สวัสดีครับ วันนี้ผมมีเรื่องจะมาปรึกษาครับ(ระบายนั่นแหละ) ที่เล่ามาทั้งหมดไม่ได้จะอวด ถ้าคุณมาอยู่ในจุดที่ผมอยู่คุณจะเข้าใจ
ถ้าภาษาการพิมเข้าใจยาก หรือพิมผิดต้องขอโทษด้วยครับ อารมณ์ร้อนเลยมาระบาย
ผมมีลูกพี่ลูกน้องคนนึงเป็นผู้หญิง นามสมมุติ น้ำ
ผมอายุ16 พี่น้ำอายุ18
พี่น้ำอยู่กับตา-ยาย ลุง(พ่อของพี่) มาตั้งแต่เด็ก ส่วนผมอยู่กับพ่อแม่ เวลาปิดเทอมผมจะไปหาตายาย ซึ่งก็ต้องไปเจอพี่น้ำด้วย
• ตอนผมอายุสัก 7-8 ขวบ พ่อก็ซื้อกีร์ต้ามาให้ แต่ผมคิดเกมและไม่ชอบเล่น ก็เลยไม่ค่อยตั้งใจเวลาที่พ่อสอน พอถัดมาพ่อเอาเปียโนมาให้ ผมก็ไม่ชอบเล่นอีก (แต่พอคิดกลับไปก็เสียดายนะครับ แต่คนมันไม่ชอบก็คือไม่ชอบ) ที่จริงพี่น้ำก็เล่นกีร์ต้าเป็นนะครับ เพราะลุงสอน แต่ลุงเอากีร์ต้าไปขายนานแล้ว
ตอนนี้ผมย้ายมาอยู่กับตายายได้ 2 ปีจะ 3 ปีแล้วพี่น้ำก็ชอบพูดประมาณว่า อิจฉาที่พ่อหากีร์ต้า เปียโนมาให้ผมเล่น แต่เสียดายผมที่ไม่ยอมเล่น ไม่ยอมซ้อมกีร์ต้า เปียโน พูดซ้ำ ๆ จนผมเริ่มรำคาญ แต่ผมไม่พูดอะไร
พอไม่กี่เดือนที่ผ่านมา ผมต้องไปอยู่หอกับพี่น้ำที่หอ เพราะตอนนั้นมันมีกิจกรรม แล้วบ้านอยู่ไกล เลยทำให้ลำบากเวลากลับบ้านมืด ๆก็เลยมาอยู่หอแทน
• มาอยู่หอครั้งนี้ผมเอาหมอนมา2ใบ เป็นหมอนนอน1 หมอนยาว(ผมเอาไว้ทำเป็นหมอนข้าง เป็นของย่าให้ไว้ตั้งแต่ตอนผม ป.3 ปัจจุบันเสียแล้ว) ส่วนพี่น้ำก็เอาหมอนมา แล้วก็หมอนข้าง แต่ผ่านไปได้สักพัก พี่น้ำก็บอกว่าเมื่อยคอเวลานอนเพราะหมอนที่เอามามันต่ำเกินไป ก็เลยเอาหมอนข้างผมไปซ้อนเป็นหมอนหนุน แล้วก็ยึดไปเลย ผมก็ไม่คิดอะไร
พอต่อมาผมมีความคิดจะเปลี่ยนกระเป๋าใหม่ เพราะอันเก่าซิบมันหักแล้วผมก็ใช้มาได้สักปีกว่าแล้ว ผมก็เลยปรึกษาพี่น้ำว่าจะซื้อกระเป๋าอะไรดี พี่ร้ำรู้ว่าผมจะซื้อกระเป๋าใหม่ก็เลยเอากระเป๋าเก่าของผมไปใช้ เพราะพี่น้ำมีแต่กระเป๋าสพายข้างแล้วหนังสือพี่น้ำมันเยอะ (แต่กระเป๋าใบนี้เป็นของพ่อซื้อมาให้จากญี่ปุ่น ผมก็หวงของผมเพราะมันเป็นของฝาก) แต่ผมเห็นพี่น้ำหนักก็เลยให้ไป กลายเป็นว่าพี่น้ำไม่ค่อยรักษาของ เช่น แป้งหกในกระเป๋า ผมเคยแนะนำให้พี่น้ำซื้อกระเป๋าใหม่ แต่พี่น้ำบอกว่าไม่มีเงิน แต่ก็ไม่ยอมเก็บเงินนะครับ ก็ใช้กระเป๋าผมต่อไป ตอนนี้ผมเอือมระอาสุด ๆ
พอมาวันนี้พี่น้ำไปเรียนพิเศษส่วนผมหลับ ผมก็เอาหมอนข้างมานอน พอพี่น้ำกลับมาก็ถามว่าทำไมหมอนเป็นแบบนี้ แล้วก็เอาหมอนข้างไปนอน
