บางทีก็สงสัยว่า นี่เราเหงาและคิดถึง ได้ขนาดนี้แล้วหรอเนี่ย

เรื่องมีอยู่ว่า เราไม่รู้จะส่งข้อความหาใคร
แต่เราอยากมีใครซักคนให้เราส่งถึง

เราก็เลยส่ง Line ไปหา Line มันซะเลย 555555555555555555555555555555555555555555

ไอ้ระบบอัตโนมัติ คอมพิวเตอร์ร้อยเปอร์เซนต์ที่จะไม่มีการบล๊อคเรา ระบบการแจ้งเตือนเวลาที่มีการลอคอินนั่นแหละค่ะ
ส่งคุยกับมันแบบที่มันจะไม่ Read

ถ้า Read ขึ้นมาวันไหนนี่มีหลอนอ่ะ
เราปกตินะ เราบอกก่อน คือจะได้แยกแยะได้ว่าเป็นการส่งข้อความบ่นเรื่องนั้นเรื่องนี้ (ที่จะไม่มีวันมีใครได้อ่าน แต่รู้สึกเหมือนจะส่งหาใครซักคน)

ปล เรื่องที่พิมพ์แค่เพ้อถึงความรักเฉยๆ ไม่มีเรื่องอะไรไม่ดีค่ะ บ่นกะพ่อกะแม่เค้าก็ไม่เข้าใจหรอก แค่อารมณ์เหงาชั่ววูบ
ปล2 รู้สึกตลกตัวเอง เลยมาตั้งกระทู้ค่ะ