ใครก็ได้ช่วยเราที่ เราเครียดอะ

สวัสดีเราอายุ 16 ปี กำลังเรียนอยู่ชั้น ม.5 โรงเรียนเราห่างจากบ้านเรา 40 โล เราไปกลับรถเมล์ทุกวัน ตื่นแต่เช้า กลับเย็น (เพราะรถเมล์มาช้า) ตอนเราอยู่ ประถม และ ม.ต้น เราอยู่โรงเรียนใกล้บ้าน ห่างจากบ้านเพียงแค่ 3 โล เองตอนเราอยู่ ม.3 เราอยากเข้าโรงเรียน โรงเรียนนี้มากเเต่เราก็รู้ว่ามันไกลจากบ้านเรามาก เเต่เราคิดว่าไม่ใช่ปัญหา พอเราเข้าได้เราได้เข้าเรียนในสาย ภาษาจีน รร.เก่าเราก็สอนจีนนะเราเลยไม่คิดมาก พอเรียนตอน ม.4 เทอม 1. เราก็เรียนได้ดี แต่เราเป็นคนที่คิดลบ คิดมาก กลัวเพื่อนเบื่อเราบ้าง เเละเราก็เบื่อเพือ่นบ้างเลยอยู่กับใครไม่ค่อยได้ จนเราเปลี่ยนเพื่อนจนครบทุกกลุ่มที่อยู่ภายในห้อง เเละเเล้วจุดพลิกผันก็มาถึง ตอน ม.4 เทอม 2เราได้มีเพื่อนกลุ่มใหม่เเละเราก็คิดว่าเราจะไปกับเขาได้ดี แต่มันไม่ใช่ พออยู่กลุ่มนี้เราเรียนไม่ค่อยรู้เรื่อง การสนใจในการเรียนก็ลดลง พาเราโดดเรียนเอย พาเราไม่ตั้งใจเรียนในห้องเอย จนทำให้เราโง่ภาษาจีนมากกกกก พอเราขึ้น ม.5 เทอม1เราก็เลยย้ายกลุ่มไปอยู่กลุ่มเก่าที่เราเคยอยู่ เพราตอนเราอยู่กลุ่มนั้นเราเรียนได้เก่ง เเต่ที่เราออกมาก็เพราะทะเลาะกับคนในกลุ่มนั้น เเต่ตอนนี้เราดีกันเเล้ว เเต่พออยู่ได้สักพักความคิดมากคิดลบของเราก็กลับมา เพราะเราย้ายกลุ่มมันไม่ได้ทำให้เราเรียนจีนเก่งขึ้นเลยซักนิด ทำให้เราไม่อยากเรียนจีนอีกเลยแถมยังร้องไห้ทึกครั้งที่ได้เรียนภาษาจีน เราไม่อยากใส่ใจจีนด้วยแถมหน่วยกิตยังเยอะสุดด้วย 3.00 แถมเรายังกลัวเพื่อนกลุ่มนี้ทิ้งเราอีก เพราะคนกลุ่มนี้ตัวใครตัวมันอะไม่มีความจริงใจให้กันจริงๆ เฉพาะบางเรื่อง เเละพออาการกลัวเพื่อนทิ้งหายไปเรากลับเบื่อเพื่อนกลุ่มนี้แทน เเละเราก็คิดถึงบ้าน คิดถึงเเต่พ่อแม่ เเละพี่ จนไม่อยากไปโรงเรียนอะ แต่เราก็ไปทุกวัน เเละแถมงาน ม.5เยอะมากเรียนก็หนักจนเราเครียดไปหมด ไม่อยากไปเจอเพื่อน ไม่อยากเรียนภาษาจีน อยากอยู่เเต่บ้านอยากอยู่เเต่กับพ่อแม่และพี่ ทำยังไงดีให้ความคิดนี้หายไปจากตัวเราอะ???? ช่วยเราด้วยน่ะ!!!!