จะก๊อปโค้ทกระทู้ที่เคยตั้งกระทู้เก่าทำยังไงครับ?
เรื่องผมกับเค้าเรื่องยาวมากเอาปัจจุบันเธอละกันเธอบอกเลิกชัดเจนแล้วบอกว่าผมไม่ใช่แฟนเธอแล้วบอกกับพี่สาวผมที่เธอเคยสนิทซึ่งจะเป็นฝ่ายคอยช่วยคุย แต่แล้วเธอกลับเข้าใจว่าพี่สาวเขาไปด่าต่อว่าเธอเพียงเพราะเธอมาบอกเลิกน้องเขา แต่พี่ผมไม่ได้เป็นอย่างที่เธอพูดครับเพราะหลายคนรวมทั้งคนรอบข้างมองว่าเธอไม่ฟังอะไรใครไม่มีคำหยาบนะครับพี่ผมโตกว่าเขาสิบปี
แต่แล้วเรื่องบานปลายเธอคงเล่าอะไรให้เพื่อนเกย์เธอฟังจนเพื่อนเธอส่งข้อความมาด่าผม มีคำหยาบคายและด่าพี่สาวผมว่า
ด่ามีคำว่ากล่าวถึงโคตรเง่าครอบครัวเมิงกู อีขอไม่พูดต่อนะครับ คงโกรธมั้งครับที่ผมยังไม่ได้รับผิดชอบเรื่องเงินให้ตรงเวลาแต่เพื่อนนางมีสิทมาต่อว่าผมไหมครับ
เรื่องที่ถูกมองว่าเป็นนิสัยเด็กทวงของเพราะมีสาเหตุและมีคำพูดแบบนี้ขึ้นมาผมถึงตอกกลับไปเชิงอธิบายมากกว่า ผมแค่รู้สึกแย่กับคำพูดที่บอกว่าผมไม่เคยดูแลอะไรเธอเลยในชีวิต และรีบๆบอกให้เพื่อนผมที่ยืมเงินไปที่เธอเคยช่วยเหลือที่ผมเคยรับปากรับผิดชอบให้จ่ายเธอให้ตรงเวลาด้วย ผมเลยบอกเธอด้วยความโมโหว่างั้นเอาของที่มีมูลค่า 1××××× (ไม่ขอพูดว่าคืออะไร) ที่เคยให้ไว้ใช้ เอาไปขายสิจะได้จบเรื่อง ก็ไม่ได้เห็นคุณค่าไม่ใช่หรอ มันไม่ได้ทำให้รู้สึกดีนี่ พอพูดจบผมอธิบายสิ่งที่ผมทำด้วยใจเลือกที่จะดูแลเธอในแบบนี้นะและอื่นๆที่ผมจ่ายค่าตั๋วเครื่องบินไปกลับเพื่อบินมาหาหมอต่อเดือนประมาณ 3500และรับผิดชอบบางอย่างบ้างเช่นค่าโทรศัพเดือนละพันกว่าบาท โทรศัพท์ตั้งแต่คบมาผมซื้อให้ใหม่ทุกปีครับ ไอโฟนนะ เครื่องสำอางจุกจิกอีกเยอะคนทั่วไปคงบอกปกตินะ แต่ที่เจอกันส่วนมากก็กินอาหารมื้อนึง 500+ จนถึง2พันปลายและตลอดเวลาหนึ่งปีกว่าๆไปเที่ยวกันผมดูแลค่าใช้จ่ายยันเสื้อผ้าอาหารการกิน ผมเห็นแก่ตัวนิสัยเด็กและน่าเกลียดใช่มั้ยครับที่พูดแบบนี้ออกไป เพราะผมรู้สึกแย่มากเพราะนี่คือดูแลในแบบของผม ผมต้องการจะบอกอธิบายแบบนั้นว่าสิ่งดีดีผมก็ทำเยอะนะ แต่เธอพูดว่า อย่าเลยไม่เคยดูแล เธอบอกแค่นี้ล้ำเลิกหรอ เลิกกันต้องทวงของก็เพิ่งเคยเจอ ผมไม่ได้เจตนาทวงครับแค่พูดให้เธอรู้สึก เพราะผมมาดูแลเธอจริงจังตอนคบหลังๆสองปี แต่ระเวลาคบกันเกินห้าปีแล้วครับ
