ตามชื่อหัวข้อเลยค่ะ เราอยากขอคำแนะนำว่าเราจะคิดจะทำตัวอย่างไรให้เรามีความสุขกับชีวิตเราในทุกวันนี้ อย่างไรดี
เรื่องของเราก็คือ เราคบกันแฟนเรามานานเกิน 10 ปีแล้วหล่ะค่ะ เราอายุ 35 ปี ส่วนแฟนเราเค้าก็อายุเยอะกว่าเราหลายปี บุคลิกเค้าจะมีความเป็นผู้นำสูง ไม่ค่อยยอมคน แต่ก็เป็นคนสุภาพ เป็นสุภาพบุรุษมาก เค้าเป็นคนดูแลเลี้ยงดูเราทุกอย่าง ใจดีเผื่อแผ่ไปถึงครอบครัวเราด้วย ไม่ว่าจะเป็นแม่ เป็นพี่น้อง หรือหลานๆเราที่มีหลานถึงแปดเก้าคนด้วยกัน เค้าดูแลเราดีมาก ขนาดที่ว่าเรียนจบมางานเราก็ไม่เคยทำ ผ้าก็จ้างร้านซักรีด เราก็ทำแค่งานบ้านนิดๆหน่อยๆ ตื่นเช้ามาก็มีกับข้าวมาวางไว้ที่โต๊ะทุกวัน น้ำก็วางไว้ให้ข้างหัวเตียงตลอด หลายคนอ่านมาถึงตรงนี้อาจจะคิดว่าเราขี้เกียจหรือเป็นง่อยหรือเปล่า เกริ่นนิดนึง คือเราเป็นไบโพล่า ทานยารักษากับคุณหมอที่โรงพยาบาลจิตเวชอยู่หลายปีแล้ว หลายปีก่อนเราจะเป็นหนักมาก จนยาที่หมอสั่งให้ก็จะค่อนข้างแรง ทำให้เรานอนหลับแทบทั้งวันทั้งคืน และไม่ยอมออกจากห้องไปไหนเลยเป็นปีๆ เค้าก็ดูแลหาข้าว หาน้ำ หายาให้ พาไปหาหมอตลอด ค่าใช้จ่ายก็เยอะ เราก็อาการคุ้มดีคุ้มร้าย แต่เค้าก็ดูแลเรา ไม่เคยทิ้งห่างไปไหน แทบจะ 24 ชม. คืองานเค้าสามารถทำที่บ้านได้ ก็เลย ok เราก็อาการค่อยๆดีขึ้นเรื่อยๆ ตามลำดับ จนคุณหมอก็เริ่มปรับลดยา บวกกับเค้าพยายามพาเราออกไปข้างนอก เดินห้างบ้าง อะไรบ้าง จนเราก็เริ่มมีความสุขกับชีวิตเรามากขึ้นเรื่อยๆ แต่ระหว่างทางก็จะมีปัญหาเกี่ยวกับครอบครัวเราในเรื่องเงิน ให้ทะเลาะกับเค้าบ่อยๆ เพราะที่บ้านเราต้องพึ่งเค้า รบกวนเค้าอยู่ตลอดเวลา เป็นจำนวนมากๆตลอด แรกๆเราก็ไม่เข้าใจ ทะเลาะกันเรื่อยๆ จนเรามาเสิร์จอ่านเรื่องราว ความคิดเห็นของคนอื่นๆ ในพันทิป ในเรื่องพวกนี้ จนเราเริ่มเข้าใจ และสงสารเค้า หลังๆก็เลย ไม่ค่อยมีปัญหากันในเรื่องนี้สักเท่าไหร่ คือเค้าก็ยังช่วย แต่เราปล่อยให้เค้าตัดสินใจเอาเอง ว่าจะอะไร ยังงัย
