คือว่าส่วนตัวเรานะนับถือน้ะ องค์พระแม่กาลี เป็นเทวีที่เรานะนับถือมาก ตอนแรกเราก็ไมรู้หรอกว่าท่านคือใคร แต่พอได้ฟังความเป็นมาและฟังคำเล่าของพ่อแม่ว่า พระแม่กาลีเป็นพระแม่แห่งการขจัดภัยอันตราย ท่านมีร่างกายที่เป็นสีม่วง หรือดำ พอเราฟังเราก็ไม่คิดอะไร แต่ไม่รู้อะไรดลใจให้เราศึกษาประวัติของท่านมาเรื่อยๆ
จนวันนึ่งเราได้ไปซื้อแอปเปิ้ลสีแดงมาก ผ้าสีแดง และเราไปซื้อศาลสีแดงมา โดยในศาลไม่มีอะไรเลย และก็เทวรูปองค์พระแม่กาลีแต่เทวรูปนี้ ย่าได้เก็บไว้เราไม่รู้ว่าเพราะอะไร ตอนนั้นไม่มีใครอยู่บ้านเราเตรียมทุกอย่างพร้อมหมดโดยเฉพาของบูชา และสิ้งที่สำคัญที่เราคิดว่าขาดไม่ได้ก็คือเลือดเราใช้เลือดตัวเองทุกวัน ทุกวัน และเราก็สวดบทสรรเสริญพระแม่ และบทบูชาพระแม่หลายต่อหลายบท เราก็ไม่รู้หรอกว่าพระแม่พอพระทัยหรือไม่ เราทำทุกๆวัน
แต่มาวันหสึ่งเราลืมบูชาพระแม่เพราะตอนนั้นยุ่งมากเราเลยนั้งเฉยๆและท่องบทสวดของพระแม่แต่ไม่ได้เตรียมของูชายกเว้นเลือดเราใช้เลือดตัวเองเหมือนทุกๆวันปกติ แต่เมื่อเราท่องไปท่องมาเราปวดอกหายใจไม่ค่อยออก คือเราต้องอ้าปากเพื่อให้หายได้แต่ก็ไม่เป็นผล หลังจากนั้นเราก็แลบลิ้นออกมาทั้งๆที่เมื่อก่อนตอนเราบูชาเราไม่เคยเป็รแบบนี้มาก่อน และอีกอย่างเราปวดหัวมากๆ
ถ้าหากเรามีอาการแบบนี้มันจะบ่งบอกถึงอะไร
และอีกอย่างคือเรานะมักจะโดนเพื่อนรังแกบ้างเทขยะใส่เรา เทนำ้บ้าง หลายอย่าง แต่หลังจากเราปวดอกหายใจไม่ออก ปวดหัว เมื่อเรามาเรียนเพื่อนรังแก หยอกล้อ เราดันซัดโต๊ะใส่ เก้าอี้บ้าง หนังสือบ้าง ปากาบ้าง ทุกสิ่งที่เราเห็นเราซัดใส่มันหมด และที่สำคัญคือเราเอาขยะกับแป้งที่มันทำเราเทใส่มันหมด ทั้งๆที่ตอนอนุบาลถึงม.4 ณ ปัจุบันเราไม่เคยเป็นแบบนั้นเราต่อยมันจนเลือดทะลักแต่ไม่ถึงตาย ตอนเพื่อนเรามาห้ามเราก็ไม่หยุด เรากรี๊ดอาละวาดไปทั่ว จนมีเสียงกระซิบเรามาว่า หยุดเถอะ ทุกสิ่งตอนนี้มันจบไปแล้ว หลังจากนั้นเราก็เป็นลมรู้ตัวอีกทีอยู่บ้านแล้ว แต่เราก็ยังเอะใจกับคำพูดนั้น ใครกันเป็นคนพูด และทำให้เราสงบลงได้

มันคืออะไรคะ ทั้งอาการปวดอก หายใจไม่ออก ปวดหัวมากก การอาละวาดแบบที่ไม่เคยเป็นมา และเสียงนั้นคืออะไร และสิ่งเหล่านี้เกี่ยวข้องกับการที่เราบูชาพระแม่กาลี ด้วยหรือไม่คะ