ความเหงานี่กัดกินจิตใจคนได้จริง

จาก https://pantip.com/topic/37891147
หลังจากที่ในกระทู้ก่อนหน้าที่เล่าว่าเพื่อนๆ มีครอบครัวมีแฟนไปหมด แล้วเราอายุย่าง30ยังไม่มีใคร ล่าสุดแบบเพื่อนยื่นการ์ดงานแต่งอีกงาน ในใจแบบเห้ยยินดีด้วยเว้ย ผ่านไปสักพัก ห้ะ นี่เหลือเพื่อนอีก2คนไม่รวมเรา(2คนมีแฟนแล้ว) ก้หมดหละแก๊งเรา ร้องไห้หนักมาก เพื่อนมีแฟนมีครอบครัวจะวอแวหนักๆก้ไม่ได้ มารยาทเนอะ แล้วไง เลือกมากนักหรอ ก้ไม่ใช่สักหน่อย คือหน้าตาหุ่นเราก้อยู่กลางๆ แบบไม่ได้หล่อมี6แพค สูงก้แค่170 ไม่ได้ตรงสเปคคนส่วนใหญ่มั้งครับ เลยยังโง่ขึ้นคาน ก่อนหน้านี้ก้เคยคิดนะว่า เป็นLGBT แบบเรา ไม่มีแฟนไม่ตาย ไม่มีเงิน ตาย ทุกวันนี้การงานมั่นคง รายได้ปานกลาง มีบ้านมีรถ หนี้สินนิสหน่อย อย่างที่ฝันเปะๆ ว่าชีวิตดีอะไรก้จะดี มีเงินสร้างตัว ความรักก้จะมาเอง แล้วยังไง ทุกวันนี้ไม่มีใครเลย แม้แต่เพื่อนที่จะรับฟังเรายังไม่มี คือแบบรักกันเหมือนเดิม แต่ด้วยภาระและการโตขึ้น+บางคนมีครอบครัว เรายิ่งเกรงใจ พอเหงาก้กระฟัดกระเฟียด จนน้องๆที่ทำงานแบบ พี่ๆมีไรเปล่า 2-3ปีก่อน เห็นพี่ไม่ฉุนเฉียวง่ายขนาดนี้555
แล้วการมีแฟนที่ยอมรับการคบแบบเงียบๆก้ช่างยากเย็น คือพอนึกออกไหมครับ สื่อทีวีก้บอกยอมรับๆ แต่ในความจริงมันไม่ใช่ซีรีย์Yหนิ มันจะมีพวกอี๋ ขุดทองว่ะ ไรงี้ คือจะหาคนที่ลงตัวมันก้ยากมากๆ บางทีก้คิดว่าความเหงาเริ่มกัดกินสุขภาพจิตตัวเองอย่างช้าๆหละ
คือในใจก้ยังกลัวแบบแฟนเก่าเรากับเราก้ต้องจบกันทั้งที่ยังรักกัน หลังจากประคับประคองมาสองสามปี แต่มันก้ไม่ลงตัว
แล้วการเปิดตัวก้ใช่ว่าดี ช-ญ เลิกกัน ธรรมดา
ช-ช เลิกกัน เห็นไหมบอกแล้วพวกนี้อารมณ์รุนแรง คบได้ไม่นาน มั่ว เห้ย ตรรกะไหน แบบจะเถียงแทนก้กลัวคนสงสัยว่าเถียงทำไม TT