ลืมแฟนเก่าไม่ได้

ก่อนเลิกกันเราคบกันมาปีกว่ารักกันหวานจนเพื่อนหลายคนอิจฉา แต่เป็นเพราะผมเองที่อาจจะไม่ดีพอสำหรับเธอคนนั้น ผมอายุ32 อยู่ภาคเหนือส่วนเธอคนนั้นอายุ23อยู่ภาคกลางค่อนไปทางใต้ เราสองคนเจอกันในเฟสคือที่จริงแอดเป็นเพื่อนกันไว้แต่ไม่ได้คุยกันเท่าไหร่จนเมื่อผมได้คุยกันเธอก็โอเคดีคุยสนุกจริงใจคิดอะไรก็พูดแบบนั้นคือผมชอบนะไม่ต้องใส่หน้ากากเข้าหาดีคุยกันได้สักพักก็ตกลงคบกันผมก็ไปหาเธอที่บ้านซึ่งที่บ้านก็ต้อนรับอย่างดีอาจจะเพราะเป็นผช.คนแรกที่เธอพามารู้จักกับที่บ้านด้วย เธอขับรถไม่เป็นไม่ว่าจะเป็นรถยนต์หรือมอไซค์ไม่รู้ว่าจักรยานขะบเป็นมั้ยแต่มันไม่ใช่ปัญหาหรอกผมรับได้ ช่วงแรกเธอติดผมมากตอนผมกลับบ้านเค้าร้องไห้ไม่อยากให้กลับแต่ด้วยภาระและหน้าที่ก็จำเป็นต้องกลับมาทำงาน เราก็คุยกันอยู่ตลอดบางทีหลับคาสายโทรศัพท์เลยก็มี เวลาทำงานเราไม่เหมือนกันเดือนนึงเค้าจะเข้ากะเช้า2อาทิตย์และกลางคืนอีก2อาทิตย์(งานโรงงาน)บางทีผมก็จำไม่ได้ว่าวันไหนเธอเข้ากะไหนทำให้ถูกเธอดุอยู่เป็นประจำ ซึ่งผมก็หัวเราะแก้เขินไปว่าคนแก่ก็แบบนี้แหละ แต่เธอไม่หัวเราะด้วยนี่สิ ช่วงหลังมาผมก็โดนด่ามากกว่าเดิมเรื่องที่ตัดสินใจจะแต่งงานกันแต่การเงินของผมไม่พร้อมซึ่งตอนแรกเราตกลงกันว่าจะเปิดบัญชีด้วยกันแต่ก็ไม่ได้ไปทำผมจึงโอนเงินเข้าบัญชีของเธอโอนเข้าครั้งแรกถ้าจำไม่ผิดน่าจะ3000นะ ตอนเช้าเธอโทรมาน้ำเสียงโกรธมากเพราะผมสัญญากับเธอไว้แล้วว่าจะเก็บให้ได้เดือนละ4000-5000 ซึ่งผมก็อธิบายไปแต่เหมือนเธอไม่สนเลยว่าเดือนนี้ผมมีค่าใช้จ่ายอะไรบ้าง มีเงินกินข้าวไหมซึ่งผมได้แต่ฟังเธอบ่นและด่าพอนานวันเข้าผมก็เริ่มรู้สึกว่าเธอมองผมเปลี่ยนไปเหมือนไม่ใช่แฟนเหมือนเป็นอะไรสักอย่างแล้วผมก็ไม่คุยกับเธออีก ไม่โทรไม่ทักเฟสไลน์ แล้วมันเป็นยังไงรู้มั้ย เธอไม่ติดต่อมาหาผมเลยไม่ถามไม่อะไรเฟสขึ้นสเตตัสไว้เธอก็ลบเพื่อน ผมก็ไม่ได้เข้าไปดูหรอกซึ่งก่อนหน้านี้ผมจะเป็นคนง้อตลอดเวลาทะเลาะกันไม่ว่าจะผิดจะถูกผมจะเป็นคนง้อเธอเสมอ ถึงแม้ว่าจะง้อช้าไปบ้างซึ่งก็ถูกเธอดุอยู่เป็นประจำเรื่องง้อช้านี่แหละ คือกำลังโกรธกันอยู่จะให้รีบง้อ ผมก็นะอารมณ์โมโหผมก็มีเหมือนกันถ้าง้อเลยมันจะเหมือนกับราดน้ำมันบนกองไฟ พูดกันไม่รู้เรื่องอีกผมจึงรอให้อารมณ์ผมเย็นลงก่อนแล้วง้อ ผ่านมา5เดือนกว่าแล้วตั้งแต่ที่ไม่ได้คุยกันผมก็ไม่ได้ไปคุยกับคนอื่นหรือคบใครใหม่เพราะยังรักเธอคนนั้นอยู่ ยิ่งช่วงนี้ไม่รู้เป็นอะไรนอนไม่ค่อยหลับ เพราะคิดแต่จะกลับไปคืนดีกับเธอคนนั้น ตอนนี้เค้าก็มีคนคุยใหม่แล้วซึ่งผมก็คิดว่ามันดีสำหรับตัวเธอมากๆ แต่สำหรับผมนี่สิยิ่งนานวันยิ่งเศร้า เคยมีคนบอกว่าเวลาจะลืมทุกอย่าง ผมก็เคยผ่านมาเหมือนกันและคิดว่ามันจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้นเอง แต่ไม่เลย มันกลับทำให้ผมฝังลึกลงไปในอารมณ์แห่งความเศร้า ยิ่งผมเข้าไปส่งเฟสเค้าแล้วยิ่งคิดถึงมากขึ้นไปอีก ผมควรจะทำยังไงดี ตอนนี้ควรทำยังไงดี ผมเองก็หวังมากๆว่าเราจะกลับมารักกันเหมือนเดิมแต่คงเป็นไปไม่ได้แล้ว รู้ทั้งรู้ว่ามันไม่เหมือนเดิมแต่ก็ยังอยากกลับไป เครียดมากเครียดจนนอนไม่ได้มาเดือนนึงแล้ว ทำอะไรไม่ได้เลย ผมต้องทรมาณอยู่อย่างนี้อีกนานไหม หรือนี่เป็นกรรมที่ผมเคยทำไม่ดีไว้ สุดท้ายที่ผมอยากจะบอกทุกคนก็คือ จะทำอะไรให้คิดให้ดีก่อนเพราะเมื่อตัดสินใจไปแล้วจะไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขได้ เรื่องของผมก็เช่นกัน