เรื่องของผมที่อยากจะเล่า และอยากขอคำปรึกษาเพื่อนๆชาว Pantip
ผมชื่อหมูนะครับ อายุ 33 ปีแล้วครับ แฟนผมอายุ 35 ครับ คบกับแฟนมา 11 ปี 6 เดือน ถ้านับถึงวันนี้ วันที่เราทั้งสองคนตัดสินใจหยุดความสัมพันธ์ลง แต่ผมก็ไม่แน่ใจนะครับว่า จะใช้คำว่าเราทั้งสองคนได้ไหม หรือผมแค่คนเดียว แฟนผมก็เป็นผู้ชายเหมือนกันครับ หรือ พวกเราเป็นเกย์ครับ
ผมกับแฟนรู้จักกันตั้งแต่ปี 50ซึ่งเป็นปีที่ผมเพิ่งเรียนจบละทำงานใหม่ๆ ผมรู้จักแฟนผ่าน hi 5 ครับ ซึ่งตอนนั้นเราก้อเริ่มแลกเมลล์ เบอร์ msn และติดต่อกันเรื่อยมา นัดเจอกัน เหมือนคู่เกย์อื่นๆ ที่เจอกันครับ หลังจากนั้น เราก้อคุยกันสักพัก นึงจนตกลงเป็นแฟนกัน ผมก้อได้ไปอยู่กับแฟนที่หอพักเลย ช่วงแรกเรามีความสุขกันดีครับ แต่ก้อมีทะเลาะบ้าง เถียงกันบ้าง สุดท้ายแล้ว แฟนก็จะยอมผมเสมอ เค้ามีความเป็นผู้ใหญ่กว่าผม มีภาวะความเป็นผู้นำสูง คอยแนะนำการใช้ชีวิตของผมอยู่เสมอ
แต่หว่างทาง ผมก็มีเล็ก ๆ น้อยๆ มาตลอด อันนี้ก้อยอมรับว่าตอนนั้นยังรักสนุกอยู่ แต่แฟนก็จับได้ทุกรอบ และผมก็ตัดคนเหล่านั้นออกทุกรอบไป จนมาปีที่ 7 ผมก็ไม่ได้มีกิ๊กแต่อย่างใด เพราะรุ้สึกว่าเราควรหยุดได้แล้ว และก็กลัวติดโรคด้วยครับ จึงตั้งใจแล้วว่า จะไม่นอกใจแฟน แต่ด้วยความที่เราเป็นคนมีประวัติ แฟนเลยกลายเป็นคนที่ไม่เชื่อใจเราไปลย ระแวงตลอด เช็คมือถือตอนหลับ บางทีก็เจอข้อความไลน์ ที่เราคุยกับเพื่อน ซึ่งเวลาเราคุยกับเพื่น มันก็จะเป็นเรื่องใต้สะดือบ้าง ผู้ชายบ้าง พอเค้ามาอ่าน มันเลยทำให่เค้าคิดมาก ยิ่งขึ้น แฟนก็เริ่มออกกฏว่า จะไปไหน ต้องบอก ต้องส่งรุป ทุกๆ ครั้ง เราก้ทำเรื่อยมาก จนปีหลังๆ ไม่ค่ยได้ทำ เพราะรู้สึกไม่อยากทำ อยากรู้อะไรให้ถามเอง ผมคิดแบบนี้
เราคบกันแบบมากกว่าแค่แฟนนะครับ เค้าเป้นเหมือน พี่ พ่อ เพื่อน เค้าดูแลผมทุกอย่างตั้งแต่ ผมเริ่มทำงานใหม่ๆ เงินแต่บะเดือนใช้ไม่พอ เค้าก็ช่วยผมมาตลอด คอยผลักดันให้ไปเรียนเพิ่มเติม ช่วยคิดเรื่องงานต่างๆ จนปัจจุบัน ผมกับเคาก็อยู่ใน level ที่เท่ากัน เงือนเดือนเอย มีรถ เอย หลายๆ อย่าง ที่เท่ากัน
เราก็คบกันมาเรื่อยๆ มีทะเลาะกันบ่อยขึ้น ผมเริ่มรู้สึกอึดอัดมากขึ้น เวลาอยู่ด้วยกัน ทำไรอะไรเริ่มไม่เข้าหูเข้าตา จากที่เคยยอมๆ กัน ก็กลายเป็น ผมไม่ยอมเค้า พยายามกดเค้าให้อยู่ใต้เราทุกอย่าง ทำกับเค้าเหมือนเค้าเป็นของตาย พูดต่างๆนาๆ โดยไม่รักษาน้ำใจ จนเราต้องทะเลาะ และขอห่างกัน อยู่หลายครั้ง แต่การห่างของเรานั้นก็แค่ช่วงสั้นๆ เพราะว่าแฟนผมจะง้อตลอดหลังจากเค้าอารมเย็น
