ตามชื่อกระทู้เลยครับ อยากรู้ว่าทุกคนผ่านเรื่องสัพเพเหระในช่วงนึงของชีวิตมาได้ยังไง?
อย่างเรื่องของผม คนอื่นอาจจะมองว่ามันไม่ใช่เรื่องที่จะต้องมาซีเรียสกับชีวิต หรือมาตั้งคำถามอะไรแบบนี้ เพราะผมดูจะมีพร้อมทุกอย่าง ทั้งอนาคตที่สอบชิงทุนได้ไปเรียนต่างประเทศ ผลการเรียนก็ดี เป็นที่ปรึกษาของใครหลายๆคน แต่พวกเขาไม่เคยรู้เลยว่าจริงๆแล้ว ผมไม่ได้เป็นเช่นนั้น
ผมเป็นโรคซึมเศร้าระยะรุนแรงครับ สาเหตุมาจากที่มีเรื่องกระทบกระเทือนจิตใจซ้ำๆ โดนแฟนทิ้ง ผลการเรียนตก รู้สึกว่าที่เรียนมามันไม่ใช่สิ่งที่ผมอยากเรียน และผมกำลังทำอะไรอยู่ ?
แต่ชีวิตผมมันหักมุมในหักมุมตรงที่ผมดันสอบชิงทุนไปเรียนต่างประเทศได้ ซึ่งสร้างความยินดีอย่างมากให้กับครอบครัวผม แต่เค้าไม่เคยถามผมซักคำ ว่าผมอยากเป็นแบบที่เค้าหวังมั้ย? มิหนำซ้ำ ผมสอบวัดระดับภาษาอังกฤษไม่ผ่านซักที ทำให้ยังไม่มีมหาวิทยาลัยในต่างประเทศตอบรักกลับมา ตอนนี้ผมเคว้งมากกกก 555555555
อ่ออออ มีอีกเรื่องครับ ผมลืมแฟนเก่าไม่ได้ ผมทำไม่ได้ ผมเคยคิดว่าผมทำใจยอมรับความจริงได้แล้ว แต่ในส่วนลึกของผม ผมยังรักเค้าเสมอ แต่เค้าคงไม่กลับมาอีกแล้วหละครับ เค้ามีคนที่อยู่ข้างๆเค้าและคู่ควรกับเค้าแล้ว ผมนี่สิ ผทำไมผมถึงขังตัวเองแบบนี้ มีคนเข้ามาดูแลจิตใจผมนะ เค้าคอยทำทุกอย่างให้ผมดีขึ้น พยายามเข้าใจผม และยอมรับในทุกๆอย่างที่เป็นผม บางทีผมก็คิดว่าความดีของเค้าจะทำให้ผมรักเค้าได้ในสักวัน ผมจึงตกลงคบหากับเธอ แต่ตรงข้าม นับวันผมยิ่งรู้สึกว่าตัวเองเห็นแก่ตัวที่ยื้อเค้าไว้กับผมทั้งที่ในใจลึกๆของผม ผมไม่ได้รักเค้าเหมือนที่ผมรักแฟนเก่าผมเลย ผมไม่สามารถคิดกับเธอแบบแฟนได้เลยจริงๆ ผมเลยบอกเธอไปตามตรง แต่เธอก็ยังยืนยันว่าจะอยู่ข้างผม และจะช่วยดูแลผมให้หายจากโรคซึมเศร้า นั่นยิ่งทำให้ผมสับสนในตัวเองมากๆ ไม่รู้ว่าจะจัดการกับชีวิตช่วงนี้ยังไง มันจุกกับทุกๆเรื่อง อึดอัดกับทุกความสัมพันธ์ ในขณะที่ความทรงจำของผมกับแฟนเก่ามันเริ่มกลับคืนมาเรื่อยๆ (ก่อนหน้านี้ผมมีช่วงหนึ่งที่มีภาวะสูญเสียความทรงจำบางส่วนไป รวมถึงเรื่องของแฟนเก่าด้วย) ผมสับสน ผมไม่รู้ว่าผมเป็นบ้าอะไร คิดแต่เรื่องแฟนเก่าที่รู้ว่ายังไงเค้าก็ไม่กลับมาหาผม แต่ผมไม่เข้าใจว่าทำไมผมถึงเริ่มต้นใหม่กับใครไม่ได้ซักที ทุกคนคาดหวังให้ผมมีความสุข ผมก็แสดงออกว่าผมมีความสุข ทั้งที่ลึกๆแล้วมันโคตรจะไม่โอเคเลยครับ 555555555
เหมือนตั้งกระทู้มาบ่นเลยเนอะ สำหรับใครที่อ่านจบผมขอขอบคุณมากๆเลยนะครับ แหะๆ 😁
และสำหรับเธอคนเดียวในใจผม ผมอยากบอกเธอว่า ผมรักคุณเสมอนะ ถึงตอนนี้คุณจะเกลียดผมแค่ไหน ไม่ยอมคุยกับผมแม้แต่คำเดียว ไม่มีความรู้สึกดีๆที่มีให้กันแม้จะเป็นความสัมพันธ์แบบเพื่อน หรือไม่มีแม้แต่ความทรงจำที่มีผมอยู่ในนั้น ผมอยากบอกให้คุณรู้ว่าผมไม่เคยโกรธคุณเลยสักครั้ง และขอบคุณที่ครั้งหนึ่งหลงมาชอบคนอย่างผม วันอาทิตย์นี้ก็วันเกิดคุณแล้ว ผมคงไม่มีโอกาสที่จะอวยพรคุณ ผมขออวยพรในนี้เลยละกันนะ
ผมขอให้คุณโชคดี มีแต่สิ่งสวยงามเกิดขึ้นกับคุณในทุกๆครั้งที่คุณลืมตา สุขภาพร่างกายและจิตใจแข็งแรง เบียร์และบุหรี่ก็ลดๆลงบ้างผมเป็นห่วงคุณนะ ผมขอให้คุณเป็นที่รักของทุกๆคน เข้ากันได้ดีกับคนของคุณ ขอให้รักของคุณกับเขาคนนั้นยืนยาวและดูแลกันและกันตลอดไป เชื่อใจเธอให้มากๆ เข้าใจเธอแบบที่เธอเข้าใจคุณ
ผมรักคุณนะ คุณก้น : )
คุณผ่านเรื่องสัพเพเหระมาได้ยังไง?
อย่างเรื่องของผม คนอื่นอาจจะมองว่ามันไม่ใช่เรื่องที่จะต้องมาซีเรียสกับชีวิต หรือมาตั้งคำถามอะไรแบบนี้ เพราะผมดูจะมีพร้อมทุกอย่าง ทั้งอนาคตที่สอบชิงทุนได้ไปเรียนต่างประเทศ ผลการเรียนก็ดี เป็นที่ปรึกษาของใครหลายๆคน แต่พวกเขาไม่เคยรู้เลยว่าจริงๆแล้ว ผมไม่ได้เป็นเช่นนั้น
ผมเป็นโรคซึมเศร้าระยะรุนแรงครับ สาเหตุมาจากที่มีเรื่องกระทบกระเทือนจิตใจซ้ำๆ โดนแฟนทิ้ง ผลการเรียนตก รู้สึกว่าที่เรียนมามันไม่ใช่สิ่งที่ผมอยากเรียน และผมกำลังทำอะไรอยู่ ?
