เราอายุจะ25 มีงานประจำทำ ช่วยเหลือเรื่องเงินให้ที่บ้านทุกเดือน
ปัญหาของเราที่ตอนนี้อึดอัดมากๆคือที่บ้านชอบคิดว่าเราเป็นเด็กๆ ไม่ค่อยปล่อยให้เรามีชีวิตส่วนตัวเลย วันหยุดเราก็อยากออกไปเที่ยวไหนบ้าง ไปดูหนังไปซื้อของ นั่งพักชิวๆแต่ทุกๆครั้งที่เราจะออกไปไหนข้างนอก แม่เราก็มักจะไม่ค่อยพอใจ หาว่าเราเอาแต่เที่ยว(ทั้งๆที่เดือนนึงเราจะได้ออกนอกบ้านแค่ครั้งสองครั้ง)
หรือบางทีให้ไปแต่ชอบจำกัดเวลา เช่น
เรา : แม่ หนูขอไปดูหนังแล้วก็ซื้อของวันเสาร์นะ
แม่ : จะไปตอนไหน หนังรอบกี่โมง
เรา : 11:30
แม่ : กลับมาภายในบ่าย3ล่ะ ซื้อข้าวเย็นด้วยเพราะพี่ต้องกินยา รีบกลับด้วย
ทุกครั้งที่เราขอออกไปข้างนอกเราจะทำงานบ้านให้เสร็จก่อนตลอด ซักผ้า ล้างจาน ไปซื้อข้าวกลางวันให้แม่กับพี่ก่อน งานเสร็จแล้วถึงไป
คือเราไม่ได้ขี้เกียจจะซื้อข้าวเย็นให้นะ แต่ทุกๆครั้งเขาจะจำกัดเวลาแบบนี้ตลอด พอเราบอกว่ากลับเย็นเขาก็จะว่าเรา บ่นประชดเราจนเราตัดปัญหายอมกลับเร็วก็ได้ อึดอัดค่ะบางทีอิจฉาคนอื่นๆเหมือนกันที่ชีวิตเขาดูอิสระ เขาอยากไปตอนไหนกลับตอนไหนก็ได้ พอย้อนมาดูตัวเองบางทีมันก็เบื่อๆอ่ะ เซ็งว่าแบบทำไมเขาไม่เข้าใจเราบ้างว่าเราก็อยากมีชีวิตส่วนตัว ชีวิตก็อยู่แต่ที่ทำงาน เสาร์อาทิตย์เขาก็จะให้อยู่แต่บ้าน ยิ่งตอนมีแฟน เราไม่ค่อยได้เที่ยวกับแฟนเลยค่ะแม่เราเขาไม่อยากให้เรามีแฟนด้วย ยิ่งทำให้เราอึดอัด
รู้ว่าเขาเป็นห่วง แต่เราก็อยากมีชีวิตเป็นของตัวเองบ้าง เฮ้อออ
มีใครเป็นแบบเราไหมคะ ที่บ้านไม่ยอมปล่อยแล้วเราควรคุยกับแม่ยังไงดีให้เขาเข้าใจเราบ้าง
ขอบคุณสำหรับพื้นที่ระบายความอึดอัดค่ะ
อึดอัดกับที่บ้าน แม่ไม่ชอบให้เราออกไปไหนข้างนอก
ปัญหาของเราที่ตอนนี้อึดอัดมากๆคือที่บ้านชอบคิดว่าเราเป็นเด็กๆ ไม่ค่อยปล่อยให้เรามีชีวิตส่วนตัวเลย วันหยุดเราก็อยากออกไปเที่ยวไหนบ้าง ไปดูหนังไปซื้อของ นั่งพักชิวๆแต่ทุกๆครั้งที่เราจะออกไปไหนข้างนอก แม่เราก็มักจะไม่ค่อยพอใจ หาว่าเราเอาแต่เที่ยว(ทั้งๆที่เดือนนึงเราจะได้ออกนอกบ้านแค่ครั้งสองครั้ง)
หรือบางทีให้ไปแต่ชอบจำกัดเวลา เช่น
เรา : แม่ หนูขอไปดูหนังแล้วก็ซื้อของวันเสาร์นะ
แม่ : จะไปตอนไหน หนังรอบกี่โมง
เรา : 11:30
แม่ : กลับมาภายในบ่าย3ล่ะ ซื้อข้าวเย็นด้วยเพราะพี่ต้องกินยา รีบกลับด้วย
ทุกครั้งที่เราขอออกไปข้างนอกเราจะทำงานบ้านให้เสร็จก่อนตลอด ซักผ้า ล้างจาน ไปซื้อข้าวกลางวันให้แม่กับพี่ก่อน งานเสร็จแล้วถึงไป
คือเราไม่ได้ขี้เกียจจะซื้อข้าวเย็นให้นะ แต่ทุกๆครั้งเขาจะจำกัดเวลาแบบนี้ตลอด พอเราบอกว่ากลับเย็นเขาก็จะว่าเรา บ่นประชดเราจนเราตัดปัญหายอมกลับเร็วก็ได้ อึดอัดค่ะบางทีอิจฉาคนอื่นๆเหมือนกันที่ชีวิตเขาดูอิสระ เขาอยากไปตอนไหนกลับตอนไหนก็ได้ พอย้อนมาดูตัวเองบางทีมันก็เบื่อๆอ่ะ เซ็งว่าแบบทำไมเขาไม่เข้าใจเราบ้างว่าเราก็อยากมีชีวิตส่วนตัว ชีวิตก็อยู่แต่ที่ทำงาน เสาร์อาทิตย์เขาก็จะให้อยู่แต่บ้าน ยิ่งตอนมีแฟน เราไม่ค่อยได้เที่ยวกับแฟนเลยค่ะแม่เราเขาไม่อยากให้เรามีแฟนด้วย ยิ่งทำให้เราอึดอัด
รู้ว่าเขาเป็นห่วง แต่เราก็อยากมีชีวิตเป็นของตัวเองบ้าง เฮ้อออ
มีใครเป็นแบบเราไหมคะ ที่บ้านไม่ยอมปล่อยแล้วเราควรคุยกับแม่ยังไงดีให้เขาเข้าใจเราบ้าง
ขอบคุณสำหรับพื้นที่ระบายความอึดอัดค่ะ