คือเพื่อนผมคนนี้เป็นผู้หญิงครับ รู้จักกันตอนม.ปลายคือเค้าเป็นคนเฟรนลี่ครับแต่
มีนิสัยไม่ค่อยระมัดระวังตัวต่อเพศตรงข้ามมากนัก จะง่ายๆก็คือทำตัวเหมือน ผช.นั่นแหละครับ มาตีก้นบ้างเอย เดินชนบ้างเอย คือผมเองก็ชายคนนึงไงเวลาเพศตรงข้ามมาสัมผัสไรงี้ก็คิดเตลิดไปไกลล่ะ อันนี้ยอมรับว่าผมเลวมากที่คิดกับเพื่อนแบบนี้ แต่ผมรู้ตัวว่าผมเองก็ทนไม่ได้แน่ๆเลยตัดสินใจเลิกยุ่งไปเลย และอีกอย่างที่เลิกยุ่งเพราะรู้สึกว่าตัวเค้านั่นจะปิดกั้นผมมากมันทำให้ผมรู้สึกว่าเค้าคงไม่อยากยุ่งกับผม เลยเลือกเดินออกมาดิกว่า แต่ไอเพื่อนผมคนนี้มันดันเรียนเก่งซะด้วยคณิตศาสตร์ผมต้องพึ่งมันแน่นอน แต่เมื่อไม่ได้ยุ่งกับเขาผมเลยได้แต่พึ่งตัวเอง ผมย้อนกลับถามตัวเองว่าผมเสียเขาไปทำไมผมถึงทำไรไม่ได้เลย นั่นบ่งบอกถึงผมว่าผมไม่พยายามด้วยตัวเองเลยสักครั้งเอ่ะอะพึ่งแต่เค้า มันทำให้ผมฉุกคิดและเริ่มลองพยายามทำด้วยมันสมองตัวเอง มึนขนาดหนักเลยครับดีที่ผมจดๆไว้และมาเริ่มทบทวนใหม่จนเข้าใจด้วยตนเอง คำถามคือ ผมคิดถูกมั้ยที่เลิกยุ่งกับเธอไป และถ้าผิดผมควรจะแก้ไขมันได้อย่างไรบ้างครับ?
ผมตัดสินใจพลาดไปหรือเปล่าที่ตัดเพื่อนดีๆทิ้งไปอ่ะครับ
มีนิสัยไม่ค่อยระมัดระวังตัวต่อเพศตรงข้ามมากนัก จะง่ายๆก็คือทำตัวเหมือน ผช.นั่นแหละครับ มาตีก้นบ้างเอย เดินชนบ้างเอย คือผมเองก็ชายคนนึงไงเวลาเพศตรงข้ามมาสัมผัสไรงี้ก็คิดเตลิดไปไกลล่ะ อันนี้ยอมรับว่าผมเลวมากที่คิดกับเพื่อนแบบนี้ แต่ผมรู้ตัวว่าผมเองก็ทนไม่ได้แน่ๆเลยตัดสินใจเลิกยุ่งไปเลย และอีกอย่างที่เลิกยุ่งเพราะรู้สึกว่าตัวเค้านั่นจะปิดกั้นผมมากมันทำให้ผมรู้สึกว่าเค้าคงไม่อยากยุ่งกับผม เลยเลือกเดินออกมาดิกว่า แต่ไอเพื่อนผมคนนี้มันดันเรียนเก่งซะด้วยคณิตศาสตร์ผมต้องพึ่งมันแน่นอน แต่เมื่อไม่ได้ยุ่งกับเขาผมเลยได้แต่พึ่งตัวเอง ผมย้อนกลับถามตัวเองว่าผมเสียเขาไปทำไมผมถึงทำไรไม่ได้เลย นั่นบ่งบอกถึงผมว่าผมไม่พยายามด้วยตัวเองเลยสักครั้งเอ่ะอะพึ่งแต่เค้า มันทำให้ผมฉุกคิดและเริ่มลองพยายามทำด้วยมันสมองตัวเอง มึนขนาดหนักเลยครับดีที่ผมจดๆไว้และมาเริ่มทบทวนใหม่จนเข้าใจด้วยตนเอง คำถามคือ ผมคิดถูกมั้ยที่เลิกยุ่งกับเธอไป และถ้าผิดผมควรจะแก้ไขมันได้อย่างไรบ้างครับ?