เพราะเราเอง เป็นลูกจ้างใครได้ไม่นานมากนัก มีความอดทนต่ำกับงานที่จำเจ !
และปัจจัยเกี่ยวกับครอบครัว เรามีลูกแล้ว และไม่อยากสูญเสียเวลาที่จะได้ดูเค้าเติบโตขึ้น
(ปูเสื่อความหลังนิดนึงก่อน ทำธุรกิจ)
เราเริ่มสายงานที่เราถนัดที่สุด "เรารักอาชีพแม่ค้า" พอเป็นพนักงานเค้าเรียกหน้าที่นี้ว่า "พนักงานขาย หรือ เซลล์"
ตัวเราพุ่งเป้าเลยว่า เราอยากขายอสังหา กับรถยนต์ มากที่สุด!!
(ก่อนหน้านี้ เราเปิดท้ายขายของ ขายเสื้อผ้าช่วงลำบากที่สุดของชีวิต
และนี่คือ วิชาชีพจาก มหาวิทยาลัยชีวิตที่แท้จริง ซึ่งตอนเรียนเค้าไม่เคยสอนเราเลย ฉันเรียนที่นี่ติดลบ แต่ Skill การขาย B+ พร้อมหัวใจ 100%)
** สรุป เราแพ้เพราะว่า เอาทุนมากินในบ้านหมด ต้องบอกว่า เราอยู่กัน 5 คน รายได้ทางเดียว (อันตรายมากๆ) **
เราเลยไปสมัครงานตำแหน่ง "เซลล์" ตอนนั้นอายุประมาณ 29 ปี โชคดีที่เค้ารับเราเป็นพนักงานขาย (บริษัทขายบ้าน)
(ผู้หญิง พอมีอายุเข้าหลัก 3 ประสบการณ์การทำงานน้อย เค้าก็เริ่มจะไม่ค่อยรับเข้าทำงานแล้วแหละ หางานยาก!)
แต่คำนวณค่าใช้จ่าย การเดินทาง เงินเดือน 15,000 บาท คอมมิชชั่น ขายบ้าน 5 ล้าน ให้คอม 500 บาท เราก็ไม่ไหวจะอยู่
เพื่อไม่เสียเวลาซึ่งกันและกัน เราทำที่นั่น 4 เดือน แล้วตัดสินใจลาออก (ช่วงทดลองงาน)
ซึ่งเราคิดว่าไม่ใช่แค่บริษัทที่จะทดลองเราเท่านั้นนะ
ตัวเราเองก็ต้องทดลองว่าเรา Happy กับบริษัทนี้หรือป่าว (งานเราโอเคมาก แต่รายได้เราไม่ Ok)
เราเลือกจะลาออก!! แล้วมาขายรถยนต์ (กระบะ)
บอกตามตรงว่าไม่มีประสบการณ์กับ ผลิตภัณฑ์ตัวนี้เลย ...แต่เราชอบขายของ
เรารู้สึกว่า เซลล์ เป็นตำแหน่งงานที่โชคดี มีคนลงทุนเปิดโชว์รูมให้ ทำนามบัตร โบว์ชัวร์ จ่ายค่าสื่อโฆษณาให้...
(ปัจจัยต่างๆ ที่ปกติเราเป็นคนต้องลงทุนเอง แต่พอเป็นเซลล์ คราวนี้เราแค่ลงแรงเท่านั้น)
เรามีหน้าที่แค่ขาย ๆ ๆ ให้ได้ยอดเท่านั้น ... จากนั้นก็ได้ คอมมิชชั่น
+++++ เราไม่ถนัดงานประกัน ไม่ได้แอนตี้อะไรทั้งสิ้นนะ แต่เราขายไม่ได้อ่ะ คือไม่มีความสุขจะขายเท่านั้น ไม่มีอะไรจริงๆ +++
Focus ขายของอยู่ 2 แบบคือ อสังหา กับ รถยนต์
ตอนนั้นขายได้อยู่ แต่อยู่ยาก ปกติเราขายเก่งก็จริง เรายินดีให้บริการลูกค้าเต็มที่ (แต่เรามีความรู้สึกว่า เราไม่สามารถเอาใจเพื่อนร่วมงานได้จริงๆ คือมันไม่ใช่เรื่องที่เราต้องใส่ใจ เราไม่ได้มานั่งเล่นละคร แค่ทำงาน หาเงิน กลับบ้านเลี้ยงลูก แค่นี้ก็เหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว ทำไมพวกเค้าต้องสร้างละคร )
>> ฉันไม่เหมาะกับที่นี่แล้วแหละ ฉันทำที่นี่ได้ 4 เดือน แล้วลาออก!