พีคสุดคือเป็นเมนส์ แล้วมันเลอะฝั่งผม ผ้าปูพื้นนี้เป็นของแม่ผม พี่น้ำก็บอกว่าเดี๋ยวจะเอาไปซัก แต่ก็ไม่เอาไปสักที เห้อออออ
• อ่ออีกเรื่อง ผมไม่เรียน รด เพราะว่าตอนนั้นผมหนัก 43 แต่เกณท์เค้าเอา 45 อีกอย่างผมวิดพื้นไม่ได้ ก็เลยเลือกที่จะไม่เรียน ใจจริงก็ไม่อยากเรียนด้วยเหมือนกันเพราะขี้เกียจ (ปีที่แล้วพี่น้ำก็ลงเพราะอยากลง แต่ไม่ติด) พี่น้ำก็มาพูดประมาณว่า เสียดายผมไม่ยอมลง รด ผมก็อธิบายให้ฟัง พี่น้ำก็ทำเสียงแบบไม่ฟัง แล้วก็บอกผมว่าถ้าคนมันจะลงมันก็ลง ผมเคยลองวิดพื้น ผมได้6รอบทรุดเลย ปวดแขนด้วย
• นี่ก็อีกเรื่อง ตอนนั้นพี่น้ำพึ่งได้โทรศัพท์มาจากแฟนของพี่สาวผม แล้วทีนี้พี่ร้ำก็ไปเที่ยวทะเลกับพี่ขายของพี่น้ำ พี่น้ำลืมเอาโทรศัพท์ออกแล้วสิ่งลงน้ำทะเลสรุปพัง ตั้งแต่นั้นมาพี่น้ำก็เล่นโทรศัพท์ผมเลยครับ เล่นแบบเล่นจริง ๆ โหลดแอพนู่นนี่ โหลดเกม พอผมลบก็บ่นๆแต่ไม่เยอะ แล้วก็โหลดมาใหม่ เอาโทรศัพท์ผมไปเซฟรูปนู่นนี่ แล้วมันเปลืองพื้นที่อ่ะครับ ผมก็ไม่พูดอะไร
ผมต้องทำยังไงครับ จะพูดตรงๆก็ไม่กล้า
เพราะเห็นว่าเป็นพี่ แต่แบบนี้มันไม่เกินไปหน่อยหรอ หลายครั้งผมก็อยากจะระเบิดออกไป แต่ก็กลัวว่าจะมองหน้าไม่ติด บางเรื่องมันอาจจะเล็กน้อย แต่สำหรับผมพอเจอนานๆเข้ามันก็หมดความอดทนเหมือนกัน
มีลูกพี่ลูกน้องนิสัยแบบนี้ต้องทำยังไง
ถ้าภาษาการพิมเข้าใจยาก หรือพิมผิดต้องขอโทษด้วยครับ อารมณ์ร้อนเลยมาระบาย
ผมมีลูกพี่ลูกน้องคนนึงเป็นผู้หญิง นามสมมุติ น้ำ
ผมอายุ16 พี่น้ำอายุ18
พี่น้ำอยู่กับตา-ยาย ลุง(พ่อของพี่) มาตั้งแต่เด็ก ส่วนผมอยู่กับพ่อแม่ เวลาปิดเทอมผมจะไปหาตายาย ซึ่งก็ต้องไปเจอพี่น้ำด้วย
• ตอนผมอายุสัก 7-8 ขวบ พ่อก็ซื้อกีร์ต้ามาให้ แต่ผมคิดเกมและไม่ชอบเล่น ก็เลยไม่ค่อยตั้งใจเวลาที่พ่อสอน พอถัดมาพ่อเอาเปียโนมาให้ ผมก็ไม่ชอบเล่นอีก (แต่พอคิดกลับไปก็เสียดายนะครับ แต่คนมันไม่ชอบก็คือไม่ชอบ) ที่จริงพี่น้ำก็เล่นกีร์ต้าเป็นนะครับ เพราะลุงสอน แต่ลุงเอากีร์ต้าไปขายนานแล้ว
ตอนนี้ผมย้ายมาอยู่กับตายายได้ 2 ปีจะ 3 ปีแล้วพี่น้ำก็ชอบพูดประมาณว่า อิจฉาที่พ่อหากีร์ต้า เปียโนมาให้ผมเล่น แต่เสียดายผมที่ไม่ยอมเล่น ไม่ยอมซ้อมกีร์ต้า เปียโน พูดซ้ำ ๆ จนผมเริ่มรำคาญ แต่ผมไม่พูดอะไร
พอไม่กี่เดือนที่ผ่านมา ผมต้องไปอยู่หอกับพี่น้ำที่หอ เพราะตอนนั้นมันมีกิจกรรม แล้วบ้านอยู่ไกล เลยทำให้ลำบากเวลากลับบ้านมืด ๆก็เลยมาอยู่หอแทน