จนเราก็รู้สึก สงบขึ้น ชีวิตดีขึ้น เรามีความสุขมากขึ้น ทีนี้เราก็ออกไปข้างนอกกันมากขึ้น คุยกันมากขึ้น ส่วนใหญ่เราก็จะเป็นคนพูด เพราะเราพูดมาก ส่วนเค้าจะฟังแล้วก็พูดคุยกับเรา แต่มีหลายๆครั้งที่เค้าชอบพูดขัดคอเรา หรือพูดจาเหน็บแนมในเรื่องที่เราคุยในเชิงขำๆแบบล้อๆ หรือบางทีก็พูดให้เราตอบอะไรที่ตอนแรกเราคิดว่าเค้าพูดจริงจัง แต่จริงๆเค้าถามให้เราตอบ ให้เค้าขำๆสนุกไป บางทีเหมือนถ้าเค้าเห็นเราคุยแบบสนุกมาก หรือกำลังมีความสุขกับเรื่องที่คุยอยู่มากๆ เค้าก็จะถามขึ้นมาว่าหืมม อะไรน๊ะ ทำเป็นแบบไม่ได้ยิน แล้วก็ถามซ้ำให้เราพูดใหม่ จนเราต้องพูดซ้ำไปซ้ำมา จนหมดความสนุกกับเรื่องนั้นไปเอง
แล้วพอเราเบื่อๆหรือรู้สึกโกรธเค้าไม่ว่าเรื่องอะไร ถ้าเป็นเมื่อก่อนเราก็จะโวยวาย อาละวาด หรือไม่ก็ไม่พูดด้วย แต่คือในการทะเลาะกัน ส่วนใหญ่จะจบลงที่เราขอโทษเค้าในวันถัดไป หลังจากที่เราหายโมโหแล้ว ทีนี้ เค้าก็มาบอก มาคุยกับเราว่า ทีหลังถ้ามีอะไรก็ให้พูดคุย ให้บอกเค้าดีๆ เราก็พยายามจะเปลี่ยนแปลงตัวเองให้มันดีขึ้น เวลาไม่พอใจอะไร ก็พยายามพูด บอกกับเค้าดีๆ แบบไม่โกรธ แต่ผลที่ได้คือเค้าจะเข้าใจ แบบโอเคๆแต่จะตบท้ายด้วยเหตุผลอะไรสักอย่างที่เป็นเพราะเรา
เมื่อก่อนเราจะรู้สึกผิดตลอดเวลา ขอโทษเค้าตลอดเวลา และก็คิดว่ามันเป็นเรื่องจริง มันเป็นความผิดของเรา แต่พอมันบ่อยๆเข้า เราก็เริ่มรู้สึกว่ามันเป็นที่นิสัยเค้า เริ่มรู้สึกว่าเค้าเป็นคนแบบนี้ เป็นคนพูดจาสไตล์นี้
อย่างเช่น วันนี้ เราบอกเค้าว่า เราไม่ค่อยชอบที่เค้าชอบพูดขัดคอเรา ชอบทำให้เราหมดสนุกกับเรื่องที่คุย เราก็บอกว่าอย่างเช่น ที่สตาบั๊ค วันนั้น วันนี้ แบบนั้น แบบนี้ เค้าก็คุยเหมือนเข้าใจ แล้วก็บอกขอโทษ แต่ก็ต้องจบท้ายด้วยการที่ เค้าเห็นเรามีความสุขเวลาไปนั่งที่สตาบั๊ค เค้าเลยพาเราไปเกือบทุกวัน เพราะถ้าเป็นเค้าคนเดียว เค้าก็จะไม่ไปบ่อยขนาดนั้น อาจจะไปก็แค่อาทิตย์ละครั้ง อะไรแบบนี้ เป็นต้น ซึ่งไม่ว่าจะคุยกันเรื่องอะไร สไตล์การคุยเค้าก็จะเป็นแบบนี้ ซึ่งเป็นอะไรที่เราทนอยู่กับมันมานานแล้วเหมือนกัน คือเราไม่ได้ว่าเราดี หรืออยากเลิกกับเค้าน๊ะ เราแค่อยากมาถามว่า เราจะคิดหรือทำตัวยังงัย ให้เรามีความสุขกับชีวิตคู่ของเราดี
ขอบคุณที่ทนอ่านกันนะคะ อาจจะยืดเยื้อ วกวนไปหน่อย คือคิดอะไรก็พิมพ์ออกมาเลย