ดูแลแบบไหนครับถึงจะเรียกดูแลต้องซื้อรถให้ซื้อบ้านให้จ่ายเงินเดือนแบบนี้หรือป่าวครับคือยังไม่ได้แต่งงานครับไม่ได้อยู่ด้วยกันตอนนี้ผมก็ดูแลเท่าที่ผมไหวน่ะครับ เที่ยวหนึ่งทริปหมื่นห้าอัพครับ ทุกเดือนผมอยากให้เธอมีความสุข แต่เธอบอกเธอไม่มีความสุบเวลาทะเลาะความสุขมีแต่น้อยขอไม่มีดีกว่าสบายใจ และผมก็ช่วยอะไรในชีวิตเธอไม่ได้รับนิสัยไม้ได้ที่งี่เง้าระแวงของผมไม่ไหวเลยขอเลิก
ส่วนของเธอมีเงินจำนวนเท่าที่ผมบอกให้เอาของไปขายนั่นแหละครับที่ดธอช่วย และมีเพื่อนเธอที่เคยช่วยผม ผมบอกเธอเสมอไม่ลืมบุญคุณนะ แล้วผมก็ไม่ได้ติดต้างอะไรเพื่อนเธอครับ วันเกิดผมก็ต้องหารค่าของขวัญให้เพื่อนเธอด้วย แต่วันเกิดผมเพื่อนเขาก็เฉยๆนะ ซึ่งที่กล่าวมา เธอเปรียบเทียบว่าเธอก็ให้ผมเยอะนะ พูดตรงๆเลยครับ ผมไม่เคยใช้เงินเธอเลยตั้งแต่คบมาครับ มีของขวัญที่เขาให้บ้าง ผมมองว่าคุณค่าทางใจ ผมให้เค้าหลายหมื่นเค้าให้กลับมาพันก็ไม่เคยคิดอะไร ส่วนมากจะแบบนี้ครับ แต่ที่ผมได้เอ่ยออกไปจนกลายเป็นทวงเธอล้ำเลิกเธอ เธอบอกแบบนี้ไม่เรียกทำด้วยใจหรอก ตลกขำ ผมเลยพูดกลับไปว่าถ้าเธอเข้าใจว่าทุกอย่างคือทั้งหมดที่มีแล้วนะที่ทำให้ ถ้าเธอมองเห็นคุณค่าเธอคงรับรู้ เธอก็โมโหผมใหญ่แต่ยังติดต่อผมเพราะคงกลัวผมไม่รับผิดชอบเงินที่ยืมมาให้เพื่อนหรือป่าวตอนนี้คิดแค่นั้นครับ เพราะผมรู้สึกว่าผมดูแลผู้หญิงคนนึงได้ดีในระดับนึงล่ะถ้ามากกว่านี้ต้องหาคนรวยๆแล้วหล้ะครับ ไม่รู้พูดจาเกินไปไหมแต่รู้สึกเสียใจที่ถูกบอกเลิกก็มากพอแล้ว
ผมถูกบอกเลิกและถูกด่าว่าทวงของล้ำเลิกที่จริงผมแค่อธิบายครับ
เรื่องผมกับเค้าเรื่องยาวมากเอาปัจจุบันเธอละกันเธอบอกเลิกชัดเจนแล้วบอกว่าผมไม่ใช่แฟนเธอแล้วบอกกับพี่สาวผมที่เธอเคยสนิทซึ่งจะเป็นฝ่ายคอยช่วยคุย แต่แล้วเธอกลับเข้าใจว่าพี่สาวเขาไปด่าต่อว่าเธอเพียงเพราะเธอมาบอกเลิกน้องเขา แต่พี่ผมไม่ได้เป็นอย่างที่เธอพูดครับเพราะหลายคนรวมทั้งคนรอบข้างมองว่าเธอไม่ฟังอะไรใครไม่มีคำหยาบนะครับพี่ผมโตกว่าเขาสิบปี
แต่แล้วเรื่องบานปลายเธอคงเล่าอะไรให้เพื่อนเกย์เธอฟังจนเพื่อนเธอส่งข้อความมาด่าผม มีคำหยาบคายและด่าพี่สาวผมว่า
เรื่องที่ถูกมองว่าเป็นนิสัยเด็กทวงของเพราะมีสาเหตุและมีคำพูดแบบนี้ขึ้นมาผมถึงตอกกลับไปเชิงอธิบายมากกว่า ผมแค่รู้สึกแย่กับคำพูดที่บอกว่าผมไม่เคยดูแลอะไรเธอเลยในชีวิต และรีบๆบอกให้เพื่อนผมที่ยืมเงินไปที่เธอเคยช่วยเหลือที่ผมเคยรับปากรับผิดชอบให้จ่ายเธอให้ตรงเวลาด้วย ผมเลยบอกเธอด้วยความโมโหว่างั้นเอาของที่มีมูลค่า 1××××× (ไม่ขอพูดว่าคืออะไร) ที่เคยให้ไว้ใช้ เอาไปขายสิจะได้จบเรื่อง ก็ไม่ได้เห็นคุณค่าไม่ใช่หรอ มันไม่ได้ทำให้รู้สึกดีนี่ พอพูดจบผมอธิบายสิ่งที่ผมทำด้วยใจเลือกที่จะดูแลเธอในแบบนี้นะและอื่นๆที่ผมจ่ายค่าตั๋วเครื่องบินไปกลับเพื่อบินมาหาหมอต่อเดือนประมาณ 3500และรับผิดชอบบางอย่างบ้างเช่นค่าโทรศัพเดือนละพันกว่าบาท โทรศัพท์ตั้งแต่คบมาผมซื้อให้ใหม่ทุกปีครับ ไอโฟนนะ เครื่องสำอางจุกจิกอีกเยอะคนทั่วไปคงบอกปกตินะ แต่ที่เจอกันส่วนมากก็กินอาหารมื้อนึง 500+ จนถึง2พันปลายและตลอดเวลาหนึ่งปีกว่าๆไปเที่ยวกันผมดูแลค่าใช้จ่ายยันเสื้อผ้าอาหารการกิน ผมเห็นแก่ตัวนิสัยเด็กและน่าเกลียดใช่มั้ยครับที่พูดแบบนี้ออกไป เพราะผมรู้สึกแย่มากเพราะนี่คือดูแลในแบบของผม ผมต้องการจะบอกอธิบายแบบนั้นว่าสิ่งดีดีผมก็ทำเยอะนะ แต่เธอพูดว่า อย่าเลยไม่เคยดูแล เธอบอกแค่นี้ล้ำเลิกหรอ เลิกกันต้องทวงของก็เพิ่งเคยเจอ ผมไม่ได้เจตนาทวงครับแค่พูดให้เธอรู้สึก เพราะผมมาดูแลเธอจริงจังตอนคบหลังๆสองปี แต่ระเวลาคบกันเกินห้าปีแล้วครับ
ดูแลแบบไหนครับถึงจะเรียกดูแลต้องซื้อรถให้ซื้อบ้านให้จ่ายเงินเดือนแบบนี้หรือป่าวครับคือยังไม่ได้แต่งงานครับไม่ได้อยู่ด้วยกันตอนนี้ผมก็ดูแลเท่าที่ผมไหวน่ะครับ เที่ยวหนึ่งทริปหมื่นห้าอัพครับ ทุกเดือนผมอยากให้เธอมีความสุข แต่เธอบอกเธอไม่มีความสุบเวลาทะเลาะความสุขมีแต่น้อยขอไม่มีดีกว่าสบายใจ และผมก็ช่วยอะไรในชีวิตเธอไม่ได้รับนิสัยไม้ได้ที่งี่เง้าระแวงของผมไม่ไหวเลยขอเลิก
ส่วนของเธอมีเงินจำนวนเท่าที่ผมบอกให้เอาของไปขายนั่นแหละครับที่ดธอช่วย และมีเพื่อนเธอที่เคยช่วยผม ผมบอกเธอเสมอไม่ลืมบุญคุณนะ แล้วผมก็ไม่ได้ติดต้างอะไรเพื่อนเธอครับ วันเกิดผมก็ต้องหารค่าของขวัญให้เพื่อนเธอด้วย แต่วันเกิดผมเพื่อนเขาก็เฉยๆนะ ซึ่งที่กล่าวมา เธอเปรียบเทียบว่าเธอก็ให้ผมเยอะนะ พูดตรงๆเลยครับ ผมไม่เคยใช้เงินเธอเลยตั้งแต่คบมาครับ มีของขวัญที่เขาให้บ้าง ผมมองว่าคุณค่าทางใจ ผมให้เค้าหลายหมื่นเค้าให้กลับมาพันก็ไม่เคยคิดอะไร ส่วนมากจะแบบนี้ครับ แต่ที่ผมได้เอ่ยออกไปจนกลายเป็นทวงเธอล้ำเลิกเธอ เธอบอกแบบนี้ไม่เรียกทำด้วยใจหรอก ตลกขำ ผมเลยพูดกลับไปว่าถ้าเธอเข้าใจว่าทุกอย่างคือทั้งหมดที่มีแล้วนะที่ทำให้ ถ้าเธอมองเห็นคุณค่าเธอคงรับรู้ เธอก็โมโหผมใหญ่แต่ยังติดต่อผมเพราะคงกลัวผมไม่รับผิดชอบเงินที่ยืมมาให้เพื่อนหรือป่าวตอนนี้คิดแค่นั้นครับ เพราะผมรู้สึกว่าผมดูแลผู้หญิงคนนึงได้ดีในระดับนึงล่ะถ้ามากกว่านี้ต้องหาคนรวยๆแล้วหล้ะครับ ไม่รู้พูดจาเกินไปไหมแต่รู้สึกเสียใจที่ถูกบอกเลิกก็มากพอแล้ว