ถึงตรงนี้ที่เล่า .... เอาจริงๆ ก็ยังไม่ครบหรอกนะค่ะ (มีอีกงานที่ฉันประทับใจมาก) แต่มันเล่าจนลืมหัวข้อที่ถามไปแล้ว!
เราเลือกที่จะทำธุรกิจเป็นของตัวเอง เมื่อปลายปี 2559 และจดทะเบียน 2560
ทำธุรกิจเกี่ยวกับอสังหา .... จริงๆ เราทำเพราะเราชอบ สนใจและใฝ่รู้กับมัน ทำให้เราสนุกกับการอยู่กับมัน
เรามองเห็นว่ามันคือโอกาส เราก็ทำมาปีกว่าแล้วนะ จนถึงขนาด เรารับลูกน้องมาช่วยงานเรา
เรารู้สึกว่า งานทุกอย่างมันรุม เราเพียงคนเดียว เราอยากกระจายงานออกไปบ้าง
แต่คนที่เข้ามาทำงานให้เรา .. เราก็ยังหาเพื่อนร่วมทีมไม่เจอ...
สายตาเราเริ่มมืด ๆ ไปกับหนทางของเรา เงินทุนที่มีน้อย เราควรจะถอยดี หรือจะสู้ต่อดี
ยิ่งทำธุรกิจนานขึ้น เราจะเริ่มรู้สึกว่า เราไม่เหมือนเดิม .... มันเป็นทางที่เราไม่เคยเดินมา มันจะมืด ๆ หน่อย!
และเรายิ่งรู้ตัวเลยว่า เรายังมีเรื่องที่เราไม่รู้อีกเยอะมากๆๆๆๆๆ
เรารู้สึกว่าเราเป็นมวยรอง ตลอด! แต่ตอนนี้อยากรู้ว่า เราควรจะสู้ในฐานะมวยรอง หรือยอมแพ้ จบเกมส์ไป เพื่อไม่ให้เจ็บตัวไปมากกว่านี้ ดีหรือป่าว.....
ยาวมากเลยนะ . แต่อยากรู้ความคิดเห็นของคนที่เคยเจอแบบเรา ! รู้สึกเหมือนกันมั๊ย เหนื่อย ท้อ แท้ ?
เป็นเหมือนกันบ้างหรือป่าว . แล้วทำยังไงพรุ่งนี้ถึงไปต่อได้!!
เริ่มต้นธุรกิจมาแล้วปีกว่า.. เริ่มมองไม่เห็นทางทำไงดี!
และปัจจัยเกี่ยวกับครอบครัว เรามีลูกแล้ว และไม่อยากสูญเสียเวลาที่จะได้ดูเค้าเติบโตขึ้น
(ปูเสื่อความหลังนิดนึงก่อน ทำธุรกิจ)
เราเริ่มสายงานที่เราถนัดที่สุด "เรารักอาชีพแม่ค้า" พอเป็นพนักงานเค้าเรียกหน้าที่นี้ว่า "พนักงานขาย หรือ เซลล์"
ตัวเราพุ่งเป้าเลยว่า เราอยากขายอสังหา กับรถยนต์ มากที่สุด!!
(ก่อนหน้านี้ เราเปิดท้ายขายของ ขายเสื้อผ้าช่วงลำบากที่สุดของชีวิต
และนี่คือ วิชาชีพจาก มหาวิทยาลัยชีวิตที่แท้จริง ซึ่งตอนเรียนเค้าไม่เคยสอนเราเลย ฉันเรียนที่นี่ติดลบ แต่ Skill การขาย B+ พร้อมหัวใจ 100%)
** สรุป เราแพ้เพราะว่า เอาทุนมากินในบ้านหมด ต้องบอกว่า เราอยู่กัน 5 คน รายได้ทางเดียว (อันตรายมากๆ) **
เราเลยไปสมัครงานตำแหน่ง "เซลล์" ตอนนั้นอายุประมาณ 29 ปี โชคดีที่เค้ารับเราเป็นพนักงานขาย (บริษัทขายบ้าน)
(ผู้หญิง พอมีอายุเข้าหลัก 3 ประสบการณ์การทำงานน้อย เค้าก็เริ่มจะไม่ค่อยรับเข้าทำงานแล้วแหละ หางานยาก!)
