เราขอเล่าเรื่องตัวเองก่อนเลยนะคะ คือเราเป็นลูกคนเดียว ตอนนี้พ่อแม่ก็เกษียณแล้วอยู่บ้านที่ต่างจังหวัดกันแค่ 2 คนค่ะ และเนื่องจากเราเป็นเด็กต่างจังหวัดคนนึง ที่เข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยในกรุงเทพ จบแล้วก็ได้ทำงานเป็นมนุษย์เงินเดือนอยู่ในกรุงเทพค่ะ จนถึงตอนนี้เรียน+ทำงานรวมๆก็ 7 ปีแล้วค่ะ รู้สึกท้อแท้กับการใช้ชีวิตอยู่ในกรุงเทพมาก เพราะเราเคยอยู่ต่างจังหวัดมา มีบ้านหลังใหญ่ และมีที่ดินรอบๆบ้านให้เดินเล่น ปลูกผัก เลี้ยงหมาได้ ทำสวนรอบๆบ้านได้ อากาศก็ดี ผู้คนใจดี บ้านใกล้เรือนเคียงกัน เวลามีผักผลไม้อะไรก็แบ่งปันให้กันตลอด จะไปไหนมาไหนก็สะดวกสบาย ถ้าอากาศดีๆเราก็ขี่มอเตอร์ไซค์ไปตลาดได้ หรือถ้าวันไหนฝนตกเราก็ยังขับรถยนต์ของพ่อไปได้ ตอนเย็นๆก็ไปวิ่งออกกำลังกายที่ริมทะเลได้
แต่พอเรามาอยู่ในกรุงเทพ จากที่เราเคยใช้ชีวิตสะดวกสบายที่ต่างจังหวัด เรากลับกลายเป็นคนจนเมื่อมาอยู่กรุงเทพ เราต้องอยู่ห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ ที่ค่าเช่าก็แพง แถมจะไปไหนมาไหนก็ต้องนั่งรถเมล์ ที่รอไปก็ท้อไปเพราะไม่รู้ว่าจะมาเมื่อไหร่ แถมบางทีพอมาแล้วก็วิ่งเลนส์ขวาสุดไม่ยอมจอดรับผู้โดยสารอีก ก็ต้องรอคันใหม่ BTS-MRT ค่าโดยสารก็แพงมาก เงินเดือนได้มาเท่าไหร่ก็หมดไปกับค่าเช่าห้องและค่าเดินทาง
พอเทียบกับเพื่อนเราที่เค้าอยู่กรุงเทพมาตั้งแต่เกิด ทำงานที่เดียวกับเรา เงินเดือนพอๆกัน ฐานะทางบ้านเค้าพอๆกับเรา ตอนเช้าไปทำงาน เย็นกลับบ้านก็มีแม่ทำอาหารไว้ให้ทาน เงินเดือนก็มีเหลือเก็บเพราะไม่ต้องจ่ายค่าเช่าห้อง และก็ได้ไปเที่ยวต่างประเทศบ่อยๆเพราะมีเงินเก็บ เวลาจะไปไหนมาไหนก็มีรถยนต์ของพ่อแม่ให้ขับ และค่าเดินทางก็จ่ายแค่ค่าน้ำมันรถ และสบายมากไม่ต้องท้อแท้กับการรอรถเมล์ ฝนตกแดดร้อนก็ไม่แตกต่างเพราะขับรถไปเอง ไม่ต้องไปทนเบียดกันบน BTS-MRT ในชั่วโมงเร่งด่วน
เราเลยรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจนิดนึงค่ะ ว่าทำไมชีวิตเราต้องมาลำบากตรากตรำอยู่แบบนี้ในกรุงเทพ เพราะถ้าเทียบแล้วอยู่ต่างจังหวัด ชีวิตเราไม่เคยต้องลำบากเลย แอบคิดอยู่หลายครั้งว่าอยากกลับไปอยู่บ้านที่ต่างจังหวัด อยากกลับไปอยู่กับพ่อแม่ แต่เนื่องจากว่าที่ต่างจังหวัดไม่มีงานให้ทำ ดังนั้นก็จะไม่มีรายได้ เราก็เลยยังจำเป็นต้องอดทนใช้ชีวิตแบบนี้อยู่ในกรุงเทพต่อไป และก็ไม่รู้ว่าต้องอยู่กรุงเทพไปจนถึงเมื่อไหร่ หรือเราต้องอยู่ไปตลอดชีวิต? และเราก็กลัวว่าถ้าเรายอมแพ้ให้กับการทำงานในกรุงเทพ แล้วกลับไปอยู่ต่างจังหวัด ก็กลัวว่าเพื่อนคนอื่นจะมองว่าเราเป็นคนขี้แพ้ ไม่เอาไหน และกลัวว่าจะถูกมองเป็นคนโง่ค่ะ ตอนนี้คิดอะไรไม่ออกเลยค่ะ เครียดและท้อแท้มากๆ
ไม่รู้จะทำยังไงกับชีวิตต่อไปในอนาคตดี อยากขอคำแนะนำค่ะ
