เรื่องราวมีอยู่ว่าผมกับอดีตแฟนมีลูกด้วยกัน 1คน แต่ได้มีปัญหากันทำให้เลิกรากันไปแต่ตกลงกันไม่ได้เรื่องลูกทางนู้นพยายามกีดกันผมตลอด เหตุการ์ณที่ทำให้เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นแบบนี้ สาเหตุก้เกิดมาจากความไม่พร้อมขอผมและแฟน วันแรกที่รู้ว่าท้องผมและแฟนต่างคนต่างทำไรไม่ถูกผมได้โทรหาแม่และบอกแม่ตามตรง แต่ยังไม่ได้บอกพ่อเนื่องจากผมกับพ่ออยู่คนละบ้านกันแล้วพ่อก็ตั้งความหวังไว้ที่ผมพอสมควรเรื่องกิจการงานที่บ้าน หลังจากกนั้นผมก็ถามแฟนผมว่าจะเอายังไงแฟนผมบอกว่าแม่ให้เข้าไปคุย ผมก้ยังไม่ได้เข้าไปหลังจากกนั้นประมาน2-3 อาทิตผมตัดสินใจเข้าไปคุยกับแม่ฝ่ายหญิงโดยที่ไม่มีผู้ใหญ่ไปเลยก็คุยกันได้ตกลงกันว่าจะไหว้ผีขอขมากันแบบเล็กๆมีเท่าไหร่ก้เท่านั้น ผมบอกไปว่าตั้นนั้นผมมีแค่1หมื่น เพราะผมเรียนอยู่ยังไม่มีงานทำ เค้าก้ตกลงว่ามีแค่ไหนแค่นั้นที่เหลือเค้าจะวางให้เพื่อไม่ให้น่าเกลียดและพ่อไม่ต้องมาก้ได้ไม่เป็นไร แต่พอผมกลับมาถึงบ้านทางนู้นกลับโทรมาอีกบอกว่าจะให้แต่ง ทั้งๆที่พึ่งคุยจบไปไม่ถึง20นาที ผมก็บอกเดี๋ยวผมจะให้แม่ผมไปคุยอีกที หลังจากนั้นผมก้ได้พาแม่ผมเข้าไปอีกที แต่เรื่องราวกลับเปลี่ยนไปอีกครั้ง กลับมาจะให้จัดงานไหว้ธรรมมดาเหมือนเดิมแต่ให้ผมหาเงินมา4หมื่นทอง2บาท แต่ขณะที่คุยกลับไม่ค่อยดีนักเพราะทางนู้นมีตัวละครเพิ่มมา1ตัว คือน้าของแฟนผมซึ่งมาถึงตะดกนโวกเวกโวยวาย ประมานว่าเขาจะเอาแบบนี้ทั้งๆที่แม่ฝ่ายหญิงไม่พูดสักคำเลย ผมก้อึ้งและพูดไม่ออกด้วยกิริยาท่าทาวงที่ แสดงออกถึงการดูถูกว่าบ้านผมจน บ้านเขารวยมีเงินและใหญ่กว่ารู้จักคนกว้างขวาง แม่ผมยกมือไหว้ตามมารยาท ด้วยการผูกมิตรทีดีแต่น้าของเขากลับเมินใส่และไม่รับไหว้แต่แม่แฟนผมยังยกมือขึ้ยรับไหว้และไหว้ตอบด้วยคำพูดที่ดี และหลังจากนั้นได้ตกลงกันด้วยเงินไหว้เหลือดเพียงแค่4หมื่น เพราะถ้ามากกว่านี้ผมก้คงหาไม่ทัน และด้วยผมยังเรียนและเวลาที่ใกล้เข้ามาถึงและงานที่ผมทำพิเศษก้ได้เงินไม่มากนัก
หลังจากนั้นมาทางนู้นให้ผมมาดูฤกษ์เพื่อกำหนดวัน ตอนนั้นที่ผมรู้ตัวว่ากำลังจะมีลูกคือพฤษจิกา ซึ่งแฟนผมท้องได้ประมานเกือบ1เดือน ผมได้ไปดูวันตามที่ทางนู้นต้องการซึ่งได้เป็นมกราและกุมภา ผมเลือกที่จะเอามกราเพราะเร็วสุดแล้ว และจะได้พอมีเวลาหาเงินทัน แต่กลับโดนทางนั้นต่อว่าโดยคำพูดที่ว่าผมกลับไม่ใช้แม่แต่กลับเป็นน้าคนเดิม ว่าเค้าไม่เอามาช้าไป แล้วเค้าบอกว่าฝากไปบอกอาจาร์ยที่ไปดูมาด้วยน้ะว่ามั่วรึป่าววันนั้นเป็นวันไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ เค้าถอยรถไม้เคยต้องดูเค้าดูเองว่าคู่วันค่วันดับอะไรของเค้าผมก็ไม่ค่อยเข้าใจ เค้าเลยบอกว่าเค้าขอ 26 ธ.ค 60 ผมก็ตกลงตามนั้น และต่อจากนั้นผมก็เริ่มที่จะหากู้เงิน มีเวลาเหลือแค่ประมาน2อาทิตกว่าๆ ผมก้พยายามหากู้หายืมแต่ก้ไม่มีมีไครให้กู้หรือยืม แต่แฟนผมกลับโทรมาบอกว่าถ้าหาไม่ทันน้าเค้าให้กู้ ดอกร้อยละ20 เก็บดอกรายวัน ผมก็ทึ่งไปสักพักด้วยความที่แปลกใจว่าทำไมน้าหลานถึงให้กู้กันแบบนี้
ใกล้วันงานผมก็เร่งที่จะหาตัง แฟนผมก็ตกลงจะเอาที่น้าของเขาแต่ผมบอกรอก่อน สรุปผมได้เงินมา4หมื่น จากเพื่อนแฟนผม ดอกร้อยละ20 แต่เป็นผ่อนดอกเหมือนผ่อนรถ ผมเลยยอมที่จะเลือกเอา เมื่อถึงใกล้วันงานผมไปดูปฏิทินว่าวันนั้นเป็นวันภัยภิบัติแห่งชาติ หรือวันสึนามิ ผมเลยถามว่าเห้ยวันนี้มันเป็นวันคนเค้ารำลึกกันน้ะ จะดีหรอ ผมบอกไปว่าผมขอเลื่อนไปีอก2วัน แต่แฟนผมกลับไปบอกทางนู้นว่าผมไม่ไป
จึงกลายเป็นเรื่องทางนู้นมากันหมดบ้านพร้อมผู้ชายอีกประมาน3-5 คนมาดักรอผมที่หน้าอู่ของพ่อผมเพื่อหวังจะมาฟ้องพ่อผม และหวังจะมาดักทำร้ายผม เค้าพยายามติดต่อหาผม ผมกัรับสายทันทีที่รัยสายมีเสียงด่าว่าทอต่างๆนาๆด้วยความโมโห ว่าทำไมไม่มาๆอย่างนู้นอย่างนี้ ผมเลยอธิบายด้วยความโมโหกลับไปเช่นกันว่าผมไม่เคยได้พูดเลยว่าผมไม่ไป แต่ผมขอเลื่อนเพราะวันนั้นเป็นวันไม่ค่อยดีนัก เค้าก้เลยยอมพูดดีเพราะเหมือนเค้าหน้าแตก
พอถึงวันงานได้เริ่มขึ้นก่อนหน้าวันงาน ผมได้บอกกับแฟนว่าของที่ใช้ไหว้ทางบ้านแฟนเป็นคนกำหนด ผมจำต้องสั่งทำขนมไหว้ ร้านนัดรับขนมไหว้ตอน8-9 โมงเช้า ผมจึงบอกว่า พน.เช้าจะถึงบ้านงานประมาน9-10โมงน้ะเพราะต้องรอขนมกว่าจะไปถึงก้ประมานนี้
งานนี้จัดแบบเงียบๆมีแต่คนที่สนิมทกันที่รู้เนื่องจากทางผู้หญิงบอกว่าอาย งานนี้มีแค่ญาติทางผมมีแค่เพื่อนรวมงานหัวหน้าและเพื่อนสนืทที่ทำงานกู้ภัยด้วยกัน แล้วก็แม่ของผม ทันที่ที่ขบวนของผมไปถึงได้แห่กันถือของเดินเข้าซอยไปเมื่อถึงประตูบ้านกับได้ยินเสียง ตะโกนออกมาจากพี่ชายของแฟนผมทั้ง2คนที่เป็นลูกพี่ลูกน้องว่า "นัดกี่โมงมากี่โมง กูไม่ได้เล่นขายของกับพวกน้ะ พ่อแม่ไปไหนไม่มีรึไง" พร้อมกับเหน็บปืนอยู่ที่เอวแต่มีเสื้อปิดอยู่ ผมไม่ได้สนใจอะไร ตอนนั้นตัวผมและพวกผมเองก็มีติดพหกไปป้องกันตัวกันบ้างรวมถึงผมเองเพราะ ก่อนหน้านี้ผมเคบเข้าไปส่งแฟนที่บ้านและเจอพี่ชายทั้ง2คนนี้นักเลงใส่ ผมกลั้นใจอดทนเดินเข้าไปเพื่ออยากให้งานเสร็จผ่านไป และงานก้ผ่านไปโดยที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น มีแค่ปากเสียงกันเล็กน้อย
หลังจากนั้นผมก้ต่างคนต่างส่งแขกของตัวเอง และผมบอกว่ารอนับเงินพร้อมกัน แต่มันไม่เป็นเช่นนั้นเงินที่ได้ ที่มาถึงผมเย็นวันนั้นเป็นตัวเงินที่ไม่มีซองแล้ว ได้เพียงแค่13800 ผมได้เอาเงินนี้จำนวน1หมื่นไปใช้หนี้ที่กู้มา และให้แฟนผมไป2800ผมเก็บไว้1000
ผมก้ได้มาเรียนมาใช้ชีวิตตามปกติ ปิดเทอมผมก้ไปทำงาน แฟนผมก้ขะขึ้นมาหาที่กทมบ่อยๆ ตอนที่ืชท้องยังไม่ไหญ่ (แฟนผมท้องเล็กท้องใหญ่เห็นชัดว่าท้องตอน7เดือน) และจากจาก7เดือนถึง9เดือนผมไม่ได้ไปนอนกับแฟนเลยไปมาแค่ 2ครั้ง ด้วยเหตุผลที่ผมไม่ชอบที่บ้านเค้าดูถูกและไม่ให้เกียรติแม่ผมเลย ผมจึงไม่อยากไปอยู่ ทางนู้นจึงไม่พอใจ และเดือนที่8ผมได้ทะเลาะกับแฟนและก่อนห้านี้ที่อยู่กันมาก้ระหองระแหงหันมาเรื่องครอบครัวของทั้ง2มาตลอด พอเข้าเดือนที่9แฟนผมเริ่มเปลี่ยนไป เริ่มไม่ตอบเริ่มไ่คุยเริ่มกีดกันเรื่องลูก เพระาถึงแม้จะทะเลาะ จะห่างกันแค่ไหนผมจะถามถึงลูกตลอดตั้งแต่แรกๆๆที่ท้อง จนคืนก่อนจะกำหนดคลอดผมได้เช็ค GPSแฟนในไอโฟนว่าหายไปไหน โดนปกติผมจะแอบดูทุกวันและจะเห็นเค้าโพสด่าว่าเหน็บผมทุกวัน ผมก้เริ่มแปลกใจ แต่เช้าัววนั้นผมได้ไลนืถามเค้าว่าไม่มีอาการอะไรเลยหรอเพระาโดยส่วนใหญ่จะคลอดก่อนกำหนดมากกว่า เค้าบอกไม่มีพอ เวลาเที่ยงคืนผมพยายามติดต่อแต่ก้โทรไม่ติดผมเช็คGPSไม่เจอ ผมจึงตัดสินใจโทรหาแม่เค้า ผมถามว่าแฟนผมไปไหนเค้าได้ด่าผมกลับบมาว่า"มันไปโรงบาลแล้ว เด็กไม่ดิ้น ไม่เคยมาสนใจลูกกูเลย" ผมไม่โกรธเพราะผมรู้ว่าตัวผมเองก้ผิด ผมตัดสินใจเหมาแท็กซี่จากชานเมืองกรุงเทพไปยังบ้านที่ต่างจังหวัด ถึงนู่นราวๆ ตี2กว่าขณะที่เดินทางผมน้ำตาซึมตลอดทาง และผมขี่รถมอไซค์ ออกจากบ้านไปตอนตี3 เพื่อไปหาแฟนที่รพ.