ไม่รู้ว่าเพราะเรารัก หรือ แค่ผูกพัน เราเสียดายเวลาหรอ ทุกครั้งที่ทะเลาะกันกับแฟน ไม่มีครั้งไหนที่จะไม่มีน้ำตา ร้องไปเฮอะ!ร้องไห้ตาย เขาก็ไม่สนใจ แต่อีกคนเขาหลับไม่สนใจเขาคงคิดว่ามันคงจะเป็นเหมือนทุกครั้งที่ตื่นมาก็หาย ก็ยิ้มให้กันเหมือนเดิม เป็นแบบนี้ทุกครั้งตลอดเวลาที่คบกันมา เราร้องไห้น้อยลง เงียบมากขึ้น บั่นทอนจิตใจเราเรื่อยๆ แต่เขาก็เป็นปกติ ไม่เคยรู้เลยว่า เวลาไหน เรางอล เวลาไหนเราโกรธ เวลาประชด ไม่เคยแม้จะหลับก่อน นอนหลังตื่นก่อนทุกครั้ง ซึ่งมันตรงข้ามกับเขาเลย กับห้องดึก กินเหล้ากับเพื่อน กับตีหนึ่งตีสอง(ปล.เขาขอไปกินกับเพื่อนแค่วันเสาร์ของทุกอาทิตย์) เป็นเสาร์ที่กับเกือบเช้า เราเป็นคนหลับยาก ถ้าไม่อยากทะเลาะก็ต้องกินยาเพื่อให้ตัวเองหลับก่อน วันไหนที่รอใจก็จะสั่นคิดไปต่างๆนาๆ ลึกก็ห่วงขับรถกลับ เพราะคำว่าเป็นห่วงจึงเกิดความงี่เง่า โทรตามบ้างแหละ เร่งให้กลับเร็วบ้าง จนทะเลาะกันในที่สุด(ลืมบอก!เมื่อก่อนตอนยังไม่มีแฟนเรากินเที่ยวตลอด แต่พอมีแฟนเราก็หยุดทุกอย่าง เลี่ยงจะได้ไม่ทะเลาะ จากกินหนักๆตอนนี้ปัจจุบันได้กลิ่นก็แทบจะเมา🤣) ทำไมเขาหยุดเผื่อเราไม่ได้ เราไม่ดีเท่าคนเก่าหรือเขายังรักคนเก่าอยู่ แต่มันก็ยังไม่ดีพอ เขามีเพื่อน ได้กินได้ไปไหนมาไหนกับเพื่อนตลอด ส่วนเราเลิกงานก็กลับห้องไม่มีเวลาไปไหนนกับเพื่อนเลยจนไม่มีเพื่อนก็ว่าได้ เหนื่อย บ้างทีก็ดี บางทีก็ร้าย มีความสุขนะ แต่ดูไม่มีอนาคต *ถ้าแค่นี้ไม่รอดก็อย่าหวังเลยว่ามันจะยืนยาว*
อีกคนร้องไห้ อีกคนหลับไม่สนใจ คิดว่าตื่นขึ้นมาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอ?