เราอยู่ในครอบครัวที่มีพ่อและแม่ครบสมบูรณ์ แต่พฤติกรรมของพ่อเราแปลกๆไม่เหมือนใคร ไม่เหมือนพ่อแม่เพื่อนๆของเราสักคนที่เรารุจัก
คือ วันๆแกจะตื่นเช้ามาจะไปขลุกอยู่แต่หลังบ้าน อ๊อกเหล็ก เจียรเหล็ก เคาะเหล็กเสียงดังสนั่นทุกวัน ประดิษย์เครื่องบด เครื่องปั่น เครื่องอะไรต่อมิอะไร สารพัดเท่าที่แกจะคิดได้ แต่แกไม่ได้มีความรู้จากโรงเรียนอะไรมาจิงๆหรอก จบแค่แบบ ป.4 สมัยก่อน แล้วที่บ้านเราเป็นร้านโชห่วย เป็นอาชีพหลักอาชีพเดียวของครอบครัว ทำมาตั้งแต่เราเกิดมีแม่คอยดูแล จัดวางและขาย แต่พอได้กำไรมา แม่ก้อต้องแบ่งเงินส่วนหนึ่งไปให้พ่อทำเครื่องจักรอะไรพวกนี้ แกทำมาเป็นสิบๆปี ไม่เคยขายได้เลยสักชิ้น เชื่อมปะไม่มีความสวยงามไรเลย เบี้ยวๆเอียงๆ อีกต่างหาก ทำแล้วก้อทิ้ง ทำแล้วไม่ดีก้อชั่งกิโลขาย อ้างว่ายังไม่สำเร็จ ซักวันต้องสำเร็จ สักวันจะมีคนมาซื้อให้เครื่องละเป็นล้านๆ ตอนเราเด็กๆก้อยังไม่คิดอะไร เรารุสึกภูมิใจดี คิดว่าพ่อเราเก่ง แต่พอเราเริ่มโตขึ้นเห็นเพื่อนเห็นผู้คนในสังคมต่างมีหน้าที่การงานดีขึ้น ส่วนใหญ่เพราะพ่อแม่สนับสนุบ แต่กับเรามันตรงข้าม ไร้เงินส่งเรียน ได้เรียนแค่ ม.6 ก้อต้องออกมาทำงานหาเช้ากินค่ำ ทำงานขายแรงไปวันๆ ตั้งแต่นั้น ทำมาเรื่อยๆและต้องส่งเงินกลับบ้าน ส่งเท่าไหร่ก้อไม่เคยพอ เพราะร้านโชห่วยก้อขายไม่ค่อยได้แถมพ่อก้อไม่เคยช่วยเอาแต่ทำแบบนี้มีแต่รายจ่าย พ่อก้อเอาแต่ทำเครื่องพวกนี้โดยไม่สนใจคนในครอบครัว แกบอกว่า เป็นความสุขของแกแต่ก้อพูดคุยได้ปรกติเหมือนคนทั่วไป ดูปรกติเหมือนคนปรกติมากๆ ยกเว้นถ้าคุยเรื่องประดิษย์อะไรพวกนี้ แบบนี้พ่อเรามีอาการทางจิต หรือเป็นโรคประสาทไหม เราคุยอธิบายเหตุผลให้ฟังทีว่าทำไมควรเลิกทำ ก้อหยุดทำที สักพักก้อค่อยๆกลับมาทำใหม่อีก เคยลองซักถามว่าทำไปทำไม แกบอกว่ามีคนสั่งให้ทำ ทำแล้วคนจะมาซื้อ เราถามว่าคนสั่งหน้าตาเป็นไง บ้านช่องเขาอยู่ไหนบอกได้ไหม แกก้อเดินหนีไม่คุยต่อ เราอยู่สภาพแบบนี้มานานแล้ว เราไม่รุ้จะไปปรึกษาใคร พวกน้าๆอาๆ ก้อช่วยอะไรเราไม่ได้ ได้แต่แอบส่งเงินเล็กๆน้อยให้เรากินเราใช้พอประทังเวลาเงินขาดมือ ปัญหาต้างๆเราต้องแก้เอง อึดอัดมากๆ อยากให้พ่อเป็นปรกติเหมือนครอบครัวเพื่อนคนอื่น ทำงานหาเงินนึกถึงคนในครอบครัว ทำเพื่อครอบครัว ไม่ใช่เห็นแก่ตัว ทำเรื่องเพ้อฝันเพ้อเจ้ออะไรแบบนี้ทั้งที่ไม่มีภูมิความรู้และฝีมือจริง ขอไม่ลงรูปตัวอย่างผลงานให้ดูนะ แต่บอกว่า เหมือนฝีมือเด็กๆเอาเหล็กมาเชื่อมๆติดกันแค่นั้นจริงๆ เราต้องทนฟังเสียงเจียรเหล็ก เคาะตัดเหล็กทุกวัน และค่าไฟฟ้าเราก้อต้องเป็นคนจ่ายให้เขาเองอีก บอกยังไงพ่อก้อรั้นไม่ฟังเลย
พ่อเราปรกติไหม และเราควรทำยังไง
ปัจจุบันแม่เราเดินไม่ได้ และพ่อก้อเป็นแบบนี้ เราควรทำยังไง