ที่อยู่คนละจังหวัดกันรวมระยะงทางก้หลายสิบโลใช้เวลาขับมอไซค์ 1ชม ด้วยความเร็ว100กม/ชม เมื่อไปถึงหน้าห้องผมไปนั่งรอและไม่กล้าเรียก จนรอไม่ไหวตัดสิตใจไปกดกริ่งเรียกพยาบาลตอนตี4.30 พยาบาลได้แต่บอกว่าเธอไม่เป็นอะไรรอคลอดพรุ่งนี้หมอจะฉีดยาเร่งแต่ตอนี้เข้าไม่ได้ ผมก้นั่งรออยู่อย่างนั้นจนพยาบาลเดินออกจากประคูมาอีกครั้งอและบอกว่าคนไข้ตื่นพอดีเดี๋ยวเรียบกให้ผมดีใจมาก ครั้งแรกที่เค้าเดินออกมาผมดีใจมากที่เค้ากับลูกยังปลอดภัยดี อยากกอดเค้าแต่เค้ากลับทำหน้าบึ้งตึงใส่ผมทำท่าไม่พอใจ ผมถามว่าเป็นไงแฟนได้แต่ตอบว่าไม่เป็นไง ไม่ร็ 2คำเท่านั้น ผมเลยบอกให้เธอเข้าห้องไปนอนพักพน.เช้าจะมารีบมา เธอเดินกลับเข้าไป และผมนั่งอยู่ตรงนั้นจน ตี5.30 ผมขับมอไซค์กลับบ้านและอาบน้ำรับแม่ไปที่รพเหมือนเดิม ผมนั่งรอทั้งวันที่หน้าห้องอย่า่งนั่งไม่ติด จนบ่าย3โมงที่ผมได้เห็นหน้าเธออีกครั้ง
หลังจากคลอดผมไปหาเธอทุกวันไปหาลูกทุกวันผมถามว่าจะตั้งชื่อลูกว่าอะไร แฟนผมบอกว่าไม่รู้ ไม่รู้อย่างเดียว จะถามกี่ครั้งก้ไม่ร็ แต่เค้าบอกว่าเค้าจะให้ใช่นามสกุลเค้าและทะเบียนบ้านเค้า จนพยาบาลเรียกญาติไปและแนะนำการแจ้งชื่อ และขอให้รีบแจ้งเพราะจะได้ดำเนินเรื่งเอกสารทันก่อนออก รพ. ผมจึงไปแจ้งชื่อตามที่ผมให้พระตั้งให้ และใช้นามสกุลผมและทะเบียนบ้านผม เพราะว่าผมไม่ใช่คนพื้นที่จังหวัดดนั้นผมก้ค่อนข้าง งง ผมจึงตัดสินใจเอาเข้าทะเบียนบ้านผมและนามสกุลผมเพราะแม่ผมเป็นเจ้าบ้านเซ้นตอนนั้นได้เลย ถ้าเข้าบ้านแฟนต้องตีรถกลับไปที่บ้านอีกครึ่ง ชม. ไป-กลับ1 ชม.พอดี และด้วยความเหนื่อยล้าที่ผมยังไม่ได้นอนทั้งคืยเลยผมจึงตัดสินใจไปแจ้งตามนั้น
ทางนู้นไม่พอใจอย่างมาก และด่าผมต่างๆนานาๆ ผมก้ฬห้เหตุผลไป เค้าก้บอกว่าผมเป็นแค่ข้ออ้าง ผมมีสิทธิอะไรทำไมทำแบบนี้ หลังจากกลับมาบ้าน ผมไปหาเค้ากับลูกที่บ้านทุกวันถึงเวลาแค่1ชม.ผมก้ไป จะว่างกลางคืนผมก้ไป "แม้ผมอุ้มลูกแล้วผมโดนแม่เค้าด่าว่าอุ้มมันเข้าไปอุ้มไปเถอะ น้ำเสียงที่ไม่ไดี" แต่ตอนนี้ผมไม่ได้เจอลูกมาประมาน7อาทิตแล้ว ผมรู้สึกกดดันมากและเครียดมากและคิดถึงเค้ามาก สาเหตุที่ทำให้ผมไ่เข้าไป ครั้งสุดท้ายเพราะก่อนหน้านี้ลูกผมตัวออกเหลือง ผมได้บอกแฟนให้พาออกมาหาหมอที่คลีนิคก่อนเพื่อความรวดเร็ว แล้วเช้าวันนั้นผมตื่นตอนเช้าประมาน 7.20 ด้วยความรีบผมล้างหน้าแรปงฟันขีมอไชค์ตากฝนไป ที่หน้าคลีนิคพร้อมจะโทรหาแฟนว่าคลีนิคปิด 8.30 แต่กลับไม่รับสาย