ใช้ชีวิตร่วมกับแฟนนิสัยแบบนี้อย่างไรให้มีความสุข
เรื่องของเราก็คือ เราคบกันแฟนเรามานานเกิน 10 ปีแล้วหล่ะค่ะ เราอายุ 35 ปี ส่วนแฟนเราเค้าก็อายุเยอะกว่าเราหลายปี บุคลิกเค้าจะมีความเป็นผู้นำสูง ไม่ค่อยยอมคน แต่ก็เป็นคนสุภาพ เป็นสุภาพบุรุษมาก เค้าเป็นคนดูแลเลี้ยงดูเราทุกอย่าง ใจดีเผื่อแผ่ไปถึงครอบครัวเราด้วย ไม่ว่าจะเป็นแม่ เป็นพี่น้อง หรือหลานๆเราที่มีหลานถึงแปดเก้าคนด้วยกัน เค้าดูแลเราดีมาก ขนาดที่ว่าเรียนจบมางานเราก็ไม่เคยทำ ผ้าก็จ้างร้านซักรีด เราก็ทำแค่งานบ้านนิดๆหน่อยๆ ตื่นเช้ามาก็มีกับข้าวมาวางไว้ที่โต๊ะทุกวัน น้ำก็วางไว้ให้ข้างหัวเตียงตลอด หลายคนอ่านมาถึงตรงนี้อาจจะคิดว่าเราขี้เกียจหรือเป็นง่อยหรือเปล่า เกริ่นนิดนึง คือเราเป็นไบโพล่า ทานยารักษากับคุณหมอที่โรงพยาบาลจิตเวชอยู่หลายปีแล้ว หลายปีก่อนเราจะเป็นหนักมาก จนยาที่หมอสั่งให้ก็จะค่อนข้างแรง ทำให้เรานอนหลับแทบทั้งวันทั้งคืน และไม่ยอมออกจากห้องไปไหนเลยเป็นปีๆ เค้าก็ดูแลหาข้าว หาน้ำ หายาให้ พาไปหาหมอตลอด ค่าใช้จ่ายก็เยอะ เราก็อาการคุ้มดีคุ้มร้าย แต่เค้าก็ดูแลเรา ไม่เคยทิ้งห่างไปไหน แทบจะ 24 ชม. คืองานเค้าสามารถทำที่บ้านได้ ก็เลย ok เราก็อาการค่อยๆดีขึ้นเรื่อยๆ ตามลำดับ จนคุณหมอก็เริ่มปรับลดยา บวกกับเค้าพยายามพาเราออกไปข้างนอก เดินห้างบ้าง อะไรบ้าง จนเราก็เริ่มมีความสุขกับชีวิตเรามากขึ้นเรื่อยๆ แต่ระหว่างทางก็จะมีปัญหาเกี่ยวกับครอบครัวเราในเรื่องเงิน ให้ทะเลาะกับเค้าบ่อยๆ เพราะที่บ้านเราต้องพึ่งเค้า รบกวนเค้าอยู่ตลอดเวลา เป็นจำนวนมากๆตลอด แรกๆเราก็ไม่เข้าใจ ทะเลาะกันเรื่อยๆ จนเรามาเสิร์จอ่านเรื่องราว ความคิดเห็นของคนอื่นๆ ในพันทิป ในเรื่องพวกนี้ จนเราเริ่มเข้าใจ และสงสารเค้า หลังๆก็เลย ไม่ค่อยมีปัญหากันในเรื่องนี้สักเท่าไหร่ คือเค้าก็ยังช่วย แต่เราปล่อยให้เค้าตัดสินใจเอาเอง ว่าจะอะไร ยังงัย