จนมาครั้งสุดท้าย ครั้งนี้ ผมกับแฟนก้อมีทะเลาะกัน ด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง เลยเป็นเหตุให้ต้องห่างกัน ผมมานั่งคิดดูว่า ระยะหลังๆ เราอยู่กันแบบมีความทุกข์มากกว่าความสุข เหมือนผมหลอกตัวเองและเค้าไปเรื่อยๆ เพื่อให้คงสถานะ มาอ่านบทความนึงในเว็บ ว่าอาการของคนหมดรัก มันเป็นยังไง ซึ่งก็ตรงกับผมแทบทุกอย่าง ผมเลยตัดสินใจ ที่จะยิตความสัมพัน สิบกว่าปีของเราลง เพราะผมไม่อยากให้เค้าต้องมาทนทุกข์ทรมานกับการกระทำอันเห็นแก่ตัวของผมอีก ผมเสียใจมาก ที่ต้องเป็นแบบนี้ แฟนผมก็พยายามคุยเพื่อให้เราไปกันต่อ แต่ผมคิดว่า ควรจบดีกว่า ก่อนที่จะต้องเลิกกันแบบไม่เหลือความรักให้กัน
ผมอยากทราบว่า ผมคิดถูกไหมที่ตัดสินใจแบบนี้ หรือจริงๆแล้ว ถ้าอีกฝ่ายยังรักเราอยู่ มันก้ออาจจะมีทางกลับไปรักกันได้อีก หรือ ความรักที่แฟนมีให้ผมจะชนะทุกสิ่ง แม้แต่คนที่หมดรักกันแล้วก้อจะชนะได้ ผมสับสนกับตัวเอง และสิ่งที่ได้เลือกไปมากครับ ผมควรทำไงดีครับ กลับไปคบกับแฟน หรือ เลิก หรือแค่ลองห่างกันดู ตอนนี้คนที่เจ็บก้เป็นผม ส่วนแฟนก็คงเจ็บมากกว่าผม แต่ผมไม่อยากใช้ความสงสารในการคบต่อ เครียดมากครับ คิดไม่ตก
หมดรัก หรือ แค่เบื่อ ควรไปต่อ หรือ พอแค่นี้
ผมชื่อหมูนะครับ อายุ 33 ปีแล้วครับ แฟนผมอายุ 35 ครับ คบกับแฟนมา 11 ปี 6 เดือน ถ้านับถึงวันนี้ วันที่เราทั้งสองคนตัดสินใจหยุดความสัมพันธ์ลง แต่ผมก็ไม่แน่ใจนะครับว่า จะใช้คำว่าเราทั้งสองคนได้ไหม หรือผมแค่คนเดียว แฟนผมก็เป็นผู้ชายเหมือนกันครับ หรือ พวกเราเป็นเกย์ครับ
ผมกับแฟนรู้จักกันตั้งแต่ปี 50ซึ่งเป็นปีที่ผมเพิ่งเรียนจบละทำงานใหม่ๆ ผมรู้จักแฟนผ่าน hi 5 ครับ ซึ่งตอนนั้นเราก้อเริ่มแลกเมลล์ เบอร์ msn และติดต่อกันเรื่อยมา นัดเจอกัน เหมือนคู่เกย์อื่นๆ ที่เจอกันครับ หลังจากนั้น เราก้อคุยกันสักพัก นึงจนตกลงเป็นแฟนกัน ผมก้อได้ไปอยู่กับแฟนที่หอพักเลย ช่วงแรกเรามีความสุขกันดีครับ แต่ก้อมีทะเลาะบ้าง เถียงกันบ้าง สุดท้ายแล้ว แฟนก็จะยอมผมเสมอ เค้ามีความเป็นผู้ใหญ่กว่าผม มีภาวะความเป็นผู้นำสูง คอยแนะนำการใช้ชีวิตของผมอยู่เสมอ
