อยากกลับไปอยู่บ้านแต่..

ไม่ได้น้อยใจโชคชะตานะที่เกิดมาแล้วไม่ได้มีแบบครอบครัวอื่นเขาอะ พยายามทำดีที่สุดแล้ว แต่ไม่เห็นจะมีอะไรขึ้นมาบ้างเลย พยายามทุกอย่างทุกทางแล้ว มันไม่สามารถจริงๆ เครียดก็เครียดเหนื่อยก็เหนื่อยจะทำยังใงดี ที่เข้มแข็งขนาดนี้เป็นเพราะแม่นะ เพราะแม่คนเดียวจริงๆ อยากให้เขาสบายสักที แต่ก็ยังทำดีไม่ได้เลย  ไม่รู้จะทำยังใง ท้อมากๆแล้ว อยากจะให้จบๆแล้วแต่พอนึกถึงแม่ก็ต้องทนอะ โอ้ย เครียดไม่รู้จะบอกใครแล้ว อึดอัดเจอแต่อะไรก็ไม่รู้ เครียด ตอนอยู่บ้านไม่เคยเป็นแบบนี้เลย ตั้งแต่มาอยู่ไกลๆคนเดียวนี้โคตรอ่อนแอเลยบอกตรงๆ ไม่ใช่อยู่ไม่ได้นะ แต่พอเป็นแบบนี้แล้วมันต้องเป็นผู้ใหญ่โดยอัตโนมัติอะ ต้องอยู่คนเดียว เครียดอะไรก็บอกใครไม่ได้เลย ต้องเก็บไว้คนเดียวอยู่แบบให้ผ่านไปวันๆ สงสารแม่ก็สงสารทำงานอยู่คนเดียวแต่เราก็ช่วยอะไรไม่ได้เลย เพราะพออยู่คนเดียวค่าใช้จ่ายก็เยอะตาม พ่อก็กินแต่เหล้าไม่ช่วยแม่ทำงาน พี่ก็ตกงานติดแม่ไม่ยอมไปหางานทำ ล่าสุดน้องชายไม่ยอมเรียน ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ อายุ22ยังขนาดนี้ ต่อไปขอเจอเรื่องดีๆบ้างเหอะนะ ไหว้ละ เหนื่อยวะ เมื่อไหร่จะรวย