เราควรจบหรือทำไรสักอย่างดี..เมื่อเขาเปลี่ยนไป?

ตามหัวขอเลยค่ะควรทำไงดีค่ะ...เราเป็นคนขอเขาเป็นแฟนเอง...ที่ขอไปเพราะเห้นตั้งแต่แรกว่าชอบค่ะและจีบเขาเปิดเพยเลยค่ะบอกเขาและคนอื่นบอกว่าจะจีบคนนี้น่ะชอบห้ามยุ่ง!!จีบเขาตอนเราอยู่ม.3ค่ะ...จีบจนบ้างครั้งเหนียเพราะเขาคิดกับเราแค่เพื่อนมังค่ะ..เลยถอยสักพัก...และก้กลับมาจีบต่อเกราะทบทวนว่าชอบคนนี้จิง...ประมาณม.3ก่อนเทอม2หรือเทอม2นี้แหละค่ะ...ขอเขาเป้นแฟน.เขาก้รับเป้นแฟนค่ะ...ตอนคบน่ะค่ะหวานมากหวานจนเพื่อนอิจเลย..ไปเที่ยวมาไหนก้เสื้ออะไรเป้นคู่ค่ะ...(ไปเที่ยวของร.ร.)จนนัดไปเที่ยวกันเอง...กลับบ้านมาโดนตีค่ะ...เพราะถ่ายรูปส่งในกลุ่ม..แฟนเก่าเห้นเลยส่งให้พ่อค่ะ...เอะหโดนเรียกไปตีในห้องผ.อ.เลยล่ะ..วันนั้นเขาไม่มาพอดีค่ะ...เราโดนตีจนบวมเลย...ครูที่ร.ร.ร้องไห้ด้วย...วันนั้นที่โดนตีพ่อบอกให้เลิกด้วยค่ะ..เพราะเป้นตัวอย่างไม่ดีให้กับร.ร..(ร.ร.มีกฎห้ามคบในร.ร.ค่ะ..พึงตั้งตอนม.4)เรากลัวน่า..ไม่ได้กลัวทำร้ายเราแต่กลัวทำร้ายเขา..เราก้ถามเขาจะเลิกไหม...เขาบอกไม่...เราโอเคคบต่อ..จนปีเครื่อง...เราซื้อของขวัญครบรอบให้เป้นรองเท้าสตัด(ไม่รู้เขียนไง)เขาเป้นนักบอลอ่ะค่ะ..แต่เขาไม่ได้ซื้ออะไรให่ค่ะเราไม่อยากได้..เขาถามอยากได้อรัยไหมจะซื้อเราก้บอกไม่อ่ะ..ถ้าจะซื้อให้ขอเป้นตุ้กตาใหญ่ๆแค่นั้นพ่อ...เขาบอกแล้วจะซื้อให้...เขาดีกับเรามากเลยค่ะ...เพราะเรียนที่เดียวกัน...เราก้บอกเจ้บคออ่ะหิวน้ำเขาก้ไปซื้อน้ำให้..อยู่ในสายกันทุกคืนค่ะ..เป็นแฟนที่ดีมากเราโมโหเขาก้ไม่โมโหกลับปลอบเราให้เราใจเย้นลง...เราพึงพาเขาได้เสมอจนเรากล้าที่จะบอกแม่แม่ก้ไม่ใาไรค่ะเพราะรู้อยู่แล้วแค่บอกว่าพ่อบอกให้เลิกก้ไม่เลิกไม่กลัวออ...เราก้บอกจะทำให้พ่อแม่ดูว่านี้รักน่ะ..เหมือนที่พ่อแม่ไง...จนวันหนึ่งใกล้ขึ้นม.5ค่ะพ่อส่งไปเรียนพิเศษต่างประเทศ..แล้วที่นั้น..เราพูดภาษาเขาไม่ได้เราเลยต้องพูดภาษาอังกฤษกันค่ะ..จนเจอเพื่อนที่ไทยด้วยเขาหล่อมาก...ชืาอคล้ายเราเลย...แถมอรัยๆก้คล้ายทุกอย่าง...วันหนึ่งเราต้องขึ้นมอไสกับเขาไปไหนกับเขาค่ะเพราะคนไทยด้วย...เพื่อในค่ายก้จิ้นกันเราบอกมีแล้วแหละ...แต่ด้จิ้นอย่างงัน..แฟนเราก้..รู้เรื่อง..ก้ชวนเทลาะเราก้อธิบาย...คิดว่าเขาเข้าใจดีแล้วล่ะ.. พอกลับมา