แต่คำนวณค่าใช้จ่าย การเดินทาง เงินเดือน 15,000 บาท คอมมิชชั่น ขายบ้าน 5 ล้าน ให้คอม 500 บาท เราก็ไม่ไหวจะอยู่
เพื่อไม่เสียเวลาซึ่งกันและกัน เราทำที่นั่น 4 เดือน แล้วตัดสินใจลาออก (ช่วงทดลองงาน)
ซึ่งเราคิดว่าไม่ใช่แค่บริษัทที่จะทดลองเราเท่านั้นนะ
ตัวเราเองก็ต้องทดลองว่าเรา Happy กับบริษัทนี้หรือป่าว (งานเราโอเคมาก แต่รายได้เราไม่ Ok)
เราเลือกจะลาออก!! แล้วมาขายรถยนต์ (กระบะ)
บอกตามตรงว่าไม่มีประสบการณ์กับ ผลิตภัณฑ์ตัวนี้เลย ...แต่เราชอบขายของ
เรารู้สึกว่า เซลล์ เป็นตำแหน่งงานที่โชคดี มีคนลงทุนเปิดโชว์รูมให้ ทำนามบัตร โบว์ชัวร์ จ่ายค่าสื่อโฆษณาให้...
(ปัจจัยต่างๆ ที่ปกติเราเป็นคนต้องลงทุนเอง แต่พอเป็นเซลล์ คราวนี้เราแค่ลงแรงเท่านั้น)
เรามีหน้าที่แค่ขาย ๆ ๆ ให้ได้ยอดเท่านั้น ... จากนั้นก็ได้ คอมมิชชั่น
+++++ เราไม่ถนัดงานประกัน ไม่ได้แอนตี้อะไรทั้งสิ้นนะ แต่เราขายไม่ได้อ่ะ คือไม่มีความสุขจะขายเท่านั้น ไม่มีอะไรจริงๆ +++
Focus ขายของอยู่ 2 แบบคือ อสังหา กับ รถยนต์
ตอนนั้นขายได้อยู่ แต่อยู่ยาก ปกติเราขายเก่งก็จริง เรายินดีให้บริการลูกค้าเต็มที่ (แต่เรามีความรู้สึกว่า เราไม่สามารถเอาใจเพื่อนร่วมงานได้จริงๆ คือมันไม่ใช่เรื่องที่เราต้องใส่ใจ เราไม่ได้มานั่งเล่นละคร แค่ทำงาน หาเงิน กลับบ้านเลี้ยงลูก แค่นี้ก็เหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว ทำไมพวกเค้าต้องสร้างละคร )
>> ฉันไม่เหมาะกับที่นี่แล้วแหละ ฉันทำที่นี่ได้ 4 เดือน แล้วลาออก!
ถึงตรงนี้ที่เล่า .... เอาจริงๆ ก็ยังไม่ครบหรอกนะค่ะ (มีอีกงานที่ฉันประทับใจมาก) แต่มันเล่าจนลืมหัวข้อที่ถามไปแล้ว!
เราเลือกที่จะทำธุรกิจเป็นของตัวเอง เมื่อปลายปี 2559 และจดทะเบียน 2560
ทำธุรกิจเกี่ยวกับอสังหา .... จริงๆ เราทำเพราะเราชอบ สนใจและใฝ่รู้กับมัน ทำให้เราสนุกกับการอยู่กับมัน
เรามองเห็นว่ามันคือโอกาส เราก็ทำมาปีกว่าแล้วนะ จนถึงขนาด เรารับลูกน้องมาช่วยงานเรา
เรารู้สึกว่า งานทุกอย่างมันรุม เราเพียงคนเดียว เราอยากกระจายงานออกไปบ้าง
แต่คนที่เข้ามาทำงานให้เรา .. เราก็ยังหาเพื่อนร่วมทีมไม่เจอ...
สายตาเราเริ่มมืด ๆ ไปกับหนทางของเรา เงินทุนที่มีน้อย เราควรจะถอยดี หรือจะสู้ต่อดี
ยิ่งทำธุรกิจนานขึ้น เราจะเริ่มรู้สึกว่า เราไม่เหมือนเดิม .... มันเป็นทางที่เราไม่เคยเดินมา มันจะมืด ๆ หน่อย!
และเรายิ่งรู้ตัวเลยว่า เรายังมีเรื่องที่เราไม่รู้อีกเยอะมากๆๆๆๆๆ
เรารู้สึกว่าเราเป็นมวยรอง ตลอด! แต่ตอนนี้อยากรู้ว่า เราควรจะสู้ในฐานะมวยรอง หรือยอมแพ้ จบเกมส์ไป เพื่อไม่ให้เจ็บตัวไปมากกว่านี้ ดีหรือป่าว.....
ยาวมากเลยนะ . แต่อยากรู้ความคิดเห็นของคนที่เคยเจอแบบเรา ! รู้สึกเหมือนกันมั๊ย เหนื่อย ท้อ แท้ ?
เป็นเหมือนกันบ้างหรือป่าว . แล้วทำยังไงพรุ่งนี้ถึงไปต่อได้!!