แฟนอายุ 36 เราอายุ 28 คบกันมา 7ปี ยังไม่แต่ง ไม่อยู่ด้วยกัน
ครอบครัวแฟนมี พ่อ(65) แม่(60) แฟน(36) พี่สาว(40)
แฟนแยกบ้านออกมาจากบ้านพ่อแม่ แต่อยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน
ครอบครัวแฟนและเราอยู่ในฐานะปานกลางค่อนไปทางดี
เรื่องมีอยู่ว่า
แฟนเรารักแม่มาก มักจะชวนแม่ไปไหนมาไหนด้วยเสมอ
กินข้าวที่บ้านกับแม่ทุกวัน อย่างน้อยวันละ1มื้อ
ดูโอเค เป็นคนรักครอบครัว แต่มีรายละเอียดปลีกย่อยว่า
บางครั้งค่อนไปทางบ่อย ที่แฟนวางแผนเที่ยวกับเรา
นัดเรา กำหนดวันเรียบร้อย เราก็เฝ้ารอที่จะได้ไป อยากให้ถึงวันเร็วๆ
แต่พอถึงวันไป แฟนมารับเราไปกินข้าวที่บ้านกับแม่เขาก่อน(เป็นปกติ)
แล้วก็พูดขึ้นมาว่า แม่ไปด้วยกันไหม ซึ่งเป็นการชวนนอกแผน แม่เขาก็โอเค(ไม่เคยไม่โอเค)
ก็เลยต้องไปกันสามคน เราก็เสียดายนิดๆที่ไม่ได้ไปเดท แต่ไปเที่ยวกับครอบครัวแทน
เกือบทุกครั้งที่เขาพูดขึ้นมาระหว่างกินข้าวกับแม่ ว่าจะไปเที่ยวที่ ooo (กับเรา) แม่เขาก็จะพูดขึ้นมาว่า เหรอ เรา(รวมแม่) จะไปวันไหนกันดีล่ะ
คือแม่เขาอยากไปด้วยทุกที่ และแฟนเราก็อยากให้แม่ไปด้วยทุกที่
เป็นแบบนี้มาหลายปี ยิ่งคบกันนานยิ่งมากขึ้นๆ (ช่วงแรกที่จีบ เรายังไปกัน2ต่อ2)
เราเคยคุยกับแฟนว่า มาตกลงกับเราก่อนชวนแม่ดีไหม เราดีใจว่ามันเป็นเดท และผิดหวังที่มันไม่ใช่
แฟนเราก็เงียบไป แล้วบอกว่า แม่เขาทำเพื่อเรา ที่แม่เขาอยากไปไหนมาไหนด้วยเป็นเพราะเขาอยากให้เรามีความทรงจำร่วมกับเขาในตอนที่เขาตาย
เราเคยมีปมถูกแม่เขาโทรมาขอให้เลิกกับแฟน เหตุเพราะเราทะเลาะกับแฟน แล้วแม่เขาโทรมาถามว่าทะเลาะกันเรื่องอะไรเขาอยากรู้
พอเราเล่าให้ฟัง เขาก็บอกว่า งั้นเลิกกันเถอะ อยู่กันไปไม่มีความสุขหรอก แต่จากนั้นเรากับแฟนก็กลับมาดีกัน เหลือปมคำพูดแม่เขาอยู่ในใจเรา
แม่เขาก็ยิ้มๆ(เป็นคนยิ้มแย้มตลอดเวลา) เราได้แต่สงสัยว่า ถ้าอยากให้เลิกกันทำไมแม่ไม่ไปบอกลูกชายแม่เอง
หรือแม่จะไม่ชอบเรา แต่โดยปกติแม่เขาก็เอ็นดูเราดี
วันไหนแม่เขารู้ว่าเราจะมากินข้าวที่บ้าน บนโต๊ะจะมีอาหารที่เราชอบ 1อย่างเกือบเสมอ
เราไม่ได้รังเกียจแม่เขา แต่กดดันกลัวเขาจะไม่รักเรา
ถ้าทำอะไรไม่ถูกใจ กลัวเขาจะบอกให้เลิกกับแฟนอีก เป็นความกลัวฝังใจ ทำให้ไม่อยากไปไหนมาไหนกับแม่เขา
