หลังจากติดใจทริปไม่ง้อห้างคราวที่แล้ว ทริปใหม่จึงผุดตามมา
ด้วยการชวนเพื่อนมาเดินเล่นย่านใกล้บ้าน...ที่บางอย่างเจ้าตัวก็ยังไม่เคยไป
จากตอนแรกที่คิดไว้สองเส้นทาง
เส้นทางที่ 1 ศาลเจ้าเจียงเองเบี้ยว => วัดสวนพลู => โบสถ์อัสสัมชัญ =>
ศุลกสถาน => ไปรษณีย์กลาง => street art =>
River City => โบสถ์กาลหว่าร์ => บ้าน โซวเฮงไถ่
เส้นทางที่ 2 ศาลเจ้าเจียงเองเบี้ยว => วัดสวนพลู => โบสถ์อัสสัมชัญ =>
ศุลกสถาน => ไปรษณีย์กลาง => พิพิธภัณฑ์ชาวบางกอก => Prince Theatre Heritage Stay
เราก็พบความจริงว่า แพลนทริปต้องวางด้วยท้อง...
เมื่อเพื่อนคนนึงอยากกินข้าวขาหมูเจริญแสง อีกคนอยากโดนข้าวหน้าเป็ดร้านดัง
ทริปวันเสาร์ที่ผ่านมาจึงออกมาเป็น...
เริ่มต้นที่ สถานีสะพานตากสิน สถานีรถไฟฟ้าหนึ่งเดียวที่มีชานชาลาข้างเดียวอันแสนกิ๊บเก๋........เหรอ
เก้าโมงครึ่งเจอหน้าเพื่อนปุ๊บ เพื่อนๆ ที่รักก็พูดอยู่คำเดียว หิวๆๆๆๆ
....โอเค ก็เลยรีบเดินซอยเท้าไประยะทางราวหนึ่งป้ายรถเมล์เพื่อกินข้าวขาหมูเจริญแสงกัน
สั่งกันมากินคนละจาน เพิ่งรู้ว่าที่นี่ไม่ได้ราดขาหมูมาบนข้าว ก็ดีไปอย่าง
ส่วนในเรื่องของรสชาตินั้น...อร่อยยยยยย หนังอร่อยมาก พริกก็แซ่บ
แต่ๆๆๆ มันไม่อิ่มอ่า หรือกระเพาะเราใหญ่ มื้อนี้ค่าเสียหายคนละ 57 บาทจ้า
อิ่มแล้วก็ตัดสินใจไปเริ่มจากจุดไกลสุดของทริปวันนี้ก่อนเลยแล้วค่อยเก็บย้อนกลับมา
มุ่งหน้าไปพิพิธภัณฑ์ชาวบางกอกกันเลย...
เดินมาแดดร้อนๆ สิบกว่านาที แต่พอเข้าไปในพิพิธภัณฑ์ชาวบางกอกปุ๊บเหมือนหลุดมาอยู่คนละโลก
ด้วยความร่มรื่นและบรรยากาศบ้านโบราณ 3 หลัง โดยหลังที่เก่าแก่ที่สุด อายุ 82 ปี
ตอนแรกคิดว่าจะใช้เวลาแปปเดียว แต่เดินชมเพลินๆ รู้ตัวอีกทีก็จะเที่ยงแล้ว
ข้าวของเครื่องใช้ที่จัดแสดงบางอย่างก็เคยเห็นมาบ้างตอนเด็กๆ บางอย่างก็ไม่เคยเห็นมาก่อน น่าสนใจมาก
ใครยังไม่เคยไปลองไปชมกันดูนะคะ ที่นี่เข้าชมฟรี
เจ้าหน้าที่เองก็บอกว่าคนต่างชาติมาชมเยอะ แต่คนไทยมาน้อย ส่วนมากที่มาก็จะเป็นวัยเกษียณแล้ว โถๆ
จากนั้นก็เดินมาที่ไปรษณีย์กลางกัน ซึ่งด้านในอาคารมีจัดนิทรรศการ
“135 ปี การไปรษณีย์ไทย...ก้าวมาไกล ยังใกล้กัน” อยู่พอดี
โดยจะจัดถึงวันที่ 31 ตุลาคม 2561 ค่ะ ตัวนิทรรศการไม่มีอะไรมาก แต่ก็ไปเดินชมเพลินๆ ได้
ความจริงครั้งนี้ที่มาที่นี่ก็อยากจะขึ้นไปชั้น 5 ของ TCDC เพื่อชมวิวด้านบนและถ่ายรูปครุฑบนยอดอาคาร
แต่ๆๆๆๆๆ เสียงหิวมันตามมาหลอกหลอนอีกแล้ว คุณเพื่อนหิวค่ะ โอเครรรร ไปกินเป็ดกันก็ได้
ระหว่างทางกลับต้องผ่านอาคารศุลกสถานซึ่งตามแพลนจะไม่วกกลับมาอีกแล้ว
เลยตัดสินใจไปดูสักหน่อย ซึ่ง...ก็หน่อยจริงๆ
คือไม่แน่ใจว่ามาผิดทางรึเปล่า เพราะหน้าตาเหมือนคนละมุมกับที่เห็นบ่อยๆ ในรีวิวอื่นๆ