ผมโทรเรื่อยๆตั้วแต่7.30 -8.00เค้ารับสายผมถามอยู่ไหนแล้วทำไรอยู่เค้าบอกแต่งตัวอยู่ ผมเลยบอกว่าคลีนิคปิด 8.30 เค้าก้วางสาย ผมนั่งรอหน้าคลีนิคที่ตัวชื้นๆ 8.20ผมโทรไปหาเค้าอีกที ถามว่าอยู่ไหนแล้ว เค้าตอบเหมือนเดิมคือแต่งตัว ผมก้รอ 8.30คลีนิคปิดลงผมขับรถออกมา เค้าโทรหาผมว่ามาไม่ทันคลีนิคปิดแล้วแล้วหัวเราะใส่ผม แต่ผมไม่ตลกด้วยคืนนั้นผมเข้าเวรกู้ภัย ผมนอนเพียง3ชม ขี่รถตากฝนมา แต่เค้ากลับแต่งตัวสวยๆ หลังจากนั้นผมก้ไม่เข้าไปเจอเค้าอีกเลยทั้งๆที่คิดถึงลูก แต่ก้อดใจไม่ได้ทักไปถามเค้าว่าลูกอยู่ไหนเป็นยังไง ถ่ายรูปลูกมาดูบ้าง แต่กลับไม่สงอะไรมาเลย นานๆจะส่งมาสักรูป จนตอนนี้ผมไม่ได้เห้นหน้าลูกอีกเลย แต่มีคนบอกผมอยู่ตลอดว่าเค้าโพสเหน็บแนมผมเหมือนเดิมประมานว่าผมไม่สนใจลูกเลย
-คำถามของผมคือผมเป็นพ่อผมไม่มีสิทธิอะไรในตัวลูกผมเลยใช่มั้ยครับ
-ผมอุ้มลูกผมไม่ได้ใช่มั้ย ในขณะที่ลูกผมร้องไห้งอแง
มีใครเลิกกันแล้วตกลงเรื่องลูกไม่ได้บ้างครับ แล้วถ้าอยากเจอลูกแต่ถูกกีดกันควรทำไงดี???
หลังจากนั้นมาทางนู้นให้ผมมาดูฤกษ์เพื่อกำหนดวัน ตอนนั้นที่ผมรู้ตัวว่ากำลังจะมีลูกคือพฤษจิกา ซึ่งแฟนผมท้องได้ประมานเกือบ1เดือน ผมได้ไปดูวันตามที่ทางนู้นต้องการซึ่งได้เป็นมกราและกุมภา ผมเลือกที่จะเอามกราเพราะเร็วสุดแล้ว และจะได้พอมีเวลาหาเงินทัน แต่กลับโดนทางนั้นต่อว่าโดยคำพูดที่ว่าผมกลับไม่ใช้แม่แต่กลับเป็นน้าคนเดิม ว่าเค้าไม่เอามาช้าไป แล้วเค้าบอกว่าฝากไปบอกอาจาร์ยที่ไปดูมาด้วยน้ะว่ามั่วรึป่าววันนั้นเป็นวันไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ เค้าถอยรถไม้เคยต้องดูเค้าดูเองว่าคู่วันค่วันดับอะไรของเค้าผมก็ไม่ค่อยเข้าใจ เค้าเลยบอกว่าเค้าขอ 26 ธ.ค 60 ผมก็ตกลงตามนั้น และต่อจากนั้นผมก็เริ่มที่จะหากู้เงิน มีเวลาเหลือแค่ประมาน2อาทิตกว่าๆ ผมก้พยายามหากู้หายืมแต่ก้ไม่มีมีไครให้กู้หรือยืม แต่แฟนผมกลับโทรมาบอกว่าถ้าหาไม่ทันน้าเค้าให้กู้ ดอกร้อยละ20 เก็บดอกรายวัน ผมก็ทึ่งไปสักพักด้วยความที่แปลกใจว่าทำไมน้าหลานถึงให้กู้กันแบบนี้
ใกล้วันงานผมก็เร่งที่จะหาตัง แฟนผมก็ตกลงจะเอาที่น้าของเขาแต่ผมบอกรอก่อน สรุปผมได้เงินมา4หมื่น จากเพื่อนแฟนผม ดอกร้อยละ20 แต่เป็นผ่อนดอกเหมือนผ่อนรถ ผมเลยยอมที่จะเลือกเอา เมื่อถึงใกล้วันงานผมไปดูปฏิทินว่าวันนั้นเป็นวันภัยภิบัติแห่งชาติ หรือวันสึนามิ ผมเลยถามว่าเห้ยวันนี้มันเป็นวันคนเค้ารำลึกกันน้ะ จะดีหรอ ผมบอกไปว่าผมขอเลื่อนไปีอก2วัน แต่แฟนผมกลับไปบอกทางนู้นว่าผมไม่ไป