เรารู้เรื่องว่าเขาขึ้นมอไสกับผู้หญิง..เราก้ไปสืบมาวันใครคือผู้หญิงคนนั้น!?รู้เฟสก้เลยไปถามผู้หญิงคนนั้นก้บอกว่าจิง..บอกว่สเอามือโอบเอวด้วย..เราไม่อยากจะเชื่อค่ะเพราะเขาจะเป่นแบบนั้นแค่กับเราเองเพืาอนทีร.ร.ก้คิดแบบนั้นเพื่อนทีร.อยู่หมู่บ้านเดียวกันค่ะ..พอเคลียอะไรทุกอย่สงดีเขาบอกจะไใทำแล้วเอะหเราก้โอเค....พอมาตอนนี้กลับว่าเราทำไรก้โมโหง่าย...ขอให้ไปเอาย้ำฝห้ก้บอกเอาเองสิหอร้านอยู่ตรงนั้น...บอกว่าคืนนี้อยู่ในสายน่ะ..เรามีเรื่องจะคุยเยอะ...เขาก้บอก...โทรปุปจะนอนเลย..ให้ทำฟรีด้วยเขาทำตลอด..เขาบอกแบบนี้...เราก้โอเค..แต่เราก้มีนหัสเฟสเขาค่ะเลยไปดูแชทกลุ่มเขา..ประกฎว่าเล่นเกมกับเพื่อนดึกมากบอกจะไปนอน...เราเสียความรู้สึกโทรคืนต่อไปก้บอกเขาว่าจะนอนทำไมทำงี้ไม่อยากคุยก้บอกตรงๆ..เขาลอกเออไม่อยากคุย..จะนอนล่ะ..เราก้บอกอย่าพึงนอนถ้ายังรักกุวเขาเงียบแต่ไม่นอน..และเขาตัดบทว่าไว้คียกันที่หลัง...กลางคืนตอนนอนพุ้งนี้มีเรียน...เขาบอกเดียวเรียนไม่รุ้เรื่อง...
เราก้ว่างสาย..เขาก้ไม่คิดที่จะโทรกลับมาเลยค่ะ...เป้นงี้ตลอด..ที่ร.รก้ไม่มาหาเหมือนเคย...เพื่อนชวนไปไหนไปหมด..เราชวนไปไหนก้ไม่ไปไม่ว่างบ้างล่ะ...อะไรบ้างล่ะ...ทำฟรีก้เสียเปล่าค่ะ...เหอรร...วันนี้ก้เหมือนกัน...ไม่สนเลย...จะครบรอบ2ปีล่ะ 28กันยาก้2ปีแล้วค่ะ...เรารู้ว่าเขาไม่ว่าง..ตอนที่ว่างเราขอเอาน้ำให้หน่อย..มาหากันหน่อยไหมอยากมีกำลังใจ..เขาบอกโอเค..แต่ก้ไม่มาหากันเลยค่ะ...ก้ไม่ได้เรียนที่เพราะร.รกำลังเตรียมจัดกิจกรรม..จนตอนนี้ทำไงดีค่ะเขาหมดรักเราแล้วหรอ...เราควรทนต่อไปดีไหม...เรารักเขามาก..สัญญากันแล้วว่าจะแต่งงานกันด้วย...เราให้ใจเขาหมดเลย...ไม่คุยกับเขา..เขาไม่มาหาอยู่ไม่ได้เลยค่ะ...ปวดหัว..ใจสั่นยังไงไม่รู้...เขากำลังจพจบกับเราใช่ไหมค่ะเราควรมำไงดีค่ะ

ขอโทษน่ะค่ะที่มันยาวไป..แค่จะถามสั่นแต่ความรู้สึกมันล่นอ่ะค่ะ
ขอบคึนคนที่มาตอบน่ะค่ะ
อยู่ม.5ค่ะ...มีเป้าหมายในชิวิตแล้วค่ะ..แต่พอไม่มีเขาก้อยู่ไม่ได้ค่ะ