แฟนเรารักแม่มาก มักจะกอดแม่เสมอๆ แต่ไม่ช่วยงานหยิบจับอะไรเลย
ทุกครั้งที่กินข้าวเสร็จ แฟนจะย้ายที่นั่งไปนั่งโซฟา เล่นมือถือหรืออ่านหนังสือพิมพ์
จานชามไม่เก็บแม้เป็นของตัวเอง เราต้องเป็นคนเก็บล้าง เก็บข้าว เช็ดโต๊ะ ทุกครั้ง เหมือนเป็นปกติที่ผู้หญิงต้องทำ
ครั้งหนึ่งแม่แฟนจะเปลี่ยนผ้าหุ้มโซฟา เขาต้องจับโซฟาตัวใหญ่ๆพลิกหงายหลายรอบเพื่อขึงผ้า เราช่วยแม่แฟนทำ ทั้งยก ทั้งพลิกหลายตลบ
แฟนเรานั่งกดมือถือเงยหน้ามาบอก สู้ๆนะ แล้วก้มไปกดมือถือต่อ พอเรากับแม่เขาทำเสร็จ(เหนื่อย) จะออกจากบ้านแม่ เขาก็ลุกไปกอดแม่แล้วบอกว่า รักแม่นะ
ทุกครั้งไม่ว่างานเล็กงานใหญ่ ยกโต๊ะ ย้ายเตียง ดูดฝุ่น ถูบ้าน ล้างจาน แม่เขาจะเรียกหาเราไปใช้ตลอด โดยที่ลูกชายตัวเบ้อเริ่มไม่ต้องทำอะไร
เราเคยคุยกับแฟนว่า ทำไมแม่ไม่เรียกเขาไป งานใช้แรงเราทำไม่ไหว ทำไปแบบหืดขึ้นคอ
แฟนตอบว่า แม่เขาอยากให้เขาเก็บแรงเอาไว้ทำงาน(แฟนเป็นคนคุมบ.โฆษณา)
บางทีเราก็สติแตกเรื่องนี้ว่าทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ ไม่ใช่เราไม่รับบ้านเขาเลย แต่อยากให้เขาโฟกัสที่เรื่องเราสองคนบ้าง
เราไม่อยากคอยก้มหน้าแอบสังเกตสีหน้าแม่เขาว่าจะชอบหรือเกลียดเรื่องที่เราพูดทุกๆครั้ง เราไม่เป็นตัวของตัวเอง ไม่สบายใจเพราะเคยมีปมอย่างที่ว่า
เขาไม่ได้กางปีกปกป้องเรา เขารักแม่เขาเอาตามแม่เขาตลอด เราไม่โอเคแล้ว
พอเราสติแตกเขาจะมาปลอบ คืนดี แล้วพาเราไปกินข้าวนอกบ้าน2-3วัน (เราบอกเขาว่าไม่ต้องไปกินนอกบ้านก็ได้ อยู่กันสองคนต้มมาม่ากินเราก็อร่อย)
หลังจาก 2-3วัน เวลามารับเรากินข้าวเขาจะถามว่าไปไหนดี เราถามกลับว่า เขาอยากไปไหนล่ะ เขาจะถามว่า ไปกินข้าวบ้านแม่ได้มั้ย? เกือบทุกครั้ง
ซึ่งเราตอบว่าไม่ไม่ได้ เราจะกลายเป็นนางปิศาจที่พรากแม่พรากลูก เราเลยไม่ค่อยอยากไปไหนมาไหนกับเขา
ไม่อยากไปกินข้าว ไม่อยากไปเที่ยว เวลาเขามาขายฝันวันหยุดว่าจะพาไปเที่ยวโน่นนี่นั่นกัน เราก็คิดในใจว่า ไปแบบเราสามคนอีกล่ะสิ
มีเรื่องปลีกย่อยอีกมากมาย แต่สรุปได้ว่า แฟนเรารักแม่เขามาก และเราใจแคบที่อึดอัด
คุณผู้ชายคุณรักแม่มากแบบนี้กันทุกคนไหม เราเป็นนางมารร้ายใช่ไหม คุณผู้หญิงก็ตอบได้ค่ะ ขอบคุณพื้นที่ให้ระบาย
