เรื่องราวต่อไปนี้ผมเคยตั้งกระผู้ไปแล้วและมีคนบอกว่าเรื่องราวไม่เป็นระเบียบผมเลยมาแก้ไขและเพิ่มเติมเรื่องราว
ผ.อ.มาใหม่เปลี่ยนระบบการเรียนใหม่คือ เปิดเทอมมาแล้วส่งตัวนักศึกษาทวิภาคีไปฝึกงานเลยและโดยแจ้งตอนวันเปิดเทอมแล้วครูเขาบอกว่าจะไปก็ไปให้ยกห้องไปเลย
พอไปถึงที่โรงงานเพื่อฝึกงานกับพบว่า "เชี่ยไรเนี่ย" ผอ.บอกว่าไปที่นี่ตรงกับสายเรียนที่พักอยู่ฟรี แต่ความจริงแล้วตรงกันข้ามทุกอย่างเลยหอพักที่หาให้แพงมาก ค่าอาหารแพงมาก[code]ข้าวต้ม[/code]ถ้วยล่ะ40 และหอพักกับที่ฝึกงานห่างกันประมาณ2-3กิโลเมตร ผมและเพื่อนๆจึงตัดสินใจกลับไปเรียนตามปกติ
[code]ถ้าฝึกงานแค่เดือนสองเดือนผมยังพอทนได้นี่ 1ปี[/code]
แต่อาจารย์ที่ปรึกษาไม่ให้กลับเพราะเขาบอกว่า"พวกคุณรู้ไหมถ้าพวกคุณกลับมาจะทำให้ผมตำหนิ พวกคุณอยากไปเองพวกคุณก็ทนๆไปเถอะ มันไม่ตายหรอกน่า นี่ผมจะไม่ได้ตำหนิต่อว่าคุณหรอกน่ะ"
แม่ผมไปหาผอ. ผอ.บอกว่ากลับมาสิแต่มาแก้กิจกรรมและลงเรียนซัมเมอร์ด้วยน่ะและพวกผมจึงไปปรึกษาครูกับคนที่คัดค้านกับพวกที่อยากไป และเขาบอกให้รีบกลับมาเลย และผมก็ได้กลับมาเรียนอย่างปกติ
พอมาถึงครูที่ปรึกษาบอกมาว่า"พวกคุณกลับมาทำไม มันทำให้ผมขายหน้าน่ะเนี่ย และแม่คุณมาฟ้องผอ.บอกร้องห่มร้องไห้จะเป็นจะตาย เขาพูดแบบนี้แทบทุกเช้า
สองสัปดาห์หลังจากที่กลับมาจากโรงงานผมได้ทราบข่าวว่าเขาคัดรายชื่อคนที่ได้รับทุนTH SET เรียบร้อยแล้วผมอยากได้ทุนเพื่อมาซื้อโน๊ตบุ๊คเพื่อเอาไว้เรียน ผมจึงไปหาคนที่ตัดรายชื่อ ผมถามไปว่าถ้าผมขอเมื่อวันที่ผมกลับมาเรียน(เมื่อสองอาทิตย์ก่อน)ยังทันไหมเขาตอบว่าทัน แต่มันก็สายเกินไปแล้วที่จะขอทุน THE SET
ผมถามครูที่ปรึกษาไปว่าครูรู้เรื่องทุน THE SET ไหมครับ เขาตอบกลับมาว่า"รู้สิ"
ผมถามเขาไปว่า"ทำไมไม่บอกพวกผมบ้างหล่ะครับ"
และเขาก็เงียบผมจึงบ่นไปว่า "รู้งี้ไม่น่าไปแข่งให้เล้ย"
และเขาตอบมาว่า "ไม่มีใครบังคับคุณซ่ะหน่อย"
ถ้าจะถามว่าผมอยากได้ทุนทำไมไม่ติดตามข่าวสารผมขออธิบายยาวๆเลยน่ะครับ ข้ามไปก็ได้น่ะครับ อาจจะเข้าใจได้ยาก
[code]วันจันทร์พวกผมไปทำให้ลิฟท์ยกรถแผนกวิชาช่างยนต์ให้ใช้งานได้เพราะเมื่อตอนปิดเทอมเกิดไฟไหม้ขึ้น
วันอังคารแผนกวิชาเทคนิคพื้นฐานเกิดไฟช็อตไฟตกบ่อยๆ พวกผมไปหาสาเหตุ และเจอต้นเหตุคือหนูแทะพวกผมจึงตัดระบบไฟไม่ให้มันเกิดปัญหาที่ใหญ่กว่านี้ แต่ก็ทำให้ห้องพักครูใช้งานได้แต่ก็ใช้เวลานานพอสมควร