จึงกลายเป็นเรื่องทางนู้นมากันหมดบ้านพร้อมผู้ชายอีกประมาน3-5 คนมาดักรอผมที่หน้าอู่ของพ่อผมเพื่อหวังจะมาฟ้องพ่อผม และหวังจะมาดักทำร้ายผม เค้าพยายามติดต่อหาผม ผมกัรับสายทันทีที่รัยสายมีเสียงด่าว่าทอต่างๆนาๆด้วยความโมโห ว่าทำไมไม่มาๆอย่างนู้นอย่างนี้ ผมเลยอธิบายด้วยความโมโหกลับไปเช่นกันว่าผมไม่เคยได้พูดเลยว่าผมไม่ไป แต่ผมขอเลื่อนเพราะวันนั้นเป็นวันไม่ค่อยดีนัก เค้าก้เลยยอมพูดดีเพราะเหมือนเค้าหน้าแตก
พอถึงวันงานได้เริ่มขึ้นก่อนหน้าวันงาน ผมได้บอกกับแฟนว่าของที่ใช้ไหว้ทางบ้านแฟนเป็นคนกำหนด ผมจำต้องสั่งทำขนมไหว้ ร้านนัดรับขนมไหว้ตอน8-9 โมงเช้า ผมจึงบอกว่า พน.เช้าจะถึงบ้านงานประมาน9-10โมงน้ะเพราะต้องรอขนมกว่าจะไปถึงก้ประมานนี้
งานนี้จัดแบบเงียบๆมีแต่คนที่สนิมทกันที่รู้เนื่องจากทางผู้หญิงบอกว่าอาย งานนี้มีแค่ญาติทางผมมีแค่เพื่อนรวมงานหัวหน้าและเพื่อนสนืทที่ทำงานกู้ภัยด้วยกัน แล้วก็แม่ของผม ทันที่ที่ขบวนของผมไปถึงได้แห่กันถือของเดินเข้าซอยไปเมื่อถึงประตูบ้านกับได้ยินเสียง ตะโกนออกมาจากพี่ชายของแฟนผมทั้ง2คนที่เป็นลูกพี่ลูกน้องว่า "นัดกี่โมงมากี่โมง กูไม่ได้เล่นขายของกับพวกน้ะ พ่อแม่ไปไหนไม่มีรึไง" พร้อมกับเหน็บปืนอยู่ที่เอวแต่มีเสื้อปิดอยู่ ผมไม่ได้สนใจอะไร ตอนนั้นตัวผมและพวกผมเองก็มีติดพหกไปป้องกันตัวกันบ้างรวมถึงผมเองเพราะ ก่อนหน้านี้ผมเคบเข้าไปส่งแฟนที่บ้านและเจอพี่ชายทั้ง2คนนี้นักเลงใส่ ผมกลั้นใจอดทนเดินเข้าไปเพื่ออยากให้งานเสร็จผ่านไป และงานก้ผ่านไปโดยที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น มีแค่ปากเสียงกันเล็กน้อย
หลังจากนั้นผมก้ต่างคนต่างส่งแขกของตัวเอง และผมบอกว่ารอนับเงินพร้อมกัน แต่มันไม่เป็นเช่นนั้นเงินที่ได้ ที่มาถึงผมเย็นวันนั้นเป็นตัวเงินที่ไม่มีซองแล้ว ได้เพียงแค่13800 ผมได้เอาเงินนี้จำนวน1หมื่นไปใช้หนี้ที่กู้มา และให้แฟนผมไป2800ผมเก็บไว้1000
