เราตั้งกระทู้เกี่ยวกับเพื่อนมาเยอะมาก แต่ยังไม่เคยแก้ได้เลย ครั้งนี้รู้สึกแย่สุด
ด้วยความที่เรามาเรียนมหาลัยแล้ว เราไม่ค่อยมีเพื่อนเรียกว่า ไม่มีเลยดีกว่า แต่เรามีพี่แท้ๆอยู่ด้วย เรียนเอกอยู่ พี่เราก็ไม่ค่อยมีเพื่อน ชอบอยู่คนเดียวแบบโลกส่วนตัวสูง แต่พี่เราก็ชอบที่จะให้เราไปหา ไปเยี่ยม ไปคุยอะไรแบบนี้ เพราะพี่เราเค้าก็อาจเหงาแต่เค้าแค่ไม่พูดออกมา
แล้วปัญหามันอยู่ที่ เรา เรารู้สึกเป็นคนไม่ดีเลย เวลาเราอยู่กับพี่ เราดันรู้สึกเหงาสะงั้น เพราะในหัวของเราคิดแต่อยากอยู่กับเพื่อน ทั้งๆที่เพื่อนไม่เคยจะสนใจเราเลย ไม่ชวน ไม่อะไรเลย ทำให้บางครั้งต้องไปหาพี่แต่ในหัวก็ยังรู้สึกติดเพื่อนประมาณว่า โหเค้าคงสนุกกันยุ ส่วนเรานั้นต้องอยู่คนเดียว เรารู้สึกผิดกับพี่มาก บางทีเวลาเราเหงา เราชวนพี่ไปหาอะไรกิน พี่เราก็ไปตลอดเพราะเค้าก็ไม่ได้มีเพื่อน แต่พอสักพัก สมมุติเพื่อนชวน เราก็รีบไปกับเพื่อนเลย แล้วบอกพี่ว่าไม่ไปแล้ว บางครั้งที่พี่เราเค้าบอกว่าเค้าไม่เหงา อย่าคิดแทนเค้า เราอดคิดไม่ได้เลย ว่าเค้าต้องเหงาแน่ๆ พลอบให้เราเหงาตามไปด้วย
เราควรทำไงให้หายนิสัยนี้สักทีค่ะ ให้เห็นพี่สำคัญกว่าเพื่อนได้แล้ว เพราะเพื่อนไม่เคยที่จะสนใจเราสักนิด แต่พี่เราเค้าคอยไปมากับเราตลอด คอยช่วยทุกอย่าง เกลียดตัวเอง ที่เห็นเพื่อนที่เค้าไม่ได้สนใจ หรือเห็นคุณค่าในตัวเราเลย สำคัญ กว่าพี่สาวของเราแท้ๆ(ด้วยความทีาพี่เราเค้าคนสะสไคล์กับเราอย่างสิ้นเชิงเลยในทุกๆเรื่องๆ)
เบื่อกับปัญหาเดิมๆของตัวเอง
ด้วยความที่เรามาเรียนมหาลัยแล้ว เราไม่ค่อยมีเพื่อนเรียกว่า ไม่มีเลยดีกว่า แต่เรามีพี่แท้ๆอยู่ด้วย เรียนเอกอยู่ พี่เราก็ไม่ค่อยมีเพื่อน ชอบอยู่คนเดียวแบบโลกส่วนตัวสูง แต่พี่เราก็ชอบที่จะให้เราไปหา ไปเยี่ยม ไปคุยอะไรแบบนี้ เพราะพี่เราเค้าก็อาจเหงาแต่เค้าแค่ไม่พูดออกมา
แล้วปัญหามันอยู่ที่ เรา เรารู้สึกเป็นคนไม่ดีเลย เวลาเราอยู่กับพี่ เราดันรู้สึกเหงาสะงั้น เพราะในหัวของเราคิดแต่อยากอยู่กับเพื่อน ทั้งๆที่เพื่อนไม่เคยจะสนใจเราเลย ไม่ชวน ไม่อะไรเลย ทำให้บางครั้งต้องไปหาพี่แต่ในหัวก็ยังรู้สึกติดเพื่อนประมาณว่า โหเค้าคงสนุกกันยุ ส่วนเรานั้นต้องอยู่คนเดียว เรารู้สึกผิดกับพี่มาก บางทีเวลาเราเหงา เราชวนพี่ไปหาอะไรกิน พี่เราก็ไปตลอดเพราะเค้าก็ไม่ได้มีเพื่อน แต่พอสักพัก สมมุติเพื่อนชวน เราก็รีบไปกับเพื่อนเลย แล้วบอกพี่ว่าไม่ไปแล้ว บางครั้งที่พี่เราเค้าบอกว่าเค้าไม่เหงา อย่าคิดแทนเค้า เราอดคิดไม่ได้เลย ว่าเค้าต้องเหงาแน่ๆ พลอบให้เราเหงาตามไปด้วย
เราควรทำไงให้หายนิสัยนี้สักทีค่ะ ให้เห็นพี่สำคัญกว่าเพื่อนได้แล้ว เพราะเพื่อนไม่เคยที่จะสนใจเราสักนิด แต่พี่เราเค้าคอยไปมากับเราตลอด คอยช่วยทุกอย่าง เกลียดตัวเอง ที่เห็นเพื่อนที่เค้าไม่ได้สนใจ หรือเห็นคุณค่าในตัวเราเลย สำคัญ กว่าพี่สาวของเราแท้ๆ(ด้วยความทีาพี่เราเค้าคนสะสไคล์กับเราอย่างสิ้นเชิงเลยในทุกๆเรื่องๆ)