จริงๆก่อนที่จะตั้งกระทู้นี้ก็พยายามหาดูเเล้วแต่ไม่มีกระทู้เเนวนี้เลย เราเลยคิดว่าจะไม่มีใครเป็นแบบเราเลยหรอ555+
คือเรื่องมันมีอยู่ว่า เราต้องเดินทางไปทำงานโดยรถโดยสารประจำทางชนิดนึงแล้วเราเจอคนๆนึงบนรถทุกวัน คือเราขึ้นไปทำงานเวลาเดิมทุกวันเพราะรถมันค่อนข้างมีรอบที่จำกัด เราขึ้นคันเดิมเวลาเดิมทุกวัน เเล้วเราก็เจอเขาทุกวัน.หลายเดือนเลยที่เจอกันอยู่แบบนั้น วันเเรกที่เจอก็เห็นเเล้วเเหล่ะว่าหล่อมาก แต่ก็พยายามบอกตัวเองว่าอย่านะ อย่าชอบเขาเด็ดขาด ฉันจะชอบผู้ชายที่หน้าตาดีทุกคนบนโลกนี้ไม่ได้555(ล้อเล่น)คือจริงๆอีกไม่กี่เดือนเราต้องย้ายกลับไปอยู่บ้านซึ่งคงไม่ได้เจอกันอีกเเล้ว แต่นั่นแหล่ะ พอเราได้กลับมาบ้านจริงๆเรากลับคิดถึงเขามากๆ คิดถึงทุกวัน อารมณ์ประมาณว่าอกหักทั้งๆที่ฉันยังไม่ได้เป็นอะไรกับเขาเลย555แต่คือร้องไห้เสียใจมากๆเราก็อายุไม่เด็กเเล้วนะแต่เราก็ไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อนเลย คือรู้เลยว่าในใจเนี่ยชอบเขามากๆๆๆแบบมากๆๆ แต่วันสุดท้ายที่เจอกันเราคิดอยู่ว่าจะขอคอนแทคเขาดีไหมแต่ใจก็ไม่กล้าคิดว่า เขาคงไม่ได้รู้สึกอะไรมันคงเป็นเรื่องปกติของเขาที่จะเจอคนๆนึงซ้ำๆทุกวันๆแต่สำหรับเรามันไม่ปกติ หรือคนอื่นก็มองว่ามันปกติ5555? ก็เลยอยากถามว่า ความรู้สึกที่เรามีเนี่ยมันเพราะเรารักเขาจริงๆหรือเเค่หลงหรือว่าเเค่ประทับใจ เพราะคนเราจะชอบใครซักคนได้ขนาดนี้มันต้องมีความสัมพันธ์ต่อกันก่อนไหมเช่นแบบอาจจะต้องเคยคุยกัน พูดจากัน แต่เรามีเเค่หันสบตากันบ้างบางครั้ง แต่เขาก็ไม่เคยยิ้มให้เราเลยเเม้ซักครั้งเดียว5555(เพราะเราก็สบตาเขาได้ไม่เกิน3วิเพราะเขิน555เรียกว่ามองผ่านๆดีกว่า)ตลกร้ายเนาะแต่เรากลับคิดถึงใบหน้านั้นไม่หยุดเลย คิดถึงช่วงเวลาที่นั่งมองข้างทางสลับกับมองเขามันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเลยค่ะ
เราจะชอบคนๆนึงที่ไม่เคยคุยกันเลยได้นานแค่ไหน
คือเรื่องมันมีอยู่ว่า เราต้องเดินทางไปทำงานโดยรถโดยสารประจำทางชนิดนึงแล้วเราเจอคนๆนึงบนรถทุกวัน คือเราขึ้นไปทำงานเวลาเดิมทุกวันเพราะรถมันค่อนข้างมีรอบที่จำกัด เราขึ้นคันเดิมเวลาเดิมทุกวัน เเล้วเราก็เจอเขาทุกวัน.หลายเดือนเลยที่เจอกันอยู่แบบนั้น วันเเรกที่เจอก็เห็นเเล้วเเหล่ะว่าหล่อมาก แต่ก็พยายามบอกตัวเองว่าอย่านะ อย่าชอบเขาเด็ดขาด ฉันจะชอบผู้ชายที่หน้าตาดีทุกคนบนโลกนี้ไม่ได้555(ล้อเล่น)คือจริงๆอีกไม่กี่เดือนเราต้องย้ายกลับไปอยู่บ้านซึ่งคงไม่ได้เจอกันอีกเเล้ว แต่นั่นแหล่ะ พอเราได้กลับมาบ้านจริงๆเรากลับคิดถึงเขามากๆ คิดถึงทุกวัน อารมณ์ประมาณว่าอกหักทั้งๆที่ฉันยังไม่ได้เป็นอะไรกับเขาเลย555แต่คือร้องไห้เสียใจมากๆเราก็อายุไม่เด็กเเล้วนะแต่เราก็ไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อนเลย คือรู้เลยว่าในใจเนี่ยชอบเขามากๆๆๆแบบมากๆๆ แต่วันสุดท้ายที่เจอกันเราคิดอยู่ว่าจะขอคอนแทคเขาดีไหมแต่ใจก็ไม่กล้าคิดว่า เขาคงไม่ได้รู้สึกอะไรมันคงเป็นเรื่องปกติของเขาที่จะเจอคนๆนึงซ้ำๆทุกวันๆแต่สำหรับเรามันไม่ปกติ หรือคนอื่นก็มองว่ามันปกติ5555? ก็เลยอยากถามว่า ความรู้สึกที่เรามีเนี่ยมันเพราะเรารักเขาจริงๆหรือเเค่หลงหรือว่าเเค่ประทับใจ เพราะคนเราจะชอบใครซักคนได้ขนาดนี้มันต้องมีความสัมพันธ์ต่อกันก่อนไหมเช่นแบบอาจจะต้องเคยคุยกัน พูดจากัน แต่เรามีเเค่หันสบตากันบ้างบางครั้ง แต่เขาก็ไม่เคยยิ้มให้เราเลยเเม้ซักครั้งเดียว5555(เพราะเราก็สบตาเขาได้ไม่เกิน3วิเพราะเขิน555เรียกว่ามองผ่านๆดีกว่า)ตลกร้ายเนาะแต่เรากลับคิดถึงใบหน้านั้นไม่หยุดเลย คิดถึงช่วงเวลาที่นั่งมองข้างทางสลับกับมองเขามันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเลยค่ะ