ถ้าป่วยชื่อโรคอะไรคัพแบบนี้ และแนะนำสถานที่ที่รักษาแบบไม่แพงให้ด้วยเพราะเราไม่ค่อยมีเงินเลย
อาการแบบนี้เป็นโรคประสาทไหม
คือ วันๆแกจะตื่นเช้ามาจะไปขลุกอยู่แต่หลังบ้าน อ๊อกเหล็ก เจียรเหล็ก เคาะเหล็กเสียงดังสนั่นทุกวัน ประดิษย์เครื่องบด เครื่องปั่น เครื่องอะไรต่อมิอะไร สารพัดเท่าที่แกจะคิดได้ แต่แกไม่ได้มีความรู้จากโรงเรียนอะไรมาจิงๆหรอก จบแค่แบบ ป.4 สมัยก่อน แล้วที่บ้านเราเป็นร้านโชห่วย เป็นอาชีพหลักอาชีพเดียวของครอบครัว ทำมาตั้งแต่เราเกิดมีแม่คอยดูแล จัดวางและขาย แต่พอได้กำไรมา แม่ก้อต้องแบ่งเงินส่วนหนึ่งไปให้พ่อทำเครื่องจักรอะไรพวกนี้ แกทำมาเป็นสิบๆปี ไม่เคยขายได้เลยสักชิ้น เชื่อมปะไม่มีความสวยงามไรเลย เบี้ยวๆเอียงๆ อีกต่างหาก ทำแล้วก้อทิ้ง ทำแล้วไม่ดีก้อชั่งกิโลขาย อ้างว่ายังไม่สำเร็จ ซักวันต้องสำเร็จ สักวันจะมีคนมาซื้อให้เครื่องละเป็นล้านๆ ตอนเราเด็กๆก้อยังไม่คิดอะไร เรารุสึกภูมิใจดี คิดว่าพ่อเราเก่ง แต่พอเราเริ่มโตขึ้นเห็นเพื่อนเห็นผู้คนในสังคมต่างมีหน้าที่การงานดีขึ้น ส่วนใหญ่เพราะพ่อแม่สนับสนุบ แต่กับเรามันตรงข้าม ไร้เงินส่งเรียน ได้เรียนแค่ ม.6 ก้อต้องออกมาทำงานหาเช้ากินค่ำ ทำงานขายแรงไปวันๆ ตั้งแต่นั้น ทำมาเรื่อยๆและต้องส่งเงินกลับบ้าน ส่งเท่าไหร่ก้อไม่เคยพอ เพราะร้านโชห่วยก้อขายไม่ค่อยได้แถมพ่อก้อไม่เคยช่วยเอาแต่ทำแบบนี้มีแต่รายจ่าย พ่อก้อเอาแต่ทำเครื่องพวกนี้โดยไม่สนใจคนในครอบครัว แกบอกว่า เป็นความสุขของแกแต่ก้อพูดคุยได้ปรกติเหมือนคนทั่วไป ดูปรกติเหมือนคนปรกติมากๆ ยกเว้นถ้าคุยเรื่องประดิษย์อะไรพวกนี้ แบบนี้พ่อเรามีอาการทางจิต หรือเป็นโรคประสาทไหม เราคุยอธิบายเหตุผลให้ฟังทีว่าทำไมควรเลิกทำ ก้อหยุดทำที สักพักก้อค่อยๆกลับมาทำใหม่อีก เคยลองซักถามว่าทำไปทำไม แกบอกว่ามีคนสั่งให้ทำ ทำแล้วคนจะมาซื้อ เราถามว่าคนสั่งหน้าตาเป็นไง บ้านช่องเขาอยู่ไหนบอกได้ไหม แกก้อเดินหนีไม่คุยต่อ เราอยู่สภาพแบบนี้มานานแล้ว เราไม่รุ้จะไปปรึกษาใคร พวกน้าๆอาๆ ก้อช่วยอะไรเราไม่ได้ ได้แต่แอบส่งเงินเล็กๆน้อยให้เรากินเราใช้พอประทังเวลาเงินขาดมือ ปัญหาต้างๆเราต้องแก้เอง อึดอัดมากๆ อยากให้พ่อเป็นปรกติเหมือนครอบครัวเพื่อนคนอื่น ทำงานหาเงินนึกถึงคนในครอบครัว ทำเพื่อครอบครัว ไม่ใช่เห็นแก่ตัว ทำเรื่องเพ้อฝันเพ้อเจ้ออะไรแบบนี้ทั้งที่ไม่มีภูมิความรู้และฝีมือจริง ขอไม่ลงรูปตัวอย่างผลงานให้ดูนะ แต่บอกว่า เหมือนฝีมือเด็กๆเอาเหล็กมาเชื่อมๆติดกันแค่นั้นจริงๆ เราต้องทนฟังเสียงเจียรเหล็ก เคาะตัดเหล็กทุกวัน และค่าไฟฟ้าเราก้อต้องเป็นคนจ่ายให้เขาเองอีก บอกยังไงพ่อก้อรั้นไม่ฟังเลย
พ่อเราปรกติไหม และเราควรทำยังไง
ปัจจุบันแม่เราเดินไม่ได้ และพ่อก้อเป็นแบบนี้ เราควรทำยังไง
ถ้าป่วยชื่อโรคอะไรคัพแบบนี้ และแนะนำสถานที่ที่รักษาแบบไม่แพงให้ด้วยเพราะเราไม่ค่อยมีเงินเลย