*ขออนุญาตแก้ไขข้อความนิดนึงนะคะ เหมือนจะมีหลายความเห็นเข้าใจว่าเราทำงานมา 7 ปีแล้ว คือเราเขียนงงๆเองค่ะ กราบขออภัยค่ะ จริงๆเราหมายถึงอยู่กรุงเทพ เรียน+ทำงานรวมๆก็ 7 ปีแล้วค่ะ*
**และสุดท้ายนี้ ขอกราบขอบพระคุณทุกท่าน และทุกๆความเห็นจากใจค่ะ เราจะนำไปคิดทบทวนและปรับใช้ในชีวิตต่อไปนะคะ ขอบพระคุณมากๆค่ะ**
เด็กต่างจังหวัดที่เข้ามาอยู่ในกรุงเทพ รู้สึกว่าตัวเองด้อยกว่าคนที่อยู่กรุงเทพมาตั้งแต่เกิดมั้ยคะ
แต่พอเรามาอยู่ในกรุงเทพ จากที่เราเคยใช้ชีวิตสะดวกสบายที่ต่างจังหวัด เรากลับกลายเป็นคนจนเมื่อมาอยู่กรุงเทพ เราต้องอยู่ห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ ที่ค่าเช่าก็แพง แถมจะไปไหนมาไหนก็ต้องนั่งรถเมล์ ที่รอไปก็ท้อไปเพราะไม่รู้ว่าจะมาเมื่อไหร่ แถมบางทีพอมาแล้วก็วิ่งเลนส์ขวาสุดไม่ยอมจอดรับผู้โดยสารอีก ก็ต้องรอคันใหม่ BTS-MRT ค่าโดยสารก็แพงมาก เงินเดือนได้มาเท่าไหร่ก็หมดไปกับค่าเช่าห้องและค่าเดินทาง
พอเทียบกับเพื่อนเราที่เค้าอยู่กรุงเทพมาตั้งแต่เกิด ทำงานที่เดียวกับเรา เงินเดือนพอๆกัน ฐานะทางบ้านเค้าพอๆกับเรา ตอนเช้าไปทำงาน เย็นกลับบ้านก็มีแม่ทำอาหารไว้ให้ทาน เงินเดือนก็มีเหลือเก็บเพราะไม่ต้องจ่ายค่าเช่าห้อง และก็ได้ไปเที่ยวต่างประเทศบ่อยๆเพราะมีเงินเก็บ เวลาจะไปไหนมาไหนก็มีรถยนต์ของพ่อแม่ให้ขับ และค่าเดินทางก็จ่ายแค่ค่าน้ำมันรถ และสบายมากไม่ต้องท้อแท้กับการรอรถเมล์ ฝนตกแดดร้อนก็ไม่แตกต่างเพราะขับรถไปเอง ไม่ต้องไปทนเบียดกันบน BTS-MRT ในชั่วโมงเร่งด่วน
เราเลยรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจนิดนึงค่ะ ว่าทำไมชีวิตเราต้องมาลำบากตรากตรำอยู่แบบนี้ในกรุงเทพ เพราะถ้าเทียบแล้วอยู่ต่างจังหวัด ชีวิตเราไม่เคยต้องลำบากเลย แอบคิดอยู่หลายครั้งว่าอยากกลับไปอยู่บ้านที่ต่างจังหวัด อยากกลับไปอยู่กับพ่อแม่ แต่เนื่องจากว่าที่ต่างจังหวัดไม่มีงานให้ทำ ดังนั้นก็จะไม่มีรายได้ เราก็เลยยังจำเป็นต้องอดทนใช้ชีวิตแบบนี้อยู่ในกรุงเทพต่อไป และก็ไม่รู้ว่าต้องอยู่กรุงเทพไปจนถึงเมื่อไหร่ หรือเราต้องอยู่ไปตลอดชีวิต? และเราก็กลัวว่าถ้าเรายอมแพ้ให้กับการทำงานในกรุงเทพ แล้วกลับไปอยู่ต่างจังหวัด ก็กลัวว่าเพื่อนคนอื่นจะมองว่าเราเป็นคนขี้แพ้ ไม่เอาไหน และกลัวว่าจะถูกมองเป็นคนโง่ค่ะ ตอนนี้คิดอะไรไม่ออกเลยค่ะ เครียดและท้อแท้มากๆ
ไม่รู้จะทำยังไงกับชีวิตต่อไปในอนาคตดี อยากขอคำแนะนำค่ะ
*ขออนุญาตแก้ไขข้อความนิดนึงนะคะ เหมือนจะมีหลายความเห็นเข้าใจว่าเราทำงานมา 7 ปีแล้ว คือเราเขียนงงๆเองค่ะ กราบขออภัยค่ะ จริงๆเราหมายถึงอยู่กรุงเทพ เรียน+ทำงานรวมๆก็ 7 ปีแล้วค่ะ*
**และสุดท้ายนี้ ขอกราบขอบพระคุณทุกท่าน และทุกๆความเห็นจากใจค่ะ เราจะนำไปคิดทบทวนและปรับใช้ในชีวิตต่อไปนะคะ ขอบพระคุณมากๆค่ะ**