[CR] "BNK48: Girls don't cry" ดูแล้วจะหลงรักพวกเธอมากขึ้น

สวัสดีเพื่อนๆ ที่ได้เห็นโพสต์นี้อยู่ เราไม่มีวัตถุประสงค์ใดเลย นอกจากการดูภาพยนตร์ แล้วมาแชร์ประสบการณ์ที่ได้จากการชมภาพยนตร์ เพื่อเป็นแนวทางสำหรับผู้ที่สนใจในการเลือกดูภาพยนตร์
BNK48: Girls don't cry ภาพยนตร์สารคดี ที่เล่าเรื่อง จากการสัมภาษณ์ เมมเบอร์ของ BNK 48 รุ่นที่ 1 ทั้ง 26 คน ตั้งแต่เหล่าสมาชิกได้มาออดิชั่นเข้าในวง เป็น BNK48 ที่ต้องเจอปัญหามากมาย ทั้งความกดดัน การแย่งชิง การเอาชนะ มาพร้อมกับน้ำตาอันเจ็บปวด ผิดกับภาพ ที่ทุกๆ คน ได้เห็นในสื่อ ที่พวกเธอ คอยมอบความสุข ความน่ารักสดใสให้แก่พวกเรา
สำหรับเหล่าโอตะ คงไม่ต้องพูดว่าความน่าดูมันระดับไหน (รวมถึงผม) สำหรับหนังเรื่องนี้ จากคนที่คิดว่าจะไม่ชอบวงนี้ คนที่เคยคิดแค่ว่าก็แค่เกิร์ลกรุ๊ป ไอดอล ธรรมดาๆ ร้องเพลงก็ไม่ได้แตกต่างมากนัก พอได้ดูMV ได้ศึกษาเกี่ยวกับประวัติของ BNK48 ทำให้ผมรักพวกเธอมากยิ่งขึ้น และทุกวันนี้ ก็รักมากยิ่งๆ ขึ้นไปอีก
Girls don't cry เป็นงานหนังสารคดีเรื่องที่ 2 ของพี่เต๋อ นวพล และครั้งนี้พี่เต๋อได้เอาวิธีเล่าเรื่องแบบ talking head ที่เคยใช้ไปแล้วใน The Master (หนังสารคดีเกี่ยวกับร้านแว่น วิดีโอ ร้านวิดีโอเถื่อน ที่ขายหนังนอกกระแส) ผสมกับฟุตเทจ ทั้งจากของ BNK Office และ ที่พี่เต๋อลงเก็บเองตลอดระยะเวลา 4 เดือน มาเรียงร้อยเป็นหนังเรื่องนี้ ถ้าถามว่าหนังเรื่องนี้ดูรู้เรื่องไหม ถ้าพวกคุณเคยดู The Master ของพี่เต๋อมาก่อน อันนี้สบายใจได้ แต่ว่ากันตามจริงๆ แล้ว มันดูรู้เรื่อง ไม่ว่าแฟนหนังพี่เต๋อ โอตะ BNK หรือผู้ชมทั่วไป สามารถโฟลว์ไปกับเรื่องนี้ได้ ในส่วนนี้ต้องชื่มชมพี่เต๋อ สามารถตัดต่อหนังออกมาให้ผู้ชม สามารถอยู่กับเนื้อเรื่องได้ตลอด 1 ชั่วโมง 50 นาที จังหวะหนังดีมาก ไหลลื่นไม่สะดุด สามารถทำอารมณ์จากเบาๆ มาหนัก ได้แบบที่มาคิดอีกที คือเจ๋งอ่ะ เพลงประกอบของ เดอะ จิตรดี หรือ วง Plastic Plastic สามารถทำเรามีอารมณ์ร่วมไปพร้อมกับเรื่อง ซิงค์ไปกับการพูดของแต่ละเมมเบอร์ โทนสีของหนัง มันก็เข้ากับหนังได้เป็นอย่างดี

ส่วนเมมเบอร์ ที่ทีแรกจะมาฟังโมบายล์พูด เพราะคามิโอชิโมบายล์ แต่หนังเรื่องนี้ เจ้าโม ได้แอร์ไทม์น้อยพอสมควร ในเรื่องที่ชอบจริงๆ มี 3 คน คนแรก คือ เฌอปราง ที่ได้เผยอีกด้านนึง ที่ไม่ใช่แค่ผู้นำวงผู้แข็งแกร่ง เราได้เห็นด้านนึง ที่ทั้งอ่อนแอ และ โหดสลัด คนต่อมาคือปูเป้ อันนี้คือจังหวะคอมเมดี้ดีมาก โคตรกวนบาทา จากที่ฟังเมมเบอร์คนอื่นฟังเรื่องเครียดๆ พี่เป้ช่วยเราผ่อนคลายได้ และคนสุดท้าย ที่ถือเป็นม้ามืดเลยคือ จิ๊บ ด้วยความที่เธอเป็นอันเดอร์มาตลอด เราได้เห็นมุมมอง คนที่แพ้ต้องดูแลตัวเอง เราทุกคนย่อมมีเรื่องที่ loser สิ่งนี้จิ๊บถ่ายทอดได้ดี และก็ทำให้เรารักเธอยิ่งขึ้น

ความยาว 1 ชั่วโมง 50 นาที ถ้าความรู้สึกส่วนตัว คนดูทั่วไปมันก็โอเค พอดีๆ แต่ถ้าถามในมุมโอตะมันควรจะใส่ให้สะใจกว่านี้ ถ้ามันแบ่งสองพาร์ทได้ มันโอเคมากๆ

คนที่ไม่เคยติดตาม BNK หรือรู้จักบ้างประปราย อยากให้เปิดใจไปดู เปิดตาให้กว้างๆ แล้วจะรักพวกเธอได้มากขึ้น และเหล่าโอตะก็รักมากยิ่งๆ ขึ้นไป สำหรับคะแนน ผมให้ 8 เต็ม 10 สำหรับหนังเรื่องนี้ ขอขอบคุณทุกท่านที่อ่านรีวิวจนจบครับ.

ปล. มีเอนท์ เครดิต ที่เซอร์ไพรส์มาก

- เสพภาพยนตร์อย่างมีวิจารญาณ -

ขออนุญาตนำภาพจากตัวอย่างภาพยนตร์ BNK48: Girls don't cry จาก Youtube ช่อง BNK48 มาใช้ในการประกอบรีวิวภาพยนตร์ ขอขอบคุณมา ณ ที่นี้