ผมก้ได้มาเรียนมาใช้ชีวิตตามปกติ ปิดเทอมผมก้ไปทำงาน แฟนผมก้ขะขึ้นมาหาที่กทมบ่อยๆ ตอนที่ืชท้องยังไม่ไหญ่ (แฟนผมท้องเล็กท้องใหญ่เห็นชัดว่าท้องตอน7เดือน) และจากจาก7เดือนถึง9เดือนผมไม่ได้ไปนอนกับแฟนเลยไปมาแค่ 2ครั้ง ด้วยเหตุผลที่ผมไม่ชอบที่บ้านเค้าดูถูกและไม่ให้เกียรติแม่ผมเลย ผมจึงไม่อยากไปอยู่ ทางนู้นจึงไม่พอใจ และเดือนที่8ผมได้ทะเลาะกับแฟนและก่อนห้านี้ที่อยู่กันมาก้ระหองระแหงหันมาเรื่องครอบครัวของทั้ง2มาตลอด พอเข้าเดือนที่9แฟนผมเริ่มเปลี่ยนไป เริ่มไม่ตอบเริ่มไ่คุยเริ่มกีดกันเรื่องลูก เพระาถึงแม้จะทะเลาะ จะห่างกันแค่ไหนผมจะถามถึงลูกตลอดตั้งแต่แรกๆๆที่ท้อง จนคืนก่อนจะกำหนดคลอดผมได้เช็ค GPSแฟนในไอโฟนว่าหายไปไหน โดนปกติผมจะแอบดูทุกวันและจะเห็นเค้าโพสด่าว่าเหน็บผมทุกวัน ผมก้เริ่มแปลกใจ แต่เช้าัววนั้นผมได้ไลนืถามเค้าว่าไม่มีอาการอะไรเลยหรอเพระาโดยส่วนใหญ่จะคลอดก่อนกำหนดมากกว่า เค้าบอกไม่มีพอ เวลาเที่ยงคืนผมพยายามติดต่อแต่ก้โทรไม่ติดผมเช็คGPSไม่เจอ ผมจึงตัดสินใจโทรหาแม่เค้า ผมถามว่าแฟนผมไปไหนเค้าได้ด่าผมกลับบมาว่า"มันไปโรงบาลแล้ว เด็กไม่ดิ้น ไม่เคยมาสนใจลูกกูเลย" ผมไม่โกรธเพราะผมรู้ว่าตัวผมเองก้ผิด ผมตัดสินใจเหมาแท็กซี่จากชานเมืองกรุงเทพไปยังบ้านที่ต่างจังหวัด ถึงนู่นราวๆ ตี2กว่าขณะที่เดินทางผมน้ำตาซึมตลอดทาง และผมขี่รถมอไซค์ ออกจากบ้านไปตอนตี3 เพื่อไปหาแฟนที่รพ.ที่อยู่คนละจังหวัดกันรวมระยะงทางก้หลายสิบโลใช้เวลาขับมอไซค์ 1ชม ด้วยความเร็ว100กม/ชม เมื่อไปถึงหน้าห้องผมไปนั่งรอและไม่กล้าเรียก จนรอไม่ไหวตัดสิตใจไปกดกริ่งเรียกพยาบาลตอนตี4.30 พยาบาลได้แต่บอกว่าเธอไม่เป็นอะไรรอคลอดพรุ่งนี้หมอจะฉีดยาเร่งแต่ตอนี้เข้าไม่ได้ ผมก้นั่งรออยู่อย่างนั้นจนพยาบาลเดินออกจากประคูมาอีกครั้งอและบอกว่าคนไข้ตื่นพอดีเดี๋ยวเรียบกให้ผมดีใจมาก ครั้งแรกที่เค้าเดินออกมาผมดีใจมากที่เค้ากับลูกยังปลอดภัยดี อยากกอดเค้าแต่เค้ากลับทำหน้าบึ้งตึงใส่ผมทำท่าไม่พอใจ ผมถามว่าเป็นไงแฟนได้แต่ตอบว่าไม่เป็นไง ไม่ร็ 2คำเท่านั้น ผมเลยบอกให้เธอเข้าห้องไปนอนพักพน.เช้าจะมารีบมา เธอเดินกลับเข้าไป และผมนั่งอยู่ตรงนั้นจน ตี5.30 ผมขับมอไซค์กลับบ้านและอาบน้ำรับแม่ไปที่รพเหมือนเดิม ผมนั่งรอทั้งวันที่หน้าห้องอย่า่งนั่งไม่ติด จนบ่าย3โมงที่ผมได้เห็นหน้าเธออีกครั้ง
