คือเรื่องมันมีอยู่ว่า เรากับเพื่อนที่จะเล่าเนี่ย รู้จักกันมาตั้งแต่ม.5 เพราะตอนเรียนมัธยมอยู่ชั้นเดียวกันแก๊งเดียวกันจนถึงม.6และเรากับเขาก็เคยสนิทกัน และเคยมีเรื่องไม่ถูกใจกันครั้งหนึ่งหนักมาก แต่ไม่เล่านะเดียวยาว รู้แค่ว่าเขาเป็นคนทำแต่ไม่ยอมรับผิด ทำให้เรากับเพื่อนอีกคนที่อยู่แก๊งเดียวกันผิดใจกัน และแก๊งแตก
นั้นเริ่มเลยนะ
คือเรามาเรียนป.ตรีที่ราม และเราก็ชวนเพื่อนคนนี้มาอยู่ด้วย เนื่องจากเขาทำงานกับพี่สาวอยู่ที่ชล
เวลามาสอบค่อนข้างยาก เพราะเขามั่วแต่ทำงานลืมวันสอบบ้างด้วยความที่เราเป็นห่วงเลยชวนมาพักอยู่ด้วยซึ่งพักด้วยกัน4คน
และทุกวันนี้เราทนกับฟฤติกรรม
1.เวลาเขาดื่มน้ำขวดหมด ไม่เคยที่จะเอาไปทิ้ง วางทิ้งไว้จนมันร่วง แบบพอเห็นก็ไม่เคยคิดที่จะเก็บ เป็นแบบนี้ประจำ
2.ผ้าขนหนูนาง ไม่เคยซักเป็นเดือนๆ เวลาอาบน้ำเสร็จนางชอบเอามาพาดบนเสื้อผ้าเรา คือแบบไม้แขวนมีทำไมไม่ใส่ให้เรียบร้อย
2.เวลากินอะไรเสร็จ จานแค่ใบเดียวที่ตัวเองกินอะ ทำไมไม่ล้างเลย ทิ้งไว้ลืมแล้วคนอื่นกินเหมือนกันแต่ต้องมาช่วยล้าง คือแบบเป็นทุกครั้งที่นางใช้จาน
3.ผ้าปูที่นอนไม่เคยคิดที่จะเอามาซัก เป็นเราทุกครั้งที่เอามาซัก ถ้าไม่ซักจากผ้าปูสีม่วงจะกลายเป็นสีน้ำตาล เฮ้อ แล้วเวลานางนอนดิ้นจนผ้าปูหลุดออกนางไม่เคยคิดที่จะเอาเข้ารูปเตียงเลย คือแบบหลุดยังไงก็ยังงั้น กูยอมแล้ว 🙏🙏🙏
เงินค่าห้องไม่เคยคิดจะเตรียมหรือถามเพื่อนว่าต้องจ่ายคนหละเท่าไหร่ และไม่เคยคิดจะเอาไปจ่าย ต้องเป็นหน้าที่ฉันและเพื่อนอีกคนตลอด คือแบบไม่จ่ายเลยไหมเจ้าหอจะได้มาท่วงถึงห้องหรือไหมก็ชาร์ตเงินเพิ่ม
4.ขยะที่นางกินหรือนางกองไว้ส่วนตัวแล้วจะเอาไปทิ้ง นางก็ลืม บางเห็นแล้วนะแต่ก็ปล่อยไว้แยบนั้น ด้วยความหงุดหงิดเรา เออเอาไปทิ้งด้วยก็ได้นะ
5.คือเวลาเรานอน คือเราต้องรับตื่นไปทำงานเวลามีกะเช้า
เราก็นอนเร็วปกติ เวลานางกลับมาจากทำงานประมาณ4ทุ่มช่วงนั้นเนาก็หลับแล้ว นางก็ชอบกระโดดลงบนเตียงด้วยความที่ตัวนางอ้วนและเตียงเด้ง คือด้วยความที่เราได้ยินหรือใครทำอะไรนิดหน่อยเราก็จะตื่นคือแบบอยากจะร้องไห้ ไม่ใช่ซิ แอบร้องเลยแหละ
และเวลาไหนที่นางดูซี่รีย์ฟินๆ นางก็ชอบดิ้นหรือไมก็ชอบผลิกตัวไปมา คือแบบเราแทบจะไม่ได้นอน
มีอีกเยอะแต่แบบ.... เหนื่อย
คือไม่ใช่เราไม่เคยพูดหรือบอกนางนะ ทั้งพูดเล่นๆทั้งจริงจังทั้งให้เข้าใจ แต่นางก็จะโกรษคือแบบนี้ว่าถูกใช่ไหม ฉันจะไม่ทน
คือแบบนางจะติดโทรศัพท์มาก จนไม่สนใจอะไรเลย
