สวัสดีค่ะชาวพันทิปทุกคน นี่เป็นกระทู่แรกของหนูเลยค่ะ คือว่ามีเรื่องมาปรึกษาหน่อยนะคะ
เริ่มเรื่องเลยพ่อของหนูเปิดร้านซ่อมรถ พวกรถพ่วง รถใหญ่งี้ค่ะ ช่วงแรกๆพี่คนโตก็จะอยู่กับพ่อค่ะ ส่วนหนูกับคนกลางจะอยู่กับแม่ ทางบ้านเลิกกันค่ะ แต่หลังๆคือพี่ไปเรียนมหาลัย ก็ไม่ค่อยมีคนช่วยพ่อทำงาน แต่ดีที่มีคนกลางพอช่วยเก็บบิลเงินเพราะผูกเคไว้ค่ะ หลังจากนั้นคนกลางก็ไปมหาลัย เหลือหฯูค่ะ ด้วยความที่ว่าเราจะช่วยงานทางแม่เยอะมากๆๆๆๆๆ ก็ได้แต่ไปหาพ่อบางครั้งที่มีธุระ
มันเลยเป็ฯจุดเริ่มเรื่องค่ะ พ่อมีเพื่อนมาดื่มเหล้าที่บ้าน ช่วงที่พี่คนโตเกือบจบมหาลัย ก็มาดื่มบ้างบางที แต่ก็ถือว่าบ่อยนะ แต่เราว่าก็ปกติ จนถึวันรับปริญญษพี่คนโตพ่อก็พาเพื่อนไปด้วย จนหลังจากวันนั้นก็เรื่มมาดื่มบ่อยมากขึ้น หลายกลุ่มมากเลย เพื่อนพ่อทุกคนชอบคุยโว เสียงดัง น่ารำคาญ บางครั้งเราก็ไม่อยากเคารพ จนเพื่อนข้างบ้านมาเล่าให้เราฟังว่ามาทุกวันเลย คือมันน่ารำคาญอ่ะ พ่อเปลี่ยนไปมาก เหมือนบ้าไปเลย ก็ฌป็นจนถึงช่วงนี้ เรากะว่าจะไปนอนบ้านพ่อเย็นวันศุกร์ทุกอาทิตย์ แต่ไปทุกอาทิตย์ก็ผิดหวังอ่ะ เราไปเห็นเขาดื่มเราเฟลอ่ะ บางทีร้องไห้เลย อุส่าตั้งใจว่าจะไปกินข้าวกับพ่อ สุดท้ายเราก็ได้แต่ไปเล่นกับน้องข้างบ้าน รอพ่ออ่ะ แต่ตอนนี้เราเลิกไปแล้ว คือชอบบอกพ่อว่าพ่อเลิกดื่มได้แล้ว มันบ่ดี พ่อก็บอกมันเป็นงาน เป็นธุรกิจจจ ล่าสุดตาข้างบ้านมาบอกเราว่า ตาก็บอกพ่อด้วยความมเป็นลูกหลาน แต่พ่อก็ทำเหมือนเดิม แล้วบางทีเที่ยงก็ออกไปกับเพื่อน แล้วเย็นกลับมาเก้บร้านแล้วไปต่อ บางทีกลับมาตี2 ย่าบอกก็"ม่ฟัง เราคิดว่าเป็นนิสัยพ่อไปแล้ว
เคยโดนเพื่อนพ่อบอกว่าเราไหว้ไม่สวย เป็นคนแข็ง มันไม่น่ารัก แต่เราก็ไม่แคร์อ่ะ เราจะคุยกับแม่ตลอด ทั้งๆที่เลิกไปแล้ว หรือที่พ่อเป็นแบบนี้เพราะอยู่คนเดียวมานานหรื่อเปล่า แต่พ่อก็ยังสอนเราตลอดและส่งเงินให้เราเรียน แต่อยากให้แกรักตัวเองให้มาก ไม่ใช่สอนคนอื่นเป็นอย่างเดียว เพื่อนพาไปไหนก็หัดปฏิเสธ