แฟนรักแม่มาก
ครอบครัวแฟนมี พ่อ(65) แม่(60) แฟน(36) พี่สาว(40)
แฟนแยกบ้านออกมาจากบ้านพ่อแม่ แต่อยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน
ครอบครัวแฟนและเราอยู่ในฐานะปานกลางค่อนไปทางดี
เรื่องมีอยู่ว่า
แฟนเรารักแม่มาก มักจะชวนแม่ไปไหนมาไหนด้วยเสมอ
กินข้าวที่บ้านกับแม่ทุกวัน อย่างน้อยวันละ1มื้อ
ดูโอเค เป็นคนรักครอบครัว แต่มีรายละเอียดปลีกย่อยว่า
บางครั้งค่อนไปทางบ่อย ที่แฟนวางแผนเที่ยวกับเรา
นัดเรา กำหนดวันเรียบร้อย เราก็เฝ้ารอที่จะได้ไป อยากให้ถึงวันเร็วๆ
แต่พอถึงวันไป แฟนมารับเราไปกินข้าวที่บ้านกับแม่เขาก่อน(เป็นปกติ)
แล้วก็พูดขึ้นมาว่า แม่ไปด้วยกันไหม ซึ่งเป็นการชวนนอกแผน แม่เขาก็โอเค(ไม่เคยไม่โอเค)
ก็เลยต้องไปกันสามคน เราก็เสียดายนิดๆที่ไม่ได้ไปเดท แต่ไปเที่ยวกับครอบครัวแทน
เกือบทุกครั้งที่เขาพูดขึ้นมาระหว่างกินข้าวกับแม่ ว่าจะไปเที่ยวที่ ooo (กับเรา) แม่เขาก็จะพูดขึ้นมาว่า เหรอ เรา(รวมแม่) จะไปวันไหนกันดีล่ะ
คือแม่เขาอยากไปด้วยทุกที่ และแฟนเราก็อยากให้แม่ไปด้วยทุกที่
เป็นแบบนี้มาหลายปี ยิ่งคบกันนานยิ่งมากขึ้นๆ (ช่วงแรกที่จีบ เรายังไปกัน2ต่อ2)
เราเคยคุยกับแฟนว่า มาตกลงกับเราก่อนชวนแม่ดีไหม เราดีใจว่ามันเป็นเดท และผิดหวังที่มันไม่ใช่
แฟนเราก็เงียบไป แล้วบอกว่า แม่เขาทำเพื่อเรา ที่แม่เขาอยากไปไหนมาไหนด้วยเป็นเพราะเขาอยากให้เรามีความทรงจำร่วมกับเขาในตอนที่เขาตาย
เราเคยมีปมถูกแม่เขาโทรมาขอให้เลิกกับแฟน เหตุเพราะเราทะเลาะกับแฟน แล้วแม่เขาโทรมาถามว่าทะเลาะกันเรื่องอะไรเขาอยากรู้
พอเราเล่าให้ฟัง เขาก็บอกว่า งั้นเลิกกันเถอะ อยู่กันไปไม่มีความสุขหรอก แต่จากนั้นเรากับแฟนก็กลับมาดีกัน เหลือปมคำพูดแม่เขาอยู่ในใจเรา
แม่เขาก็ยิ้มๆ(เป็นคนยิ้มแย้มตลอดเวลา) เราได้แต่สงสัยว่า ถ้าอยากให้เลิกกันทำไมแม่ไม่ไปบอกลูกชายแม่เอง
หรือแม่จะไม่ชอบเรา แต่โดยปกติแม่เขาก็เอ็นดูเราดี
วันไหนแม่เขารู้ว่าเราจะมากินข้าวที่บ้าน บนโต๊ะจะมีอาหารที่เราชอบ 1อย่างเกือบเสมอ
เราไม่ได้รังเกียจแม่เขา แต่กดดันกลัวเขาจะไม่รักเรา
ถ้าทำอะไรไม่ถูกใจ กลัวเขาจะบอกให้เลิกกับแฟนอีก เป็นความกลัวฝังใจ ทำให้ไม่อยากไปไหนมาไหนกับแม่เขา
