พ่อมีบ้านที่สองห่างไปแค่หน้าปากซอย

พ่อมีพฤติกรรมติดเหล้ามาแต่ไหนแต่ไร ก็จะมีวงสังคมของเขาแถวบ้าน ดื่มหนักทุกวัน 5-6 ครั้งต่อสัปดาห์ เรื่องดื่มเราค่อนข้างทำใจ แต่เรื่องใหญ่คือ เขามีความสัมพันธ์กับผู้หญิงแถวนั้นที่บ้านเขาห่างจากบ้านเราแค่หน้าปากซอย ใช้เวลาเดินเท้า 3 นาทีถึง  เราสังเกตุพฤติกรรมจากปกติเมาแค่ไหนดึกแค่ไหนก็กลับ เริ่มมีกลับเช้า วันที่หนักสุดคือหายไปสองวันเต็ม วันนั้นเราตามหาเขาที่แถวบ้านผู้หญิงคนนั้นแต่ทุกคนในละแวกบอกว่าไม่พบเห็นพ่อเราเลย เราเริ่มห่วงเพราะเข้าข่ายคนหาย 24 ชม. ใจมันคิดว่าหากไม่ตามหาแล้วเขาไม่ได้หายไปอยู่กับผู้หญิงจริงๆ แต่เป็นอุบัติเหตุล่ะ เราจะทำยังไง แม่กับเราเลยตามหากันทุกรพ. และทำการแจ้งความไว้ มันเป็นเหตุการณ์ที่เราฝังใจไปเลย วันไหนพ่อกลับดึก/กลับเช้า เรามีอาการนอนไม่หลับ ผวากลางดึก

ณ ตอนนี้ ทุกคนที่บ้านเริ่มรั้งพ่อไว้ พยายามสวดมนต์ให้พ่อ ชวนพ่อสวดมนต์บ้าง พูดให้ตัดสินใจเลือก ครอบครัวหรอเลิกกับทางนั้น แต่ไม่ได้ผลค่ะ....  เขาเริ่มออกอาการอึดอัด เริ่มพูดว่า ไม่รักแม่แล้ว พูดเต็มปากว่ารักทางนั้น ครอบครัวที่รักอยู่คือเรา คือลูก   ใจเราคิดว่าถ้าเขาจะรักทำไมต้องพยายามทำให้เขารัก ถ้าเขาอยากอยู่ ทำไมต้องรั้งเขาไว้ ตอนนี้อาการเขาเหมือนคนอึดอัด คิดถึง ยิ่งห้ามยิ่งยุ ยิ่งจับแยกยิ่งโหยหา  แต่ให้ไปอยู่กับทางนั้นถาวร เขาไม่ไปค่ะ บอกมีหนี้บ้าน มีงานที่ต้องทำ

เรื่องหย่า แม่เราเป็นเพียงแม่บ้าน อายุ 50 ที่ไม่ได้จบการศึกษาสูงๆ ทำได้คงเพียงค้าขาย  ตอนนี้ทำได้แค่คิดเรื่องต่างคนต่างอยู่ แยกห้องนอน แต่ยังเจอหน้ากันบ้าง ตอนเช้าและหลังกลับจากทำงาน ยังคงซักผ้าให้เขา หากับข้าวกับปลาให้เขาเหมือนเดิม

อยากถามว่าเรื่องราวมันควรเป็นยังไง  คนในละแวกบ้านจะมองยังไง  ทุกวันนี้ระแวงการผ่านบ้านหลังนั้น กลัวจะเจอฉากเด็ด กลืนไม่เข้าคายไม่ออกจริงๆ ปล.ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนที่แม่เราเคยคุยเล่น เคยเจอ แต่พอเรื่องแดงจึงเลิกคบเลิกคุยกันไปแล้ว