[CR] ตะลุยซาปา-มูกางจ๋าย-ฮานอยกับแก็งค์จรจัด (1/2560)

นี่คงเป็นอีกทริปนึงที่น่าจดจำที่สุดในชีวิต ทริปนี้พวกเราจองตั๋วล่วงหน้ากันข้ามปีเพราะเจอโปรของแอร์เอเชีย ราคาดี เวลาดี แต่ก็ยังไม่มีความแน่นอนใดใด เพราะความไม่แน่นอนในด้านเวลาของแต่ละคนด้วยสถานะนักศึกษาบัณฑิตศึกษา แต่นั่นแหละ ในที่สุดมันก็เกิดขึ้นจนได้ พวกเราเลือกเดินทางในช่วงนี้เนื่องจากอยากไปถ่ายนาขั้นบันไดสีทองกันจ้ะ อากาศน่าจะกำลังดี

วันที่ 0 จากหาดใหญ่สู่ดอนเมือง (11 กันยายน 2560)
    เนื่องจากไฟลท์บินของพวกเราเป็นวันที่ 12 กันยายน 2560 เวลาบิน 06.45 น. นั่นเป็นสาเหตุที่เราต้องบินไปในวันนี้ หนึ่งคืนที่ดอนเมืองเฮฮากันมาก กะไปหลับกันบนเครื่อง

วันที่ 1 จากดอนเมืองสู่ซาปา (12 กันยายน 2560)
    ล้างหน้าล้างตากันเสร็จ เวลาประมาณตีสี่ ก็เตรียมตัวไปเข้า Gate กันอย่างพร้อมเพรียง เพื่อนร่วมบินของเรามีหลากหลายชนชาติเหลือเกิน มีกลุ่มคนไทยไม่มากนัก เครื่องออกตรงเวลา แต่เราถึงสนามบิน Noi Bai กันช้ากว่าเวลาในตั๋วประมาณ 30 นาที หลับกันเป็นตายสาเหตุจากการดีดกันมาทั้งคืน ไม่ได้นอนกันมาหนึ่งคืนเต็มๆ ช่วงเช้าที่ฮานอยจัดว่าอากาศเย็นเลยทีเดียว พวกเรามารอรถตู้ที่ได้ทำการจองไว้ล่วงหน้าไว้เรียบร้อยแล้วเพื่อเข้าสู่ตัวเมืองฮานอย ใช้เวลาเดินทางประมาณ 30 นาที ระหว่างทางก็นั่งมองตึกรามบ้านช่องไปเรื่อยๆ โดยส่วนตัวพบว่า ตึกและอาคารต่างๆจะเป็นแบบยุโรป อาจจะเป็นเพราะอิทธิพลจากการเข้ามาครอบครองของฝรั่งเศษในช่วงสมัยก่อน และอีกสิ่งที่ตราตรึงใจพวกเราก็เห็นจะเป็นรถราบนท้องถนน อยากให้ทุกคนเตรียมหูกันให้พร้อม เสียงแตรประดังประดาใส่กันอย่างบ้าคลั่ง ฮ่าๆๆ ก็เป็นอะไรที่แปลกใหม่ รักการขับรถในเมืองไทยขึ้นมาอีก 20 ปอร์เซนต์ ในที่สุดเราก็ไปถึงโรงแรมที่ทาง Hanoi Transfer Service  ติดต่อไว้ให้เป็นที่เรียบร้อย พนักงานที่โรงแรมจะจัดการตระเตรียมรถต่อจากฮานอยเพื่อไปซาปา แต่ระหว่างนั้นเรายังมีเวลาเหลือพอที่จะเดินเล่นในเมืองฮานอยกันประมาณเกือบ 2 ชั่วโมง พวกเราตัดสินใจไปหามื้อเที่ยงทานกัน และจะเดินรอบๆบริเวณนั้นสักเล็กน้อย บทสรุปของมื้อเที่ยงไปจบกันที่ร้านชื่อว่า NET HUE NHH อาหารที่ถือว่าโอเคเลยแหละ ราคาไม่ได้โหดมาก แต่มันก็จะมีบางอย่างแหละที่ก็งงว่า เอ้อ มันกินแบบนี้มั้ยวะ ก็มั่วๆกันเอา สนุกดี เป็นอะไรที่แปลกใหม่ดีนะ อิ่มท้องกันเป็นที่เรียบร้อย ยังมีเวลาเหลือเลยเดินชิลด์ชมเมืองละแวกนั้น ตึกที่นู่นสวยดีนะ ชอบ เดินไปเดินมาก็เจอเจ่เจ้ขายสับปะรด เดินตีคู่ขึ้นมาที่หนึ่งในทีมงานของเรา แล้วส่งหมวกให้สวมแล้วเอาหาบสับปะรดมาพาดที่ไหล่ แล้วบอกว่าให้พวกเราถ่ายรูป อีนี่ก็ถ่ายรัวๆ ว่าทำไมแกใจดีจังวะ สุดท้ายเจ๊เขาบังคับซื้อสับปะรด นี่รู้เลยว่าละทำไมใจดีจัง ค่าเสียหาย 50,000 ดองไปอี๊กกกกก ได้กินสับปะรดกันหนำใจค่ะ  เดินเซ็งๆกลับไปที่โรงแรมและรอจนกระทั่งถึงเวลาทางโรงแรมก็พาเราไปส่งขึ้นรถบัสนอนของบริษัท Inter line รถใหม่ สะอาด เอี่ยมอ่องกันเลยทีเดียว ผู้โดยสารก็มีหลากหลายเชื้อชาติ ทั้งหัวดำ หัวแดง ตาฟ้า ตาดำ งานดีบ้างไม่ดีบ้าง เดี๋ยวๆ นอกเรื่อง ฮ่าๆๆ เวลาขึ้นรถพนักงานก็จะแจกถุงพลาสติกให้คนละใบเพื่อเอาไว้ใส่รองเท้าของตัวเอง รักษาไว้ยิ่งชีพ การเดินทางสู่ซาปาใช้เวลาประมาณ 8 ชม. โดยรถจะหยุดพัก 2 ครั้ง เราสามารถเข้าห้องน้ำ รวมไปถึงซื้อขนม น้ำมากินได้นอนกันให้เบื่อไปข้างนึง แต่ระหว่างทางก็มีอะไรให้ชมนะ เราสังเกตว่าลักษณะภูมิประเทศก็จะคล้ายๆกับภาคเหนือของบ้านเรานี่แหละ แต่ระยะทางที่เพิ่มขึ้นเราจะเห็นการเปลี่ยนแปลงของภูเขาที่จะสูงใหญ่ขึ้น ราวกับเมืองในหุบเขา พืชที่ทำการเพาะปลูกส่วนใหญ่ก็จะมีข้าวเป็นหลักเลย ก็แหงล่ะ ประเทศที่ส่งออกข้าวอันดับหนึ่งของโลกนี่นะ แต่ก็ยังพอจะได้เห็นพวกมันสำปะหลัง อ้อย ข้าวโพดบ้างประปราย แต่เราชอบภูเขาบ้านเขามากเลยนะ รู้สึกว่ามันยิ่งใหญ่มาก คงจะดีกว่านี้ถ้าบนภูเขานั้นเป็นป่าไม้แทนที่จะเป็นพืชเชิงเดี่ยวที่เอาไปปลูกไว้ และคาดว่าในไม่ช้าก็คงได้โค่นลงมาเพื่อใช้พื้นที่ในการปลูกข้าวนั่นแหละ ฟินกับบรรยากาศรายทางพอสมควรไม่สามารถทนทานต่อความง่วงทั้ง 8 ชม. ได้แน่นอน บรรยากาศเหมาะแก่การนอนอยู่นะ แอร์เย็น วิวดีดี เล่นเอาเคลิ้มหลับไปได้เหมือนกัน