พอถามว่าจะลองเดินวนๆ ดูไหม ทุกคนบอก ไม่เอา ตึกร้างน่ากลัว ที่สำคัญหิวววว...จ้ะ 5555
สถานที่คลายหิวของมื้อนี้คือ ร้านประจักษ์เป็ดย่าง ร้านเป็ดย่างอายุกว่าร้อยปีแห่งย่านบางรัก
ไปถึงชั้นล่างเต็ม ชั้นสองว่างโต๊ะนึงพอดี โชคดีๆ ก็สั่งกัน 4 คน 5 จาน ด้วยความหิว 5555
ทานแล้วก็....สมคำร่ำลือ ของเค้าอร่อยจริงๆ ค่ะ เป็ดก็อร่อย เกี๊ยวก็อร่อย บะหมี่ก็อร่อย 5555
มื้อนี้จ่ายไปทั้งหมด 368 บาทค่ะ
อิ่มแล้วก็ไปเดินเที่ยวต่อ จุดหมายต่อไปคือวัดสวนพลู
เพื่อไปไหว้พระ ไหว้เจ้าแม่กวนอิมและที่สำคัญชมหมู่กุฏิแบบเรือนขนมปังขิง(ที่หายไป)
หมู่กุฏิแบบเรือนขนมปังขิงของวัดสวนพลูนี้ไม่ธรรมดานะคะ
ได้รับรางวัลอนุรักษ์ดีเด่น มรดกสถาปัตยกรรมในประเทศไทยจากสมาคมสถาปนิกสยาม เมื่อปี พ.ศ.2545 ด้วย
แล้วทำไมเราถึงบอกว่าหายไป
เพราะแม้จะได้รับรางวัลการันตีขนาดนี้ หมู่กุฏิที่สวยงามทรงคุณค่าก็ยังถูกรื้อถอนจนเหลืออยู่เพียง 3 หลัง น่าเสียใจจริงๆ ...
จากวัดเราก็เดินมาถึงโบสถ์อัสสัมชัญ หรือ อาสนวิหารอัสสัมชัญ กรุงเทพฯ ที่มีอายุกว่า 109 ปี
ผ่านทั้งระเบิดจากสงครามโลกครั้งที่ 2 มาแล้ว
แต่ก็ยังตั้งตระหง่านสวยงามเป็นศูนย์กลางของทั้งสามโรงเรียนมาจวบจนทุกวันนี้
ทริปวันนี้ตั้งใจจะปิดด้วยการไปนั่งชิลล์ที่บาร์สุดคลาสสิกของ Prince Theatre Heritage Stay
ที่รีโนเวทมาจากโรงหนัง Stand Alone เก่าแก่อย่างโรงหนังปรินซ์รามา
แต่อนิจจา วันนี้บาร์ปิดเพราะมีงาน private event ร้องไห้หนักมากกกกก
ด้วยความเงิบตั้งตัวไม่ทัน เลยลองเสริ์จหาร้านชิคๆ แถวนั้นดูแล้วก็มาจบลงที่ บ้านผัดไท
ตอนเดินไปถึงก็ว่าจะไม่เข้าแล้ว เพราะร้านไม่ติดแอร์ แล้วอากาศก็ร้อนนนนนน
แต่ด้วยความที่ร้านตกแต่งสไตล์บ้านเก่าแถวย่านนั้นเลยลองไปนั่งดู
แล้วก็ไม่ผิดหวัง น้ำราคาแรงไปหน่อย แต่ทับทิมกรอบอร่อยยย โดนไปอีก 460 บาทค่ะ
แล้วก็ถึงเวลาแยกย้าย เพื่อนๆ แวะซื้อของดีย่านบางรัก? 555 กล้วยทอดเจ๊น้อย เป็ดประจักษ์ น้ำขมหว่าโถ่ว กลับบ้าน
โดยลืมไปว่ายังไม่ได้เข้าศาลเจ้าเจียงเองเบี้ยวเลย กว่าจะคิดได้ก็ตอนถึงบ้านกันแล้ว โถๆๆๆ รอแก้ตัวใหม่ในทริปถัดไป(ถ้ามี) อิอิ
วันเดียว เที่ยวไม่ง้อห้าง : เดินเล่นย่านเจริญกรุง-บางรัก
ด้วยการชวนเพื่อนมาเดินเล่นย่านใกล้บ้าน...ที่บางอย่างเจ้าตัวก็ยังไม่เคยไป
จากตอนแรกที่คิดไว้สองเส้นทาง
เส้นทางที่ 1 ศาลเจ้าเจียงเองเบี้ยว => วัดสวนพลู => โบสถ์อัสสัมชัญ =>
ศุลกสถาน => ไปรษณีย์กลาง => street art =>
River City => โบสถ์กาลหว่าร์ => บ้าน โซวเฮงไถ่
เส้นทางที่ 2 ศาลเจ้าเจียงเองเบี้ยว => วัดสวนพลู => โบสถ์อัสสัมชัญ =>
ศุลกสถาน => ไปรษณีย์กลาง => พิพิธภัณฑ์ชาวบางกอก => Prince Theatre Heritage Stay
เราก็พบความจริงว่า แพลนทริปต้องวางด้วยท้อง...