• มาอยู่หอครั้งนี้ผมเอาหมอนมา2ใบ เป็นหมอนนอน1 หมอนยาว(ผมเอาไว้ทำเป็นหมอนข้าง เป็นของย่าให้ไว้ตั้งแต่ตอนผม ป.3 ปัจจุบันเสียแล้ว) ส่วนพี่น้ำก็เอาหมอนมา แล้วก็หมอนข้าง แต่ผ่านไปได้สักพัก พี่น้ำก็บอกว่าเมื่อยคอเวลานอนเพราะหมอนที่เอามามันต่ำเกินไป ก็เลยเอาหมอนข้างผมไปซ้อนเป็นหมอนหนุน แล้วก็ยึดไปเลย ผมก็ไม่คิดอะไร
พอต่อมาผมมีความคิดจะเปลี่ยนกระเป๋าใหม่ เพราะอันเก่าซิบมันหักแล้วผมก็ใช้มาได้สักปีกว่าแล้ว ผมก็เลยปรึกษาพี่น้ำว่าจะซื้อกระเป๋าอะไรดี พี่ร้ำรู้ว่าผมจะซื้อกระเป๋าใหม่ก็เลยเอากระเป๋าเก่าของผมไปใช้ เพราะพี่น้ำมีแต่กระเป๋าสพายข้างแล้วหนังสือพี่น้ำมันเยอะ (แต่กระเป๋าใบนี้เป็นของพ่อซื้อมาให้จากญี่ปุ่น ผมก็หวงของผมเพราะมันเป็นของฝาก) แต่ผมเห็นพี่น้ำหนักก็เลยให้ไป กลายเป็นว่าพี่น้ำไม่ค่อยรักษาของ เช่น แป้งหกในกระเป๋า ผมเคยแนะนำให้พี่น้ำซื้อกระเป๋าใหม่ แต่พี่น้ำบอกว่าไม่มีเงิน แต่ก็ไม่ยอมเก็บเงินนะครับ ก็ใช้กระเป๋าผมต่อไป ตอนนี้ผมเอือมระอาสุด ๆ
พอมาวันนี้พี่น้ำไปเรียนพิเศษส่วนผมหลับ ผมก็เอาหมอนข้างมานอน พอพี่น้ำกลับมาก็ถามว่าทำไมหมอนเป็นแบบนี้ แล้วก็เอาหมอนข้างไปนอน
พีคสุดคือเป็นเมนส์ แล้วมันเลอะฝั่งผม ผ้าปูพื้นนี้เป็นของแม่ผม พี่น้ำก็บอกว่าเดี๋ยวจะเอาไปซัก แต่ก็ไม่เอาไปสักที เห้อออออ
• อ่ออีกเรื่อง ผมไม่เรียน รด เพราะว่าตอนนั้นผมหนัก 43 แต่เกณท์เค้าเอา 45 อีกอย่างผมวิดพื้นไม่ได้ ก็เลยเลือกที่จะไม่เรียน ใจจริงก็ไม่อยากเรียนด้วยเหมือนกันเพราะขี้เกียจ (ปีที่แล้วพี่น้ำก็ลงเพราะอยากลง แต่ไม่ติด) พี่น้ำก็มาพูดประมาณว่า เสียดายผมไม่ยอมลง รด ผมก็อธิบายให้ฟัง พี่น้ำก็ทำเสียงแบบไม่ฟัง แล้วก็บอกผมว่าถ้าคนมันจะลงมันก็ลง ผมเคยลองวิดพื้น ผมได้6รอบทรุดเลย ปวดแขนด้วย
• นี่ก็อีกเรื่อง ตอนนั้นพี่น้ำพึ่งได้โทรศัพท์มาจากแฟนของพี่สาวผม แล้วทีนี้พี่ร้ำก็ไปเที่ยวทะเลกับพี่ขายของพี่น้ำ พี่น้ำลืมเอาโทรศัพท์ออกแล้วสิ่งลงน้ำทะเลสรุปพัง ตั้งแต่นั้นมาพี่น้ำก็เล่นโทรศัพท์ผมเลยครับ เล่นแบบเล่นจริง ๆ โหลดแอพนู่นนี่ โหลดเกม พอผมลบก็บ่นๆแต่ไม่เยอะ แล้วก็โหลดมาใหม่ เอาโทรศัพท์ผมไปเซฟรูปนู่นนี่ แล้วมันเปลืองพื้นที่อ่ะครับ ผมก็ไม่พูดอะไร
ผมต้องทำยังไงครับ จะพูดตรงๆก็ไม่กล้า
เพราะเห็นว่าเป็นพี่ แต่แบบนี้มันไม่เกินไปหน่อยหรอ หลายครั้งผมก็อยากจะระเบิดออกไป แต่ก็กลัวว่าจะมองหน้าไม่ติด บางเรื่องมันอาจจะเล็กน้อย แต่สำหรับผมพอเจอนานๆเข้ามันก็หมดความอดทนเหมือนกัน