อาหารมื้อแรกในฮานอย



เดินเล่นชมเมืองฆ่าเวลา

นิวและสับปะรดของเขา




จุดพักรถและบรรยากาศระหว่างเดินทางไปซาปา

เราถึงซาปากันประมาณสองทุ่ม รถจะจอดที่สถานีขนส่ง เราต้องเรียกแท็กซี่เพื่อไปยังโรงแรมที่เราได้ทำการจองไว้เรียบร้อยแล้วตั้งแต่อยู่ไทย ชื่อ Phuong Nam hotel เราอยากแนะนำโรงแรมนี้มากๆ พนักงานต้อนรับใจดีมาก พี่พนักงานผู้ชายชาวเวียดนามเหนือออกมารับพวกเราเข้าไปเช็คอิน เหลือทีมงานเราเป็นทีมงานสุดท้ายของวันนี้ที่เข้าพัก พร้อมเรียกชื่อและนามสกลุอันยาวเหยียดของนิวออกมาเพื่อการเช็คอิน เสร็จเรียบร้อยก็พากันขึ้นไปเก็บของที่ห้องพัก ห้องพักที่เราจองกันเป็นห้องนอนรวมกัน 4 คน สะอาด มีของใช้ต่างๆให้ครบครัน โดยพวกเราจะพักกันที่นี่ 2 คืน เก็บข้าวของเสร็จด้วยความหิวเลยลงไปถามที่เคานท์เตอร์เพื่อขอร้านแจ่มๆในละแวกนี้ ก็ได้แผนที่มาพร้อมร้านแนะนำ 1 ชื่อ จ้าเยอะเชียว ><
มื้อค่ำของวันนี้เลยจบลงที่ร้านที่พี่แกแนะนำ เป็นร้านปิ้งย่าง ไปถึงก็ไม่รอช้าช่วยกันเลือกของที่อยากลอง หน้าตาน่ากินและไม่เสี่ยงกับชีวิตจนเกินไป เมื่ออาหารมาถึงก็ไม่รอช้าปล่อยฝูงแร้งลงไปกินเหยื่อได้ พวกเรายกให้น้ำจิ้มเป็นของเด็ดประจำร้าน ไม่เพียงเท่านั้นเด็กๆ ยังยกให้แม่ค้าร้านนี้เป็นของเด็ดอีกย่างหนึ่งของร้านไปด้วย >< อิ่มท้องกันแล้วก็จ่ายค่าเสียหายกันพร้อมทั้งบอกลาแม่ค้าคนงามกันตามระเบียบ แล้วต่อด้วยการไปตุนเสบียงมื้อเช้าของวันพรุ่งนี้ เพราะเราจะออกเดินทางไปถ่ายรูปนาขั้นบันไดของดีแห่งซาปากันแต่เช้า พร้อมจิบเบียร์บางๆ เพื่อให้นอนหลับสบายขึ้นอีกหน่อย เกี่ยวมั้ย เกี่ยวก็ได้ ^^






อาหารสำหรับค่ำคืนนี้ที่ซาปา