วันพุธผมเรียนอังกฤษและพละจึงไม่ได้ทำงาน
วันพฤหัสบดีไปดูแผนกเทคนิคพื้นฐานว่าจะทำอย่างไรดี ช่วงบ่ายไปเปลี่ยนหลอดไฟในแผนกไฟฟ้า
วันศุกร์เรียนแคลคูลัสจึงไม่ได้ทำงาน
วันจันทร์เรียนเพราะทำแต่งานไม่ได้เรียนเลย
วันอังคาร ไปทำให้ตู้น้ำเย็นแผนกคอมพิวเตอร์ใช้งานได้ พอทำเสร็จก็ไปแผนกเทคนิคพื้นฐานเพื่อสั่งของมาเดินระบบไฟใหม่
วันพุธเรียน
วันพฤหัสบดี ไปเปลี่ยนหลอดไฟในแผนกไฟฟ้า ที่ทำสองวันเพราะหาของมาเปลี่ยนแทบไม่ได้ บันไดมีตัวเดียว หลอดไฟมีเกือบ30หลอด ครูที่ปรึกษาอยากให้ติดทุกหลอด
วันศุกร์เรียนแคลคูลัส[/code]
เมื่อวันที่17สิงหาคมเพื่อนผม ประสบอุบัติเหตุทางรถจักรยานยนต์ต้องเข้ารับการผ่าตัดและรักษาตัวนาน
วันที่18สิงหาคม ผมไปเยี่ยมเพื่อนที่โรงพยาบาล ไปดูอาการเพื่อนเพื่อที่จะได้บอกกับครูที่เป็นห่วงครูทุกคนรู้หมด
ไปคุยกับแม่
แม่บอกมาว่า"แม่โทรหาครูที่ปรึกษาไม่ติดเลย ครูเขาบอกว่าเบอร์ที่ให้ไปเป็นเบอร์ที่สมัครไลน์ แต่ก็ไม่มีบัญชีไลน์ และแม่จะติดต่ออย่างไรหล่ะทีนี้"
ผมจึงบอกไปว่า "ครูในแผนกรู้แล้วจะทำการลาเรียนและดรอปเรียนให้และจะหาวิธีที่จะทำให้จบพร้อมกับเพื่อนให้" แม่จึงมีความหวังขึ้นมาบ้าง
ครูที่ปรึกษาแต่ปรึกษาไม่ได้
ผ.อ.มาใหม่เปลี่ยนระบบการเรียนใหม่คือ เปิดเทอมมาแล้วส่งตัวนักศึกษาทวิภาคีไปฝึกงานเลยและโดยแจ้งตอนวันเปิดเทอมแล้วครูเขาบอกว่าจะไปก็ไปให้ยกห้องไปเลย
พอไปถึงที่โรงงานเพื่อฝึกงานกับพบว่า "เชี่ยไรเนี่ย" ผอ.บอกว่าไปที่นี่ตรงกับสายเรียนที่พักอยู่ฟรี แต่ความจริงแล้วตรงกันข้ามทุกอย่างเลยหอพักที่หาให้แพงมาก ค่าอาหารแพงมาก[code]ข้าวต้ม[/code]ถ้วยล่ะ40 และหอพักกับที่ฝึกงานห่างกันประมาณ2-3กิโลเมตร ผมและเพื่อนๆจึงตัดสินใจกลับไปเรียนตามปกติ
[code]ถ้าฝึกงานแค่เดือนสองเดือนผมยังพอทนได้นี่ 1ปี[/code]
แต่อาจารย์ที่ปรึกษาไม่ให้กลับเพราะเขาบอกว่า"พวกคุณรู้ไหมถ้าพวกคุณกลับมาจะทำให้ผมตำหนิ พวกคุณอยากไปเองพวกคุณก็ทนๆไปเถอะ มันไม่ตายหรอกน่า นี่ผมจะไม่ได้ตำหนิต่อว่าคุณหรอกน่ะ"
แม่ผมไปหาผอ. ผอ.บอกว่ากลับมาสิแต่มาแก้กิจกรรมและลงเรียนซัมเมอร์ด้วยน่ะและพวกผมจึงไปปรึกษาครูกับคนที่คัดค้านกับพวกที่อยากไป และเขาบอกให้รีบกลับมาเลย และผมก็ได้กลับมาเรียนอย่างปกติ
พอมาถึงครูที่ปรึกษาบอกมาว่า"พวกคุณกลับมาทำไม มันทำให้ผมขายหน้าน่ะเนี่ย และแม่คุณมาฟ้องผอ.บอกร้องห่มร้องไห้จะเป็นจะตาย เขาพูดแบบนี้แทบทุกเช้า