จนทำให้นางมักง่ายแบบนี้ เพื่อนก็เพื่อนเถอะ แต่เราก็นิ่งและไม่วุ่นวายกับนาง เราสบายใจแต่ฟฤติกรรมนางเราไม่สบายใจเราอยากจะร้องไห้ 😭😭
คำว่าเพื่อน
นั้นเริ่มเลยนะ
คือเรามาเรียนป.ตรีที่ราม และเราก็ชวนเพื่อนคนนี้มาอยู่ด้วย เนื่องจากเขาทำงานกับพี่สาวอยู่ที่ชล
เวลามาสอบค่อนข้างยาก เพราะเขามั่วแต่ทำงานลืมวันสอบบ้างด้วยความที่เราเป็นห่วงเลยชวนมาพักอยู่ด้วยซึ่งพักด้วยกัน4คน
และทุกวันนี้เราทนกับฟฤติกรรม
1.เวลาเขาดื่มน้ำขวดหมด ไม่เคยที่จะเอาไปทิ้ง วางทิ้งไว้จนมันร่วง แบบพอเห็นก็ไม่เคยคิดที่จะเก็บ เป็นแบบนี้ประจำ
2.ผ้าขนหนูนาง ไม่เคยซักเป็นเดือนๆ เวลาอาบน้ำเสร็จนางชอบเอามาพาดบนเสื้อผ้าเรา คือแบบไม้แขวนมีทำไมไม่ใส่ให้เรียบร้อย
2.เวลากินอะไรเสร็จ จานแค่ใบเดียวที่ตัวเองกินอะ ทำไมไม่ล้างเลย ทิ้งไว้ลืมแล้วคนอื่นกินเหมือนกันแต่ต้องมาช่วยล้าง คือแบบเป็นทุกครั้งที่นางใช้จาน
3.ผ้าปูที่นอนไม่เคยคิดที่จะเอามาซัก เป็นเราทุกครั้งที่เอามาซัก ถ้าไม่ซักจากผ้าปูสีม่วงจะกลายเป็นสีน้ำตาล เฮ้อ แล้วเวลานางนอนดิ้นจนผ้าปูหลุดออกนางไม่เคยคิดที่จะเอาเข้ารูปเตียงเลย คือแบบหลุดยังไงก็ยังงั้น กูยอมแล้ว 🙏🙏🙏
เงินค่าห้องไม่เคยคิดจะเตรียมหรือถามเพื่อนว่าต้องจ่ายคนหละเท่าไหร่ และไม่เคยคิดจะเอาไปจ่าย ต้องเป็นหน้าที่ฉันและเพื่อนอีกคนตลอด คือแบบไม่จ่ายเลยไหมเจ้าหอจะได้มาท่วงถึงห้องหรือไหมก็ชาร์ตเงินเพิ่ม
4.ขยะที่นางกินหรือนางกองไว้ส่วนตัวแล้วจะเอาไปทิ้ง นางก็ลืม บางเห็นแล้วนะแต่ก็ปล่อยไว้แยบนั้น ด้วยความหงุดหงิดเรา เออเอาไปทิ้งด้วยก็ได้นะ
5.คือเวลาเรานอน คือเราต้องรับตื่นไปทำงานเวลามีกะเช้า
เราก็นอนเร็วปกติ เวลานางกลับมาจากทำงานประมาณ4ทุ่มช่วงนั้นเนาก็หลับแล้ว นางก็ชอบกระโดดลงบนเตียงด้วยความที่ตัวนางอ้วนและเตียงเด้ง คือด้วยความที่เราได้ยินหรือใครทำอะไรนิดหน่อยเราก็จะตื่นคือแบบอยากจะร้องไห้ ไม่ใช่ซิ แอบร้องเลยแหละ
และเวลาไหนที่นางดูซี่รีย์ฟินๆ นางก็ชอบดิ้นหรือไมก็ชอบผลิกตัวไปมา คือแบบเราแทบจะไม่ได้นอน
มีอีกเยอะแต่แบบ.... เหนื่อย
คือไม่ใช่เราไม่เคยพูดหรือบอกนางนะ ทั้งพูดเล่นๆทั้งจริงจังทั้งให้เข้าใจ แต่นางก็จะโกรษคือแบบนี้ว่าถูกใช่ไหม ฉันจะไม่ทน
คือแบบนางจะติดโทรศัพท์มาก จนไม่สนใจอะไรเลย
จนทำให้นางมักง่ายแบบนี้ เพื่อนก็เพื่อนเถอะ แต่เราก็นิ่งและไม่วุ่นวายกับนาง เราสบายใจแต่ฟฤติกรรมนางเราไม่สบายใจเราอยากจะร้องไห้ 😭😭