ไบโพล่า

อยากจะมาถามเพื่อนๆว่าเคยมีอาการแบบนี้กันบ้างมั๊ย เราเป็นมานานแล้ว แต่เมื่อก่อนก็ไม่ได้เป็นอะไรมากขนาดนี้
คือตั้งแต่เด็กๆแม่ชอบพูดเปรียบเทียบเรากับคนนู้คนนี้ที เรารู้สึกน่ะรู้สึกน้อยใจ ชอบพูดแทงใจดำสาระพัด พูดจดเรารู้สึกว่าเรามันเป็นคนไม่ดีเลยเรามันเลวสุดๆ เลวมากๆทำให้พ่อแม่เสียใจ เรารู้สึกว่าเราไม่เคยมีอะไรดีเลยสักอย่างในสายตาพ่อแม่ ตอนเด็กๆเราเคยหนีออกจากบ้านเพราะว่าหลานเอาอาหารเทใส่ตู้ปลา แต่แม่มาว่าเราซะงั้น ทั้งๆที่เราไม่ได้ทำอะไรเลย มันน้อยใจมากๆ โตมาแม่ก็ยังชอบเปรียบเทียบ แล้วพอเวลาโมโหอะไรมาก็ชอบมาลงมาขึ้นเสียงทั้งๆที่เราก็ไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยเลย จนเรารู้สึกว่านี่เค้าคิดว่าเราเป็นคนหรือหุ่นยนต์กันแน่ทำไมคำพูดคำจาชอบทำร้ายจิตใจกัน จนเราเรียนจบ ได้ทำงานที่ๆนึง ก็โดนไล่ออก พอออกมาพ่อแม่ไม่ว่าอะไรหรอก แต่นานๆไป พอทะเลาะกันเค้าก็ชอบพูดว่าที่ถูกไล่ออกก็เพราะทำนิสัยแบบเนีย หรือว่าพูดทำนองว่า ที่เค้าไล่ออกเพราะไม่ทำท่าไม่พอใจไปหงุดหงิดใส่ลูกค้าหนะสิ คือเรารู้อยู่แก่ใจว่าเราไม่เคยทำอะไรแบบนั้น เราดีกับทุกคน เราทำทุกอย่างเราพยายามอดทนกับคนพวกนั้น แต่เราไม่เข้าใจว่าทำไม่แม่ถึงชอบพูดแทงใจทำ มันน้อยใจมาก แค่เราโดนไล่ออกก็รู้สึกแย่มากๆแล้วน่ะ ทำไมคนที่บ้านถึงไม่พูดให้กำลังใจกัน แล้วเราก็อยู่บ้านเฉยๆได้ประมาณ3เดือน ก็เห็นพ่อแม่ทำงานหนักอะ ก็ไม่อยากให้ใครมาว่าเป็นคนไม่ดีนอนอยู่แต่บ้านให้พ่อแม่ทำงาน เราได้ยินแม่พูดประมาณแบบว่าต้องหางานเสริมเนี่ยไปตัดหญ้าหาเงิน อะไรแบบนี้อะ เราก็เลยเครียดมาก เราก็เลยขอออกไปหางาน เพื่อช่วยพ่อแม่และช่วยให้เราไม่เครียดไปกว่านี้ด้วยแหละ แต่พ่อแม่ไม่ให้ไป พอเช้าวันต่อมาแม่ก็เข้ามาพูดที่ห้องเรื่องงาน คำที่เค้าพูดออกมาเค้าอาจจะไม่คิดอะไร แต่เราคิด มันแทงใจดำมากน่ะ