แฟนเรารักแม่มาก มักจะกอดแม่เสมอๆ แต่ไม่ช่วยงานหยิบจับอะไรเลย
ทุกครั้งที่กินข้าวเสร็จ แฟนจะย้ายที่นั่งไปนั่งโซฟา เล่นมือถือหรืออ่านหนังสือพิมพ์
จานชามไม่เก็บแม้เป็นของตัวเอง เราต้องเป็นคนเก็บล้าง เก็บข้าว เช็ดโต๊ะ ทุกครั้ง เหมือนเป็นปกติที่ผู้หญิงต้องทำ
ครั้งหนึ่งแม่แฟนจะเปลี่ยนผ้าหุ้มโซฟา เขาต้องจับโซฟาตัวใหญ่ๆพลิกหงายหลายรอบเพื่อขึงผ้า เราช่วยแม่แฟนทำ ทั้งยก ทั้งพลิกหลายตลบ
แฟนเรานั่งกดมือถือเงยหน้ามาบอก สู้ๆนะ แล้วก้มไปกดมือถือต่อ พอเรากับแม่เขาทำเสร็จ(เหนื่อย) จะออกจากบ้านแม่ เขาก็ลุกไปกอดแม่แล้วบอกว่า รักแม่นะ
ทุกครั้งไม่ว่างานเล็กงานใหญ่ ยกโต๊ะ ย้ายเตียง ดูดฝุ่น ถูบ้าน ล้างจาน แม่เขาจะเรียกหาเราไปใช้ตลอด โดยที่ลูกชายตัวเบ้อเริ่มไม่ต้องทำอะไร
เราเคยคุยกับแฟนว่า ทำไมแม่ไม่เรียกเขาไป งานใช้แรงเราทำไม่ไหว ทำไปแบบหืดขึ้นคอ
แฟนตอบว่า แม่เขาอยากให้เขาเก็บแรงเอาไว้ทำงาน(แฟนเป็นคนคุมบ.โฆษณา)
บางทีเราก็สติแตกเรื่องนี้ว่าทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ ไม่ใช่เราไม่รับบ้านเขาเลย แต่อยากให้เขาโฟกัสที่เรื่องเราสองคนบ้าง
เราไม่อยากคอยก้มหน้าแอบสังเกตสีหน้าแม่เขาว่าจะชอบหรือเกลียดเรื่องที่เราพูดทุกๆครั้ง เราไม่เป็นตัวของตัวเอง ไม่สบายใจเพราะเคยมีปมอย่างที่ว่า
เขาไม่ได้กางปีกปกป้องเรา เขารักแม่เขาเอาตามแม่เขาตลอด เราไม่โอเคแล้ว
พอเราสติแตกเขาจะมาปลอบ คืนดี แล้วพาเราไปกินข้าวนอกบ้าน2-3วัน (เราบอกเขาว่าไม่ต้องไปกินนอกบ้านก็ได้ อยู่กันสองคนต้มมาม่ากินเราก็อร่อย)
หลังจาก 2-3วัน เวลามารับเรากินข้าวเขาจะถามว่าไปไหนดี เราถามกลับว่า เขาอยากไปไหนล่ะ เขาจะถามว่า ไปกินข้าวบ้านแม่ได้มั้ย? เกือบทุกครั้ง
ซึ่งเราตอบว่าไม่ไม่ได้ เราจะกลายเป็นนางปิศาจที่พรากแม่พรากลูก เราเลยไม่ค่อยอยากไปไหนมาไหนกับเขา
ไม่อยากไปกินข้าว ไม่อยากไปเที่ยว เวลาเขามาขายฝันวันหยุดว่าจะพาไปเที่ยวโน่นนี่นั่นกัน เราก็คิดในใจว่า ไปแบบเราสามคนอีกล่ะสิ
มีเรื่องปลีกย่อยอีกมากมาย แต่สรุปได้ว่า แฟนเรารักแม่เขามาก และเราใจแคบที่อึดอัด
คุณผู้ชายคุณรักแม่มากแบบนี้กันทุกคนไหม เราเป็นนางมารร้ายใช่ไหม คุณผู้หญิงก็ตอบได้ค่ะ ขอบคุณพื้นที่ให้ระบาย