ดูเหมือนเส้นทางการเมืองของอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ กับ สุเทพ เทือกสุบรรณ จะเหมือน ๆ กัน
นั่นคือ ค่อย ๆ เคลื่อนเข้าสู่มุมอับ
เส้นทางการเมืองของอภิสิทธิ์ ดั่งโรยด้วยกลีบกุหลาบ
มีนายชวน หลีกภัย ประคับประคองและสนับสนุนตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้
มีอำนาจพิเศษอุ้มชู ให้ได้ขึ้นเป็นนายกรัฐมนตรี ไม่มีคดีความใด ๆ ระคายผิว
แม้ความผิดจะเห็นชัด
สุเทพ เทือกสุบรรณ คน ๆ นี้ เหนือคำบรรยายในทางการเมือง
ตอนเป็นรัฐมนตรีเกษตรฯ มีโครงการสร้างโรงบ่มยางพาราทั่วภาคใต้ด้วยผู้รับเหมาเจ้าเดียว ไม่เสร็จ
ตอนเป็นรองนายกฯ กำกับดูแล สตช. ก็สร้างโรงพักด้วยผู้รับเหมาเจ้าเดียวทั่วประเทศ ได้เสาโด่เด่มาหลายร้อยต้น
การฉีกตัวออกจาก ปชป. ทำให้ฐานเสียงและบารมีของสุเทพลดฮวบ
ต้องดิ้น ต้องทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มีโอกาสทางการเมืองอีกครั้ง
เพราะอะไร เส้นทางทางการเมืองของอภิสิทธิ์กับสุเทพ ที่อยู่ดี ๆ ก็เหมือนตกลงไปในหุบเหวแห่งหายนะ
รุ่งโรจน์สุดชีดในช่วงเป็นรัฐบาล 2551-2554 ในฐานะนายกฯ และรองนายกฯ
ก็ขนาดตายเกือบร้อย บาดเจ็บสองพัน ยังไม่ต้องรับผิดชอบอะไรสักนิด
แล้วจู่ ๆ แค่ 6-7 ปี ไม่มีใครทำอะไรให้ แล้วทำไมวันนี้ อภิสิทธิ์-สุเทพ ช่างหมดสภาพเหลือเกิน
เดินเกมการเมืองผิดพลาด หรือหลงระเริงว่าอำนาจพิเศษที่เคยอุ้มชูจะสามารถอุ้มชูได้อีก
จึงมั่นใจ และทำอะไรที่เหมือนเป็นการทำลายตัวเองเพื่อทำลายคนอื่น
ด้วยหวังว่า จะได้รับการอุ้มชู ได้เข้าสู่อำนาจรัฐอีกครั้ง
แต่ไม่เป็นไปตามที่หวัง
ศูนย์อำนาจเปลี่ยน อำนาจพิเศษไม่อยากอุ้มเผือกร้อนไว้ในอ้อมกอดอีกแล้ว
เมื่อไม่มีห้องติ๊ดชึ่งอุ้มชู เอ๊ย เมื่อไม่มีอำนาจพิเศษอุ้มชู
ก็หมดค่า สิ้นราคา
ก็รอดูครับ ว่า อภิสิทธิ์ - สุเทพ จะพลิกโอกาสทางการเมืองอย่างไร
คนเรา บางครั้งแม้จะเจอวิกฤต ก็สามารถพลิกวิกฤตนั้นให้เป็นโอกาสได้
แต่ก็มีครับ ที่บางคน พอเจอวิกฤตก็ขาดสติ กลัว ขลาด หาทางแก้ไขไม่เป็น
กลัว ขลาด ลนลาน แต่เพื่อกลบความกลัว ก็ทำกร่าง ทำเก่ง
ทั้งที่กำลังอยู่ในภาวะดิ้นยังไงก็ไม่หลุด แต่ก็ยังหลอกตัวเองว่าข้าแน่อยู่เหมือนเดิม
เห็นไหมครับ สุเทพออกมาท้า ป.ป.ช. ให้ประหารชีวิต
ถ้าไม่กลัว จะออกมาท้าทำไม จะออกมาทำเก่งทำไม
แถว ๆ นี้ มีคนเหมือนสุเทพอยู่คนหนึ่งครับ
ใกล้จะโดนเปาปุ้นจิ้นสั่งเครื่องประหารหัวสุนัขอีกไม่นานนี้แล้ว
หาตาดำไม่เจอแล้ว แต่ยังทำกร่างทำเก่ง ทำเป็นว่าลุย แต่ในใจนั้น สั่นไม่เป็นส่ำ
คนเรา ชัด ๆ ก็ตอนมีปัญหานั่นแหละครับ
นิ่ง สุขุม หนักแน่น กับ โหวกเหวกโวยวาย ทำกร่าง อวดเก่ง
ก็ชัดว่า คน ๆ นั้น แค่ขี้โม้กระจอก ๆ หรือ คนจริง
ไม่บอกนะครับว่าใคร
เพราะไม่ต้องสังเกตก็เห็น
รับเช้าวันใหม่ด้วยเพลงพริ้ง ๆ ของจอห์น เดนเวอร์ ครับ