สองสัปดาห์หลังจากที่กลับมาจากโรงงานผมได้ทราบข่าวว่าเขาคัดรายชื่อคนที่ได้รับทุนTH SET เรียบร้อยแล้วผมอยากได้ทุนเพื่อมาซื้อโน๊ตบุ๊คเพื่อเอาไว้เรียน ผมจึงไปหาคนที่ตัดรายชื่อ ผมถามไปว่าถ้าผมขอเมื่อวันที่ผมกลับมาเรียน(เมื่อสองอาทิตย์ก่อน)ยังทันไหมเขาตอบว่าทัน แต่มันก็สายเกินไปแล้วที่จะขอทุน THE SET
ผมถามครูที่ปรึกษาไปว่าครูรู้เรื่องทุน THE SET ไหมครับ เขาตอบกลับมาว่า"รู้สิ"
ผมถามเขาไปว่า"ทำไมไม่บอกพวกผมบ้างหล่ะครับ"
และเขาก็เงียบผมจึงบ่นไปว่า "รู้งี้ไม่น่าไปแข่งให้เล้ย"
และเขาตอบมาว่า "ไม่มีใครบังคับคุณซ่ะหน่อย"
ถ้าจะถามว่าผมอยากได้ทุนทำไมไม่ติดตามข่าวสารผมขออธิบายยาวๆเลยน่ะครับ ข้ามไปก็ได้น่ะครับ อาจจะเข้าใจได้ยาก
[code]วันจันทร์พวกผมไปทำให้ลิฟท์ยกรถแผนกวิชาช่างยนต์ให้ใช้งานได้เพราะเมื่อตอนปิดเทอมเกิดไฟไหม้ขึ้น
วันอังคารแผนกวิชาเทคนิคพื้นฐานเกิดไฟช็อตไฟตกบ่อยๆ พวกผมไปหาสาเหตุ และเจอต้นเหตุคือหนูแทะพวกผมจึงตัดระบบไฟไม่ให้มันเกิดปัญหาที่ใหญ่กว่านี้ แต่ก็ทำให้ห้องพักครูใช้งานได้แต่ก็ใช้เวลานานพอสมควร
วันพุธผมเรียนอังกฤษและพละจึงไม่ได้ทำงาน
วันพฤหัสบดีไปดูแผนกเทคนิคพื้นฐานว่าจะทำอย่างไรดี ช่วงบ่ายไปเปลี่ยนหลอดไฟในแผนกไฟฟ้า
วันศุกร์เรียนแคลคูลัสจึงไม่ได้ทำงาน
วันจันทร์เรียนเพราะทำแต่งานไม่ได้เรียนเลย
วันอังคาร ไปทำให้ตู้น้ำเย็นแผนกคอมพิวเตอร์ใช้งานได้ พอทำเสร็จก็ไปแผนกเทคนิคพื้นฐานเพื่อสั่งของมาเดินระบบไฟใหม่
วันพุธเรียน
วันพฤหัสบดี ไปเปลี่ยนหลอดไฟในแผนกไฟฟ้า ที่ทำสองวันเพราะหาของมาเปลี่ยนแทบไม่ได้ บันไดมีตัวเดียว หลอดไฟมีเกือบ30หลอด ครูที่ปรึกษาอยากให้ติดทุกหลอด
วันศุกร์เรียนแคลคูลัส[/code]
เมื่อวันที่17สิงหาคมเพื่อนผม ประสบอุบัติเหตุทางรถจักรยานยนต์ต้องเข้ารับการผ่าตัดและรักษาตัวนาน
วันที่18สิงหาคม ผมไปเยี่ยมเพื่อนที่โรงพยาบาล ไปดูอาการเพื่อนเพื่อที่จะได้บอกกับครูที่เป็นห่วงครูทุกคนรู้หมด
ไปคุยกับแม่
แม่บอกมาว่า"แม่โทรหาครูที่ปรึกษาไม่ติดเลย ครูเขาบอกว่าเบอร์ที่ให้ไปเป็นเบอร์ที่สมัครไลน์ แต่ก็ไม่มีบัญชีไลน์ และแม่จะติดต่ออย่างไรหล่ะทีนี้"
ผมจึงบอกไปว่า "ครูในแผนกรู้แล้วจะทำการลาเรียนและดรอปเรียนให้และจะหาวิธีที่จะทำให้จบพร้อมกับเพื่อนให้" แม่จึงมีความหวังขึ้นมาบ้าง