เขา เป็นผู้ชาย Introvert มักเก็บตัวอยู่กับกองหนังสือ และเกม กับเพื่อนกลุ่มเล็กๆ ไม่ชอบงานสังสรรค์มากนัก ไม่ชอบดื่มและไม่สูบบุหรี่ เธอ เป็นผู้หญิง Extrovert ชอบอยู่กับคนเยอะๆ ชอบเสียงดนตรี และชอบที่จะอยู่ท่ามกลางบรรยากาศที่คึกคักสนุกสนาน แต่ไม่ได้ชอบดื่มและไม่สูบบุหรี่ เขาและเธอต่างรู้จักกันในรั้วมหาวิทยาลัย เพียงแต่ตลอดเวลาที่อยู่ใกล้กัน มีเพียงแค่ความเป็นเพื่อนเท่านั้น เมื่อถึงเวลาที่ต่างคนต่างแยกย้ายไปตามทาง เขาและเธอต่างกลับสู่บ้านของตัวเอง ก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้ทั้งเขาและเธอได้ติดต่อพูดคุยกัน จนเกิดความรู้สึกดีๆให้แก่กัน เธอชื่นชมในความดีของเขา แนวคิดที่จะทำสิ่งดี มันทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นที่จะอยู่กับเขา ส่วนเขาก็ชื่นชมในความร่าเริงสดใสของเธอ รอยยิ้มของเธอช่วยให้โลกของเขามีสีสันขึ้นมา ดังนั้นความสัมพันธ์ทางไกลจึงได้เริ่มต้นขึ้น ในช่วงแรกเขาและเธอต่างได้พบเจอสังคมใหม่ แต่ทั้งคู่ก็เป็นคนคอยช่วยเหลือ ให้กำลังใจกันและกันให้ผ่านเหตุการณ์ต่างๆ ผ่านเทคโนโลยียุคปัจจุบัน แทบไม่มีวันไหนเลยที่เขากับเธอจะไม่ติดต่อกัน แม้จะไกลกันเขาและเธอก็ยังหาโอกาสเจอกันบ้างในบางโอกาส วางแผนอนาคตร่วมกัน จนเวลาผ่านไป เธอเริ่มปรับตัวเข้ากับสังคมที่ทำงานได้แล้ว มีกลุ่มเพื่อนที่สนิท เธอเริ่มเข้าสังคมและออกสังสรรค์มากขึ้นและกลับบ้านดึก เขาจึงเริ่มมีปัญหากับเธอเพราะเขาเห็นว่าเธอไปสังสรรค์บ่อยและกลับดึกเกินไป เธอไม่ได้โกรธหรือเถียงเขา เธอเพียงยอมรับในสิ่งที่เขาพูดแต่โดยดี เพราะเธอเชื่อว่าเขาเป็นคนดี สิ่งที่เขาพูดคือเรื่องที่ถูกต้อง เธอต่างหากที่ผิด เขาจึงยิ่งมั่นใจในตัวเอง และเชื่อว่าสิ่งที่ตัวเองพูดเป็นฝ่ายถูก หลังจากนั้นเธอพยายามปรับปรุงตัวตามสิ่งที่เขาพูด ด้วยความเชื่อที่ว่าเขาเป็นคนดีสิ่งที่เขาพูดคือทางที่ถูกแล้ว เธอต้องเป็นคนดีให้ได้เหมือนอย่างเขาเพื่อที่เขาและเธอจะได้อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข แต่การพยายามทำตามที่เขาพูดมันกลายเป็นการที่เธอต้องฝืนทำในสิ่งที่ไม่ใช่เธอ ขณะที่เขานั้นไม่ได้รู้ตัวอะไรเลยนอกจากความเชื่อมั่นในสิ่งที่ตัวเองมองว่าดีและถูกต้อง ในวันนึงเขากับเธอก็มีปัญหากันด้วยเรื่องเดิมแต่สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมคือ เธอเลือกที่จะพอ เธอไม่สามารถฝืนความเป็นตัวของตัวเองได้ เธอไม่สามารถอยู่กับความรู้สึกผิดที่ไม่สามารถเป็นคนดีได้อย่างที่เขาหวัง และที่สำคัญเธอรู้สึกผิดต่อตัวเองที่ไม่สามารถเป็นคนดีได้ในแบบที่เธอคิดว่าควรเป็น นอกจากนั้นยังมีคนที่เข้าใจความเป็นเธอเข้ามา เธอจึงขอจบความสัมพันธ์เขาลง โดยที่เขาไม่ทันได้ตั้งตัว ในตอนแรกเขาคิดว่าเป็นความผิดของคนที่เข้ามาให้เธอเปลี่ยนไป แต่เมื่อเวลาผ่านไป เขาได้เริ่มมองย้อนดูตัวเอง พบว่าสิ่งที่เขาเคยทำกับเธอต่างหาก เป็นสิ่งที่ทำให้เธอจากเขาไป การที่เธอจากไปในครั้งนี้มันทำให้เขาโตขึ้น เข้าใจอะไรต่างๆมากขึ้น เข้าใจว่าความรักมันมีสิ่งที่สำคัญกว่าหลักการถูกผิด แต่มันคือการรักษาความรู้สึกของอีกฝ่ายหนึ่ง การยอมรับตัวตนของอีกฝ่ายหนึ่ง ตลอดมาเขาช่างเป็นคนที่โลกแคบ ตัดสินอะไรจากความคิดของตัวเอง เมื่อเขาคิดได้เขาก็ได้แต่นึกเสียดาย ไม่ใช่เสียดายเวลาที่เคยมีกัน แต่เสียดายที่เขาไม่ได้มีโอกาสรักเธอ ดูแลเธอ อย่างที่เธอสมควรจะได้ในอนาคตต่อไปมากกว่า ตอนนี้เขาทำได้เพียงนึกขอโทษ และขอบคุณเธออยู่ในใจ ขอโทษสำหรับสิ่งที่เธอต้องฝืนทนมาตลอด และขอบคุณที่ทำให้เขาได้เติบโต เขารู้ดีว่าเธอไม่มีทางกลับมาที่เดิม แต่เขาก็ไม่คิดจะอยู่ที่เดิม เขาจะพัฒนาตัวเองขึ้น และปล่อยให้เวลาทำหน้าที่ของมัน จนกว่าเขาจะได้พบเธออีกครั้ง
ถ้าคุณเป็นเขาหรือเธอ คุณคิดว่าเรื่องนี้จะเป็นอย่างไรต่อไปครับ
เรื่องราวของเขาและเธอ คุณคิดอย่างไร
ถ้าคุณเป็นเขาหรือเธอ คุณคิดว่าเรื่องนี้จะเป็นอย่างไรต่อไปครับ