หลังจากคลอดผมไปหาเธอทุกวันไปหาลูกทุกวันผมถามว่าจะตั้งชื่อลูกว่าอะไร แฟนผมบอกว่าไม่รู้ ไม่รู้อย่างเดียว จะถามกี่ครั้งก้ไม่ร็ แต่เค้าบอกว่าเค้าจะให้ใช่นามสกุลเค้าและทะเบียนบ้านเค้า จนพยาบาลเรียกญาติไปและแนะนำการแจ้งชื่อ และขอให้รีบแจ้งเพราะจะได้ดำเนินเรื่งเอกสารทันก่อนออก รพ. ผมจึงไปแจ้งชื่อตามที่ผมให้พระตั้งให้ และใช้นามสกุลผมและทะเบียนบ้านผม เพราะว่าผมไม่ใช่คนพื้นที่จังหวัดดนั้นผมก้ค่อนข้าง งง ผมจึงตัดสินใจเอาเข้าทะเบียนบ้านผมและนามสกุลผมเพราะแม่ผมเป็นเจ้าบ้านเซ้นตอนนั้นได้เลย ถ้าเข้าบ้านแฟนต้องตีรถกลับไปที่บ้านอีกครึ่ง ชม. ไป-กลับ1 ชม.พอดี และด้วยความเหนื่อยล้าที่ผมยังไม่ได้นอนทั้งคืยเลยผมจึงตัดสินใจไปแจ้งตามนั้น
ทางนู้นไม่พอใจอย่างมาก และด่าผมต่างๆนานาๆ ผมก้ฬห้เหตุผลไป เค้าก้บอกว่าผมเป็นแค่ข้ออ้าง ผมมีสิทธิอะไรทำไมทำแบบนี้ หลังจากกลับมาบ้าน ผมไปหาเค้ากับลูกที่บ้านทุกวันถึงเวลาแค่1ชม.ผมก้ไป จะว่างกลางคืนผมก้ไป "แม้ผมอุ้มลูกแล้วผมโดนแม่เค้าด่าว่าอุ้มมันเข้าไปอุ้มไปเถอะ น้ำเสียงที่ไม่ไดี" แต่ตอนนี้ผมไม่ได้เจอลูกมาประมาน7อาทิตแล้ว ผมรู้สึกกดดันมากและเครียดมากและคิดถึงเค้ามาก สาเหตุที่ทำให้ผมไ่เข้าไป ครั้งสุดท้ายเพราะก่อนหน้านี้ลูกผมตัวออกเหลือง ผมได้บอกแฟนให้พาออกมาหาหมอที่คลีนิคก่อนเพื่อความรวดเร็ว แล้วเช้าวันนั้นผมตื่นตอนเช้าประมาน 7.20 ด้วยความรีบผมล้างหน้าแรปงฟันขีมอไชค์ตากฝนไป ที่หน้าคลีนิคพร้อมจะโทรหาแฟนว่าคลีนิคปิด 8.30 แต่กลับไม่รับสาย ผมโทรเรื่อยๆตั้วแต่7.30 -8.00เค้ารับสายผมถามอยู่ไหนแล้วทำไรอยู่เค้าบอกแต่งตัวอยู่ ผมเลยบอกว่าคลีนิคปิด 8.30 เค้าก้วางสาย ผมนั่งรอหน้าคลีนิคที่ตัวชื้นๆ 8.20ผมโทรไปหาเค้าอีกที ถามว่าอยู่ไหนแล้ว เค้าตอบเหมือนเดิมคือแต่งตัว ผมก้รอ 8.30คลีนิคปิดลงผมขับรถออกมา เค้าโทรหาผมว่ามาไม่ทันคลีนิคปิดแล้วแล้วหัวเราะใส่ผม แต่ผมไม่ตลกด้วยคืนนั้นผมเข้าเวรกู้ภัย ผมนอนเพียง3ชม ขี่รถตากฝนมา แต่เค้ากลับแต่งตัวสวยๆ หลังจากนั้นผมก้ไม่เข้าไปเจอเค้าอีกเลยทั้งๆที่คิดถึงลูก แต่ก้อดใจไม่ได้ทักไปถามเค้าว่าลูกอยู่ไหนเป็นยังไง ถ่ายรูปลูกมาดูบ้าง แต่กลับไม่สงอะไรมาเลย นานๆจะส่งมาสักรูป จนตอนนี้ผมไม่ได้เห้นหน้าลูกอีกเลย แต่มีคนบอกผมอยู่ตลอดว่าเค้าโพสเหน็บแนมผมเหมือนเดิมประมานว่าผมไม่สนใจลูกเลย
-คำถามของผมคือผมเป็นพ่อผมไม่มีสิทธิอะไรในตัวลูกผมเลยใช่มั้ยครับ
-ผมอุ้มลูกผมไม่ได้ใช่มั้ย ในขณะที่ลูกผมร้องไห้งอแง