พ่อดื่มเหล้าทุกวัน ติดเพื่อน แล้วบอกว่ามันเป็นธูรกิจเพื่อให้เขามาทำงานกับเรา แล้วดื่มทุกวันจนไม่เป็นอันทำงานเลยค่ะ ทำไง
เริ่มเรื่องเลยพ่อของหนูเปิดร้านซ่อมรถ พวกรถพ่วง รถใหญ่งี้ค่ะ ช่วงแรกๆพี่คนโตก็จะอยู่กับพ่อค่ะ ส่วนหนูกับคนกลางจะอยู่กับแม่ ทางบ้านเลิกกันค่ะ แต่หลังๆคือพี่ไปเรียนมหาลัย ก็ไม่ค่อยมีคนช่วยพ่อทำงาน แต่ดีที่มีคนกลางพอช่วยเก็บบิลเงินเพราะผูกเคไว้ค่ะ หลังจากนั้นคนกลางก็ไปมหาลัย เหลือหฯูค่ะ ด้วยความที่ว่าเราจะช่วยงานทางแม่เยอะมากๆๆๆๆๆ ก็ได้แต่ไปหาพ่อบางครั้งที่มีธุระ
มันเลยเป็ฯจุดเริ่มเรื่องค่ะ พ่อมีเพื่อนมาดื่มเหล้าที่บ้าน ช่วงที่พี่คนโตเกือบจบมหาลัย ก็มาดื่มบ้างบางที แต่ก็ถือว่าบ่อยนะ แต่เราว่าก็ปกติ จนถึวันรับปริญญษพี่คนโตพ่อก็พาเพื่อนไปด้วย จนหลังจากวันนั้นก็เรื่มมาดื่มบ่อยมากขึ้น หลายกลุ่มมากเลย เพื่อนพ่อทุกคนชอบคุยโว เสียงดัง น่ารำคาญ บางครั้งเราก็ไม่อยากเคารพ จนเพื่อนข้างบ้านมาเล่าให้เราฟังว่ามาทุกวันเลย คือมันน่ารำคาญอ่ะ พ่อเปลี่ยนไปมาก เหมือนบ้าไปเลย ก็ฌป็นจนถึงช่วงนี้ เรากะว่าจะไปนอนบ้านพ่อเย็นวันศุกร์ทุกอาทิตย์ แต่ไปทุกอาทิตย์ก็ผิดหวังอ่ะ เราไปเห็นเขาดื่มเราเฟลอ่ะ บางทีร้องไห้เลย อุส่าตั้งใจว่าจะไปกินข้าวกับพ่อ สุดท้ายเราก็ได้แต่ไปเล่นกับน้องข้างบ้าน รอพ่ออ่ะ แต่ตอนนี้เราเลิกไปแล้ว คือชอบบอกพ่อว่าพ่อเลิกดื่มได้แล้ว มันบ่ดี พ่อก็บอกมันเป็นงาน เป็นธุรกิจจจ ล่าสุดตาข้างบ้านมาบอกเราว่า ตาก็บอกพ่อด้วยความมเป็นลูกหลาน แต่พ่อก็ทำเหมือนเดิม แล้วบางทีเที่ยงก็ออกไปกับเพื่อน แล้วเย็นกลับมาเก้บร้านแล้วไปต่อ บางทีกลับมาตี2 ย่าบอกก็"ม่ฟัง เราคิดว่าเป็นนิสัยพ่อไปแล้ว
เคยโดนเพื่อนพ่อบอกว่าเราไหว้ไม่สวย เป็นคนแข็ง มันไม่น่ารัก แต่เราก็ไม่แคร์อ่ะ เราจะคุยกับแม่ตลอด ทั้งๆที่เลิกไปแล้ว หรือที่พ่อเป็นแบบนี้เพราะอยู่คนเดียวมานานหรื่อเปล่า แต่พ่อก็ยังสอนเราตลอดและส่งเงินให้เราเรียน แต่อยากให้แกรักตัวเองให้มาก ไม่ใช่สอนคนอื่นเป็นอย่างเดียว เพื่อนพาไปไหนก็หัดปฏิเสธ