อาจจะเล่าไม่รุ้เรื่องนะครับพอดีเล่นพันทิพครั้งแรก เป้นคนชอบอ่านพันทิพมากครับ
เรื่องก้เปนแบบนี้ครับ
ผมเป้นคนรักเพื่อนมากครับ รักเพื่อน พี่ น้อง เวลาเพื่อนพี่น้องผมเป้นไรผมจะไม่ยอมครับ
จนมาวันนึงครับเพิ่อนผมลำบากผมช่วย เพราะมันไม่มีอะไรเลยตังจะกินยังไม่มี แต่ผมก้ให้นะครับ
ให้มันไปเปนพัน รวมกันแล้วเปนหมื่นได้ จนมาวันนึงผมหมดครับ ไม่เหลืออะไรเลย มันก้ไม่หาผม
มันไปหาคนที่พึ่งใหม่แทน ผมโครตโมโหเลยครับตอนแรกบอกจะเปนเพื่อนผมตลอดไป
แต่ผมเก้บอารมนั้นไว้ครับ จนมาเพื่อนผมอีกกลุ่มนึงเปนเพื่อนเรียนสมัยเด้กครับ ประถมก้เรียนที่เดียวกัน
แต่มัธยมเรียนคนละที่ครับ มันมีเรื่องขอให้ช่วยผมออกตัวแทนให้หมดเพราะผมคิดว่ามันเกินคำว่าเพิ่อนครับ
มันคือครอบครัวนึงๆของผมเลยแหล้ะ จนผมยอมโดนตีตาหน้าว่า อย่าไปยุ่งกับผมเลยผมมันตัวหาเรื่อง
ไปไหนก็มีแต่เรื่อง แต่ผมไม่สนใจครับผมคิดว่าคนที่ไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมเปน กับสิ่งที่ผมรู่สึก
เขาไม่รุ้หรอกครับ ผมพยายามบอกเขาก้ไม่เชื่อเขาก้บอกผมว่าผมตัวหาเรื่องเหมือนเดิมผมก้เฉยๆ
ละเพื่อนผมกลุ่มนี้ที่อยุด้วยกันแต่เด้ก ไปไหนไปด้วยกัน ซึ่งต้องเปนผมที่ต้องเปนคนนำ คนชวน เปนคนตาม จนกว่าจะครบ
แก้ง ยากมากครับแค่ผมพยายามเพราะผมอยากให้ผมและเพื่อนมีความทรงจำที่ดี มันทะเลาะก็ต้องเปนผม ที่ต้องคุยให้ดีกัน
ผมพยายามให้มันดีกันเลิกทะเลาะกันจนโดนหาว่าครับแต่ผมเฉยๆ (ขอไม่เล่าต่อนะครับผมพิมไม่ไหวแล้วร้องไห้แย่มากเลยครับ)
จนมาถึงผมไม่มีอะไรเลย มันไปไหนมันก้ไม่ชวนผมปล่อยผม มีเพื่อนแค่คนเดียวซึ่งเปนเพื่อนที่มาก ดมเค ทำตัวแย่มาก
แต่มันไม่เคยจะคิดทิ้งผมนะครับเพราะมันเปนคนที่อยุ่กะผมมาตั้งแต่เด้ก มันให้ใจผมก้ให้ใจ พอมันไม่ค่อยมาหาผมแล้วเพราะยุ ตจว.
ผมเลยรู้สึกเดียวดายครับ ผมเหนื่อยมาก ผมโครตท้อเลย ผมพยายามช่วยเหลือทุกอย่สงทีาจะทำได้ ผมยอมโดนตีตราหน้าว่าเปนตัวหาเรื่อง
ทั้งที่จิงๆไม่ใช่ ผมไม่รุ้จะบอกยังไงแล้วครับ มันแย่จิงๆ จนผมดมเครอบนึง เพื่อน ๆคนนึงที่อยุ่ ตจว มาตบผมเลยครับ ทั้งๆที่มันก้ดม
มันบอกผมว่ามันไม่ดีจน ตอนนั้นผมร้องไห้เลยครับ ผมทำยังไงดีครับ ผมพยายามปล่อยแล้วมันยสกเหลือเกิน