เมื่อเพื่อนคนนึงอยากกินข้าวขาหมูเจริญแสง อีกคนอยากโดนข้าวหน้าเป็ดร้านดัง
ทริปวันเสาร์ที่ผ่านมาจึงออกมาเป็น...
เริ่มต้นที่ สถานีสะพานตากสิน สถานีรถไฟฟ้าหนึ่งเดียวที่มีชานชาลาข้างเดียวอันแสนกิ๊บเก๋........เหรอ
เก้าโมงครึ่งเจอหน้าเพื่อนปุ๊บ เพื่อนๆ ที่รักก็พูดอยู่คำเดียว หิวๆๆๆๆ
....โอเค ก็เลยรีบเดินซอยเท้าไประยะทางราวหนึ่งป้ายรถเมล์เพื่อกินข้าวขาหมูเจริญแสงกัน
สั่งกันมากินคนละจาน เพิ่งรู้ว่าที่นี่ไม่ได้ราดขาหมูมาบนข้าว ก็ดีไปอย่าง
ส่วนในเรื่องของรสชาตินั้น...อร่อยยยยยย หนังอร่อยมาก พริกก็แซ่บ
แต่ๆๆๆ มันไม่อิ่มอ่า หรือกระเพาะเราใหญ่ มื้อนี้ค่าเสียหายคนละ 57 บาทจ้า
อิ่มแล้วก็ตัดสินใจไปเริ่มจากจุดไกลสุดของทริปวันนี้ก่อนเลยแล้วค่อยเก็บย้อนกลับมา
มุ่งหน้าไปพิพิธภัณฑ์ชาวบางกอกกันเลย...
เดินมาแดดร้อนๆ สิบกว่านาที แต่พอเข้าไปในพิพิธภัณฑ์ชาวบางกอกปุ๊บเหมือนหลุดมาอยู่คนละโลก
ด้วยความร่มรื่นและบรรยากาศบ้านโบราณ 3 หลัง โดยหลังที่เก่าแก่ที่สุด อายุ 82 ปี
ตอนแรกคิดว่าจะใช้เวลาแปปเดียว แต่เดินชมเพลินๆ รู้ตัวอีกทีก็จะเที่ยงแล้ว
ข้าวของเครื่องใช้ที่จัดแสดงบางอย่างก็เคยเห็นมาบ้างตอนเด็กๆ บางอย่างก็ไม่เคยเห็นมาก่อน น่าสนใจมาก
ใครยังไม่เคยไปลองไปชมกันดูนะคะ ที่นี่เข้าชมฟรี
เจ้าหน้าที่เองก็บอกว่าคนต่างชาติมาชมเยอะ แต่คนไทยมาน้อย ส่วนมากที่มาก็จะเป็นวัยเกษียณแล้ว โถๆ
จากนั้นก็เดินมาที่ไปรษณีย์กลางกัน ซึ่งด้านในอาคารมีจัดนิทรรศการ
“135 ปี การไปรษณีย์ไทย...ก้าวมาไกล ยังใกล้กัน” อยู่พอดี
โดยจะจัดถึงวันที่ 31 ตุลาคม 2561 ค่ะ ตัวนิทรรศการไม่มีอะไรมาก แต่ก็ไปเดินชมเพลินๆ ได้
ความจริงครั้งนี้ที่มาที่นี่ก็อยากจะขึ้นไปชั้น 5 ของ TCDC เพื่อชมวิวด้านบนและถ่ายรูปครุฑบนยอดอาคาร
แต่ๆๆๆๆๆ เสียงหิวมันตามมาหลอกหลอนอีกแล้ว คุณเพื่อนหิวค่ะ โอเครรรร ไปกินเป็ดกันก็ได้
ระหว่างทางกลับต้องผ่านอาคารศุลกสถานซึ่งตามแพลนจะไม่วกกลับมาอีกแล้ว
เลยตัดสินใจไปดูสักหน่อย ซึ่ง...ก็หน่อยจริงๆ
คือไม่แน่ใจว่ามาผิดทางรึเปล่า เพราะหน้าตาเหมือนคนละมุมกับที่เห็นบ่อยๆ ในรีวิวอื่นๆ
