ขอคนที่จะช่วยเราได้จริง (ปํญหาชีวิต)

สวัสดีค่ะ เราเป็นคนบ้านนอก มาหางานทำที่กทม. คืออยากจะบอกก่อนว่าเราเรียนไม่จบนะ สูงสุดแค่ม.4 สาเหตุที่ออกเพราะมีปัญหาทางครอบครัว ซึ่งคนส่วนใหญ่ไม่เข้าใจหรอกว่าปัญหานี้มันใหญ่แค่ไหน แต่ก็ชั่งมันเถอะค่ะ ปัญหาที่หนักสุดตอนนี้ก็คือว่า ในเมื่อเรามาทำงานที่กทม.แล้ว แต่ว่างานที่ทำเนี้ยไม่ตรงตามที่เสนอมา ก็คือผู้จัดการบอกกับเราว่า ทางร้านมีเงินค่าอาหารกลางวัน ค่าเปิด-ปิด ร้านทุกวัน ซึ่ง เราก็บอกยายไปว่าเขามีเงินให้ไม่ต้องห่วง(เพราะตอนนั้นเราไม่มีเงินสักบาทยายเลยห่วง) ยายก็สบายใจขึ้นและก็บอกให้เราทำไป แต่พอเข้างานปุ๊ป ก็ไม่มีวี่แววว่าจะได้ตังค์สักบาทจนปิดร้าน พนักงานทุกคนก็ไม่ได้นะ แต่ไม่เข้าใจว่า ผู้จัดการจะพูดขึ้นมาทำไมจะให้ตังค์ค่านู่นนี่นั่น จนสุดท้ายเราก็ไม่มีกิน เดินไปทำงาน2กิโลกว่า ข้าวก็ไม่ได้กิน ตอนที่มาแรกๆเราก็กินข้าวมื้อเดียว อยู๋ได้ทั้งวัน จนได้งาน เงินเราก็หมดไปกับวินมอเตอร์ไซ ต้องบอกยายให้โอนมาให้ทีละเล็กละน้อยพอมีซื้อข้าวกิน แต่ในวินาทีที่ยายไปหาเงินเพื่อเอามาให้เรา แต่ละครั้งน้ำตาเราไหลตลอด เราน้อยใจตัวเองว่าจะมาทำงานทั้งทีทำไมยายต้องมาลำบาก แต่เราก็ไม่มีทางเลือกจนกว่าเงินเดือนจะออก แต่จะให้ดำเนินชีวิตแบบนี้โดยไม่มีตังค์สักบาทก็คงเป็นไปไม่ได้ ก็ต้องจำใจให้ยายโอนมาให้ (ดูเลวมาก) เวลาที่โทรไปหายายทีไรยายก็มักจะถามว่า "ตังค์หมดหรอ? เดี๋ยวยายโอนไปให้นะ ให้ยายหาเงินก่อน" ซึ่งมันเป็นประโยคที่เราไม่อยากได้ยินมากๆ ร้องไห้จนตาบวม แต่ยายไม่รู้หรอก ที่ร้องไห้ไม่ใช่ว่าเพราะไม่มีกินนะ ที่ร้องก็เพราะตัวเรามาลำบากคุณยาย มันจุกในใจมากๆ ไม่อยากให้ยายต้องมาลำบากเพราะตัวเอง จะมาหาเงินแท้ๆแต่กลับต้องลำบากยายอยู่ดี (ไม่ต้องถามถึงแม่เรานะทุกคน เขาไปสบายกับสามีใหม่แล้ว) จึงมีแค่ยายเท่านั้นที่เป็นห่วงเป็นใยเราคนเดียว เพราะเราเป็นความหวังเดียวของบ้าน ไม่อยากให้ยายต้องผิดหวัง แต่แต่ก็เป็นไปแล้ว...
                       ขอวอนทุกคนที่อ่านกระทู้นี้ มันจะดูแปลกๆหน่อยเพราะพึ่งเป็นครั้งแรกที่ตั้งกระทู้ถามเรื่องแบบนี้ ใครพอจะสนับสนุนหรือแนะนำหรือมีอะไรที่พอจะเสนอแนะได้บอกด้วยนะคะ อายุ17ก็มีปัญหาที่ไม่น่าพบเจอแล้ว บางทีอาจจะเป็นโรคซึมเศร้าด้วยแหละ เพราะบางทีเผลอคิดสิ่งที่ทำให้ใจหวั่นๆอยู่บ่อยครั้ง เรื่องแบบนี้เราก็ไม่ค่อยบอกใครหรอก แต่ว่าขอระบายในนี้หน่อยละกัน ทุกคนคงไม่รำคาญใช่มั้ยคะ?
       เพราะนี่เราอยากบอกให้ทุกคนรู้จริงๆและอยากให้แนะนำเราจริงๆ ใช้ได้จริงๆ และมีประโยชน์กับเราจริงๆ ขอเถอะนะคะ สักสองสามคอมเม้นต์ได้ยิ่งดี เราจะพยายามทำตามคำแนะนำที่เราทำได้ ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ และขอบคุณคนที่ต้องการแนะนำเราค่ะ ขอบคุณจริงๆ

                      #ตอนนี้ป่วยอยู่ไม่มีใครดูแล คงป่วยเพราะคิดมาก พยายามไม่คิดมันก็โผล่ขึ้นหัวเราอยู่ดี