เราครบกับแฟนมา 5 ปี เราเรียนอยู่ลพบุรี แฟนเราทำงานอยู่ใน กทม.กับเพื่อนแล้วอยุ่หอเดียวกับเพื่อน แฟนเราเป็นคนที่ชิลกับทุกอย่างบนโลกนี้ แฟนเราอยู่ร่วมห้องกับเพื่อน เเต่แฟนเราไม่เคยชวนเพื่อนเค้าซื้ออะไรสักอย่าง ออกแต่ค่าห้องอย่างเดียว เช่น สบู่ ยาสีฟัน ยาสระผม เครื่องอาบน้ำต่างๆ น้ำยาล้างจาน ผงซักฟอก หรือของใช้ในครัวเรือต่างๆ แหม่แต่ผ้าเช็คตัวแฟนเราก็ไม่ซื้อ แต่ขออันเก่าที่เพื่อนไม่ใช่แล้วมาใช่ต่อ ที่นอนปิ้กนิคเค้าก็ไม่ซื้อยืมต่อจากเพื่อนอีกเช่นกัน กินข้าวก็ไม่ค่อยล้างจาน ห้องน้ำก็ไม่เคยคิดจะช่วยขัด ถุงเท้าเค้าไม่เคยซักเค้าซื้อใหม่ตลอดวันละคู่ เค้าชอบเอาเสื้อผ้าที่ใส่แล้วมาใส่ซ้ำๆ เวลานอน
รองเท้าเเตะเค้าไม่เคยซื้อตั้งเเต่มาอยู่กับเพื่อนเป็นเวลา 3 ปี เค้าใส่ผลัดกันกับเพื่อนตลอด เราเคยบอกเค้าว่าทำไมเค้าไม่ซื้อรองเท้าใส่เอง ทำไมต้องเอาของเพื่อนมาใส่แล้วเพื่อนจะใส่อะไร เค้าก็บอกเดียวซื้อ พูดแบบนี้เป็นร้อยๆรอบก็ไม่เห็นซื้อ เราเหนื่อยแล้วละอายใจมากเวลาเราไปหาแฟนที่ กทม. เรารู้สึกแย่ที่เรารุ้แฟนเราเป็นคนยังไง ทุกครั้งที่ไปเรามักจะเป็นคนเก็บกวาดล้างจานล้างห้องน้ำให้เพื่อเป็นการถ่ายโทษในสิ่งที่แฟนเราไม่เคยทำ จะถามว่าแฟนเราเป็นคนที่ประหยัดมั้ย เอาจริงๆก็ไม่เราก็เห็นเงินเดือนหมด เดือนจนเดือนตลอด ขนาดเงินขอเราแต่งงานเค้ายังไม่รีบเก็บ ล่าสุดเราไปเที่ยวทะเลด้วยกันถามว่าฉันมีความสุขมั้ย ก็ไม่เรียกว่าสุขเต็มร้อย พอกลับจากทะเลเราต่างก็เหนื่อยกันทั้งคู่ เเต่เราก็พยายามจะทำใไรให้มันเรียบร้อยก่อนจะไปนอนพักผ่อนให้เต็มที่ เราออกไปซื้อข้าวมากินแต่เราไปคนเดียวนะ แฟนเราเค้าไม่ยอมไปด้วย เราก็ไม่ว่าไร หลังจากกินเสดเราก็นึกว่าเค้าจะช่วยเราล้างจาน ไหนๆก็ลงไปซื้อให้แล้วเดินก็ไกล นึกว่าจะมีน้ำใจช่วยล้างแต่เปล่าเลยเค้านอนเล่นเกม น้ำก็ไม่ไปอาบ เราก็อดท้อใจไม่ได้ เมื่อวานเราเลยตัดสินใจบอกเลิกเค้า เพราะทนไม่ไหวกับความไม่เอาไหนของเค้า ตลอดเวลา 5 ปีที่ผ่านมา เราเป็นผู้นำเค้าตลอด ไม่ว่าจะไปไหนจะทำไร เราไม่เหมือนมีแฟน เราเหมือนมีลูกอ้ะ เราเหนื่อยเราอยากมีคนที่โตพอที่จะดูแลเราได้บ้าง ตอนนี้เราอายุ 23 แฟนเรา 26 (เราทำถูกแล้วใช่มั้ยที่เดินออกมาจากเค้า)
พฤติกรรมแบบนี้เค้าเรียกว่าอะไร?
รองเท้าเเตะเค้าไม่เคยซื้อตั้งเเต่มาอยู่กับเพื่อนเป็นเวลา 3 ปี เค้าใส่ผลัดกันกับเพื่อนตลอด เราเคยบอกเค้าว่าทำไมเค้าไม่ซื้อรองเท้าใส่เอง ทำไมต้องเอาของเพื่อนมาใส่แล้วเพื่อนจะใส่อะไร เค้าก็บอกเดียวซื้อ พูดแบบนี้เป็นร้อยๆรอบก็ไม่เห็นซื้อ เราเหนื่อยแล้วละอายใจมากเวลาเราไปหาแฟนที่ กทม. เรารู้สึกแย่ที่เรารุ้แฟนเราเป็นคนยังไง ทุกครั้งที่ไปเรามักจะเป็นคนเก็บกวาดล้างจานล้างห้องน้ำให้เพื่อเป็นการถ่ายโทษในสิ่งที่แฟนเราไม่เคยทำ จะถามว่าแฟนเราเป็นคนที่ประหยัดมั้ย เอาจริงๆก็ไม่เราก็เห็นเงินเดือนหมด เดือนจนเดือนตลอด ขนาดเงินขอเราแต่งงานเค้ายังไม่รีบเก็บ ล่าสุดเราไปเที่ยวทะเลด้วยกันถามว่าฉันมีความสุขมั้ย ก็ไม่เรียกว่าสุขเต็มร้อย พอกลับจากทะเลเราต่างก็เหนื่อยกันทั้งคู่ เเต่เราก็พยายามจะทำใไรให้มันเรียบร้อยก่อนจะไปนอนพักผ่อนให้เต็มที่ เราออกไปซื้อข้าวมากินแต่เราไปคนเดียวนะ แฟนเราเค้าไม่ยอมไปด้วย เราก็ไม่ว่าไร หลังจากกินเสดเราก็นึกว่าเค้าจะช่วยเราล้างจาน ไหนๆก็ลงไปซื้อให้แล้วเดินก็ไกล นึกว่าจะมีน้ำใจช่วยล้างแต่เปล่าเลยเค้านอนเล่นเกม น้ำก็ไม่ไปอาบ เราก็อดท้อใจไม่ได้ เมื่อวานเราเลยตัดสินใจบอกเลิกเค้า เพราะทนไม่ไหวกับความไม่เอาไหนของเค้า ตลอดเวลา 5 ปีที่ผ่านมา เราเป็นผู้นำเค้าตลอด ไม่ว่าจะไปไหนจะทำไร เราไม่เหมือนมีแฟน เราเหมือนมีลูกอ้ะ เราเหนื่อยเราอยากมีคนที่โตพอที่จะดูแลเราได้บ้าง ตอนนี้เราอายุ 23 แฟนเรา 26 (เราทำถูกแล้วใช่มั้ยที่เดินออกมาจากเค้า)