แต่หว่างทาง ผมก็มีเล็ก ๆ น้อยๆ มาตลอด อันนี้ก้อยอมรับว่าตอนนั้นยังรักสนุกอยู่ แต่แฟนก็จับได้ทุกรอบ และผมก็ตัดคนเหล่านั้นออกทุกรอบไป จนมาปีที่ 7 ผมก็ไม่ได้มีกิ๊กแต่อย่างใด เพราะรุ้สึกว่าเราควรหยุดได้แล้ว และก็กลัวติดโรคด้วยครับ จึงตั้งใจแล้วว่า จะไม่นอกใจแฟน แต่ด้วยความที่เราเป็นคนมีประวัติ แฟนเลยกลายเป็นคนที่ไม่เชื่อใจเราไปลย ระแวงตลอด เช็คมือถือตอนหลับ บางทีก็เจอข้อความไลน์ ที่เราคุยกับเพื่อน ซึ่งเวลาเราคุยกับเพื่น มันก็จะเป็นเรื่องใต้สะดือบ้าง ผู้ชายบ้าง พอเค้ามาอ่าน มันเลยทำให่เค้าคิดมาก ยิ่งขึ้น แฟนก็เริ่มออกกฏว่า จะไปไหน ต้องบอก ต้องส่งรุป ทุกๆ ครั้ง เราก้ทำเรื่อยมาก จนปีหลังๆ ไม่ค่ยได้ทำ เพราะรู้สึกไม่อยากทำ อยากรู้อะไรให้ถามเอง ผมคิดแบบนี้
เราคบกันแบบมากกว่าแค่แฟนนะครับ เค้าเป้นเหมือน พี่ พ่อ เพื่อน เค้าดูแลผมทุกอย่างตั้งแต่ ผมเริ่มทำงานใหม่ๆ เงินแต่บะเดือนใช้ไม่พอ เค้าก็ช่วยผมมาตลอด คอยผลักดันให้ไปเรียนเพิ่มเติม ช่วยคิดเรื่องงานต่างๆ จนปัจจุบัน ผมกับเคาก็อยู่ใน level ที่เท่ากัน เงือนเดือนเอย มีรถ เอย หลายๆ อย่าง ที่เท่ากัน
เราก็คบกันมาเรื่อยๆ มีทะเลาะกันบ่อยขึ้น ผมเริ่มรู้สึกอึดอัดมากขึ้น เวลาอยู่ด้วยกัน ทำไรอะไรเริ่มไม่เข้าหูเข้าตา จากที่เคยยอมๆ กัน ก็กลายเป็น ผมไม่ยอมเค้า พยายามกดเค้าให้อยู่ใต้เราทุกอย่าง ทำกับเค้าเหมือนเค้าเป็นของตาย พูดต่างๆนาๆ โดยไม่รักษาน้ำใจ จนเราต้องทะเลาะ และขอห่างกัน อยู่หลายครั้ง แต่การห่างของเรานั้นก็แค่ช่วงสั้นๆ เพราะว่าแฟนผมจะง้อตลอดหลังจากเค้าอารมเย็น
จนมาครั้งสุดท้าย ครั้งนี้ ผมกับแฟนก้อมีทะเลาะกัน ด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง เลยเป็นเหตุให้ต้องห่างกัน ผมมานั่งคิดดูว่า ระยะหลังๆ เราอยู่กันแบบมีความทุกข์มากกว่าความสุข เหมือนผมหลอกตัวเองและเค้าไปเรื่อยๆ เพื่อให้คงสถานะ มาอ่านบทความนึงในเว็บ ว่าอาการของคนหมดรัก มันเป็นยังไง ซึ่งก็ตรงกับผมแทบทุกอย่าง ผมเลยตัดสินใจ ที่จะยิตความสัมพัน สิบกว่าปีของเราลง เพราะผมไม่อยากให้เค้าต้องมาทนทุกข์ทรมานกับการกระทำอันเห็นแก่ตัวของผมอีก ผมเสียใจมาก ที่ต้องเป็นแบบนี้ แฟนผมก็พยายามคุยเพื่อให้เราไปกันต่อ แต่ผมคิดว่า ควรจบดีกว่า ก่อนที่จะต้องเลิกกันแบบไม่เหลือความรักให้กัน
ผมอยากทราบว่า ผมคิดถูกไหมที่ตัดสินใจแบบนี้ หรือจริงๆแล้ว ถ้าอีกฝ่ายยังรักเราอยู่ มันก้ออาจจะมีทางกลับไปรักกันได้อีก หรือ ความรักที่แฟนมีให้ผมจะชนะทุกสิ่ง แม้แต่คนที่หมดรักกันแล้วก้อจะชนะได้ ผมสับสนกับตัวเอง และสิ่งที่ได้เลือกไปมากครับ ผมควรทำไงดีครับ กลับไปคบกับแฟน หรือ เลิก หรือแค่ลองห่างกันดู ตอนนี้คนที่เจ็บก้เป็นผม ส่วนแฟนก็คงเจ็บมากกว่าผม แต่ผมไม่อยากใช้ความสงสารในการคบต่อ เครียดมากครับ คิดไม่ตก