จนเราก็รู้สึก สงบขึ้น ชีวิตดีขึ้น เรามีความสุขมากขึ้น ทีนี้เราก็ออกไปข้างนอกกันมากขึ้น คุยกันมากขึ้น ส่วนใหญ่เราก็จะเป็นคนพูด เพราะเราพูดมาก ส่วนเค้าจะฟังแล้วก็พูดคุยกับเรา แต่มีหลายๆครั้งที่เค้าชอบพูดขัดคอเรา หรือพูดจาเหน็บแนมในเรื่องที่เราคุยในเชิงขำๆแบบล้อๆ หรือบางทีก็พูดให้เราตอบอะไรที่ตอนแรกเราคิดว่าเค้าพูดจริงจัง แต่จริงๆเค้าถามให้เราตอบ ให้เค้าขำๆสนุกไป บางทีเหมือนถ้าเค้าเห็นเราคุยแบบสนุกมาก หรือกำลังมีความสุขกับเรื่องที่คุยอยู่มากๆ เค้าก็จะถามขึ้นมาว่าหืมม อะไรน๊ะ ทำเป็นแบบไม่ได้ยิน แล้วก็ถามซ้ำให้เราพูดใหม่ จนเราต้องพูดซ้ำไปซ้ำมา จนหมดความสนุกกับเรื่องนั้นไปเอง
แล้วพอเราเบื่อๆหรือรู้สึกโกรธเค้าไม่ว่าเรื่องอะไร ถ้าเป็นเมื่อก่อนเราก็จะโวยวาย อาละวาด หรือไม่ก็ไม่พูดด้วย แต่คือในการทะเลาะกัน ส่วนใหญ่จะจบลงที่เราขอโทษเค้าในวันถัดไป หลังจากที่เราหายโมโหแล้ว ทีนี้ เค้าก็มาบอก มาคุยกับเราว่า ทีหลังถ้ามีอะไรก็ให้พูดคุย ให้บอกเค้าดีๆ เราก็พยายามจะเปลี่ยนแปลงตัวเองให้มันดีขึ้น เวลาไม่พอใจอะไร ก็พยายามพูด บอกกับเค้าดีๆ แบบไม่โกรธ แต่ผลที่ได้คือเค้าจะเข้าใจ แบบโอเคๆแต่จะตบท้ายด้วยเหตุผลอะไรสักอย่างที่เป็นเพราะเรา
เมื่อก่อนเราจะรู้สึกผิดตลอดเวลา ขอโทษเค้าตลอดเวลา และก็คิดว่ามันเป็นเรื่องจริง มันเป็นความผิดของเรา แต่พอมันบ่อยๆเข้า เราก็เริ่มรู้สึกว่ามันเป็นที่นิสัยเค้า เริ่มรู้สึกว่าเค้าเป็นคนแบบนี้ เป็นคนพูดจาสไตล์นี้
อย่างเช่น วันนี้ เราบอกเค้าว่า เราไม่ค่อยชอบที่เค้าชอบพูดขัดคอเรา ชอบทำให้เราหมดสนุกกับเรื่องที่คุย เราก็บอกว่าอย่างเช่น ที่สตาบั๊ค วันนั้น วันนี้ แบบนั้น แบบนี้ เค้าก็คุยเหมือนเข้าใจ แล้วก็บอกขอโทษ แต่ก็ต้องจบท้ายด้วยการที่ เค้าเห็นเรามีความสุขเวลาไปนั่งที่สตาบั๊ค เค้าเลยพาเราไปเกือบทุกวัน เพราะถ้าเป็นเค้าคนเดียว เค้าก็จะไม่ไปบ่อยขนาดนั้น อาจจะไปก็แค่อาทิตย์ละครั้ง อะไรแบบนี้ เป็นต้น ซึ่งไม่ว่าจะคุยกันเรื่องอะไร สไตล์การคุยเค้าก็จะเป็นแบบนี้ ซึ่งเป็นอะไรที่เราทนอยู่กับมันมานานแล้วเหมือนกัน คือเราไม่ได้ว่าเราดี หรืออยากเลิกกับเค้าน๊ะ เราแค่อยากมาถามว่า เราจะคิดหรือทำตัวยังงัย ให้เรามีความสุขกับชีวิตคู่ของเราดี
ขอบคุณที่ทนอ่านกันนะคะ อาจจะยืดเยื้อ วกวนไปหน่อย คือคิดอะไรก็พิมพ์ออกมาเลย