แต่ชีวิตผมมันหักมุมในหักมุมตรงที่ผมดันสอบชิงทุนไปเรียนต่างประเทศได้ ซึ่งสร้างความยินดีอย่างมากให้กับครอบครัวผม แต่เค้าไม่เคยถามผมซักคำ ว่าผมอยากเป็นแบบที่เค้าหวังมั้ย? มิหนำซ้ำ ผมสอบวัดระดับภาษาอังกฤษไม่ผ่านซักที ทำให้ยังไม่มีมหาวิทยาลัยในต่างประเทศตอบรักกลับมา ตอนนี้ผมเคว้งมากกกก 555555555
อ่ออออ มีอีกเรื่องครับ ผมลืมแฟนเก่าไม่ได้ ผมทำไม่ได้ ผมเคยคิดว่าผมทำใจยอมรับความจริงได้แล้ว แต่ในส่วนลึกของผม ผมยังรักเค้าเสมอ แต่เค้าคงไม่กลับมาอีกแล้วหละครับ เค้ามีคนที่อยู่ข้างๆเค้าและคู่ควรกับเค้าแล้ว ผมนี่สิ ผทำไมผมถึงขังตัวเองแบบนี้ มีคนเข้ามาดูแลจิตใจผมนะ เค้าคอยทำทุกอย่างให้ผมดีขึ้น พยายามเข้าใจผม และยอมรับในทุกๆอย่างที่เป็นผม บางทีผมก็คิดว่าความดีของเค้าจะทำให้ผมรักเค้าได้ในสักวัน ผมจึงตกลงคบหากับเธอ แต่ตรงข้าม นับวันผมยิ่งรู้สึกว่าตัวเองเห็นแก่ตัวที่ยื้อเค้าไว้กับผมทั้งที่ในใจลึกๆของผม ผมไม่ได้รักเค้าเหมือนที่ผมรักแฟนเก่าผมเลย ผมไม่สามารถคิดกับเธอแบบแฟนได้เลยจริงๆ ผมเลยบอกเธอไปตามตรง แต่เธอก็ยังยืนยันว่าจะอยู่ข้างผม และจะช่วยดูแลผมให้หายจากโรคซึมเศร้า นั่นยิ่งทำให้ผมสับสนในตัวเองมากๆ ไม่รู้ว่าจะจัดการกับชีวิตช่วงนี้ยังไง มันจุกกับทุกๆเรื่อง อึดอัดกับทุกความสัมพันธ์ ในขณะที่ความทรงจำของผมกับแฟนเก่ามันเริ่มกลับคืนมาเรื่อยๆ (ก่อนหน้านี้ผมมีช่วงหนึ่งที่มีภาวะสูญเสียความทรงจำบางส่วนไป รวมถึงเรื่องของแฟนเก่าด้วย) ผมสับสน ผมไม่รู้ว่าผมเป็นบ้าอะไร คิดแต่เรื่องแฟนเก่าที่รู้ว่ายังไงเค้าก็ไม่กลับมาหาผม แต่ผมไม่เข้าใจว่าทำไมผมถึงเริ่มต้นใหม่กับใครไม่ได้ซักที ทุกคนคาดหวังให้ผมมีความสุข ผมก็แสดงออกว่าผมมีความสุข ทั้งที่ลึกๆแล้วมันโคตรจะไม่โอเคเลยครับ 555555555
เหมือนตั้งกระทู้มาบ่นเลยเนอะ สำหรับใครที่อ่านจบผมขอขอบคุณมากๆเลยนะครับ แหะๆ 😁
และสำหรับเธอคนเดียวในใจผม ผมอยากบอกเธอว่า ผมรักคุณเสมอนะ ถึงตอนนี้คุณจะเกลียดผมแค่ไหน ไม่ยอมคุยกับผมแม้แต่คำเดียว ไม่มีความรู้สึกดีๆที่มีให้กันแม้จะเป็นความสัมพันธ์แบบเพื่อน หรือไม่มีแม้แต่ความทรงจำที่มีผมอยู่ในนั้น ผมอยากบอกให้คุณรู้ว่าผมไม่เคยโกรธคุณเลยสักครั้ง และขอบคุณที่ครั้งหนึ่งหลงมาชอบคนอย่างผม วันอาทิตย์นี้ก็วันเกิดคุณแล้ว ผมคงไม่มีโอกาสที่จะอวยพรคุณ ผมขออวยพรในนี้เลยละกันนะ
ผมขอให้คุณโชคดี มีแต่สิ่งสวยงามเกิดขึ้นกับคุณในทุกๆครั้งที่คุณลืมตา สุขภาพร่างกายและจิตใจแข็งแรง เบียร์และบุหรี่ก็ลดๆลงบ้างผมเป็นห่วงคุณนะ ผมขอให้คุณเป็นที่รักของทุกๆคน เข้ากันได้ดีกับคนของคุณ ขอให้รักของคุณกับเขาคนนั้นยืนยาวและดูแลกันและกันตลอดไป เชื่อใจเธอให้มากๆ เข้าใจเธอแบบที่เธอเข้าใจคุณ
ผมรักคุณนะ คุณก้น : )