คือเพื่อนเราเป็นเด็กเก็บกดที่บ้านมีปัญหาไม่มีพ่อแม่อยู่กับลุงและย่าและจะมีป้าส่งเงินมาให้ตลอด เพื่อนเรามีความฝันที่จะเป็นนักร้องแต่ทางบ้านกรีดกั้นไม่ให้เป็นจึงไม่พอใจและเก็บมานานเวลามารร ถ้าพวกเราพูดถึงเรื่องเรียนต่อเขาก็จะโววายชอบพูกซ้ำๆว่าโดนบังคับเรียนตอนเเรกพวกเราก็รับฟังและพร้อมช่วยเสมอเวลาเขาเครียดพวกเราก็โอ๋เวลาเขาไม่สบายใจเราก็รับฟังพวกเราทำแบบนั้นเป็นเวลานานจนทำเหมือนเขาเคยตัว ทุกครั้งที่เราหรือเพื่อนพูดอะไรไม่พอใจเขาก็จะเงียบไปหรือไม่ก็ย้ายไปกินข้าวกับคนอื่น เขาจะรอให้เราไปง้อ เราเป็นคนชอบเหวี่ยง บางทีมันก็น่ารำคาญนะคะเรื่องไร้สาระเขาก็งอน แบบชอบศิลปินคนเดียวกัน เขาก็ด่าเพื่อนเราและก็ตะโกนด่าดังมาก ส่วนตัวเราไม่ค่อยเป็นคนง้อใครนะคะ ถ้ามันไม่ใช่เรื่องจริงๆ เราไม่เคยทะเลาะกับเขาหรอกค่ะ จนมาถึงวันนี้ เรามาคุยเรื่องงานกลุ่มกัน เขามีความเห็นที่แตกตต่างจากคนอื่นในกลุ่มซึ่งเพื่อนในกลุ่มจะชอบความคิดเรามากกว่าพวกเราเลยตกลงที่จะทำตามความคิดเห็นเรา แล้วอยู่ดีๆเขาก็ลุกเดินออกไปจากกลุ่มกระทืบเท้ารุนแรงอยากจะบอกนะคะพวกเราก็อายุ18แล้วเราเลยคิดว่างอนเรื่องแค่นี้ไร้สาระวะเราเลยไม่งอนแถมทำงานต่อแบบไม่สนใจทีนี้เขาก็เหมือนไปว่าเราให้คนอื่นฟังเอาจริงๆเราก็เป็นคนอารมณ์ร้อนพอได้ยินก็พูดกลับไปว่า "มีอะรก็พูดกันตรงๆได้ปะอย่ามารับหลังไร้สาระปัญญาอ่อน " เราก็ไม่รู้ว่ามันแรงไปมั้ยแต่นั้นทำให้เขาวิ่งไปในห้องน้ำมีเพื่อนกำลังวิ่งตามไปง้อแต่เราห้ามไว้บอกว่าพอถ้าง้อมันตลอดมันก็เคยตัว แล้วมันก็จริงค่ะ เขารอให้คนไปง้อแต่ไม่มี เขาจึงตัดสินใจปากระจกห้องน้ำและเอาเศษกระจกมากรีดข้อมือตัวเอง เห้อเราก็ไม่รู้ว่าเราพูดรุนแรงขนาดนั้นเลยเหรอ
เพือนเป็นเด็กเก็บกดแล้วเอาอารมณ์มาลงที่เราทำไงดีคะ