เราคบกับแฟนมาได้เกือบ4ปีแล้ว แรกๆคบกันเราเป็นฝ่ายตามหึงตามหวง เช็คทุกอย่างตามไปแทบทุกที่  จนกระทั่งรู้สึกเหนื่อยและรู้สึกว่าเขาไม่ได้รักเราแบบที่เรารักเขา  เราเลยเริ่มตีตัวออกห่าง  เริ่มไม่ทักไม่โทรหา  ค่อยๆหายไปจากเขา  เราเก็บตัวเงียบ ไม่เคลื่อนไหวอะไรให้เขารู้เป็น้วลาเกือบ3เดือนได้. หลังจากนั้นความรู้สึกเหนื่อยของเรามันเริ่มดีขึ้น  เรากลับมาใช้ชีวิตแบบมีความสุขและสดใสได้เหมือนเดิม  ส่วนหนึ่งมาจากคำพูดของเขา  ก่อนที่เราจะค่อยๆหายไปจากเขา  เขาเคยบอกเราว่าอยากให้เราทำตัวให้มีความสุข  เลิกหึงเลิกหวงในสิ่งที่เขาไม่ได้ทำ  ตอนนั้นเราหึงและระแวงเขามากจนทำให้เราและเขาไม่มีความสุขในการใช้ชีวิต  พอเขาพูดมาแบบนี้ทันก็ทำให้เราหยุดและคิด  ว่าสิ่งที่เราทำมันคืออะไรมันมีความสุขแล้วจริงๆหรอ?  เขามีความสุขไหม แล้วเรามีความสุขไหม  ถ้าตอนนั้นคำตอบคือเราสองคนไม่มีความสุขเลย  หลังจากที่เราใช้เวลากับตัวเองเกือบ3เดือน  เราก็ดีขึ้น  รู้สึกเหมือนรักตัวเองมากขึ้น  และเขาก็เริ่มเห็นว่าเรามีความสุขกับชีวิต  จากนั้นเขาก็กลับมาทำหลายๆอย่างให้เรา  โดยที่เราไม่ได้เอ่ยปากขออะไรเลย  ตอนนั้นเราก็งงๆนะว่าสรุปแล้วเรายังคบกันอยู่ใช่ไหม  เพราะเรารู้สึกเฉยๆกับเขาไปตั้งแต่2เดือนแรกที่ไม่คุยกับเขา  แต่ด้วยความที่เราก็ยังไม่มีใครเข้ามา  เราก็เปิดโอกาสให้เขาได้พิสูจน์และทำอะไรเพื่อเรา  ส่วนเราก็ใช้ชีวิตปกติ  ทำงานปกติ  เขาก็ทำให้เราเห็นว่าเขานั้นดีขึ้นกว่าแต่ก่อนเยอะมาก. ซึ่งเราเองรับรู้ได้จริงๆ  และเราก็คบกันมาจนถึงปัจจุจัน  จนล่าสุดเราทะเลาะกันครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้  รู้แค่ว่าเราทะเลาะกันเรื่องนี้บ่อยมาก  เรารู้สึกว่าเขาเป็นแบบเราเมื่อก่อนที่คอยหึงหวงและระแวงเรามากเกป ทั้งๆที่เราไม่ได้ทำอะไรเลย  ไม่ได้แอบคุยกับใคร  ไม่ได้แอบคิดนอกกายนอกใจเขาเลย  แต่เขากลับรู้สึกระแวงเราจนต้องทะเลาะกัน. เขาชอบคิดว่าเรามีคนอื่นชอบคิดว่าเรารักเขาน้อยลง  บางทีเราก็เหนื่อย  เราอยากรู้ว่าเราต้องตัวยังไง  เพื่อให้เขาสบายใจและไม่ระแวงเรา  ถ้าจะเปลี่ยนความคิดของเขา  เราคิดว่ามันต้องเริ่มที่การกระทำของเราก่อนใช่ไหม. แต่เราไม่ได้มีใครเลยจริงๆ  😢😢😢