พอถามว่าจะลองเดินวนๆ ดูไหม ทุกคนบอก ไม่เอา ตึกร้างน่ากลัว ที่สำคัญหิวววว...จ้ะ 5555
สถานที่คลายหิวของมื้อนี้คือ ร้านประจักษ์เป็ดย่าง ร้านเป็ดย่างอายุกว่าร้อยปีแห่งย่านบางรัก
ไปถึงชั้นล่างเต็ม ชั้นสองว่างโต๊ะนึงพอดี โชคดีๆ ก็สั่งกัน 4 คน 5 จาน ด้วยความหิว 5555
ทานแล้วก็....สมคำร่ำลือ ของเค้าอร่อยจริงๆ ค่ะ เป็ดก็อร่อย เกี๊ยวก็อร่อย บะหมี่ก็อร่อย 5555
มื้อนี้จ่ายไปทั้งหมด 368 บาทค่ะ
อิ่มแล้วก็ไปเดินเที่ยวต่อ จุดหมายต่อไปคือวัดสวนพลู
เพื่อไปไหว้พระ ไหว้เจ้าแม่กวนอิมและที่สำคัญชมหมู่กุฏิแบบเรือนขนมปังขิง(ที่หายไป)
หมู่กุฏิแบบเรือนขนมปังขิงของวัดสวนพลูนี้ไม่ธรรมดานะคะ
ได้รับรางวัลอนุรักษ์ดีเด่น มรดกสถาปัตยกรรมในประเทศไทยจากสมาคมสถาปนิกสยาม เมื่อปี พ.ศ.2545 ด้วย
แล้วทำไมเราถึงบอกว่าหายไป
เพราะแม้จะได้รับรางวัลการันตีขนาดนี้ หมู่กุฏิที่สวยงามทรงคุณค่าก็ยังถูกรื้อถอนจนเหลืออยู่เพียง 3 หลัง น่าเสียใจจริงๆ ...
จากวัดเราก็เดินมาถึงโบสถ์อัสสัมชัญ หรือ อาสนวิหารอัสสัมชัญ กรุงเทพฯ ที่มีอายุกว่า 109 ปี
ผ่านทั้งระเบิดจากสงครามโลกครั้งที่ 2 มาแล้ว
แต่ก็ยังตั้งตระหง่านสวยงามเป็นศูนย์กลางของทั้งสามโรงเรียนมาจวบจนทุกวันนี้
ทริปวันนี้ตั้งใจจะปิดด้วยการไปนั่งชิลล์ที่บาร์สุดคลาสสิกของ Prince Theatre Heritage Stay
ที่รีโนเวทมาจากโรงหนัง Stand Alone เก่าแก่อย่างโรงหนังปรินซ์รามา
แต่อนิจจา วันนี้บาร์ปิดเพราะมีงาน private event ร้องไห้หนักมากกกกก
ด้วยความเงิบตั้งตัวไม่ทัน เลยลองเสริ์จหาร้านชิคๆ แถวนั้นดูแล้วก็มาจบลงที่ บ้านผัดไท
ตอนเดินไปถึงก็ว่าจะไม่เข้าแล้ว เพราะร้านไม่ติดแอร์ แล้วอากาศก็ร้อนนนนนน
แต่ด้วยความที่ร้านตกแต่งสไตล์บ้านเก่าแถวย่านนั้นเลยลองไปนั่งดู
แล้วก็ไม่ผิดหวัง น้ำราคาแรงไปหน่อย แต่ทับทิมกรอบอร่อยยย โดนไปอีก 460 บาทค่ะ
แล้วก็ถึงเวลาแยกย้าย เพื่อนๆ แวะซื้อของดีย่านบางรัก? 555 กล้วยทอดเจ๊น้อย เป็ดประจักษ์ น้ำขมหว่าโถ่ว กลับบ้าน
โดยลืมไปว่ายังไม่ได้เข้าศาลเจ้าเจียงเองเบี้ยวเลย กว่าจะคิดได้ก็ตอนถึงบ้านกันแล้ว โถๆๆๆ รอแก้ตัวใหม่ในทริปถัดไป(ถ้ามี) อิอิ