้าเสาธง 2 นาย ผลัดกันกินข้าว พลทหารนิคต่อแถวรับถาดอาหารแล้วไปนั่งที่โต๊ะรอเพื่อนที่เหลือต่อแถวรับถาดอาหาร ขณะที่ทหารใหม่ต่อแถวรับถาดอาหาร มีเสียงทหารใหม่พูดคุยกันเสียงดังในขณะที่ต่อแถวอยู่นั้น เสียงที่ดังดันไปเข้าหูจ่าเชนเข้า ปี้ดด...!! เสียงนกหวีด
“ใครที่รับถาดอาหารแล้วไปนั่งต่อแถวหันหน้าเข้าหากันแล้วขัดฉากรอเพื่อน”
“นรกมาเยือนแล้วไหมล่ะ” พลทหารนิคคิดในใจ
ขณะนั้นพระอาทิตย์จะอยู่ตรงหัวพอดี ทำอากาศร้อนมาก พอรับถาดอาหารมาครบทุกนายจ่าเชนสั่ง “มื้อนี้เราจะไม่ใช้ช้อนกินให้ใช้มือกินแทนรับทราบ”
“ทราบ” ทหารใหม่ตอบ
อาหารกลางวันเป็นเมนูข้าวราดแกง ที่คงต้องใช้มือกินกลางอุณหภูมิร้อนๆ ของถนนลาดยางที่สะสมครามร้อนมาจากดวงอาทิตย์ ทหารใหม่ทุกนายกินกันอย่างรวดเร็วเพราะไม่อยากนั่งกินข้าวกลางแดดนานกว่านี้แต่ก็ต้องรอเพื่อนที่เหลืออีกจนกว่าจะกินเสร็จ
เวลา 12.30 น. ที่หน่วยฝึก
พักกลางวันปกติจะมีการร้องรำทำเพลง เพื่อผ่อนคลาย แต่วันนี้ไม่ใช่วันที่ปรกติ ทหารใหม่ทุกนายตอนมาถึงหน้าหน่อยฝึก ยังไม่ทันได้พัก ปี้ดด..!! “ดันพื้นท่าเตรียม” จ่าเชนสั่ง ทหารใหม่ทุกยนายก้มลงมาทำท่าดันพื้น แล้วค้างอยู่ท่านี้ไม่ได้เปลี่ยนท่าเลยเป็นเวลาหลายนาที “จะให้ค้างอยู่ท่านี้ จะไม่สั่งท่าอื่นบ้างหรือวะ เมื่อยโว๊ย” พลทหารนิคคิดในใจ การค้างอยู่ในท่านี้ทำให้รู้สึกเมื่อยต้นแขนไปจนถึงหัวไหล่และต้นขามากทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากอยู่ท่านี้ไปเรื่อยๆ ความปวดเมื่อยทำให้มีเหงื่อไหลไปทั่วทั้งตัวทั้งที่ไม่ได้ขยับอะไรมากมาย ประมาณ 20 นาทีผ่านไป จ่าเชนสั่งให้ลุกความเมื่อยล้าทรมานทั้งหมดค่อยๆ หายไปช้าๆ แต่ยังไม่ทันจะหายดี เสียงนี้ก็ตามมา ปี้ดดด..!!! “ฝึกต่อ”
ตั้งแต่บายโมงถึงเวลาห้าโมงเย็น ทหารใหม่ต้องฝึกไปโดน-ไปจนร่างกายขยับตามเสียงของนกหวีดไปแล้ว ชินและชากับเสียงที่ได้ยินตั้งแต่ตื่นนอนยันก่อนเข้านอนทุกวันๆ ทหารใหม่ทุกนายรู้สึกหลอนกับเสียงนี้ ปี้ดดดด!!!
“อีกแล้วจะเป่ากันทำไมนักหนาวะ” ทหารใหม่ทุกนายคิดพร้อมกัน
เวลา 18.40 น.
หลังจากรับประทานอาหารเย็นเสร็จแล้ว ทหารใหม่ทุกนายเตรียมผ้าเช็ดตัวและอุปกรณ์อาบน้ำ มาต่อแถวหน้าห้องน้ำทุกนาย “ทุกคนถอดให้หมดไม่ต้องใส่อะไรเลยกางเกงในก็ต้องถอด” จ่าเชนสั่งให้ทหารใหม่ทุกนายถอดเสื้อผ้าทั้งหมด ห้องน้ำมีขนาดไม่ใหญ่อาบได้ทีละหมวด หมวด 3 เข้าไปอาบก่อนส่วนหมวด 2 กับหมวด 1 ต่อคิวเข้าทีหลัง รอไม่นานหมวด 3 ก็อาบเสร็จ หมวด 2 เข้าไปอาบต่อ “ฟังเสียงนกหวีดให้ดีให้เวลาอาบ 5 นาทีถ้าเป่าปี้ดแล้วไม่หยุดอาบจะโดนลงโทษทั้งหมวด” ปี้ดด! ซวบ ซาบ ซวบ ซาบ เสียงทหารใหม่ต่างรีบตักน้ำมาราดตัว ถูสบู่และบางคนสระผมไปด้วยส่วนพลทหารนิคคิดว่าไม่ทันแน่จึงรีบตักน้ำราดตัวอย่างเดียวโดยไม่ถูสบู่ 10 วินาทีผ่านไป ปี้ดด..!! หยุด ทำให้บางคนสระผมไม่เสร็จ บางคนไม่ได้ล้างฟองสบู่ก็มี
เวลา 21.00 น. เข้านอน
หลังจากทำกิจกรรมและฟังอบรมเสร็จแล้ว ทหารใหม่ทุกนายแยกย้ายกันเข้านอนตามเตียงของตัวเอง ส่วนพลทหารนิคพอมีเวลาว่างก็ช่วงเข้านอนนี่แหละคือช่วงเวลาที่จะได้อยู่กับตัวเองคิดเกี่ยวกับเองว่าทำไมเขาต้องมาอยู่ตรงนี้ ทำไมต้องเป็นเขาและเพื่อนของเขา คิดถึงแม่ คิดถึงพ่อ และคนที่อยู่ข้างนอกคนที่รอคอยเขา เเละน้ำตาหยดแรกก็ไหลออกมา มันคือทั้งหมดของความรู้สึกที่มันเก็บอยู่ในส่วนลึกจากข้างในมาตลอด มันได้ถูกปลดปล่อยออกมาแล้ว แล้วหลังจากนั้นเขาก็เผลอหลับไป……
ปี้ดดดด..ปี้ดดดด..ปี้ดดดด..ปี้ด!