ช่วยเขย่าตัวให้เราตื่นสักที

เรื่องมันเริ่มเมื่อสามเดือนก่อน. ต้องบอกก่อนว่าเราเป็นคนที่โลกส่วนตัวสูงมาก ตั้งแต่เลิกกับแฟนคนเก่าเราก็โสดอยู่คนเดียวมาสามปี. จนได้มาเจอแฟนคนนี้ซึ่งเขาอายุน้อยกว่าสองปี คือเราเอ็นดูเขามาก เขาก็ไม่ได้หล่ออะไรมากแต่นิสัยค่อนข้างน่ารัก เจอกันครั้งแรกเราแบบเฮ้ยโดนใจวะ แต่ตอนนั้นได้คุยกันได้ไม่นาน เราก็มารู้ว่าเขามีแฟนเราก็เลยถอย. จนเวลาผ่านไปน่าจะสามสี่เดือนได้  เพราะอะไรไม่รู้ที่ทำให้เราคิดถึงเขาขึ้นมาเลยตัดสินใจทักไปถามข่าว. จนได้รู้ว่าเขาเลิกกับแฟนแล้ว. ความรู้สึกตกหลุมรักอีดครั้งก็กลับมา ทำให้เรากับเขาตกลงคบกัน ทุกอย่างมันเหมือนจะดีมาก เขาน่ารักมาก จนแบบมาถึงวันแม่ที่ผ่านมา เรากลับบ้านสามวัน ไม่คิดเลยว่าการกลับบ้านครั้งนั้นมันจะสร้างแผลใหญ่ให้เราขนาดนี้ เมื่อวันอาทิตย์อยู่เขาก็หายไปติดต่อไม่ได้จนถึงเวลาห้าทุ่มครึ่ง. เรากลับต้องมาเจอกับความจริงที่เจ็บปวดว่าเขาไปนอนกับคนอื่น ตอนนั้นคือมืดแปดด้านมาก ทั้งโกรธ ทั้งเกลียด ทั้งรัก ตีกันมั่วไปหมด คืนนั้นเราก็ไม่ได้นอนเช้ามารีบขับรถกลับมามอด้วยใจที่ภาวนาว่าขอให้เขาอยู่คุยกันก่อนด้วยเถอะ. จนตกเย็นเขามาเก็บของออก เราทั้งคู่ไม่ได้ทะเลาะอะไรเลยส่วนเราก็พยายามใจเย็นจนถึงที่สุด และขอให้เขาอยู่ต่อ แต่สิ่งที่ได้ยินกลับมาคือ "เราหยุดไม่ได้ เราไม่อยากทำร้ายตัวอีก" แล้วเขาก็ไป. เรานอนไม่หลับเลยจนถึงตอนนี้ เมาก็แล้ว. ยาช่วยก็แล้ว. เราก็ยังลดค่าตัวเองลงยอมให้เขาคบใคร มีอะไรกับใครก็ได้. ขอแค่อยู่ตรงนี้ เรารู้ว่ามันดูโง่ เรารักเขามาก เรายอมทุกอย่าง แต่เขาก็ไม่กลับมา ตอบยังดูแคร์คนใหม่มากกว่าด้วยซ้ำ ขณะที่เราจะเป็นจะตายเขากลับไปรู้สึกกับอีกคน. ข่วยเราหน่อยตอนนี้เราอยากออกมาตากจุดนี้มาก. แต่มันทรมานเหลือเกิน มีใครพอจะมีวิธีดีๆบ้างมั้ยคะ