แม่รังแกหรือว่าเราขี้เกลียด

คือผมไม่ได้ทำงาน คือผมรอสิ้นเดือนจะไปเรียนตัดผม ผมเลยต้องอยู่บ้าน แม่ผมเขาทำงาน กับพ่อ บางวันผมก็จะไปกับพ่อ ส่วนมาก แม่จะไปเอง เรื่องมันมีอยู่ว่า มีอยู่วันนึงแม่ผมเขาตื่นมาแล้วก็อารมเสียใส่พ่อผม แต่เช้าเลย จากนั้นก็บอกผม ว่าไป กับพ่อนะวันนี้ คือผมร้องเอ๋า ผมบอกไปว่า ผมยังไม่ได้นอนเลย ผมยังไม่ได้นอนตั้งแต่เมื่อวานเลย คือปกติ เขาจะบอกผมก่อนว่าจะให้ผมไป แต่เมื่อวานเขาไม่บอกอะไรสักอย่าง คือผม ไม่ได้นอน เพราะผมไม่รู้ว่าพรุ้งนี้ต้องไปทำงาน ถามว่าทำไมไม่เตียมพร้อม ก็คือปกติเขาจะบอกก่อน แล้ว ผมไม่ได้นอน ยันเช้า 6 - 7ชัวโมง พอผมพูดแบบนี้ไปว่า ทำไมไม่บอก เค้าก็สวนมาว่า จะบอกทำไม ทำไมต้องให้บอก คือผมแบบ!!!!!โอ้ย ไครๆก็มองว่าผมขี้เกลียดพอผม ไปถึงที่ทำงาน ผมทำตงนี้ไม่ไหว เพราะผมเพียหนักมาก แค่ยืนก็จะร่วงแล้ว ทุกคนมองว่าผมแกล้ง ผมอ้าง ไปทำได้แต่ขอให้บอกกันล่วงหน้าก่อน ตอนกลางคืนผมจะได้ไม่ต้องนอนดึก เพราะผมนอนดุกทุกวันอยู่แล้ว ท่ารู้ว่าเพราะนี้ไม่ต้องไปไหน ท่าผมรู้ว่าเพราะนี้ต้องไป ผมก็จะนอนตั้งแต่ 2ทุ่ม!!!เห้อคงไม่มีไครเข้าใจความรู้สึก