ความจนตรอก ..................................................... โดย ตระกองขวัญ
นั่นคือ ค่อย ๆ เคลื่อนเข้าสู่มุมอับ
เส้นทางการเมืองของอภิสิทธิ์ ดั่งโรยด้วยกลีบกุหลาบ
มีนายชวน หลีกภัย ประคับประคองและสนับสนุนตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้
มีอำนาจพิเศษอุ้มชู ให้ได้ขึ้นเป็นนายกรัฐมนตรี ไม่มีคดีความใด ๆ ระคายผิว
แม้ความผิดจะเห็นชัด
สุเทพ เทือกสุบรรณ คน ๆ นี้ เหนือคำบรรยายในทางการเมือง
ตอนเป็นรัฐมนตรีเกษตรฯ มีโครงการสร้างโรงบ่มยางพาราทั่วภาคใต้ด้วยผู้รับเหมาเจ้าเดียว ไม่เสร็จ
ตอนเป็นรองนายกฯ กำกับดูแล สตช. ก็สร้างโรงพักด้วยผู้รับเหมาเจ้าเดียวทั่วประเทศ ได้เสาโด่เด่มาหลายร้อยต้น
การฉีกตัวออกจาก ปชป. ทำให้ฐานเสียงและบารมีของสุเทพลดฮวบ
ต้องดิ้น ต้องทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มีโอกาสทางการเมืองอีกครั้ง
เพราะอะไร เส้นทางทางการเมืองของอภิสิทธิ์กับสุเทพ ที่อยู่ดี ๆ ก็เหมือนตกลงไปในหุบเหวแห่งหายนะ
รุ่งโรจน์สุดชีดในช่วงเป็นรัฐบาล 2551-2554 ในฐานะนายกฯ และรองนายกฯ
ก็ขนาดตายเกือบร้อย บาดเจ็บสองพัน ยังไม่ต้องรับผิดชอบอะไรสักนิด
แล้วจู่ ๆ แค่ 6-7 ปี ไม่มีใครทำอะไรให้ แล้วทำไมวันนี้ อภิสิทธิ์-สุเทพ ช่างหมดสภาพเหลือเกิน
เดินเกมการเมืองผิดพลาด หรือหลงระเริงว่าอำนาจพิเศษที่เคยอุ้มชูจะสามารถอุ้มชูได้อีก
จึงมั่นใจ และทำอะไรที่เหมือนเป็นการทำลายตัวเองเพื่อทำลายคนอื่น
ด้วยหวังว่า จะได้รับการอุ้มชู ได้เข้าสู่อำนาจรัฐอีกครั้ง
แต่ไม่เป็นไปตามที่หวัง
ศูนย์อำนาจเปลี่ยน อำนาจพิเศษไม่อยากอุ้มเผือกร้อนไว้ในอ้อมกอดอีกแล้ว
เมื่อไม่มีห้องติ๊ดชึ่งอุ้มชู เอ๊ย เมื่อไม่มีอำนาจพิเศษอุ้มชู
ก็หมดค่า สิ้นราคา
ก็รอดูครับ ว่า อภิสิทธิ์ - สุเทพ จะพลิกโอกาสทางการเมืองอย่างไร
คนเรา บางครั้งแม้จะเจอวิกฤต ก็สามารถพลิกวิกฤตนั้นให้เป็นโอกาสได้
แต่ก็มีครับ ที่บางคน พอเจอวิกฤตก็ขาดสติ กลัว ขลาด หาทางแก้ไขไม่เป็น
กลัว ขลาด ลนลาน แต่เพื่อกลบความกลัว ก็ทำกร่าง ทำเก่ง
ทั้งที่กำลังอยู่ในภาวะดิ้นยังไงก็ไม่หลุด แต่ก็ยังหลอกตัวเองว่าข้าแน่อยู่เหมือนเดิม
เห็นไหมครับ สุเทพออกมาท้า ป.ป.ช. ให้ประหารชีวิต
ถ้าไม่กลัว จะออกมาท้าทำไม จะออกมาทำเก่งทำไม
แถว ๆ นี้ มีคนเหมือนสุเทพอยู่คนหนึ่งครับ
ใกล้จะโดนเปาปุ้นจิ้นสั่งเครื่องประหารหัวสุนัขอีกไม่นานนี้แล้ว
หาตาดำไม่เจอแล้ว แต่ยังทำกร่างทำเก่ง ทำเป็นว่าลุย แต่ในใจนั้น สั่นไม่เป็นส่ำ
คนเรา ชัด ๆ ก็ตอนมีปัญหานั่นแหละครับ
นิ่ง สุขุม หนักแน่น กับ โหวกเหวกโวยวาย ทำกร่าง อวดเก่ง
ก็ชัดว่า คน ๆ นั้น แค่ขี้โม้กระจอก ๆ หรือ คนจริง
ไม่บอกนะครับว่าใคร
เพราะไม่ต้องสังเกตก็เห็น
รับเช้าวันใหม่ด้วยเพลงพริ้ง ๆ ของจอห์น เดนเวอร์ ครับ